CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

14.1.07

Ξυπνάς μέσα μου το ζώο

Η Τριανταφυλλιά αποφάσισε να κοιτάξει ξανά τον εαυτό της στον καθρέφτη, παρόλο που το βλέμμα της τον απέφευγε εδώ και ώρα. Γύρισε ελαφρά τον κορμό της, τόσο που να επιτρέπει στην άκρη του ματιού της να παρατηρήσει το είδωλο της. Και ναι, είχε γίνει ακόμα χειρότερα.
Τα δερματικά της Τριανταφυλλιάς ήταν μια παλιά ιστορία, που ποτέ δεν περνούσε ολοκληρωτικά, απλώς άλλαζε ονόματα και τρόπους εμφάνισης. Εκζέματα και δερματίτιδες, σπυράκια και ξεφλουδίσματα, δερματολόγοι και αλλεργιολόγοι, ήταν σταθεροί σύντροφοι της ζωής και όπως καμιά φορά παρατηρούσε η ίδια πικρά "οι μόνοι μου σταθεροί σύντροφοι". Αυτό που της συνέβαινε όμως σήμερα είξε ξεπεράσει όλα τα προηγούμενά της προβλήματα.
Όλο της το δέρμα από το λαιμο και κάτω είχε γεμίσει φολίδες, κόκκινα λέπια που τη φαγούριζαν και την έκαναν να μοιάζει με ερπετό. Σωριάστηκε στο κρεβάτι της και άρχισε να κλαίει σιγανά, τόσο ώστε να μη φτάνει ο ήχος της μέχρι την κουζίνα.
"Μα γιατί να μου συμβαίνει αυτό;" μουρμούριζε γλείφοντας τα δάκρυα που κυλούσαν στο στόμα της. Ήξερε πολύ καλά γιατί της συμβαίνει, εδώ και καιρό όλοι οι γιατροί που έβλεπαν τις εξετάσεις της επέμεναν ότι είναι ψυχοσωματικό και ότι πρέπει να απαλλαγεί από το υπερβολικό της άγχος. Ένας ομοιοπαθητικός μάλιστα τη συμβούλεψε ξεκάθαρα ότι χρειάζεται ψυχοθεραπεία. Η μητέρα της βέβαια εξοργιζόταν κάθε φορά με αυτές τις διαγνώσεις: "Βρήκαν τρόπο να κουκουλώνουν την ασχετοσύνη τους, οι άχρηστοι. Ψυχοσωματικά και βλακείες, θα πάμε σε άλλο γιατρό πουλάκι μου." της έλεγε και την αγκάλιαζε. Η Τριανταφυλλιά ήξερε όμως ότι οι γιατροί είχαν δίκιο.
Τέλειωσε το σχολείο, πήγε σε μια σχολή γραμματέων, παντρεύτηκε, χώρισε μετά από ένα χρόνο και όλα αυτά τα έκανε μένοντας στο σπίτι της μητέρας της, με το άγρυπνο βλέμμα της να ελέγχει τη ζωή της. Αυτό το βλέμμα είχε διώξει και τον άντρα της, αυτό το βλέμμα που καθημερινά την υποτιμούσε γιατί δεν ήταν τέλεια, γιατί δεν είχε πετύχει. Εντάξει θα ήταν καλύτερο να είχε περάσει στο Πανεπιστήμιο, να έβγαζε περισσότερα χρήματα, να είχε ήδη ένα παιδί, αλλά θα έπρεπε να τιμωρείται για αυτά που δεν πέτυχε; Δεν άξιζε την αγάπη για αυτό που είναι;
Μετά από τόσα χρόνια καταπίεσης είχε καταλήξει να μισεί τη μητέρα της, χωρίς φυσικά να της το δείχνει. Αυτό και πολλά άλλα της συναισθήματα τα έκρυβε κάτω από ένα γλυκό χαμόγελο και εξαιρετικά ευγενικούς τόπους. Το αφεντικό της τη λάτρευε στη δουλειά, το ίδιο και οι φίλες της, των οποίων τα προβλήματα είχε ανεξάντλητη υπομονή να ακούει.

Σήμερα όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, ο θυμός της Τριανταφυλλιάς είχε ξεχειλίσει και δεν τον έλεγχε πλέον. "Αν είναι να μοιάζω με σαύρα, τουλάχιστον να είμαι μια ηρέμη σαύρα!" είπε και άρχισε να ντύνεται. Φόρεσε μια κόκκινη μίντι φούστα και μια μαύρη μπλούζα ανοιχτή στο μπούστο. Τα χρώματα και το άνοιγμα των ρούχων έδειχναν τον ερεθισμό ακόμη πιο έντονο, αλλά δεν την ένοιαζε πια. Φόρεσε τις παντόφλες της και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Η μητέρα της ήταν καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας, έπινε τον καφέ της και κάπνιζε, περιμένοντας να ψηθεί το κυριακάτικο αρνάκι με πατάτες. "Καλημέρα, Τριανταφυλλιά μου, ντύθηκες για να βγεις; Καλέ καλέ πώς είσαι έτσι, πάλι τα δερματικά σου σε έπιασαν;" Κι ενώ ετοιμαζόταν να της πει ότι θα ήταν καλύτερο να καθίσει μέσα και ότι δεν μπορεί να κυλοφορεί έτσι (όπως κάθε φορά που συνέβαινε αυτό) η Τριανταφυλλιά σήκωσε το δάχτυλό της και το έφερε μπροστά από το στόμα της. Η μητέρα της σταμάτησε, περιμένοντας να δει τι θα της έλεγε.
"Λοιπόν μητέρα, σε μισώ. Εδώ και χρόνια. Από αύριο θα αρχίσω να ψάχνω για σπίτι.", είπε η Τριανταφυλλιά και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά από το στήθος της, έτοιμη για κάποια ακραία αντίδραση. Αυτό που συνέβη ήταν πράγματι ακραίο, αλλά και τελείως απρόβλεπτο. Η μητέρα της Τριανταφυλλιάς άρχισε να μικραίνει και να μικραίνει μέχρι που δε φαινόταν πλέον από το σημείο που στεκόταν η Τριανταφυλλιά. Ταυτόχρονα το δέρμα της Τριανταφυλλιάς επανερχόταν με αστραπιαίο τρόπο στην κανονική του κατάσταση, ή για την ακρίβεια στην κατάσταση που θα μπορούσε να είναι, αν η Τριανταφυλλιά δεν είχε ποτέ παρουσιάσει δερματολογικό πρόβλημα. Η Τριανταφυλλιά έτρεξε γρήγορα προς την κρεβατοκάμαρα, πέταξε τα ρούχα της από πάνω της και κοίταξε το σώμα της στον καθρέφτη. Δεν είχαν φύγει μόνο οι κόκκινες φολίδες από πάνω της, αλλά ακόμα και οι ουλές από παλιότερες δερματίτιδες, είχε αλλάξει δέρμα όπως τα ερπετά. Άρχισε να χοροπηδάει από τη χαρά της μέσα στο δωμάτιο, μέχρι που αναρωτήθηκε τι να συνέβη στη μητέρα της. Περιέργη, κατευθύνθηκε πίσω στην κουζίνα.
Τα ρούχα της μητέρας της ήταν σωριασμένα πάνω στην καρέκλα που καθόταν πριν, κάτι όμως φαινόταν να αναδεύεται μέσα τους. Τα ξεχώρισε προσεκτικά και ανακάλυψε μια μικρή πράσινη σαύρα.

Η Τριανταφυλλιά τη σηκωσε από την ουρά και την έφερε μπροστά της. "Από ό,τι φαίνεται εγώ δε θα χρειαστεί να αλλάξω σπίτι, πρέπει όμως να βρούμε ένα σπίτι για σένα." είπε, την άφησε πάλι πίσω στην καρέκλα και άρχισε να ψάχνει στην παπουτσοθήκη. Αφού έβγαλε κάτι γόβες από ένα κουτί, έβαλε τη σαύρα μέσα λέγοντας: "Για σήμερα θα μείνεις εδώ. Από αύριο βλέπουμε." Έβγαλε το αρνάκι από το φούρνο και πήρε τηλέφωνο ένα συνάδελφο από τη δουλειά που της άρεσε, αν ήθελε να περάσει για φαγητό.

Την επόμενη μέρα πήγε σε ένα πετ σοπ και αγόρασε μια γιαλά για ιγκουάνα.

11 σχόλια:

αμμος είπε...

I am realy touched by your concern, wjh8787, but I think that money don't bring happiness. I have found the meaning of life in small, everyday things, like a flower blossom or a dish of home made papoutsakia. Thank you anyway.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ δυνατόν για κάποια σαν κι εμένα που πέρασα από παρόμοιο στάδιο.....

Νάσαι καλά!

αμμος είπε...

Την ιστορία την εμπνεύστηκα από μια φίλη, που τυχαίνει να είναι μαζί μου τώρα. Σου στέλνει τα υποστηρικτικά της χαιρετίσματα.
Από εμένα να είσαι κι εσύ καλά και καλωσόρισες στο φτωχικό μου.

αμμος είπε...

Θενκ γιου ιλυλιουξιν μπατ άι ντοντ γουαντ α σέξι γκερλ, άι γουαντ α γκερλ δατ γουιλ αντερσταντ μι εντ ντίπλι λαβ μι.

Фе́ммe скатале είπε...

χαχα, ντοντ αποπαιρνεις γιορ φρεντ χι τζαστ γουοντς γιου το χεβ φαν

Fight Back είπε...

Μπηκα να σου πω οτι ηταν παραξενα ομορφο και οτι ισως ο τιτλος το αδικει, αλλα κομπλαρα με τα σπαμ κομεντς σου.

2 ερωτησεις
-το ονομα φυλλιω πως προεκυψε
-με ποιον τροπο σε ενεπνευσε η φιλη? αν επιτρεπεται. εχει πιεστικη μανα, εχει σπυρια, τι ρε παιδι μου

αμμος είπε...

Βρε φαητμπάκ ξέρεις πώς είναι αυτά, παίρνεις αφορμή από μια ατάκα ("πωπώ κοίτα το δέρμα μου, σαν σαύρα έχω γίνει"), το συνδέεις με κάποιο άλλο προσωπικό γεγονός που θυμάσαι, βάζεις την απαραίτητη δόση από σουρεαλισμό στην καθημερινή ζωή και φτιάχνεις κείμενο. Οι επιπλέον λεπτομέρειες το πηγαίνουν στη βιογραφία και δεν με ενδιαφέρει να το κάνω εδώ.

Να σου κάνω κι εγώ μια ερώτηση. Όταν λες ότι σε κόμπλαραν τα σχόλια, εννοείς ότι σε ενόχλησε που τα απάντησα για πλάκα ή ότι απλά δεν περίμενες να τα δεις; Είσαι ένα καλό όριο ασφαλείας για πόσο χύμα μπορεί να είναι μια απάντηση, οπότε με ενδιαφέρει η γνώμη σου.

Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια, τον τίτλο τον έβαλα γιατί αν ξεχάσεις πως χρησιμοποιούμε την έκφραση, ταιριάζει ακριβώς με την ιστορία και μου άρεσε αυτή η αντίθεση.

Φτάνει τόσο. Καλό βράδυ εύχομαι.

Fight Back είπε...

Αμμος εχεις δικιο, οι λεπτομερειες δε θα πρεπε να ενδιαφερουν, απλα ο θαυμασμος μου με παρεσυρε σε αδιακρισιες.
Γενικως παρασυρθηκα λιγο παραπανω και εγραψα με γκραφιτι στον τοιχο της γειτονισσας "ΑΜΜΟΣ - ΤΑ ΣΠΑΕΙ" και "ΣΚΟΥΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤ
ΗΝ ΕΡΗΜΟ" (δε με χωρεσε μια γραμμη)

Στα περι σχολιων, οχι ισα ισα ειχε γελιο ο διαλογος με τα σπαμ, τα περι κομπλας ηταν μαλλον ατυχης εκφραση

αμμος είπε...

Μένεις και μακριά, με τους Θεσσαλονικιούς θαυμαστές και θαυμάστριες κάνουμε ωραία πράγματα: μαζευόμαστε για να υπογράψω στο στήθος τους, μοιράζω δοχεία υγιεινής για γάτες με την υπογραφή μου και άλλα τέτοια ώραια. Αν πάντως συνεχίσει να πηγαίνει καλά το μπλογκ ίσως βάλω κανένα πούλμαν από Αθήνα, πιστεύω πάντως ότι είναι ακόμα νωρίς (προσπαθώ να παραμένω σεμνός, παρά το ότι είμαι γεννημένος σταρ)

Να είσαι καλά

M&M είπε...

αγαπητέ άμμε!
Και όμως η ΠΑΤΡΙΔΑ βγάζει τέτοια ταλέντα! Άλωστε η σεμνότης μας εμποτίζεται από μικρούς εκεί πάνω στα βόρεια!!
Ενιγουέι κιπ απ δε γκοοντ γουόρκ!
νάις του χάβ φάουντ γιου!!

αμμος είπε...

Καλώς τον! Δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι επίτιμος Θεσσαλονικιός, ήρθα για σπουδές από τα νότια και ξέμεινα στην ωραία πόλη σας. Να είσαι καλά, νάις του χαβ φάουντ γιου του.