CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

4.6.07

Writer’s blogk

Είχε μείνει μόνο με το εσώρουχο και τη φανέλα, αλλά η ζέστη της Θεσσαλονίκης σε συνδυασμό με την άπνοια, δεν παλευόταν με τίποτα. Ευτυχώς το βιβλίο ήταν ενδιαφέρον και έφευγε πολύ γρήγορα, αλλιώς θα είχε σαλτάρει στο σπίτι.
Άκουσε τη Λουίζα να φωνάζει από το σαλόνι: «Μιχάλη θα βάλω το τελευταίο επεισόδιο από το Desperate Housewives. Θες να το δούμε μαζί; Θα το επιστρέψω μετά στο βιντεοκλάμπ.» «Όχι μωρέ, διαβάζω τώρα και μου βγαίνει καλά.»
Την άκουγε που γελούσε μόνη της και αναρωτιόταν πώς κολλούσαν έτσι με τις ξένες σειρές, ώστε να τις νοικιάζουν και σε ντιβιντί, για να τις βλέπουν. Το περυσινό κόλλημα της Λουίζας ήταν ο τελευταίος κύκλος του “Sex and the city”, αν δε μάθαινε τι έγινε τελικά με το Μr. Big και την Κάρι κάτι θα πάθαινε. Είχε δει κι αυτός κάποια επεισόδια, του άρεσε η ανατροπή με τις άλλες ηρωίδες, τη Σαμάνθα που ξεπερνούσε τον καρκίνο της και ερωτευόταν, τη Μιράντα που γινόταν γενναιόδωρη μητέρα και σύζυγος, αλλά δεν καταλάβαινε και τόση πόρωση με τη σειρά.
Το κεφάλαιο που διάβαζε τώρα είχε σχέση κι αυτό με την ανατροπή και τις αντιθέσεις στους χαρακτήρες. Για να είναι ενδιαφέροντες όφειλαν να έχουν σκοτεινές και φωτεινές πλευρές, στοιχεία που να τους χαρακτηρίζουν, αλλά και ιδιαιτερότητες που να μην ταιριάζουν με αυτά. Για να μοιάζουν ανθρώπινοι, έπρεπε να είναι πολυδιάστατοι. Η συγγραφέας έβαζε στη συνέχεια για άσκηση να σκεφτείς τις αντιθέσεις της δικής σου ζωής και να προσπαθήσεις να τις περιγράψεις.
Ποιες αντιθέσεις, υπομονή έκανε να περάσει ο καιρός για να μπορέσει να κατεβεί Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη έπηζε πλέον, με τέσσερις πέντε ρηχές γνωριμίες, σε μια δουλειά που δεν τον ενδιέφερε, να μπεκροπίνει στα καφενεία του Μπιτ Παζάρ και να προσποιείται ότι περνάει καλά. Το μπλογκ ήταν ένα καταφύγιο ως τώρα, ιδίως για τις βαρετές ώρες στη δουλειά, αισθανόταν όμως πλέον να στερεύει.
Το ανέφερε σε μια παρέα και μια συμπαθέστατη Ρουμάνα, η Ολίβια, που σπούδαζε στη Σχολή Κινηματογράφου, του πρότεινε ένα βιβλίο της Linda Seger. «Θα δεις, Μιχάλη, είναι καλό και απλό. Εμένα με βοηθάει πολύ να γράφω το σενάριο». Να ‘ναι καλά η κοπέλα, του το δάνεισε κιόλας.
Η Λουίζα ήρθε στο καθιστικό κρατώντας το ντιβιντί με τη θήκη του. «Κατεβαίνω για να το επιστρέψω, θέλεις τίποτα από τον Πάρη;» «Ξέρω γω, δες στο ψυγείο αν έχουν μείνει Κάιζερ.» Την άκουσε να ανοίγει το ψυγείο και να σχολιάζει: «Νεροφίδες έχουμε γίνει, πότε τις ήπιαμε τις προηγούμενες;» Τα βήματά της απομακρύνθηκαν προς το διάδρομο κι ακούστηκε η εξώπορτα να κλείνει.
Δεν είχε πάρα πολύ χρόνο, έκανε αμέσως κλικ στα bookmarks του Firefox και στη συνέχεια στο YouPorn. Είχε χαζέψει για λίγο βιντεάκια από πριν και ήταν ήδη μισοκαβλωμένος, απλά δε φαινόταν μέσα από το μποξεράκι, όπως ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ. Σήκωσε τη φανέλα για να μπορεί να χαϊδεύεται, κατέβασε το εσώρουχο στα γόνατα, σάλιωσε λίγο τη βάλανο και άρχισε να ανεβοκατεβάζει με δύναμη το πετσάκι. Τελείωσαν μαζί με τον τύπο στο ερασιτεχνικό βίντεο, εκείνος στην κοιλιά της μελαχρινής και ο Μιχάλης στην κοιλιά του. Σκουπίστηκε με το χαρτομάντιλο που είχε έτοιμο, ανέβασε ξανά το εσώρουχο και συνέχισε με το διάβασμα.
Ίσως να ξανάγραφε καμία πορνογραφική ιστορία, όπως αυτές του Φλεβάρη και του Μάρτη. Ωραία τα έμπλεκε τότε, με τις γυμνές νεράιδες και τους καυλωμένους βρικόλακες, μάλλον δεν έπρεπε να ακούσει τη συμβουλή της Γητεύτριας και να ψάξει άλλες θεματολογίες. Το έλεγε και η Seger, οι ιστορίες με μυθικούς χαρακτήρες είναι πιο δύσκολες γιατί χρειάζονται περισσότερη λεπτομέρεια στην περιγραφή του φανταστικού κόσμου, αλλά και πιο εύκολες γιατί οι χαρακτήρες είναι απλοί και μονοδιάστατοι, δεν είναι ανθρώπινοι.
Είχε λιώσει με τη ζέστη, θα τελείωνε αυτό το κεφάλαιο και θα την έπεφτε στον καναπέ για απογευματινό ύπνο. Πέρα πάντως από τους μυθικούς χαρακτήρες, υπήρχαν και οι συμβολικοί, που ήταν ανθρώπινοι, αλλά συμβόλιζαν έναν τύπο ή μια έννοια, διατύπωναν έναν προβληματισμό με τη συμπεριφορά τους. Αυτό δεν ήταν κακή ιδέα, είχε γράψει λίγες τέτοιες ιστορίες, σκεφτόταν όσο βαραίναν τα μάτια του.
Ο Μιχάλης είχε πια αποκοιμηθεί, όταν η Λουίζα έμπαινε ξανά στο σπίτι, δεν κατάλαβε πώς πέρασε η ώρα να ψάχνει τις ταινίες στο βιντεοκλάμπ. Κρατώντας το “Paris je t’ aime” προχώρησε προς το καθιστικό, άφησε τη σακούλα με τις Κάιζερ και μάζεψε το “Creating unforgettable characters” από το πάτωμα. Σκέφτηκε για μια στιγμή ότι τους αξέχαστους χαρακτήρες θα τους γνώριζες έξω από το σπίτι και όχι από τις οδηγίες ενός βιβλίου, αυτή όμως δεν ήταν συγγραφέας σαν το Μιχάλη, τι να ξέρει από αυτά;

27 σχόλια:

Unknown είπε...

Πές του Μιχάλη από μένα να σταματήσει είτε να διαβάζει είτε να τον παίζει... Και τα δύο οδηγούν σε τύφλωση εξακριβωμένα!


λοοοολ

Ανώνυμος είπε...

Μπήκα να γράψω κάτι, άλλα γελάω τόσο πόλύ με το σχόλιο της Ίσιδας που είναι αδύνατον να σκεφτώ κάτι καλύτερο! χα χα χα!

dreamerland είπε...

Από τη θεωρία στην πράξη...
Εύστοχο! ;)

Unknown είπε...

εεεε μα!


:)))

night blue είπε...

Axiolypitoi einai ki aytos ki ayti. Anti na einai mazi exontas mia fysiologiki sxesi kai kanontas sex, o kathenas einai ston mikrokosmo tou ki aytos to paizei me porno. Tss!! Xriste mou! Alla tha mou peis..... Telos pantwn... Asto, as min milisw kalutera giati tha kakoxaraktiristw...

Cle Petridou είπε...

Ιδιωτικές στιγμές ενός συγγραφέα. Και μετά, και μετά;…
Έχει μετά η ζωή τους ή αποφάσισαν να χωρίσουν;

Μήπως το μετά είναι συνεχίζουμε την μίζερη ζωή μας όπως τα περισσότερα παντρεμένα ζευγάρια;

Albert είπε...

Μια χαρά είναι ο Μιχάλης, αφήστε τον ήσυχο.

αμμος είπε...

Ίσις θα σας μαλώσω, διασπείρετε τον τρόμο στους ηδονιστές κουλτουριαραίους με αυτά που γράφετε. [Εντάξει κι εγώ έλιωσα στο γέλιο, μου 'φτιαξες το κέφι βραδιάτικα.]

Σαμμάνε, δεν είναι θεά η Ίσις;

Καλή μου Dreamerland, σε ευχαριστώ που δεν επηρεάστηκες από τις γητείες της Ίσιδος και είδες το συμβολικό νόημα της ιστορίας.

Καλά τα λες, αγαπητή βέην, απλά οι ανθρωποι κάποιες φορές εγκλωβίζονται σε ρουτίνες που τους πνίγουν, χωρίς να το παίρνουν απόφαση να αλλάξουν. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να βυθιστείς, συμβαίνει σχεδόν χωρίς να το καταλάβεις.

Καλή μου γιατηνΑρλέτα, το μετά δεν το ξέρει κανείς πριν να το ζήσει, και η ιστορία τους τελείωνει εδώ. Το συγκεκριμένο σκηνικό πάντως μοιάζει πολύ με τον επίλογο μιας μακροχρόνιας σχέσης μου, οπότε αν κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, δε τους δίνω και πολύ μέλλον.

Πες τα ρε Άλμπερτ, από όλους/ες τους/τις σχολιαστές/τριες μόνο εσύ
τον πόνεσες τον έρμο το συγγραφέα.

Να 'στε όλοι/ες καλά!

Idάκι είπε...

Χαχαχα εγώ τους έκρινα απλά συγκάτοικους και όχι ζευγάρι (βασικά θεώρησα ότι είναι ο Άμμος και η Λουίζα), όχι λόγω του πορνό κτλ - ποια είμαι εγώ να κρίνω, που τη βρίσκω με λεκτικές περιγραφές, τι βρίσκει κανείς στις οπτικές παραστάσεις; - αλλά λόγω της παρουσίασης της μη-σχέσης τους.

Τελικά όμως δεν νομίζω ότι έπεσα και τόσο έξω ;)

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

"αυτή όμως δεν ήταν συγγραφέας σαν το Μιχάλη, τι να ξέρει από αυτά;"

στην πρόταση αυτή που είναι και η τελευταία της ιστορίας, είναι κλεισμένη όλη η τραγικότητα των ηρώων.. η κατάλληλη φράση στο κατάλληλο σημείο...

Ανώνυμος είπε...

lol!
είναι εξαιρετικά εύκολο να γίνουν παρανοήσεις όταν βάζεις βιογραφία και μυθοπλασία στο μίξερ. η συνέχεια ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσα, αλλά εμπιστεύομαι ότι ο συγγραφέας έβαλε stop στο σημείο όπου θα ήταν πιο unforgettable

night blue είπε...

ε, έχεις δίκιο-αλλά όσο μεγαλώνουμε πρέπει να πετάμε αποφασιστικά αυτά που δεν μας κάνουν

Ανώνυμος είπε...

Άμμε, συμφωνώ:
Η Ίσιδα είναι θεά και η Λουίζα συγκάτοικος, ο Μιχάλης είναι ο Άμμος -μας το είπες εσύ σε προηγούμενο πόστ, δεν προδίδω μυστικά!-και ο Σαμμάνος είναι πιωμένος -ω, τι πρωτότυπο!ΥΓ: Παρότι μια χαρά τα καταφέρνω και μόνος μου, με παρέα είναι πιο καλά -κι ας πετάμε λεφτά σε προφυλακτικά!! ΥΓ2: Άμα θες περίεργους ήρωες γράψε μια ιστορία με ένα κορίτσι με σοκολατένια μάτια που όλοι ήθελαν να το κάνουν να κλαίει για γλύφουν τα δάκρυά του -μέσα απ' τη ζωή βγαλμένο, χα χα! ΥΓ3; Λουίζα! Ζεις;; Ροβόλα μια Αθήνα επιτέλους να σε δούμε λίγοοο!

night blue είπε...

Egw tha mporousa na eixa sokolatenia dakrya giati paidiothen katanalwna imerisiws kai aparegklitws sokolata se sterei i reysti i ygri morfi.
Eimai chocoholic. Apo ta pragmata pou latreyw s ayti ti mizeri zwi.

μαριάννα είπε...

Υποκλίνομαι στο ταλέντο σου! Εδώ σε βρίσκω άψογο! Το καλύτερό σου! Η απόλυτη φυσικότητα! Διαβάζεται μονορούφι, κάνεις τον αναγνώστη να νομίζει ότι μιλάς για σένα και τον κάνεις να το πιστεύει! Μέχρι κι ο Σαμμάνος μάσησε! Κι αν το αρνηθείς, ακόμα κι αν μπροστά σου πουν οκ. καταλάβαμε ότι δεν είσαι εσύ, πίσω θα πουν: Άσε μας ρε Άμμε σε ποιόν τα πουλάς αυτά;
Κι εδώ είναι η μεγάλη σου επιτυχία. Να είναι φαντασία και όλοι να πιστεύουν ότι είναι αυτοβιογραφικό! Συγχαρητήρια! Ειλικρινά και δεν κάνω καθόλου πλάκα. Πραγματικά ενθουσιάστηκα.

ΥΓ. Πες του Μιχάλη να τον παίζει άνετα και να διαβάζει όσο γουστάρει. Αυτά που είπε η ίσις(η ίδια βέβαια κάνει πλάκα, κι έτσι όπως το είπε κι εγώ λύθηκα στο γέλιο) τα λέγανε οι παπάδες στο μεσαίωνα και οι ανίδεοι πουριτανοί. Οι διαβασμένοι και οι σεξουαλικοί, είναι επικίνδυνοι. Δεν ελέγχονται...
:))))))

μαριάννα είπε...

Α, ξέχασα, ότι σαφώς η μεγάλη επιτυχία, η εξυπνάδα και η σωστή τεχνική, είναι που συμπεριέλαβες στοιχεία πραγματικότητας. Και όχι ότι δε θα μπορούσες να είσαι εσύ αυτός. Απλά τώρα, δεν ήσουν. ;)

Dannossiel είπε...

xmmm...natouralistikos os sinithos...an kai to paizo kafros me sokareis ligo...alla auto einai kalo fantazomai...

Ανώνυμος είπε...

Να το πω κ΄ εγώ?
Πολύ καλό ….

αμμος είπε...

Καλώς τους/τες!

Αγαπημένη μου idaki, πώς φαίνονται οι σταθεροί αναγνώστες/τριες του μπλογκ μας! Πράγματι το όνομα "Μιχάλης" είναι το σταθερό μου ψευδώνυμο στα μυθοπλαστικά κείμενα που με έχουν για ήρωα, ενώ το "Λουίζα" το σταθερό ψευδώνυμο της συγκατοίκου μου (με την οποία δεν έχουμε ερωτική σχέση). Στο συγκεκριμένο κείμενο έβαλα βέβαια στο μίξερ μυθοπλασία και πραγματικότητα αρκετά, επομένως μπορεί άνετα να δει κανείς/καμιά μια λανθάνουσα ερωτική σχέση ανάμεσα στους ήρωες/ίδες.

Αλαφροΐσκιωτε με συγκίνησε που το διάβασες έτσι. Πράγματι ήθελα να κλείσω πολλή αποξένωση σε αυτήν την πρόταση, χωρίς να το κάνω και προφανές. Σε ευχαριστώ πολύ.

Λουίζα εμείς τα λέμε σπίτι, μου φαίνεται αστείο να σου απαντήσω στο σχόλιο :-)

Βέην μαζί σου απολύτως.

Καλέ μου Σαμμάνε, κατ' αρχήν να πίνεις συχνότερα, σου απογειώνει τη διάθεση. Για την σοκολατοϊστορία δεν δεσμεύομαι, περνάω ρεαλιστική φάση αυτήν την περίοδο. Μήπως να ξανακάναμε κοινό ποστ (γράφω - γράφεις κτλ.) με τίτλο Αμμίλκα; Η Λουίζα έχει μπλέξει με τη διπλωματική της και δεν ξεκουνιέται για Αθήνα με τίποτα, κάθε φορά που κατεβαίνω της το λέω, αλλά αυτή ανένδοτη.

Νταννόσσιελ, κατάφερα να σε σοκάρω; Με κάνεις να κοκκινίζω.

Καλή μου Γητεύτρια, θέλω να ξέρεις ότι κανονικά τόσο θετικά σχόλια τα αντιμετωπίζω αρνητικά ή κοροϊδευτικά, επειδή ακριβώς το μπλογκ δεν είναι "εργο" αλλα πρότζεκτ αυτομόρφωσης, ενώ εμένα με λένε Κώστα και όχι Φιοντόρ. Εσύ όμως είσαι παθιασμένη αναγνώστρια, αν δε σου αρέσει κάτι μου τα χώνεις με επιχειρήματα, αν σου αρέσει ενθουσιάζεσαι. Σαν να είσαι καλή φίλη της γραφής μου και να νοιάζεσαι για το καλό της, δεν μπορώ να βρω άλλες λέξεις για να περιγράψω τη γενναιοδωρία που έχω εισπράξει από τα σχόλιά σου. "Σε ευχαριστώ" λέω συχνά, τι να σου πω εσένα. "Ειλικρινά ευγνώμων" και ας ακούγεται βαρύγδουπο.
[Η Ίσις ξέρει ότι επισκέπτεται μπλογκ διανοούμενο και φιλήδονο, γι' αυτό ακριβώς κάνει πλάκα.Κι επειδή ως γνωστόν, πρώτα φεύγει η ψυχή από τον άνθρωπο και μετά το χούι, μην ανησυχείς οι κάβλες και το διάβασμα δύσκολα θα εγκαταλείψουν το μπλογκ αυτό. :-)]

αμμος είπε...

Καλώς την και την Πάστα! Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!

Unknown είπε...

βρεε βρεεεε κοίτα να δεις δηλαδή τι παίχτηκε όσο έλειπα! λοιπόν μωρά μου τάματα, προσφορές, μετάνοιες και όρκους αφοσίωσης δέχομαι στο μπλογκ μου!

Επίσης, αγαπητή μου Γητεύτρια ευχαριστώ που εκτιμήσατε το χιούμορ μου και που είστε εξίσου παλαιολιθική όσο εγώ για να θυμάστε από που προερχόταν αυτή η άποψη. Το θέμα με τους διαβασμένους και σεξουαλικούς άνδρες δεν είναι ότι είναι επικίνδυνοι αλλά ότι είναι ανύπαρκτοι!

χμ.. τέλος, προς όλους. Καλή είναι η ποιότητα και η συμβολολογία, αλλά καμμιά φορά καλό θα ήταν να μην ψάχνουμε τα βαθύτερα νοήματα, απλά να βλέπουμε την πιο ελαφριά πλευρά της ζωής (ποιος μιλάει τώρα θα μου πείτε)

μαριάννα είπε...

@ isis

Μάλλον κακοδιατύπωσα και επαρερμηνεύθην. Εννοούσα ότι την εποχή του Μεσαίωνα θεωρούσαν τον αυνανισμό ως ένα αμάρτημα φοβερό και τρομερό, γιατί τους σεξουαλικά απελευθερωμένους τους θεωρούσαν επικίνδυνους. Και διέδιδαν τα κουλά, περί τύφλωσης και νερουλιάσματος του εγκεφάλου.

Μέχρι κι ο αν205 σήμερα, μας δίδαξε σε ποστ του σεραφείμ, ότι όταν κάποιος παίζει πολύ το πουλάκι του, αυτό αδυνατίζει και γίνεται μακαρόνι! :ΡΡΡΡΡ

Επίσης έχω δει την συντριπτική πλειοψηφία των γονέων να τρέχει σε ψυχολόγους το παιδάκι ή ΚΑΙ το νήπιο που χαϊδεύεται ή που τρίβεται! Με αποτέλεσμα να καταπιέζεται η σεξουαλικότητα και να μας παραδίδονται ευνουχισμένοι άντρες και στην πορεία να μας χρεώνουν τον ευνουχισμό.

Και βεβαίως για τη μόρφωση τα ίδια έλεγαν και στο Μεσαίωνα και μέχρι τις μέρες μας, απειλές θα καταστρέψεις τα μάτια σου και θα νερουλιάσει το μυαλό σου, γιατί ο πολίτης που σκέφτεται είναι άκρως ενοχλητικός στην εκάστοτε εξουσία και κοινωνία.

Για σένα αγαπητή είπα και ξεχώρισα ότι κάνεις πλάκα, μη χρεώνοντάς σου μεσαιωνικές δηλώσεις.

Άλλωστε όποιος δε θυμάται το παρελθόν είναι υποχρεωμένος να το ξαναζήσει!

Οπότε μια χαρά μας βρίσκω αμφότερες! Φιλιά! Θα σε επισκεφτώ σύντομα, κερνάς καφέ; ;)

Unknown είπε...

αααα καλέ αφού το ίδιο λέμε! παππαπααα μπλέξιμο! λοοοολ

φυσικά και κερνάω καφέ και παξιμάδι άμα χρειαστεί (μακρυά από μας!)

πάντως επιμένω, ο συνδυασμός του διαβασμένου και σεξουαλικού ταυτόχρονα είναι από σπάνιος ως εντελώς ανύπαρκτος... τώρα τι και καλά λέει ο Αμμος για τον δήθεν Μιχάλη του μην τ' ακούς, μυθεύματα ενός συγγραφικού μυαλού και μόνο!

:)

αμμος είπε...

Κορίτσια, τόση ώρα που περάσατε να γράφετε σχόλια η μία στην άλλη, έναν εσπρεσάκι άνετα το πίνατε. :-) Χαίρομαι που το λύσατε πάντως [Άσχετο λέμε "στην ποδιά της σφάζονται παλικάρια", στην αντίστροφη περίπτωση τι φοράει ο άντρας και πως τις λέμε τις κοπέλλες;]

Όσο για τη βεβαιότητα με την οποία μίλησε η Ίσις ότι δεν υπάρχουν άνδρες σεξουαλικοί και διανοούμενοι, θα ήθελα να την πληροφορήσω ότι σε αυτό το μπλογκ και από σεμιόλοντζι ξέρουμε και από σημείο ντζι ξέρουμε (θεωρητικως και πρακτικώς) και ότι αν έχει τίποτα ωραίες και έξυπνες φίλες, ο Σαμμάνος είναι ελεύθερος.

Sousou Delatroba είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ Άμμε,

Καταρχάς να απολογηθώ που ήργησα να σκολιάσω την ιστορία σας γιατί όπως καταλαβαίνετε και ημείς αυνανιζούμεθα έμπροσθεν της οθόνης του ιί μας κάτι που αποδεικνύεται από μία απλή ανάγνωση των γραπτών μας.

Η ιστορία σας το λοιπόν με συνεκίνησε τα μάλα
1. διότι εμπεριέχει ρεαλισμό, καθημερινότητα και σεξ,
2. αναδύει μία μελαγχολία που αχνοφαίνεται από το επιμελώς ατημέλητο της γραφής σας.

Κε Άμμιχάλη δεν ήξευρα πως εκτός από συγγραφέοντας είστε και γνώστης σεμεόλο-ντζι.

Δικαίως στο τζήν σας μαλλιοτραβιούνται τσούπρες,
Σουσού

pølsemannen είπε...

Κατά την διάρκεια της ιερής διαδικασίας του αυνανισμέως μήπως συνέβη κάτι από τα κάτωθι:

α) Το ιερόν ερασιτεχνικόν βίδεον είχε υπόκρουσιν τον Εθνικόν Ύμνον.

β) Το κουφάλογο ο απόστρατος ταξίαρχος τεθωρακισμένων του από πάνω διαμερίσματος άκουγε στη διαπασών ΤΗΛΕΑΣΤΥ που εκείνη την ώρα έπαιζε τον Εθνικό ύμνο.

Εάν έχει συμβεί το (α) ή το (βου) το παρών πόστιον πρέπει να κατεβεί αμέσως.
Δεν θα κάνουμε την ΕΛ-ληνική βλογόσφαιρα Art Athina.

ΥΓ

Μπύρα η... Kaiser?