CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

14.11.07

Αμμαζόνιος

Το νερό χύθηκε για άλλη μια φορά έξω από την μολύβδινη λεκάνη με τους υγρούς κρυστάλλους, αδυνατώντας να αναμιχθεί με το υλικό της. Ο Άννας άφησε την κανάτα παράμερα και κοίταξε μέσα στο διάφανο υγρό: η έρημος συνέχιζε την ήρεμη, άγονη ζωή της με τον καυτό ήλιο να χαϊδεύει τους σκορπιούς και τους αμμόλοφους.
- Ρε Κωστάκη, είσαι σίγουρος ότι το κάνουμε σωστά;
- Πουλάκι μου, αφού ξέρεις ότι εγώ δεν ασχολούμαι με αυτά! Ακολούθησα κατά γράμμα τις οδηγίες της Ίσιδας, να δες, έχω εκτυπώσει και το μέιλ της...
Διάβασαν με προσοχή το μέιλ ξανά και ξανά, όλα τα είχαν ρίξει, και τα τριμμένα όστρακα και τα δάκρυα του δευτερότοκου, και τα πέταλα από νούφαρα, κάτι δεν πήγαινε καλά όμως.
-Ωπ, να τι ξεχάσαμε!, είπε ο Άννας και ακούμπησε με το δάχτυλο του το υστερόγραφο. Η Ίσις το έγραφε ξεκάθαρα:

«Άμμε μου, για να πετύχει η τελετή πρέπει να τραγουδήσετε και κάτι που να ταιριάζει με την αλλαγή που θα φέρετε. Ελπίζω να μη δυσκολευτείτε να βγάλετε άκρη με το Σαμμάνο, απ’ ό,τι θυμάμαι ακούτε πολύ διαφορετική μουσική.»

Ο Άννας τον κοίταξε χαμογελώντας.
- Πώς το βλέπεις, αμμούδι, θα τραγουδήσουμε;
- Ξέρω γω, πώς σου φαίνεται αυτό του Σαββόπουλου;
Η επιφάνεια της λεκάνης αναταράχτηκε, ελάχιστο νερό όμως κατάφερε να διαπεράσει την επιφάνεια της, όταν ξαναδοκίμασαν. Μια λεπτή ψιχάλα απλώς έβρεξε για λίγο την έρημο, αλλάζοντας το χρώμα των αμμόλοφων από χρυσό σε ανοιχτό καφέ.
- Άσε τώρα ρε Κωστάκη, μια καλή διασκευή δεν έχει ο δίσκος πέρα από τις παλιές, αυτό βρήκες;
- Οκέι, κατάλαβα, δεν έχω γούστο στη μουσική. Για πες εσύ, που εξειδικεύεσαι ως Σαμμάνος.
- Εδώ χρειαζόμαστε κάτι μυστικιστικό -όπως αυτό των Cure. Για να δούμε, θα έχουμε καλύτερη τύχη τώρα...
Ο Κώστας έριξε νερό πάνω στη στιλπνή επιφάνεια, μια δίνη δημιουργήθηκε που ρούφηξε λίγο από αυτό, το περισσότερο όμως πάλι κύλησε προς τα έξω. Ένα ορμητικό ποτάμι ξεκίνησε να κυλά στην έρημο, πρασινίζοντας τις περιοχές γύρω του, όλο το υπόλοιπο τοπίο παρέμεινε όμως άνυδρο και ξερό.
Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι και ο Κώστας έτρεξε να ανοίξει. Με το που μπήκε στο σπίτι, ο Μάριος πήγε να αγκαλιάσει τον Κώστα αλλά αμέσως φώναξε:
- Πω πω νερά! Τι έγινε ρε παιδιά, πλημμυρίσατε;
Ο Κώστας αναστέναξε.
- Ρε Μάριε, δε λέγαμε τις προάλλες στο PΟΡ ότι θα αλλάξουμε την εμφάνιση του μπλογκ; Αυτό παλεύουμε τόση ώρα, αλλά δεν περνάει το νερό με τίποτα, πουτάνα τα έχουμε κάνει.
- Α, Κωστή μου, εγώ σας το έλεγα ότι το μπαρ δεν είναι μέρος για να συζητάμε, το είχα ξεχάσει τελείως. Ποιο είναι τώρα το πρόβλημα;
- Δε μπορούμε να βρούμε ένα τραγούδι που θα ανοίξει τον ουρανό της ερήμου, για να περάσει το νερό.
- Χαχα, αυτό είναι όλο; Γιατί δε δοκιμάσατε κάτι από την τρελή του φεγγαριού;
Η λεκάνη ξεκίνησε να κοχλάζει, πετώντας σταγόνες δεξιά και αριστερά, που αμέσως πάγωναν και σχημάτιζαν κρυστάλλους, τα γνωστά «ρόδα της άμμου». Σε λίγο η στιλπνή επιφάνεια είχε χαθεί, δίνοντας πλέον την αίσθηση ενός ανοιχτού παράθυρου στην έρημο. Ο Άννας δοκίμασε διστακτικά να την ακουμπήσει, αλλά το χέρι του βυθίστηκε μέσα, φτάνοντας μέχρι την επιφάνεια της ερήμου. Ανάδεψε για λίγο έναν αμμόλοφο και σχολίασε: «μάλλον είναι η πρώτη φορά που κυριολεκτικά σκουπίζω στην έρημο! Νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι.»
Ο Κώστας γέμισε για μια τελευταία φορά την κανάτα και έριξε αργά νερό μέσα στο άνοιγμα. Μαζί με το Μάριο και τον Άννα, έσκυψαν για να δουν τι θα γινόταν.

Έβρεχε για ώρες στην έρημο, με αστραπές και χαλάζι. Η άμμος στην αρχή ρουφούσε το νερό, σιγά σιγά όμως δημιουργήθηκαν μικρές λίμνες και ρυάκια, που ολοένα μεγάλωναν. Μαζί με τα ζώα της ερήμου που έτρεχαν να σωθούν από την πλημμύρα, ο Σαμμάνος είχε σκαρφαλώσει σε μια φοινικιά ελπίζοντας ότι τα νερά δε θα ανέβαιναν τόσο. Ένας κεραυνός ταξίδεψε γρήγορα από τον ουρανό, χτύπησε το δέντρο μαζί και το Σαμμάνο, που έπεσε αναίσθητος στο έδαφος. Κι ο ύπνος του ήτανε βαρύς.
Ξύπνησε απ’ το φως, που κατέβαινε απαλό ανάμεσα από τα πυκνά φύλλα και έκανε τα φτερά των λιβελλούλων να ιριδίζουν πανέμορφα. Είδε πως βρισκόταν πλάι σε μια λίμνη γεμάτη νούφαρα και άνθη λωτού. Μα πώς βρέθηκε εκεί; Προχώρησε πιο κοντά στην όχθη, κοίταξε μέσα στο νερό και έμεινε λίγο έτσι. Στην επιφάνεια της λίμνης καθρεφτιζόταν μια ερυθρόδερμη ιθαγενής, στην ουσία γυμνή, αφού τα καψαλισμένα ρούχα της ελάχιστα την κάλυπταν. Μα αυτά τα κουρέλια πάνω δεν ήτανε δικό της υφαντό και το βραχιόλι στον καρπό ήτανε του Σαμμάνου.
Η Ινδιάννα κοίταξε μέσα στην αντανάκλαση των ματιών της στο νερό, σαν κάτι να έβλεπε. «Σαμμάνε;» παραμίλησε. Μα το νερό σώπασε. «Σαμμάνε εσύ είσαι; Τι μου συμβαίνει; Πώς βρέθηκα εδώ»; Καμιά απόκριση. Κι έτσι απελπισμένη γονάτισε, έπεσε μπροστά κι άρχισε να κλαίει. Και τότε κάτι άκουσε. Σαν ψίθυρο. Απ’ τη γη. Σκύβοντας στην όχθη, πήρε μια χούφτα βρεγμένο χώμα και το ρώτησε: «Άμμε, εσύ είσαι; Μεταμορφώθηκες; Τι έγινε, θα μου εξηγήσεις»; Το χώμα δε μίλησε, μια δίνη σχηματίστηκε όμως μέσα στη λίμνη και μια γλυκιά, βαθιά φωνή ακούστηκε απ’ τα σπλάχνα της.
- Όλους μας άλλαξε ο κατακλυσμός, για το καλό μας. Ο άμμος πήρε την υγρασία που του έλειπε, εγώ απέκτησα σπειροειδή κίνηση και βάθος.
- Κι εγώ πώς βρέθηκα εδώ; Τι έγινε ο Σαμμάνος;
- Ο κεραυνός τον χτύπησε και έπαθε αμνησία. Σε κουβαλούσε μέσα μα πια δε σε γνωρίζει. Χωρίς σφραγίδα ανάμνησης ποια είσαι δε θυμάται. Και νιώθει μέσα του κενό και κίνησε ταξίδι να βρει, ν’ ανακαλύψει το άλλο του μισό...
Η Ινδιάννα κοίταξε πέρα, σε ένα άνοιγμα που σχηματιζόταν ανάμεσα στα ψηλά δέντρα. Κελαηδίσματα από αηδόνια και κρωγμοί παπαγάλων ακούγονταν ανάμεσα στα δέντρα. Καθώς προχωρούσε ακολουθώντας τους ήχους, σκεφτόταν: «Θα πιάσω το νήμα της μουσικής του. Θα το γνέσω στα χέρια μου, να γίνει πιο γερό. Να κρατήσει μέχρι να τον βρω. Να ξαναβρώ το άλλο μου μισό».

25 σχόλια:

A.F.Marx είπε...

Για "ερημοποίηση" πάλαι ποτέ γόνιμων εδαφών έχω ακούσει.
Για "αμαζονοποίηση" της ερήμου, πρώτη φορά ακούω.
Τουλάχιστον να το λέγατε "Αμμοζώνιος"
:)

Unknown είπε...

Ω!

τι είδαν τα μάτια μου καλε!

Τι τρελλό ροζουλί είναι τούτο παιδιά? Βέβαια αν εσάς σας εμπνέει πάω πάσο.. Κι αυτό από πίσω μικρά μου, επειδή μετά από 6.500 χρόνια ύπαρξης δεν βλέπω και πολύ καλά πείτε μου, λωτός είναι ή star geizer?

Μ' αυτά και μ' αυτά πάντως, ώρα είναι να μου πλακώσουν τίποτα απελπισμένοι να ζητάνε συνταγές για ξόρκια και μαγιολίκια έτσι όπως τα λέτε.. Βέβαια αυτό δεν είναι κακό. Σάμπως η κυρία των Μαγισσών της Σμύρνης ξέρει απ' αυτά που τα πουλάει? μπα. Ασε μπορεί να βγάλω και κανά φράγκο.. Λοοολ

Με γεια λοιπόν και περισσότερες βροχές!

:)

Ινδιάννα είπε...

Ιερότατη Ίσιδα
μιας και μπήκε πλέον γυναικείο Ινδιάννικο χέρι στο μπλογκ, ένα ροζάκι, ένα κοκκινάκι είπαμε να το βάλουμε, να γίνει αισθητή η αλλαγή!

Καλημερίζω
υπό τη σκέπη της προστασίας σου
(αλήθεια, μήπως εσύ από ψηλά είδες πουθενά τον Σαμμάνο);

night blue είπε...

pollly glllykoullli to blog me ayta ta xrwmata

αμμος είπε...

Αγαπητέ Μαρξ, σε αυτό το μπλογκ είμαστε όλοι των ανθρωπιστικών - κοινωνικών επιστημών, δεν ξέραμε, δε ρωτήσαμε κιόλας, προχωρήσαμε στα κουτουρού σε αμαζονοποίηση :-)

Καλή μου Ίσις, εμείς για μωβ χρώμα και τροπικό άνθος ξεκινήσαμε, άμα μας προέκυψε ροζ και star geizer, τι να πω, μου θυμίζει το δίστιχο εμείς για αλλού κινήσαμε για αλλού κι αλλου η ζωή μας πάει.
Για το άλλο που αναρωτιέσαι, νομίζω ότι κακώς έχεις ασχοληθεί τόσο καιρό με οχτάωρα και λοιπές αλλοτριώσεις και παραγωγές υπεραξίας από την εργατική σου δύναμη. Άνοιξε ένα γραφείο, βάλε και μια αγγελία "Η μαντάμ Ισις, διπλωματούχος αστρολόγος - ψυχοερευνήτρια, συμβουλεέυει" και το έλευσες το οικονομικό σου, κάνοντας και το χόμπι σου επάγγελμα.

αμμος είπε...

Ευχαριστούμε αιν, χαίρομαι που σου άρεσε!

Ανώνυμος είπε...

Welcome IndiAnna ;-)

Amme, poly oraio colour-post, eyxomai kali post-desert poreia kai polles post-modern allages :-)

Ki ena meta olo kai kalytero apo to prin gia olous, ef'olis tis ylis.

Ινδιάννα είπε...

the bar
δε μπορώ να θυμηθώ κανένα παρελθόν -πόσο μάλλον κάτι κακό!
Στο τωρινό μας καλό παρόν
nice to meet you!!! :))))))))
ΥΓ. Το πιασες το indieAnna τσακαλάκι μου!

Ανώνυμος είπε...

Xexe! To'piasa, afou to'rikses toso eystoxa. To indieAnna akoma kalytero apo to IndiAnna, de ;-)

Ta kalytera erxontai, nomizo!
Sto paron mas, loipon, kai sto akoma pio xromatisto mellon mas!

Nice to meet you too! :)))

Ανώνυμος είπε...

Mα φυσικά και είδα τον σαμμΑνο καλέ! για στραβή με περάσατε? Εδώ βλέπει το τρίτο μάτι, λέτε να τυφλώθηκα στα άλλα δύο σαν τον Τειρεσία? Αππππαπαπα αυτά μόνο κάτι σαν τον Ομηρο τα έλεγαν.. ;)

Τώρα άμα εσάς σας πάει το ροζουλί, εγκό σηκώνω τα χέρια ψηλά (αν και μου είναι ολίγον δύσκολο ως τοτέμ, χεχε)

Συμφωνώ βεβαίως με τον άμμο πάνω στο ότι η ζωή, ακόμα και η διαδικτυακή, είναι απρόβλεπτη. Κι εγώ για θεά ξεκίνησα και κατήντησα τοτέμ, χιχι!

όσο για το γραφείο προβλέψεων και άλλων εξωτικών "υπηρεσιών" άμα έρθεις άμμε μου να αναλάβεις την ρίψη των ταρώ, ευχαρίστως!

Ανώνυμος είπε...

Τρικυμία εν ερήμω (κρανίω). Είσαστε λίγο των άκρων ρε παιδιά. Είπαμε να ρίξει καμιά σταγόνα, αλλά όχι κι έτσι...

Το φούξια συνολάκι με το τροπικό άνθος μου κάνει κάτι από κατάλογο κοκτέιλ σε μπαρ του Ακαπούλκο. Από "πλοίο της ερήμου" το γυρίσατε στο "πλοίο της αγάπης"... Ο Αμαζόνιος είναι ολίγον τι πιο πράσινος αν δεν απατώμαι.

Φοβερά τα μαντζούνια της Ίσιδος πάντως.

Άντε, καλορίζικο και καλό κολύμπι.

Υ.Γ. Το επώνυμο της Ινδιάννας είναι Τζόουνς μήπως;

Ινδιάννα είπε...

Nefelika
Μην το γελάς! Kάποτε τα είχα με έναν Ιωάννου και όντως με φωνάζανε Iντιάννα του Τζόoυνς!!!
ΥΓ. Προσωπικά το βρίσκω πολύ κολακευτικό να θυμίζουμε κατάλογο κοκτέιλ -ας μην ξεχνάμε την καλή σχέση που έχουν οι γράφοντες και οι αναγνώστες μας με το αλκοόλ! :)

night blue είπε...

Plaka exei to sxolio tou Nefelika kai isws kai na exei kai dikio alla emena telika mou aresei i emfanisi tou. Einai ligo trashy kai kitch alla egw etsi ki alliws katalava ton kosmo sti pio kitch dekaetia. Ta '80s. (Ennowntas panta oti gennithika to 1972 vevaiws-vevaiws)

night blue είπε...

No offence of course. Syxna m aresoun pantws ta entona xrwmata kai i paidikotita, i naivete eikastikws.

night blue είπε...

iouuuuu!!!
Zzzzntoinn!!!
Ntoinnn!!....
Egkw telw tlagountia sammanaistika!
Sniffff!
:-(
Thelw sammanistikes istories.
Sammane, ouuuu! Poouuu eisaiii?
M' akous kous kous?
Oups! Kanei antilalo.
Ioouuuu!
zzzzntoinnn!

αμμος είπε...

Φίλε μου Νεφέλικα, το βασικό κριτήριο ήταν να αρέσει και στους δυο μας και να ταιριάζει κάπως με τα κείμενα του μπλογκ, με δεδομένο ότι η συνηθισμένη θεματολογία μας έχει αλλάξει. Σε ένα μπλογκ που πλέον γράφουν τρία άτομα για οικολογία, πολιτική, μουσική και όταν γράφουν λογοτεχνία είναι ρεαλιστικές ιστορίες σε πόλεις, το όλο μυστικιστικό κόνσεπτ της ερήμου δεν ταίριαζε πια.
Πέραν τούτου το νέο τεμπλέιτ μας φτιάχνει πολύ περισσότερο τη διάθεση, που είναι μάλλον και το σημαντικότερο :-)

αμμος είπε...

Αγαπητή vain, όσον αφορά το τελευταίο σου σχόλιο: LOL.
Δεν είχα σκεφτεί αυτό που γράφεις, για το αισθητικό φλερτ με τα 80's αλλά και οι δυο μας μεγαλώσαμε σε αυτή τη δεκαετία, οπότε μάλλον έχεις αρκετό δίκιο. Ευχαριστούμε!

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

"μας πήρε το ποτάμι μας πήρε ο ποταμός" που λένε...

με γεια!

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Αρνούμαι να σκολιάσω στο ανακαινισθέν μπλόγκιό σας αν δεν ικανοποιήσετε τα δίκαια αιτήματα που με σαφήνεια σας έχω εκθέσει στο παρελθόν.

Τοτέμ, τί πα να πει, τοτέμ;
Σουσού

sot είπε...

Κοσμογονικές αλλαγές !!!!!

Albert είπε...

ε;
σάστισα.

Τι ρετουσάρισμα ειν τούτο;Ως άλλοι πρωτοχριστιανοί χτίσατε πάνω στον αρχαϊκό ναό εκκλησία με τα ίδια οικοδομικά υλικά.Οι κάρτες ταρώ πάντως είναι πανέμορφες.

αμμος είπε...

Φίλε Αλαφροϊσκιωτε υπάρχει και το "μας παρέσυρε το ρέμα, μάνα μου δεν είναι ψέμα" :-) Να είσαι καλα!

Αγαπητή Σουσού, αν δε με απατά η μνήμη μου, το αίτημά σας ικανοποιήθηκε πλήρως, καθώς θέλατε να γίνει σαφές πως είστε θεά, και τα τοτέμ είναι θεοί (για να απαντήσω και στην ερώτησή σας). Το επιμέρους άιτημά σας να είστε η θεά της βροχής που βρέχει κοτσάνες, δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστεί ακόμη για τεχνικούς λόγους, καθώς δεν έχουμε επικοινωνήσει ακόμη με τα άλλα δύο τοτέμ, σχετικά με το συγκεκιρμένο πεδίο της δράσης τους. Όπως πιθανόν διδβάσατε ο Σαμμάνος αγνοείται, οποότε η επαφή μας με το υπερπέραν έχει διακοπεί προς το παρόν. Και όπως το έθεσε ο καλλιτέχνης Γιάννης Φλωρινιώτης στη μεγάλη του επιτυχία όπου απέτιε φόρο τιμής στα Jumbo Bebe,

Μου το 'πε ο αστρολόγος, θα γίνω γλωσσολόγος
Άμμος

Αγαπητέ sot, έχεις δίκιο, κοσμογονία όχι αστεία!

Άλμπερτ, άμα καταφέραμε να σε σαστίσουμε, δε θέλω να φανταστώ τι κάναμε στους υπόλοιπους. Το σχόλιο σου για το νέο κτίριο από παλιά υλικά ήταν πραγματικά καίριο. Σε ευχαριστούμε πολύ!

Τίποτα είπε...

Τεστ!

Τίποτα είπε...

...Ο κύριος Σουφλιάς σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το νέο εντυπωσιακό επίτευγμα των πρώην Ερημιτών και νυν Αμμαζονίων, απάντησε: "Μόλις το πληροφορήθηκα κι έδωσα ήδη εντολή στον Γενικό Γραμματέα Περιβάλλοντος κ. Μπαλτά και στον Ειδικό Γραμματέα της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων κ. Συμπέθερο να ερευνήσουν το ζήτημα. Σε κάθε περίπτωση θα υπάρξει ανακοίνωση από το Γραφείο Τύπου και Δημοσίων Σχέσεων του ΥΠΕΧΩΔΕ. Ο Θεός να βάλει το χέρι του."

Από τον Ημερήσιο Τύπο

αμμος είπε...

Αγαπητό Τίποτα, μας γράψανε οι εφημερίδες; Είναι μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία αυτού του μπλογκ, ως ιστολόγοι και κυρίως ως άνθρωποι νιώθουμε βαθύτατα συγκινημένοι!
[LOL]

Να είσαι καλά!