CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

11.11.07

Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος και κυρίως η αδελφή του η γοργόνα;

Είμαι πραγματικά αμφίθυμος απέναντι στον Ευγένιο Αρανίτση: πάνω που λέω ότι έχω βαρεθεί τους κρυπτικούς λαβυρίνθους των γρίφων του και τις ατέρμονες περιδινήσεις του απο- ή μεταδομιστικού του ύφους (γραμμένα συνήθως όπως η προηγούμενη φράση) δημοσιεύει στα ξαφνικά ένα έξυπνο, όμορφο κείμενο όπως αυτό.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Pisteyo oti o Aranitsis einai o simantikoteros en zoi syggrafeas tis Elladas, ayti ti stigmi. Me diafora, malista.

Akolou8ei o Raptopoulos, alla aytos einai entelos allo kapelo. Anyway.

Prosopika i palia, liti erimos me sygkinouse perissotero. Oraia i anakainisi alla pros ti tosa stolidia?...
An to protimate, fysika, oudeis logos.

Take care, guys, and a nice week.

αμμος είπε...

Αγαπητή the bar, τις επιφυλάξεις μου για τον Αρανίτση τις υπονόησα στο σύντομο εισαγωγικό κείμενο. Συνοπτικά τον θεωρώ ευφυέστατο, απλά πολλές φορές η γραφή του με κουράζει υπερβολικά η μου φαίνεται εξυπνακίστικη και με κάνει να παρατάω τα κείμενά του. Θα δυσκολευόμουν να συμφωνήσω μαζί σου δηλαδή, αν ο συγγραφέας κρίνεται κυρίως από το ύφος.

Όσο για την αλλαγή στο φόντο της ερήμου, επίκειται συνολικότερη αλλαγή, η οποία θα τη μεταμορφώσει από έρημο σε κάτι άλλο. Είσαι η πρώτη που το μαθαίνει :-)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι συμπαθούσα τον Αρανίτση και σε αυτο το κείμενο δεν κατάλαβα Χριστό, το παράτησα στη μέση. Έχω αρχίσει να κουράζομαι από την τάση να μιλάμε πολλά και καλά ελληνικά (για να αναγκάσουμε τον έφηβο να πάρει παραμάσχαλα το λεξικό να μάθει καινούριες λεξούλες). Ισως είαι καιρός να καταλάβουν μερικοί γραφικοί φιλόλογοι (διότι και με χίλια διδακτορικά, ακόμα φιλόλογοι είναι) ότι η τάση του να μιλάω σαν εγκυκλοπαίδεια δηλώνει αρτιριοσκλήρυνση και τέλος πάντων, όσο και να το θέλει ο Αρανίτσης, Ελύτης δεν είναι, να μπολιάζει τόσο καλά τη νέα ελληνική με τις λέξεις των προγόνων. Ο Ελύτηςήταν θαυμαστός και αυτός απλά ακατανόητος. Άντε, είχαμε τον Βέλτσο και τον Μαρμαρινο, τώρα μας προέκυψε και ο Αρανίτσης καθαρολόγος -μη χέσω...

Ανώνυμος είπε...

Αχ, Αμμούδι! Τι καλά! Φαίνονται και τα μούτρα μου πια στο κοινό! Ευχαριστώ! :)))))))

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Συμφωνώ και με Άμμο και με Σαμμάνο.
Και εγώ πολλές φορές μένω αγαλματάκι ακούνητο μπροστά σε ένα κείμενο του Αρανίτση.
Επίσης Άμμε μου χρησιμοποίησε με φειδώ τη λέξη αμφιθυμία και τα παράγωγα της. Προσπαθώ να διαβάσω την "Αδηφαγία" και μοιάζει να είναι η αγαπημένη λέξη τώρα του συγγραφέα του μεταφραστή θα σε γελάσω και γυαλίζει το μάτι μου όποτε τη ξανασυναντάω.
Καλό σας βράδυ και καλορίζεικο το αμφίθυμα μωβ "σπίτι"....:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

καλορίζικο με "ι"

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα……
Μια και το έφερε η κουβέντα για τον Αρανίτση, εμένα πολλές φορές παρ’ όλο που με εντυπωσιάζει η ιδέα των κειμένων του και η οπτική τους με ξενίζει – κουράζει το ύφος του… άλλες φορές πάλι μ’ αρέσουν και τα δύο, το σημαντικό είναι ότι πάντα τον διαβάζω..
Α.. το αλλάζετε συνέχεια το blog σας μια πράσινο, μια μοβ. Κάθε φορά που το ανοίγω δεν ξέρω τι θα συναντήσω.

αμμος είπε...

Γειά σου Νερίνα! Η αμφιθυμία είναι αγαπημένη μου λέξη, επειδήμου ταιριάζει αρκετά, δεν τη χρησιμοποιώ συχνά όμως, μην ανησυχείς. Για το βιβλίο και τη μετάφραση από εσένα το μαθαίνω, καλό κουράγιο εύχομαι πάντως.
Χαίρομαι που σου άρεσε η νέα μας εμφάνιση!

Πάστα, ακριβώς έτσι λειτουργώ κι εγώ μαζί του, αν και συχνά παρατάω τα κείμενά του στη μέση. Η εμφάνιση του μπλογκ μας μάλλον σταθεροποιήθηκε πλέον, σιγά σιγά θα περνάμε και τα λινκ, δε μπόρεσε να γίνει μεταφορά από το προηγούμενο μπλογκ δυστυχώς.