CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

22.5.07

Θαυμαστό γενναίο τέλος

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια βασίλισσα. Βέβαια για να υπάρχει βασίλισσα θα υπάρχει κι ένας βασιλιάς.
Όταν η βασίλισσα γνώρισε τον βασιλιά εκείνη ήταν ακόμα μια ευγενής κι εκείνος ακόμα ένας πρίγκιπας -δηλαδή ασχολούταν με το διάβασμα βιβλίων, τις τέχνες και τη μουσική. Μετά που παντρεύτηκαν και έγινε βασιλιάς άρχισε να ασχολείται με τα αγαπημένα χόμπι των βασιλέων: το κυνήγι, τις μάχες, τις διαμάχες και τον πόλεμο. Κάθε μέρα μάλωνε με τους υπηρέτες, τους αυλικούς, τους κόλακες, τους φίλους αλλά και τους εχθρούς του. Είχε γίνει ευερέθιστος, απότομος, βίαιος.

Τη βασίλισσα δεν την πείραζε τόσο αυτό. Είχε συνηθίσει τις έριδες, τις παραξενιές και τις αψιμαχίες του. Έτσι όταν μάλωναν γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί κάποιον άλλον («μου πας κόντρα;») ή γιατί δεν υπερασπιζόταν κανέναν («δεν έχεις γνώμη;»), εκείνη δεν υπερασπιζόταν τον εαυτό της πλέον. Άκουγε της λέξεις του και μετά σιωπή. Έγνεφε συγκαταβατικά ενώ πίσω από τα μάτια της διαδραματιζόταν μια αιρετική παράσταση. Ένα παραμύθι χωρίς πρίγκιπες και βασίλεια, μ’ ένα γενναίο, τολμηρό τέλος. «Μόλις τελειώσει η μάχη του Ασέρ, θα φύγω»!

Η μάχη αυτή ήταν σημαντικότατη για το βασίλειο. Σε προηγούμενη μάχη ο βασιλιάς, για μόλις 2,5 μέτρα είχε χάσει τα 62 στρέμματα, που ο Νόμος όριζε πως πρέπει να προσαρτήσει κάποιος στο Ασέρ για να διοριστεί μόνιμος άρχοντας του.
Όλοι λυπήθηκαν πολύ μα κανείς δε πέθανε απ’ τη στενοχώρια του. Όσοι ήξεραν τις ικανότητες του ήταν σίγουροι πως με μια ανασύνταξη δυνάμεων θα πετύχαινε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Μα ο βασιλιάς… Ο βασιλιάς άρχισε να πίνει περισσότερο και να γίνεται ακόμα πιο ευερέθιστος, απότομος και βίαιος. Κι αν η βασίλισσα τολμούσε να τον παρηγορήσει ξεσπούσε πάνω της, στην «προδότισσα», που «είχε δική της επαρχία στο Ασέρ και ό,τι και να γινόταν θα μπορούσε πάντα να βρει καταφύγιο εκεί».

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Ασέρ είναι μια χώρα πράσινη, γεμάτη νερά και ζώα. Μοιάζει με μια νεα Εδέμ, όπου όλα τα αγαθά της ζωής είναι αυτονόητα και οι άρχοντές της ασχολούνται μόνο με το πώς να διασκεδάσουν και να περάσουν καλύτερα.
«Η ζωή στον απλό κόσμο συνεπάγεται καθημερινές μάχες και αγώνες, να σκοτώνεις, να πληγώνεις και να ματώνεις. Αν μπω στη γη του Ασέρ θα γίνω άλλος άνθρωπος θα δεις, πιο ήρεμος, πιο γλυκός» της έλεγε μετανοιωμένος κάθε βράδυ μετά από τον συνηθισμένο καβγά ο βασιλιάς.

Και η βασίλισσα υπέμενε. Ζούσε πειθήνια στον εφιάλτη του, απ' το να ζει χωρίς όνειρο κανένα . Μα τις νύχτες, έπαιρνε στο χέρι στο βιβλίο που της έσωζε τη ζωή και καθισμένη στο ανάκλιντρο φυλλομετρούσε πάνω του τη νέα της ζωή: «δυο μήνες και σήμερα μέχρι το Ασέρ. Μετά τη μάχη θα τον αφήσω».

Ένα βράδυ ο Βασιλιά τα ήπιε στο παλάτι με τον Ιωάννη τον Φράγκο και μεθυσμένοι και οι δυο άρχισαν να πετάνε βέλη ο ένας στον άλλο μέχρι που ένα –τυχαία ή επίτηδες, ποτέ δεν έμαθε- ξεστράτισε και την βρήκε στο στήθος. Εκεί που είχε ακουμπήσει το βιβλίο της σαν την πήρε ο ύπνος. Το βέλος καρφώθηκε στο σκληρό του εξώφυλλο.
«Απίστευτό! Η ποίηση της έσωσε τη ζωή» μονολόγησε ο αβρός πρίγκηψ Ιωάννης.
«Μα πια η ποίησή της είναι τρύπια!» γέλασε ο βασιλιάς.
Η βασίλισσα δεν έδωσε άλλη σημασία: «δυο εβδομάδες ακόμα και σήμερα. Μετά θα φύγω».

Και κύλησε ο καιρός γοργά. Ο βασιλιάς σαν κέρδισε τη μάχη του Ασέρ γονάτισε μπροστά της και της φίλησε το χέρι.
-Για σένα, είπε και της έδειξε την απέραντη πυκνόφυτη δροσερή έκταση.
-Για σένα εννοείς, είπε εκείνη και τράβηξε το χέρι της απ’ το δικό του.
-Τι σ’ έπιασε τώρα; Γιατί μου χαλάς τη χαρά;
-Γιατί θέλω κι εγώ να χαρώ άρχοντά μου!
Και η βασίλισσα τράβηξε το μπαούλο με τα πράγματά της κάτω απ’ το κρεβάτι.
-Τα είχες όλα ετοιμάσει σαν να ήθελες να φύγεις από μέρες.
-Από μήνες άρχοντά μου. Από μήνες!
-Για πού;
-Για όπου. Αντίο.
-Αντίο, της είπε και ο βασιλιάς που δεν τη ρώτησε γιατί φεύγει.
Ίσως γιατί εκείνη τη στιγμή δεν καταλάβαινε ότι η μάχη που έχανε ήταν σημαντικότερη κι από του Ασέρ. Όπως σημαντικότερες είναι πάντα όλες οι χαμένες μάχες, απ’ όσες κερδίζουμε.

Η βασίλισσα περπάτησε στον πλακόστρωτο δρόμο κι έπειτα στο χώμα. Κανείς δε τη βοήθησε να κουβαλήσει το μπαούλο με την προηγούμενη ζωή της στριμωγμένη μέσα του. Κανείς δε τη νοιαζόταν γιατί δεν ήταν πια βασίλισσα.

Περπάτησε, περπάτησε μα στο δρόμο δεν άντεξε. Άνοιξε το μπαούλο και πήρε μόνο το βιβλίο της. Κι ανάλαφρη συνέχισε μονάχα μ’ αυτό για το Ασέρ.

Κι όταν έφτασε έκατσε κατάκοπη σε ένα αραχνιασμένο παγκάκι στον κήπο της. Σήκωσε το βιβλίο -αυτό της ποίησης, που λένε πως της έσωσε τη ζωή. Κοίταξε μέσα από την τρύπα του. Και είδε τον ήλιο.

25 σχόλια:

dreamerland είπε...

Ναι, έτσι είναι, και η τρύπα και ο ήλιος, τα έχω δει και τα δύο...
Και βγάζει τέτοιον δροσερό αέρα αυτή η τρύπα, και είναι τόσο ζεστός αυτός ο ήλιος...

Όμορφο το παραμύθι σου Σαμμάνε...

epwnimos είπε...

Το τέλος πράγματι τα σπάει.

Sousou Delatroba είπε...

Η ιστορία σας με συνεκλόνισε. Αλλά πάντοτε όταν πληροφορούμαι τα νέα έκπτωτων ευγενών συγκινούμαι.

Αν σας είναι εύκολο θα ήθελα να μου δώσετε το μέηλ άντρες της τέως βασσιλίσσης προκειμένου να επικοινωνήσω μαζί της μήπως χρειάζεται αντικουνουπίκο για τας εξοχάς ή άλλο τί.

Ένα δάκρυ κύλισε απ' το μάτι της καθώς έφευγε,
Σουσού

Ανώνυμος είπε...

@dreamland & emporas
χαίρομαι που σας άρεσε: :)

madame sousou
δεν έχω το μέιλ (mail) άντρες (address) της βασιλίσσης αλλά αν θελετε κάτι σε μέηλ (male) άντρες (men) σαν τον βασιλιά, ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε (ξέρω φίλη που έχει ολόκληρο στοκ του ιδίου φυράματος -ψηλούς, ωραίους και εγωίσταρους- και δεν ξέρει πώς να το ξεφορτωθεί!)! Αν και μια μανταμ Σουσού, άντρες από δεύτερο χέρι -πφφφ, ψαρίλας!

Sousou Delatroba είπε...

Κοιτάχτε αγαπητέ Σάμ-Μάνο,

Μια μανδάμ της τάξεώς μου σε καμία περίπτωση δεν θα προτιμούσε μεταχειρισμένο αρσενικό, πολύ δε περισσότερο κακομεταχειρισμένο αρσενικό, πχ να χάνει λάδια, να καίει φλάντζα ή να διαθέτει χαλασμένο ντεπόσιτ-ο. Παρότι, ομολογώ, τέτοιες περιπτώσεις δεν λείπουν από τον αριστοκρατικό μας κύκλο.

Εξάλλου είμαι μνηστευμένη μετά κοσμικού ευγενούς και σε καμία περίπτωση δεν θα άφηνα τέτοιο κελεπούριον για κάποιον άπλυτο, ιδρωμένο που φαίνεται ο κώλος του όταν σκύβει.

Παρεξηγήσατε το αμιγώς ψυχοπονιάρικο ενδιαφέρον μου δια μία εκπεσούσα ευγενή, στην οποία και θα ήθελα να φανώ χρήσιμη. Λυπούμαι ειλικρινώς.

Θα αντιπαρέλθω ωστόσο τον λεκτικό σας υπερπήδουλα που θα μπορούσε να θεωρηθεί προσβολή δια την ελλαγγλικήν μου. Και τούτο διότι σας συνεπάθησα που καταγράψατε με λυρισμό το δράμα μιας βασιλίσσης, φίλης, γυναίκας.

Πάντα στο ύψος των τακουνιών της,
Σουσού

orestis είπε...

Σαμμάνε, αν δεν στο έχω πει σε γουστάρω πολύ, πάρα πολύ.

Ανώνυμος είπε...

madame Sousou
την ταπεινή μου συγνώμη και ελπίζω να μην σας προσέβαλαν βαθύτατα οι σαμμαν(τράχαλ)ικοί μου τρόποι. Προσέυχομαι σε όλους τους θεούς που έχω ακουστά ο μνηστήρ σας να μην θεώρησε όσα είπα προσβολή, διότι δε νομίζω να καταφέρω να ανταποκριθώ αν μου πετάξει το γάντι (εκτός αν είναι γάντι μπιλιάρδου ή έστω μοτοσικλέτας).

Τα σεβη μου και στη σκυλίτσα σας -δε μπορεί, μια αριστοκράτισσα σαν κι εσάς ένα σκυλάκι σαλονιού, θα το έχει!

Ορέστη
μπαίνεις που μπαίνεις σε όλα τα gay blogs, μπορείς να μη μας αφήνεις και gay σχόλια;; :Ρ

Κι εγώ σε γουστάρω, είσαι άνθρωπος περιβόλι -θα τολμούσα να πω μπαξες ή ακόμα καλύτερα, λαχανόκηπος: όχι μόνο χρώμα και ευωδιά αλλά και χρησημότις στο βάθος -ουάου!

Τίποτα είπε...

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές, είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, έτσι δε λέει;

Α, ρε, Άμμε...

Ανώνυμος είπε...

τίποτα
τα παιδιά δεν κατάβαίνουν τίποτα από τα παραμύθια, αντιθέτως καταλαβαίνουν πολλά τα τίποτα που παραμένουν παιδιά!

Παρεμπιπτόντως το κείμενο δεν το έγραψε ο Άμμος (αν το είχε κάνει αυτός θα ήταν μάλλον λακωνικότερο και πιο ταξιδιάρικο)! :)

Τίποτα είπε...

Γμτ! Ποτέ δε διαβάζω υπογραφές στο μπλογκ σας! Ας πρόσεχα.

Χίλια συγνώμη και "α, ρε Σαμμάνε" :)

Cle Petridou είπε...

Τι έγινε ο Αμμόχωστος μου;
Τι τον έκανες Σαμμάνε;
Θα πληρώσεις γι αυτό.
Θα στείλω τον στρατό μου να σε κατακτήσει για ν απελευθερώσουμε τον (την)Αμμόχωστο...
Έχε χάρη που η ιστορία σου είναι σχεδόν ωραία σαν του Άμμου...

Ανώνυμος είπε...

Αρλέτα μου
από εσένα, μια ευγενική ψυχή, περίμενα τουλάχιστον λιγη συμπόνια στο δρ-άμμα μου -ο Άμμος με παρατήσει να φυλάω την έρημο κι αυτός γυρνοβολάει σε άλλα μπλογκ και εκεί πάει και γράφει -ψάξε- ψάξε και θα τον βρεις!!

Τώρα μια απόβαση από εσένα θα έπρεπε να εκλειφθεί ως κάτι...άσχημο και απειλητικό; Γιατί εγώ τη φαντάζομαι σαν απόβαση με αιθέριες νεράιδες -δεν μου φαίνεται κακό αυτό, καθόλου κακό!!!

Ανώνυμος είπε...

μήπως ααυτό το παραμύθι μας διδάσκει να παλεύουμε λάθος πράγματα. Είναι εύκολο να φεύγεις για μένα, το δύσκολο είναι να μένεις και να παλεύεις.... να φτιάξεις το δικόσου Ασερ...

Παπαδημητρίου Σταυρούλα είπε...

Ενα παραμύθι για μας τα μεγάλα παιδιά είναι πάντα ευπρόσδεκτο, ειδικά όταν είναι καλό...
Το "Όπως σημαντικότερες είναι πάντα όλες οι χαμένες μάχες, απ’ όσες κερδίζουμε." με λάβωσε.

Ανώνυμος είπε...

optasia μου
φυσικά είναι εύκολο να φεύγεις εσύ! Για σκέψου πόσο δύσκολο είναι να φεύγουν οι άλλοι από εσένα -την οπτασία τους!
Νομίζω η απάντηση σε αυτό που λες βρίσκεται στο "ζούσε πειθήνια στον εφιάλτη της, απ' το να ζει χωρίς όνειρο κανένα". Που εννοεί ότι προσπάθησε να κάνει τον εφιάλτη όνειρο, απλά στο τέλος είδε ότι δεν γίνεται τίποτα.
Σαφώς πρέπει οπ καθένας να βρει το Ασέρ του. Αλλά όχι σε λάθους τόπους. Απ' το λάθος τόπο καλό είναι να φεύγουμε κάποτε...

Αν διαφωνείς πες μου, θέλω να μάθω τι σκέφτεσαι πάνω σε αυτό! :)

Pasta μου
επιτέλους! Απ' το πάρτυ στο Mercedes είχα να σε ακούσω! Χαίρομαι που σε αγγίξα (με το γραπτό μου, εννοώ) -πω πω, γέμισα σαντυγί τώρα!!!

Ανώνυμος είπε...

Σομμάνε
πρέπει να το πάρουμε απο την "αρχή" λίγο το παραμύθι..
τι θέλω να πω, ότι απλά πιστεύω ότι στις περισσότερες περιπτώσεις (φυσικά όχι σε όλες) υπάρχουν κάποιες ενδείξεις για το αν μπορείς να μετατρέψεις τον "εφιάλτη" σου σε όνειρο.
το παραμύθι δεν μας λέει καθόλου πως συμπεριφερόταν ο βασιλειάς ως πρίγκηπας.. μας μιλάει μόνο για ασχολίες.
επίσης στο παραμύθι δεν φαίνεται πόσο προσπάθησε η βασίλησσα. η προσπάθεια δεν μετρίεται απο την ποσότητα ούτε απαραίτητα και απο την ποιότητα αλλά απο τον συνδυασμό τους. Δηλαδή πρέπει να προσπαθήσεις πολλές φορές και με διαφορετικούς τρόπους... το ερώτημα όμως που πρέπει να απαντήσεις πρώτα είναι αν αξίζει τον κόπο.. αν το θέλεις..
όσο για το ότι είναι εύκολο για μένα ως οπτασία να φεύγω.. κάνεις λάθος εγω ΘΕΛΩ να το κάνω εύκολο και να με βλέπω ή να τα βλέπω εκει που πηγαινω ως μια οπτασία..!κάτι πιο δύσκολο και όχι πάντα εφικτό.
Δεν σχολίασα κατά πόσο τα καταφέρνω γιατί για μένα δεν έχει πάντα τόσο σημασία αυτό... "ο δρόμος για την Ιθάκη"...

Dannossiel είπε...

mmm...oraia istoria...polla nohmata...o kathenas dialegei kai pairnei o,ti tou tairiazei...m arese polu!(moonspell katevases telika?perimeno!:P)

Ανώνυμος είπε...

dannossiel
κατέβασα το alma mater και μου άρεσε η μουσική (είχε κάτι από Metallica) και οι στίχοι (όσα άκουγα με τόση βαβούρα), αλλά βρε πουλάκι μου, γιατί πρέπει να τραγουδάνε σαν ζόμπι αυτοί οι μεταλλάδες, δεν το έχω καταλάβει; Δηλαδή ο Hetfield που είχε φωνή κρύσταλλο ήταν λιγότερο άντρας;

Το κακό είναι ότι θα μπορούσα να σου προτείνω ένα σωρό άλλους καλλιτέχνες να αρχίσεις να ακούς -νομίζω είσαι σε μια καλή φάση για να μάθεις τους Birthday Party και άλλους πιο πανκ και γκαραζ ήχους, μουσική που θα μπορούσε να σε εξιτάρει- αλλά θα σε ξενερώσουν τα "ήπια" φωνητικά τους με τις αγριογκαρίδες που τα έχεις συνηθίσει! Τι κρίμας!

Ανώνυμος είπε...

optasia
δεν ξέρω πώς ήταν ο βασιλιάς ως πρίγκηπας -φαντάζομαι ο ίδιος βάναυσος εγωιστής, απλά η βασίλισσα ήταν τυφλωμένη απ' τον έρωτα και δεν έβλεπε ότι δεν ήταν το όνειρο αλλά ο εφιάλτης.

Όσο για την προσπάθεια το σκέφτηκα αρκετά αυτό που λες. Πιστεύω ότι ισχύουν όλα όσα λες και κάτι παραπάνω. Ποσότητα, ποιότητα και συναίσθηση -δηλαδή όχι να προσπαθώ γι' αυτά που νομίζω εγώ ότι βοηθάνε τη σχέση αλλά γι' αυτά που πιστεύω ότι θα βοηθάγανε τον άλλο μέσα στη σχέση, προσπάθει ανα καταλάβω, να συναισθανθώ τον άλλο ακι τις ανάγκες του.
Δεν ξέρω αν οι προσπάθειες της βασίλισσας ήταν πιστές σε αυτές τις θεωρίες. Πάντως πιστεύω ότι έκανε στο μαξιμουμ αυτό που θεωρούσε σωστό. Για όσο πίστευε ότι ο τύπος το άξιζε.

Μετά έκανε κάτι ηρωικό -που το προσπερνάς, γιατί;; Έμεινε να τον στηρίξει στη μάχη του Ασέρ. Τα είχε όλα έτοιμα, θα μπορούσε να φύγει -έχει κι αλλού βασίλεια με ωραία παληκάρια. Αλλά δεν ήθελε να τον εγκαταλείψει πριν τον αποκαταστήσει! Που σημαίνει ότι ακόμα και τότε προσπαθούσε, έμενε στη λάθος σχέση για να κάνει το σωστό γι' αυτόν!

Kι εγώ μπαίνω κάθε φορά στη σχέση και λέω "ό,τι και να πηγαίνει άσχημα, εγώ θα προσπαθώ, θέλω να είμαι εδώ και θα κάνω τον εφιάλτη οπτασία". Στην ψυχολογία αυτό περιλαμβάνεται στις "ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας". Δεν μπορείς να κάνεις μια σχέση οπτασία αν ο άλλος είναι αλλού γι' αλλού! It takes two!

Καλό είναι το ταξίδι -με έχουν κάνει πολύ καλύτερο άνθρωπο οι φουρτούνες και τα βυθίσματα από τις παλαιότερες σχέσεις μου- απλά πού και πού θα ήθελα να δω αυτή τη ριμάδα την Ιθάκη!...

Idάκι είπε...

Σωστά, Σαμμάνε, ολόσωστα. Κι ειδικά μετά το τελευταίο σου σχόλιο. Μ' άρεσε βαθιά το παραμύθι και όση αλληγορία του έπιασα...

Ανώνυμος είπε...

hi! και πάλι!
συμφωνώ με αυτά που λες, απλά για να καταλάβουμε πως συμπεριφέρεται η βασίλισσα (εμείς που είμαστε εκτός παραμυθιού) θα πρέπει να ξέρουμε πως συμπεριφερόταν ο βασιλιάς (απο την αρχή της σχέσης τους). έτσι θα καταλαβαίναμε περισσότερο αν άξιζε το κόπο που πάλευε η βασίλισσα ή καλύτερα θα καταλαβαίναμε αν υπήρχε "κάτι" για το οποίο θα πρέπει να παλέψει η βασίλισσα και ο βασιλιάς!
(είναι σημαντικό να παλεύουν και οι δύο όχι μόνο ο ένας..)

Πολύ πιθανό να μην ενδιαφερόταν ο βασιλιάς για την βασίλισσα.. δεν το γνωρίζουμε αυτό.

η "κιναίσθηση" που λες, έχει μεγάλη σημασία και υπονοεί την συμπεριφορά και του βασιλια από την αρχη! Αν συμπεριφερόταν έτσι απο την αρχή.. και η βασίλισσα απλά ήθελε να έχει την αίγλη και την λάμψη της θέσης αυτής. δηλαδή αν απλά πίστευε ότι θα καλυτερέψει η ζωή της ως βασίλισσα και πάλευε για αυτό...! Δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς το όνειρο που μετατράπηκε σε εφιάλτης.. θέλει χρόνο μια αλλαγή που επηρεάζει όλη σου την ζωή! δεν μπορείς από την μια μέρα στην άλλη να φύγεις!!! και συνήθως παλεύεις να την καλυτερέψεις πρώτα..
Δεν το θεωρώ ηρωισμό, γιατί ναι μεν τον στήριξε αλλά αν ήμουν στην θέση του βασιλιά, θα προτιμούσα πιστεύω μια διαφορετική στάση απο την "βασίλισσα" μου! θα προτιμούσα απο την αρχή να αντιδράσει έτσι.. και όχι να ζω μετά με τεράστιες τύψεις..! πιστεύω ότι αν κέρδιζα τον οποιοδήποτε στόχο μου, δεν θα ένιωθα καλύτερα που θυσίασα κάποιον και ειδικότερα όταν μου έχει δείξει ότι άξιζε το κόπο .. δεν ξέρω βέβαια τα καθήκοντα του βασιλιά.. και πόσο "αλλοιώνεσαι" από την καθημερινότητα σου ασυνείδητα τις περισσότερες φορές..

είμαι υπέρ των ξεκάθαρων συμπεριφορών, και γι'αυτούς που δεν το "αξίζουν". Αλλά να έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει από νωρίς.. (βέβαια δεν είναι εφικτό αυτό πάντα... ίσα ίσα που είναι δύσκολο!)
περιμένω την απάντηση σου Σαμμονε

Ανώνυμος είπε...

Σαμμόνε ξέχασα να σου πω πριν
μήπως έχεις φτάσει στην Ιθάκη πολλές φορές αλλά δεν το έχεις καταλάβει γιατι λίγο πριν άλλαξες προορισμό..;
όταν λέμε ιθάκη εννοούμε τον εκάστοτε στόχο ή τον τελικό στόχο... αν το δεύτερο τότε εγω θέλω να καθυστερήσω αρκετά χρόνια έτσι ώστε μετά να μην βαριέμαι..!! χιχι

Ανώνυμος είπε...

optasia
νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι στην αρχή της σχέσης είναι ιδανικοί -γιατί είμαστε ερωτευμένοι προσπαθούμε για όλα ή -ακόμα καλύτερα- όλα κυλάνε χωρίς καν προσπάθεια!
Νομίζω ότι ο βασιλιάς μόλις πέρασε η πρώτη φλόγα απλά συμπεριφέρθηκε κανονικά -έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Εκεί ήταν μέγα λάθος της βασίλισσας ότι -κατά τη γνώμη μου- έκανε την εξής λάθος σκέψη: όταν απ' την ψευδαίσθηση του έρωτα πέρασαν στον εφιάλτη της πραγματικότητας, εκείνη έμεινε κολλημένη στην ψευδαίσθηση και δεν είδε την πραγματικότητα. Οπότε ουσιαστικά προσπαθούσε τόσα χρόνια να κάνει τον εφιάλτη όνειρο -νομιζοντας ότι ήταν όνειρο εξαρχής και απλά χάλασε στην πορεία, ενώ ήταν ψευδαίσθηση ονείρου εξαρχής και στην πραγματικότητα ήταν πάντα εφιάλτης και δε θα άλλαζε ποτέ!
Ο βασιλιάς δε γκρινιάζει στο παραμύθι, άρα μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν εντελώς αδιάφορος γα τη βασίλισσα ή αυτή του δίνει όσα χρειάζεται. Εν προκειμένω όταν το έγραφα, σκεφτόμουν το δεύτερο.
Ο βασιλιάς ενδιαφερόταν γι' αυτήν αλλα μάλλον με τα δικά του σταθμά που δεν ταυτίζονταν με τα δικά της και έτσι υπήρχε αυτή η ανισορροπία -ο βασιλιάς νόμιζε ότι της πρόσφερε τα πάντα, ενώ εκείνη δεν λάμβανε τίποτα.
Το γεγονός η βασίλισσα να έμενε για την αίγλη -και μεταφορικά το παίρνω για το χρήμα, επειδή ήταν ωραίος ή έκανε μια καλή δουλειά- δεν το είχα σκεφτεί και σίγουρα μπορεί να παίζει. Αν και λέει ξεκάθαρα ότι η βασίλισσα είχε το δικό της κομμάτι στο Ασέρ και ήταν εξασφαλισμένη -δεν είχε μεν τίτλο αλλά είχε "πρόσωπο" στην κοινωνία έτσι κι αλλιώς.

Αυτό με την Ιθάκη μου, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Με ανησυχεί πολύ ότι πράγματι όταν φτάνω κοντά στον βραχυπρόθεσμο στόχο ξενερώνω και στρίβω -συνήθως μόλις πριν φτάσω. Βαριέμαι πολύ εύκολα -για χρόνια πίστευα ότι στα θέλω είμαι δρομέας 100μ. και όχι μαραθωνοδρόμος. Ευτυχώς τελευταία βελτιώνομαι, έχω καλύτερες αντοχές κα μεγαλύτερη διάρκεια.
Προσωπικά δε με τρομάζει να βρω την τελική Ιθάκη μου, πιστεύω ότι θα χτίζω σ' αυτήν, θα φυτεύω, θα κάν πάρτυ με φίλους, θα κάνω παιδιά, τζέρτζελο θα γίνεται, θα κάνω κάτι νέο κάθε μέρα, δε θα βαρεθώ ποτέ!

ΥΓ: Μ' αρέσει που καταλάθος με λες Σαμ-μόνο! Νιώθω συχνά έτσι!

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον που απαγορευθηκε λογω του ομοφυλοφιλικου του περιεχομενου

αμμος είπε...

Κύριε Παπαδόπουλε, όπως σας εξηγώ και σε μέιλ που σας έστειλα, είναι η τελευταία φορά που αφήνω άσχετο σχόλιό σας σε ανάρτηση.