Τα λερωμένα, τ΄άπλυτα

Έφερες τα ρούχα στη σακούλα
«θα τα βάλεις με τα δικά σου; χάλασε το πλυντήριο σπίτι…»
Τα έριξα μέσα στη μπανιέρα
σκούρα, ανοιχτά, λευκά, μάλλινα, βαμβακερά, όλα ανακατεμένα
δικά σου

Ξάπλωσα πάνω τους, βούτηξα στη μυρωδιά σου
με πήρε ο ύπνος χωμένη μες στα άπλυτά σου
θυμήθηκα πώς ήταν να κοιμάμαι δίπλα σου
σηκώθηκα πιασμένη και πασαλειμμένη νοσταλγία
-νερό κι απορρυπαντικό δεν είχαν καμία επιτυχία
με δύσκολο λεκέ λερώνει η ξεραμένη ευτυχία

και είναι να απορείς
πόσο αποτρόπαια ερωτική υπόθεση γίνεται η μπουγάδα
κάτι τέτοιες στιγμές

Την άλλη μέρα ήρθες να πάρεις τα πλυμένα
έσκυψες να με φιλήσεις για «ευχαριστώ»
με κοίταξες περίεργα: «μυρίζεις …μαλακτικό»
και μου έκανες μια απίστευτη αγκαλιά
(αααχ, μη χώνεις το μουσούδι σου στο λαιμό μου
τουλάχιστον όχι τόσο γλυκά…)

Σε έδιωξα και έμεινα με τα μανταλάκια κρεμασμένη στην απλώστρα
Άντε να δούμε, θα στεγνώσω απο την επιθυμία μου για 'σένα
καμιά φορά;