Τα λερωμένα, τ΄άπλυτα

Έφερες τα ρούχα στη σακούλα
«θα τα βάλεις με τα δικά σου; χάλασε το πλυντήριο σπίτι…»
Τα έριξα μέσα στη μπανιέρα
σκούρα, ανοιχτά, λευκά, μάλλινα, βαμβακερά, όλα ανακατεμένα
δικά σου

Ξάπλωσα πάνω τους, βούτηξα στη μυρωδιά σου
με πήρε ο ύπνος χωμένη μες στα άπλυτά σου
θυμήθηκα πώς ήταν να κοιμάμαι δίπλα σου
σηκώθηκα πιασμένη και πασαλειμμένη νοσταλγία
-νερό κι απορρυπαντικό δεν είχαν καμία επιτυχία
με δύσκολο λεκέ λερώνει η ξεραμένη ευτυχία

και είναι να απορείς
πόσο αποτρόπαια ερωτική υπόθεση γίνεται η μπουγάδα
κάτι τέτοιες στιγμές

Την άλλη μέρα ήρθες να πάρεις τα πλυμένα
έσκυψες να με φιλήσεις για «ευχαριστώ»
με κοίταξες περίεργα: «μυρίζεις …μαλακτικό»
και μου έκανες μια απίστευτη αγκαλιά
(αααχ, μη χώνεις το μουσούδι σου στο λαιμό μου
τουλάχιστον όχι τόσο γλυκά…)

Σε έδιωξα και έμεινα με τα μανταλάκια κρεμασμένη στην απλώστρα
Άντε να δούμε, θα στεγνώσω απο την επιθυμία μου για 'σένα
καμιά φορά;

η αμυγδαλωμάτα

Είχε δυο μάτια καστανά
μα κάστανα δεν θύμιζαν
είχανε σχήμα εξωτικό:
γατίσια αμυγδαλωτό

Στα ρούχα της όλες οι τσέπες
είχαν τρύπες σαν ρακέτες
και μόλις έβαζε λεφτά
εξαφανίζονταν με μιάς

Και ήρθε μια Κυριακή
που ο φίλος της είχε γιορτή
Μα πώς να αγοράσει δώρο
στον χρυσό της λιμοκοντόρο;

«Μωρό μου» ειπε εκείνος τρυφερά
«δε χρειάζονται έξοδα περιττά
Φέρε μονάχα λίγα γλυκά:
Ισλί, φοντάν ή αμυγδαλωτά»

Έτσι έκανε κι εκείνη
Κι από τότε τυφλή έχει μείνει.


Τα αμυγδαλωτά την κόστισαν φθηνά
κι άρεσαν πολύ στην αδερφή του και στην μαμά.

Αγίου Βλαμμεντίνου

εκδοχή 1 (η ιπποτική)
Ο έρωτας κι ο θάνατος

ίδιο σπαθί βαστούνε

κι οι δυο το ίδιο ξαφνικά

και ύπουλα χτυπούνε.

Τσ' αστροφεγγιάς το θαύμασμα

τσ' ανατολής τα ρόδα

τση δύσης το πανόραμα

στο πρόσωπο σου το 'δα.
(Χαϊνηδες)


εκδοχή 2 (του έμπειρου)
η αγάπη ειναι μια υπέροχη κακοτοπιά
όσοι βαλθηκαν να την εξερευνήσουν
δεν επέστρεψαν ποτέ - καλή τους ώρα
(Ανδρέας Εμπειρίκος)


εκδοχή 3 (του designer/Murray Mitchell)

(συνοπτικές διαδικασίες, ο διαφημιστικός χώρος και χρόνος κοστίζει)!

εκδοχή 4 (του Αγίου Βαλεντίνου)

(το σιροπιαστό κομματάκι ειναι το shhh των donora)

εκδοχή 5 (η δική μου)

(κι επειδή ξέρω πόσο τους θες, κοίτα να με αγαπάς,
βλαμμένο)!

Καλοκαιρινό αγόρι με καρδιά ανταρκτικής

Πίσω απ' την "Ανταρκτική" της Δημητρακάκη, καθαρίζοντας
βρήκες ενα κουκούτσι ροδάκινου.
Το έπιασες. Παλόταν πάνω στο χέρι σου:
τα φιλιά μας σφυροκοπούσαν παγιδευμένα μέσα του.

Το πέταξες με φόρα στην απέναντι ταράτσα.

Μόνο το καλοκαίρι ξέρει για εμάς.
Κι αυτό πέρασε.
Πάει.

Πάει, λέμε. Τέλος. Φινίτο. Καπούτ. Γκά-γκα;