Γη... Το ηλιοβασίλεμα στην ποίηση είναι συνυφασμένο με την αναπόληση του παρελθόντος. Νομίζω αυτό συμβαίνει γιατί εκείνη την ώρα ο ουρανός έχει τόσα πολλά και τόσο μαγικά χρώματα που θες κάποιον για να του τα δείξεις και να σχολιάσετε
-Red in the morning, sailor’s warning- red in the night, sailor’ s delight, λένε οι ναυτικοί
-Kι άμα είναι έτσι μοβ ο ουρανός, αυτό τι σημαίνει;
-Πού να ξέρω ρε Indie; Δεν είμαι κι ο Νεύτωνας!
Αέρας...
-Αφού το μοβ είναι το αγαπημένο σου χρώμα, ίσως σημαίνει ότι ήρθε καιρός να σταματήσεις να θυμάσαι και να βρεις έναν καινούριο να του δείξεις το χρώμα σου! Λέει η Margot
-Ναι, αλλά πού να βρίσκεται αυτός ο γοητευτικός ξένος;
Κοιτάω έναν- έναν όλους τους θαμώνες στο καφέ, όχι, δεν είναι κανένας από αυτούς. Με κάτι τέτοια καταλήγω να λέω θα γίνω asexual σαν τον Morrissey. Ή τον Sir Isaak Newton.
-Καλά, άμα τον είχα γνωρίσει εγώ τον Isaak, θα τον είχα φέρει στον ίσιο δρόμο. Θα είχε παρατήσει την οπτική να ασχοληθεί με την απτική πάνω μου. Αλλά έχε χάρη που γεννήθηκα με 300 χρόνια καθυστέρηση
-Ευτυχώς, τη γλύτωσε ο Νεύτωνας από τον βιασμό και σώθηκε η Επιστήμη!
-Δε φταίω εγώ, smart is sexy και ο Isaak ήταν πολύ έξυπνος, άρα πολύ σέξι!
-Αμάν ρε Indie, βρες μια φορά κι έναν αληθινό άνθρωπο να ερωτευτείς, κάθε φορά όλο με πεθαμένους ασχολούμαστε!
Φωτιά... Στους πεθαμένους ανήκουν και οι πρώην για τις φίλες μου. Καμιά φορά βλέπω κάποιον πρώην στον ύπνο μου κι εκείνες λένε «Είχαμε πάλι επίσκεψη του μακαρίτη; –καλά, μόνο εσύ κι ο Άμλετ τόσο κουτσομπολιό με φαντάσματα». Κι αν αναπολήσω κάποια καλή στιγμή του παρελθόντος μαζί του δε θα παραλείψουν να πουν «άμα είναι να του κάνουμε πάλι μνημόσυνο να φέρνεις και κανένα κόλλυβο να μασουλάμε με τον καφέ -ασ’ τον πια στην ησυχία του, θα τρίζουν τα κόκαλα του». Αχ, αυτές οι φίλες μου!
Νερό... Σάββατο πρωί και η Margot λέει «δεν έχει κανένα παζάρι να πάμε αυτή τη βδομάδα;» -με την οικονομική κρίση έχουμε πάρει σβάρνα τα εκπτωτικά μπαζάρ που κάνουν γνωστές φίρμες.
-Έχει από Δευτέρα το BodyTalk –άντε να ψωνίσω καμιά καινούρια φόρμα μπας και μου έρθει όρεξη να πάω γυμναστήριο.
-Και τι να κάνουμε σήμερα; Πάμε ΙΚΕΑ να ψωνίσουμε σολομό κοψοχρονιά;
Βγαίνοντας έξω μετά από δυο ώρες (στις οποίες προσπαθούσαμε να διαλέξουν τον σολομό τον σωστό, τον νόστιμο) το κρύο ξυρίζει. Ο ήλιος δύει κι όσο η Margot ψάχνει πάλι «πού να πάρκαρα; Θυμάσαι» εγώ κοιτάω τον ουρανό.
-Σήμερα είναι κόκκινος, μάλλον επειδή φυσάει και δεν έχει υγρασία- αν θυμάμαι καλά το μπλε σκεδάζεται περισσότερο όταν συναντά εμπόδια- βλέπε υδρατμούς- άρα ο ουρανός είναι μοβ όταν έχει υγρασία και το μπλε σκορπιζεται περισσότερο κι ανακατέυεται με το κόκκινο...
Η Margot με κοιτάει και μουρμουράει κουνώντας το κεφάλι της
-Καλά, άμα εσύ δεν πηδήξεις τον Νεύτωνα δε θα ηρεμίσεις ποτέ !
Και ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο να μπούμε.
-Red in the morning, sailor’s warning- red in the night, sailor’ s delight, λένε οι ναυτικοί
-Kι άμα είναι έτσι μοβ ο ουρανός, αυτό τι σημαίνει;
-Πού να ξέρω ρε Indie; Δεν είμαι κι ο Νεύτωνας!
Αέρας...
-Αφού το μοβ είναι το αγαπημένο σου χρώμα, ίσως σημαίνει ότι ήρθε καιρός να σταματήσεις να θυμάσαι και να βρεις έναν καινούριο να του δείξεις το χρώμα σου! Λέει η Margot
-Ναι, αλλά πού να βρίσκεται αυτός ο γοητευτικός ξένος;
Κοιτάω έναν- έναν όλους τους θαμώνες στο καφέ, όχι, δεν είναι κανένας από αυτούς. Με κάτι τέτοια καταλήγω να λέω θα γίνω asexual σαν τον Morrissey. Ή τον Sir Isaak Newton.
-Καλά, άμα τον είχα γνωρίσει εγώ τον Isaak, θα τον είχα φέρει στον ίσιο δρόμο. Θα είχε παρατήσει την οπτική να ασχοληθεί με την απτική πάνω μου. Αλλά έχε χάρη που γεννήθηκα με 300 χρόνια καθυστέρηση
-Ευτυχώς, τη γλύτωσε ο Νεύτωνας από τον βιασμό και σώθηκε η Επιστήμη!
-Δε φταίω εγώ, smart is sexy και ο Isaak ήταν πολύ έξυπνος, άρα πολύ σέξι!
-Αμάν ρε Indie, βρες μια φορά κι έναν αληθινό άνθρωπο να ερωτευτείς, κάθε φορά όλο με πεθαμένους ασχολούμαστε!
Φωτιά... Στους πεθαμένους ανήκουν και οι πρώην για τις φίλες μου. Καμιά φορά βλέπω κάποιον πρώην στον ύπνο μου κι εκείνες λένε «Είχαμε πάλι επίσκεψη του μακαρίτη; –καλά, μόνο εσύ κι ο Άμλετ τόσο κουτσομπολιό με φαντάσματα». Κι αν αναπολήσω κάποια καλή στιγμή του παρελθόντος μαζί του δε θα παραλείψουν να πουν «άμα είναι να του κάνουμε πάλι μνημόσυνο να φέρνεις και κανένα κόλλυβο να μασουλάμε με τον καφέ -ασ’ τον πια στην ησυχία του, θα τρίζουν τα κόκαλα του». Αχ, αυτές οι φίλες μου!
Νερό... Σάββατο πρωί και η Margot λέει «δεν έχει κανένα παζάρι να πάμε αυτή τη βδομάδα;» -με την οικονομική κρίση έχουμε πάρει σβάρνα τα εκπτωτικά μπαζάρ που κάνουν γνωστές φίρμες.
-Έχει από Δευτέρα το BodyTalk –άντε να ψωνίσω καμιά καινούρια φόρμα μπας και μου έρθει όρεξη να πάω γυμναστήριο.
-Και τι να κάνουμε σήμερα; Πάμε ΙΚΕΑ να ψωνίσουμε σολομό κοψοχρονιά;
Βγαίνοντας έξω μετά από δυο ώρες (στις οποίες προσπαθούσαμε να διαλέξουν τον σολομό τον σωστό, τον νόστιμο) το κρύο ξυρίζει. Ο ήλιος δύει κι όσο η Margot ψάχνει πάλι «πού να πάρκαρα; Θυμάσαι» εγώ κοιτάω τον ουρανό.
-Σήμερα είναι κόκκινος, μάλλον επειδή φυσάει και δεν έχει υγρασία- αν θυμάμαι καλά το μπλε σκεδάζεται περισσότερο όταν συναντά εμπόδια- βλέπε υδρατμούς- άρα ο ουρανός είναι μοβ όταν έχει υγρασία και το μπλε σκορπιζεται περισσότερο κι ανακατέυεται με το κόκκινο...
Η Margot με κοιτάει και μουρμουράει κουνώντας το κεφάλι της
-Καλά, άμα εσύ δεν πηδήξεις τον Νεύτωνα δε θα ηρεμίσεις ποτέ !
Και ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο να μπούμε.
5 σχόλια:
Αυτός ο μήνας έχει κατά κανόνα τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα.
Κι αυτό το σετ είναι το πιο "ανεβαστικό" τον τελευταίο καιρό.
:)
(Επεξήγηση: Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης ένα μόνιμο χαμόγελο διαγραφόταν στο πρόσωπό μου)
Sot
ε, με τέτοια μανιοκαταθλιπτική που έχετε μπλέξει, μια θλιμμένα σας βάζω -μια χαρούμενα, indieannalog με διπολική διαταραχή! ;Ρ
Mystery falls down
χαίρομαι πολύ
άμα κάνω τους άλλους να χαμογελούν!
;)
Α, ρε Ινδιανάκι: είσαι κι εσύ του αναπόδου. Πάνω που με φωνές και γενναίους αλλαλαγμούς μας έρχεται ο Μπαμπάς Χειμώνας, σε αυτό το Post τα πράγματα μυρίζουν ολόφρεσκα. Γιατί μερικές φορές η φρεσκάδα δεν είναι γύρω μας ή στο εκάστοτε (θεωρητικά) έταιρο ήμισυ, αλλά μέσα στο δύσμοιρο κρανίο μας.
Όπως είπε κι ο Χρόνης Μίσιος, "Χαμογέλα ρε... Τι σου ζητάνε;" Το βρίσκω έγκυρο σαν συμβουλή και απορία. Βέβαια ίσως φταίει που ο Χειμώνας είναι η αγαπημένη μου εποχή και πάντα μου φέρνει στο νου χαμένους βασιλιάδες κλεισμένους στα σπήλαια του παγωμένου χρόνου και της μνήμης.
In another note, το κρύο έχει και μια άλλη ιδιότητα που strangely enough αναφέρθηκε σε μια πολύ παράξενη ταινία, την "Παγοθύελλα" του Ang Lee:
"Όταν κάνει κρύο, τα μόρια κινούνται πιο αργά και δεν φτάνουν τόσο έυκολα στα ρουθούνια μας. Γι' αυτό μου αρέσει το κρύο: αντί για την πάσα μία οσμή μυρίζεις μια παγωμένη φρεσκάδα" ή κάπως έτσι - πάνε και μερικά χρόνια.
Όσο για τον ιδανικό ξένο (ή ιδανική ξένη, κατά περίπτωση), μη σκοτίζεσαι, δεν υπάρχει μέχρι να υπάρξει κι αν φύγει ξώφαλτσα, δεν βαριέσαι...
"Θα' ναι πάλι κάποτε Χειμώνας κι αν Βασιλιάς δεν έγινα, καρφί δεν μου καίγεται: μου αρκεί που ήμουν εκεί κι ήπια μια στάλα μπύρα, ίσα-ίσα για να βρέξω τα μουστάκια μου."
εμένα πάλι ο χειμωνας μου θυμιζει... καταψυξη!
όλα μένουν στην αναμονή
μπρρρρρ
long live to summertime!!!
;)
Δημοσίευση σχολίου