«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι- σε μια εποχή που το «ανήρ» ήταν σχεδόν ταυτόσημο του «άνθρωπος». Η γυναίκα δεν συμπεριλαμβανόταν σε αυτό το ρητό, αφενός ήταν αδύνατον να είναι σοφή, αφετέρου δεν ήταν καν άνθρωπος, ήταν res, «αντικείμενο» θυμάστε; Πέρασαν χίλια χρόνια και μερικοί αιώνες από τότε, και από την αρχαία ελληνορωμαϊκή γραμματεία βρισκόμαστε στην βικτωριανή λογοτεχνία: στην επαρχία του Μίντλμαρτς της Τζορτζ Έλιοτ. Εκεί, η γυναίκα, αν δεν είναι πλούσια, είναι μονάχα μια ψαροκασέλα για να πετάνε τα αρσενικά τ’ απόνερα της ηδονή τους, κι αν, πάλι, είναι ευκατάστατη, αποτελεί ακόμα ένα εκλεπτυσμένο αντικείμενο, για τη συλλογή των κυρίων. Αιώνες ανθρώπινης ζωής και η γυναίκα ακόμα αντικείμενο! Για έναν καλό γάμο η κόρη πρέπει να είναι ομορφούλα, ματαιόδοξη και με αφοσίωση σκύλου- του σαλονιού, όχι κυνηγόσκυλου, δεν την ήθελαν «λαγωνικό», καταλαβαίνετε»!
Τα κορίτσια από κάτω χασκογελάνε, ήδη βλέπω δυο να φαντάζονται την μαραζωμένη σύζυγο να μυρίζεται από χιλιόμετρο την φρέσκια αντρική σάρκα, που πλησιάζει στο σπίτι.
Τα κορίτσια από κάτω χασκογελάνε, ήδη βλέπω δυο να φαντάζονται την μαραζωμένη σύζυγο να μυρίζεται από χιλιόμετρο την φρέσκια αντρική σάρκα, που πλησιάζει στο σπίτι.
«Εντάξει, αλλά πια καταφέρατε αυτό που θέλατε, χειραφετηθήκατε. Και πού καταλήξαμε, έχουμε πήξει στα διαζύγια».
-Πες μου ότι τον κοίταξες με ύφος «άλλη μια τέτοια ατάκα και δε θα περάσεις ποτέ μάθημα μου».
-θα το έκανα αν ήταν δικό μου μάθημα, και όχι της Πετρίδου!
-Αλήθεια, τι σου είπε η Ουρανία; Έχεις ελπίδες για Λέκτορας φέτος ή πάλι βοηθητικό προσωπικό θα σε έχουν; ρώτησε η Πέγκυ που κοίταξε την Μαργαρίτα και είπαν ταυτόχρονα «ως …res δηλαδή»!
Όπως κάθε γεροντοκόρη που σέβεται τον εαυτό της, έτσι κι εγώ, αφου το έβλεπα πως δε θα παντρευτώ, το έριξα στη μόρφωση. Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακα, διδακτορικό και λίγο παραμυθιασμα ότι το κυνηγάω για ακαδημαϊκή καριέρα- το στομάχι μου δεν άντεχε τέτοια, αλλά το έκανα για να εχει άλλοθι η μάνα μου "η Μελίνα δεν θέλει να κουκουλωθει κανέναν, ακόμα σπουδάζει" ενω την έτρωγε το σαράκι ότι θα μεινω στο ράφι, μαζι με τα βιβλιά μου.
-Απ’ ότι φαίνεται δεν θα δουλέψω του χρόνου.
-Τι, σε διώχνουν; Α τους μαλ…,πήγε να πει η Μαργαρίτα
-Είμαι έγκυος, την διέκοψα.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» και ο άνδρας με τον οποίο έβγαινα σίγουρα σοφός δεν ήταν. Η πρώτη εγκυμοσύνη από απροσεξία, έναν χρόνο πριν. Η δεύτερη από ατύχημα: έσκασε το «λάστιχο». Στην πρώτη εγκυμοσύνη συμπεριφέρθηκε ακριβώς όπως εκείνοι που αδειάζουν τα απόνερα στην ψαροκασέλα- σα να ήταν πρόβλημα της ψαροκασέλας που βρέθηκε με ένα βατράχι μέσα της και όχι και εκείνου που βοήθησε τον γυρίνο να μπει. Στην δεύτερη εγκυμοσύνη δεν είχε άποψη: δεν του το είχα πει. Γιατί, πλέον, με έβλεπε σαν χαριτωμένο μπιζουδάκι, που πρέπει να είναι λαμπερό, να γελάει, να είναι ανάλαφρο και σώνει πια με το διάβασμα, τα Καθηγητηλίκια και την πνευματικότητα. Όποτε έβρισκε ευκαιρία μου κοπάναγε ότι είμαι ανώριμη και τεμπέλα, όλο στον υπολογιστή κάθομαι αντι να τον βοηθάω στις ανακαινισεις σπιτιών που εκανε, αντι να τρίβω πατώματα και να στοκάρω τοίχους.
-Πολλοί πνευματικοί άνθρωποι είχαν τέτοιο χόμπι. Το ξέρεις ότι ο Τσώρτσιλ είχε ένα χώρο για να κτίζει και να γκρεμίζει τοίχους, για να χαλαρώνει;
-Και ο Κλιντον είχε ερωμένη -για την ίδια δουλειά. Εγώ προτιμώ το διάβασμα και το θέατρο για να χαλαρώνω, υπάρχουν πολλά χόμπι πέρα από το μαστόρεμα, ξέρεις, δεν είναι ανάγκη να αρέσουν σε όλους τα ίδια.
-Και πότε θα του το πεις; Ρώτησε η Πέγκυ
Τις κοίταξα αμίλητη
-Όοοοοχι, όχι, όχι, όχι, πρέπει να το πεις.
Την περασμένη φορά που το είπα είχαμε μια τέλεια σχέση, ήμασταν ερωτευμένοι ως το κόκαλο και με έβαλε να το ρίξω. Τώρα η πρώτη έξαψη του πάθους πέρασε, δεν βλέπω να πολυταιριάζουμε και ο γάμος μοιάζει όλο και περισσότερο με θηλιά γύρω από το λαιμό μου. Θέλω ένα παιδί αναπνέοντας, όχι πνιγμένη.
-ΟΚ, ανύπανδρη μητέρα με παιδί χωρίς πατέρα, μια χαρά, πολύ ευρωπαϊκό! Είπε η Μαργαρίτα προσπαθώντας να σώσει την κατρακύλα στη μιζέρια, που πλησίαζε αθόρυβα. Γονείς έχεις, αδέρφια έχεις, μια χαρά! Όλοι θα σε βοηθήσουν να το μεγαλώσεις, συμπλήρωσε, βλέποντας την Πέγκυ να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη.
-Ναι, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ήδη, από την προηγούμενη εγκυμοσύνη, η μάνα μου είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βοηθήσει: μια κόρη χωρισμένη και μια με μπάσταρδο, δε θα το αντέξει. Είπε ότι τώρα που γέρασε και θέλει να αποσυρθεί στο χωριό, δε θα της καταστρέψω τ’ όνομα και το ησυχαστήριό της, εγώ.
-Οπότε πρέπει να παντρευτείς, λέει η Πέγκυ.
-Δε θέλω να παντρευτώ- δε με θέλει όπως είμαι και δε σκοπεύω να αλλάξω για να γίνω όπως με θέλει!
-Ε, ριξ’το και βρες κάποιον άλλο που να θες να παντρευτείς και να κάνετε παιδί.
-35 χρόνια τον ψάχνω και δεν τον βρήκα, τώρα θα τον βρω; Το σκέφτηκα καλά: διαμέσου των αιώνων, οι επιτυχημένοι γάμοι είναι ελάχιστοι σε σχέση με το τεράστιο ποσοστό των αποτυχημένων. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι μονάχα ένας Σαίξπηρ υπήρξε: η ευαισθησία και η αρρενωπότητα είναι δυο εξαιρετικά ασυμβίβαστα χαρίσματα. Α, και είμαι εντελώς κατά της έκτρωσης- μιας ήταν υπεραρκετή, δεν αντέχω ψυχολογικά άλλη.
-Θα πεις ότι χώρισες! είπε τότε η Μαργαρίτα, φωνάζοντας από τον ενθουσιασμό με την ιδέα που κατέβασε, κάτω από τις υπέροχες ξανθιές μπούκλες της. Με την αδερφή σου, κουτσά- στραβά το άντεξαν όλοι στο χωριό. Ε, θα πεις κι εσύ ότι παντρεύτηκες, αλλά μέχρι να γεννήσεις, χώρισες! Ο γάμος έγινε στην Αθήνα, σε Δημαρχείο, δεν κάλεσες κανέναν, αυτά. Ανέβασε φωτογραφίες στο facebook –τη χαρά της εικονικής πραγματικότητας!
Και ήταν Κυριακή, ημέρα των γενεθλίων μου, «ωραία μέρα για γάμο» είπε η Ίλια. Στηθήκαμε έξω από το Δημαρχείο με τον Κρις –γκέι φίλος που δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να παντρευτεί –γυναίκα, τουλάχιστον! «Έλα» του είπαμε, «θα είναι σαν φωτογράφηση μόδας». Στις φωτογραφίες στο facebook τον αναφέραμε σαν Ιάκωβο Παπαχρόνη- ήταν το επίθετο της μητέρας μου, αυτό θα έδινα στο παιδί- στους συγγενείς που θα το έπαιρναν είδηση θα μίλαγα για «τρομερή συνωνυμία»!
Έξη μήνες μετά, με μια κοιλιά σαν αερόστατο, πολλοί με ρωτούν αν είμαι ικανοποιημένη με την επιλογή μου. Η ερώτηση δεν απαντιέται με ναι ή όχι. Κάθε επιλογή εμπεριέχει ναι και όχι. Κάθε επιλογή αποκλείει άλλες, που θα ικανοποιούσαν άλλα ναι και θα είχαν δικά τους όχι. Φυσικά θα προτιμούσα ένα ροζ σύννεφο να ζω, έναν άντρα ποιητή να με συντροφεύει και μια ζωή χαρισάμενη, αλλά αφού τα χρόνια περνούν και αυτός ο σύντροφος δε λέει να φανεί, θα ήταν πολύ κρίμα επειδή δεν έχω ερωτική σχέση να μην μπορώ να βιώσω την μητρική σχέση. Εγωιστικό; Μπορεί. Αλλά από το να είμαι άλλη μια στερημένη, κομπλεξική αλτρουίστρια, προτιμώ να είμαι μια χαρούμενη, εγωίστρια μαμά. Στα 35 μου μπορώ να το αντέξω. Αν αντέχεις μια ολόκληρη εγκυμοσύνη μόνη, μπορείς να αντέξεις τα πάντα, πιστέψτε με!
1 σχόλιο:
...Κι ύστερα από 18 χρόνια, όταν αυτό ενηλικιώνεται, θυμάται το παιδί του και εμφανίζεται στα κανάλια ο στοργικός πατέρας.
...Και μιλάει με δάκρυα στα μάτια για το παιδί που του στέρησαν τόσα χρόνια.
...Και η παρουσιάστρια μαζί με όλο το κοινό της εκπομπής δακρύζουν και καταδικάζουν την άκαρδη συμπεριφορά της μάνας.
...Κι ένα καλό ποσό από την παραγωγή έρχεται να απαλύνει τον πόνο του πατέρα.
........
Χρόνια Πολλά σε όσους γεννήθηκαν την 1η Αυγούστου :)
Δημοσίευση σχολίου