θα μπορούσα να τρώω μόνο αυτή τη μουσική
-μου φτάνει για να ζήσω
αυτή και δυο- τρία βιβλία ποίησης
αρκεί να ήξερα ότι υπάρχεις κι εσύ κάπου
για να έχει νόημα η μουσική
οι στίχοι
ο ήλιος που ανεβαίνει στον ουρανό
(χωρίς εσένα μοιάζει να το κάνει από γινάτι
ισα να με θαμπώνει καθώς οδηγώ)
τις νύχτες ξεκουράζομαι στη χλόη του βλέμματός σου
μετράω πυγολαμπίδες όπως χαμογελάς
μα μόλις φτάνει το πρωί καταδικάζεις το φιλί
να σταυρωθεί στα μάγουλα
κι όλο μαδάω τις συλλαβές από τις λέξεις
θέλει, δε θέλει/ θες, δε θες/ θες, δε με θες…
κι άμα σιωπή
οποίους δεν αγαπάς
να γυρίσουμε στον τάφο μας.
27.5.11
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
"You see, the thing about true loves is that everything people say about them is, in fact, true. Everybody gets one but just one, on a given lifetime, and if you don't manage to find or hold on to it, well, then it's gone forever. I know because I let mine go. I took the left-hand path and could never turn back. After years, when I realized how true love works, I knew I had lost mine forever. So I made up a new one in my head and one day, she came alive - and that's when all the weirdness began".
- Tales of the Wordsmith
Δημοσίευση σχολίου