Αγκίστρι

Ράθυμες του θέρους μέρες, νύχτες λαμπερές
στα βράχια της καρδιάς σου, θ’ ανέβω για βουτιές
Μαζεύω χίλια βότσαλα φιλιών και αγκαλιών.
Πληρώνω με κοχύλια στα live των τζιτζικιών.

Με απόχη τα μαλλιά μου τον ήλιο κυνηγώ
-αν θες να παίξουμε κρυφτό, φίλα με για να βγω.
Η άμμος λαμπυρίζει σαν πούδρα κοραλλιών.
Η πανσέληνος ανάβει για θέατρο σκιών.

-Θες να σου δείξω συλλογή από παλιές αγάπες;
-Μπα, μυρίζει μούχλα σε τούτες τις ντουλάπες.
-Μου κάψανε τα σωθικά τα ούζα κι οι ρακές!
-Σαν θάλασσας αλάτι σε μνήμης γρατζουνιές...

Το μαύρισμα φοράμε και πάμε για ποτό:
κοκτέιλ ηλιοβασίλεμα με γεύση παγωτό.
Μικρές πυγολαμπίδες κεντάνε το σκοτάδι
μην ξύνεις πια το παρελθόν, άσε να βγει κακάδι!

-Φωτιά να πέσει να καώ, άμα δε σ’ αγαπώ.
-Να, έπεσε ένα άστρο! Γελάς
και λες «κι εγώ».