Ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς

Ξύπνησα στο δωμάτιο του Μίλτου. Το φως τρύπωνε από τις γρίλιες και ένα τζιτζίκι τραγουδούσε μανιακά. Η βιβλιοθήκη ήταν όπως την άφησα: μισοφτιαγμένη με την ελπίδα να πάω ξανά ένα βράδυ και να την τακτοποιήσουμε τελείως. Ποτέ δεν ξαναγύρισα. Ένας χωρισμός, η κατάθλιψη μετά και ύστερα αποφάσισα πώς θα μείνω για πάντα μόνη. No man, no harm –που θα έλεγε και ο Bob…

Ο Μίλτος κοιμόταν πλάι μου. Όπως πήγα να γυρίσω άνοιξε τα μάτια
-Buongiorno principessa, είπε και μου χαμογέλασε.
-Πώς βρέθηκα εδώ; Μουρμούρισα μειδιώντας νυσταγμένα
-Εννοείς στην αγκαλιά μου ή στο δωμάτιό μου;
-Θυμάμαι χτες βράδυ ένα μήνυμά σου, «τι κάνεις» κι εγώ σου είπα «δεν είμαι καλά», σου είπα «με προδίδει διαρκώς ένας άνθρωπος που αγάπησα, το ψέμα και η υποκρισία του- με κάνει να νιώθω ηλίθια επειδή τον πίστεψα και δεν θέλω να νιώθω ηλίθια», κι εσύ «δεν είναι αδυναμία να εμπιστεύεσαι τους άλλους ως αληθινούς, αδυναμία είναι οι άλλοι να μην τολμούν να αντικρύσουν την αλήθεια τους και να στην πουν, έλα, ξέχνα τέτοια περιστατικά, όλα θα πάνε καλά. Σου στέλνω την πιο σφιχτή μου αγκαλιά». Θυμάμαι ότι εκεί που ήμουν κομμάτια έκλεισα τα μάτια και σκέφτηκα ότι είσαι δίπλα μου και με αγκάλιαζες και ξαφνικά, σαν ένα μαγικό: όλα τα κομμάτια μπήκαν στη θέση τους κι ένιωσα τόσο ανακουφισμένη. Αλλά εγώ σε φαντάστηκα στο δικό μου δωμάτιο…
-Ναι αλλά εγώ σε φαντάζομαι στο δικό μου. Και ίσως αυτή τη στιγμή να είσαι στο δικό μου όνειρο, ακριβώς όπως σε θέλω να είσαι. Στην αγκαλιά μου, ήρεμη και ανέμελη, μακριά απ’ ότι μπορεί να σε πονέσει… Κοιμήθηκες στον δικό σου ύπνο και ξύπνησες στο δικό μου όνειρο.
-Δηλαδή τώρα κοιμάμαι κι ονειρεύομαι ότι με ονειρεύεσαι και βλέπω το δικό σου όνειρο…
-Ίσως. Δεν ξέρω. Είμαι τόσο ευτυχισμένος που είσαι εδώ και δείχνεις καλά, δε μπορώ ούτε και θέλω να σκεφτώ!
-Ξέρεις τι; Κι εγώ...!

Ξαπλώσαμε και οι δυο ανάσκελα. Το φως να στάζει από τις γρίλιες στους τοίχους σαν μέλι και να κυλάει πάνω μας. Μια θαμπή ζέστα μας βύθιζε στη νωχελικότητα κι εγώ χαμογελούσα σαν χαζή κοιτώντας το ταβάνι. Πόσο μου είχε λείψει το δωμάτιό του. Το μονό κρεβάτι, τα άπειρα βινύλια, οι ατέλειωτες συζητήσεις μας, η ησυχία του κήπου και του νου μου εκει μέσα.

- Μ' αρέσει το δωμάτιό σου... Εχω μονάχα όμορφες αναμνησεις από εδώ... Μοιάζει με μαγικο κουτί μιας αιώνιας παιδικής ηλικίας. Ένα μέρος που μπορώ να κρυφτώ.
-Δεν είναι το ψέμα μα είναι η αλήθεια, ένα μέρος που μπορείς να κρυφτείς. Το δωμάτιο μου είναι αληθινό κι όποτε νιώθεις έτσι μην περιμένεις μήνυμα, κλείνε τα μάτια και ταξίδευε εδώ. Όταν σε πληγώνουν μην χάνεις χρόνο, τρέχα γρήγορα σ' ένα μέρος που μπορεις να κρυφτείς. Μέσα σ' εκείνους που αληθινά σε αγαπούν.