Οφηλία δίχως να θες

Μου είπαν να χαλαρώσω λίγο. Μου είπες «χαλάρωσε λίγο, άστο να κυλήσει». Μου είπαν άσε το ποτάμι να κυλήσει. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη ροή. Σταμάτα να θες να αλλάξεις τη ροή –δε θα πάει ούτε πιο γρήγορα μήτε πιο αργά. Σταμάτα. Και είπες «σταμάτα πια να πιέζεις, όλο ζητάς, γιατί δεν παίρνεις τα πράγματα όπως έρχονται, εγώ παίρνω τα πάντα όπως έρχονται, χωρίς προσδοκίες και απαιτήσεις».

Σε σκέφτηκα εκεί στη μέση. Στο ποτάμι. Που έρχεται όπως θέλει κι εσύ το δέχεσαι. Και σκέφτηκα κι ένα ποταμόπλοιο μπαταρισμένο και μούτσοι. Να πετάνε πράγματα στο νερό να αλαφρώσει το βάρος. Κι εσύ στη μέση στο ποτάμι. Έρχονται πάνω σου κιβώτια, μπαούλα, καφετιέρες και αρβύλες, καπέλα ψάθινα, πιρούνες φαγητού. Έρχονται πάνω σου κι εσύ κολυμπάς μια δεξιά, μια αριστερά. Τα αποφεύγεις. Μια δεξιά, μια αριστερά. Μια ζωή τα παίρνεις όλα όπως έρχονται. Μια ζωή απλώς αποφεύγεις.

Δε θέλω να αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν. Δε μπορώ. Δεν είμαι εγώ αυτό. Δε μ΄ αρέσει να μένω μέσα στο παγωμένο νερό και όλα να παίρνουν το δρόμο τους ερήμην μου. Όχι, δε θέλω απλά να υπάρχω. Μέσα στο νερό. Με το δέρμα μου να ζαρώνει σ’ αυτή την υγρασία, σ’ αυτή την απουσία προσδοκιών κι ελπίδων, δε θέλω να γεράσω πριν γεράσω, να διαβρωθώ πριν το γευθώ όλο όσο μου μένει να ζήσω –καταλαβαίνεις; Όχι, δε θέλω το ποτάμι να κυλήσει, δε θέλω καν να μπω σε ένα ποτάμι που δεν ξέρω για πού κυλάει. Δε με νοιάζει.

Με νοιάζεις εσύ που δε μιλάς. Έχεις εξαφανιστεί –που στο διάολο γυρνάς; Είπες να μη σε πιέζω –δε σε πιέζω εγώ ηλίθιε, είναι το νερό. Έχεις γύρω σου τόσο νερό. Και μας έχει απέναντι. Και σου λέω «είμαι εδώ και σε θέλω». Κι εσύ εκεί. Απέναντι. Το αίνιγμα. Με κοιτάς. Με κάτι μάτια γυάλινα που όλο λένε «δεν». Όλο δεν. «Δε είμαι». Και «δε θέλω». «Δε μπορώ». Και «δε γίνεται». Ε, λοιπόν τελείωσε το παιχνίδι Δανέ μου πρίγκιπα!

Ναι θέλω να κυλήσει με δύναμη το νερό. Εγώ θα σπάσω το φράγμα και θα κυλήσει. Εγώ –δε θα περιμένω να γίνει μόνο του. Δε θα περιμένω μια ζωή να θυμηθεί ο χρόνος να μου κάνει το χατίρι. Βρύα και λειχήνες να κρατάω ανθοδέσμη. Με πράσινα μαλλιά και μουχλιασμένο νυφικό δε θα περιμένω, όχι. Δε θέλω. Θέλω να το πάρει το νερό. Να το πάρει το ποτάμι. Το αίνιγμα. Θέλω να ξέρω.