Νερό… Αυτή η άνοιξη ήταν μια σκέτη κούραση –καμία μυρωδιά δροσιάς της δε με έπιασε, το μόνο λιβάδι που είδα ήταν στο wallpaper των XP και μια μονοκόμματη μελωδία στο μυαλό μου μου θύμιζε ότι η ζωή είναι εκεί έξω- απλά δεν έχω καμία διάθεση να βγω και να τη ζήσω... Και εκτός από τον γφ κανείς δε μου έφτιαχνε το κέφι…
Φωτιά… Και πια ήρθε το καλοκαίρι. Αποφοίτηση από το ΔΝΑ, απομάκρυνση από το θεατρικό κομμάτι των SciCo –άντε, να κλείνουμε και κανένα κύκλο σιγά- σιγά, μπας και ανοίξουμε κανέναν άλλο. Γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να τυποποιείται και ειδικά σε θέσεις που δεν του αρέσουν κιόλας. Στην παρούσα στιγμή κινούμαι σαν κουρδιστό ανθρωπάκι, τρέχω μέσα στο πλήθος να προλάβω ένα σωρό ανοιγμένες πόρτες πριν βροντήξουν πίσω στα μούτρα μου, και μέσα σε όλο τον θόρυβο στο κεφάλι μου σκέφτομαι ένα πράγμα: δε μπορώ άλλο, ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ…
Γη… Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ σ’ ένα ερημονήσι. Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ έστω και στην Αθήνα –να με ξεποδαριάζεις για να βρεις το συγκεκριμένο παντελόνι στο χρώμα που θες (εν προκειμένω μιλάμε για …σταχτί και Burberry). Διακοπές θα σήμαινε να μου λες για τον ευκατάστατο φίλο σου Ηλία και να σου λέω όλο χαρά «αχ, για τον Ηλία της Λίτσας λες;», και ούτε να παρεξηγιέσαι που σε πειράζω, ούτε να ξενερώνεις που βλέπω Litsa.com. Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ- γιατί προχθές που έσκασες απ’ το πουθενά στην αποφοίτηση ξαφνικά σταμάτησα να γκρινιάζω που δεν ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι του χρόνου, που δε θα πάρω άδεια, που τα έχω δει όλα από υπερφόρτωση αρμοδιοτήτων. Μόλις σε είδα, το μυαλό μου έκανε διακοπές! Σκοτάδι. Αστεράκια. Είσαι εδώ; Ονειρεύομαι; Οι διακοπές μου είσαι εσύ… Κανονικά!
Αέρας… Οπότε βάλε ένα χεράκι και τράβα με από αυτή την κινούμενη άμμο της γκρίνιας, που τίποτα δε με ευχαριστεί και όλο κουράζομαι χωρίς τίποτα να χαίρομαι απ’ όσα ζω. Κλείσε μου μια θέση στο σανατόριό σου (προτιμώ στην πτέρυγα μεταξύ κλείδας και λεκάνης, απ’ την φλέβα στο λαιμό κάτω και δεξιά παρακαλώ) και αν δεν έχω πάλι ησυχία (γιατί είμαι και ψυχαναγκαστικός τύπος και από τύψεις θα ζητάω να δουλέψω) αλυσόδεσέ με εκεί. Μερικές φορές η φυλακή είναι ένα καλό μέρος για να σε αφήσουν όλοι ήσυχο, να ηρεμίσεις. Σε παρακαλώ φυλάκισε με λίγο εκεί, μαζί σου. Ναι;
Φωτιά… Και πια ήρθε το καλοκαίρι. Αποφοίτηση από το ΔΝΑ, απομάκρυνση από το θεατρικό κομμάτι των SciCo –άντε, να κλείνουμε και κανένα κύκλο σιγά- σιγά, μπας και ανοίξουμε κανέναν άλλο. Γιατί σε κανέναν δεν αρέσει να τυποποιείται και ειδικά σε θέσεις που δεν του αρέσουν κιόλας. Στην παρούσα στιγμή κινούμαι σαν κουρδιστό ανθρωπάκι, τρέχω μέσα στο πλήθος να προλάβω ένα σωρό ανοιγμένες πόρτες πριν βροντήξουν πίσω στα μούτρα μου, και μέσα σε όλο τον θόρυβο στο κεφάλι μου σκέφτομαι ένα πράγμα: δε μπορώ άλλο, ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ…
Γη… Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ σ’ ένα ερημονήσι. Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ έστω και στην Αθήνα –να με ξεποδαριάζεις για να βρεις το συγκεκριμένο παντελόνι στο χρώμα που θες (εν προκειμένω μιλάμε για …σταχτί και Burberry). Διακοπές θα σήμαινε να μου λες για τον ευκατάστατο φίλο σου Ηλία και να σου λέω όλο χαρά «αχ, για τον Ηλία της Λίτσας λες;», και ούτε να παρεξηγιέσαι που σε πειράζω, ούτε να ξενερώνεις που βλέπω Litsa.com. Διακοπές θα σήμαινε εγώ κι εσύ- γιατί προχθές που έσκασες απ’ το πουθενά στην αποφοίτηση ξαφνικά σταμάτησα να γκρινιάζω που δεν ξέρω σε ποιο σχολείο θα είμαι του χρόνου, που δε θα πάρω άδεια, που τα έχω δει όλα από υπερφόρτωση αρμοδιοτήτων. Μόλις σε είδα, το μυαλό μου έκανε διακοπές! Σκοτάδι. Αστεράκια. Είσαι εδώ; Ονειρεύομαι; Οι διακοπές μου είσαι εσύ… Κανονικά!
Αέρας… Οπότε βάλε ένα χεράκι και τράβα με από αυτή την κινούμενη άμμο της γκρίνιας, που τίποτα δε με ευχαριστεί και όλο κουράζομαι χωρίς τίποτα να χαίρομαι απ’ όσα ζω. Κλείσε μου μια θέση στο σανατόριό σου (προτιμώ στην πτέρυγα μεταξύ κλείδας και λεκάνης, απ’ την φλέβα στο λαιμό κάτω και δεξιά παρακαλώ) και αν δεν έχω πάλι ησυχία (γιατί είμαι και ψυχαναγκαστικός τύπος και από τύψεις θα ζητάω να δουλέψω) αλυσόδεσέ με εκεί. Μερικές φορές η φυλακή είναι ένα καλό μέρος για να σε αφήσουν όλοι ήσυχο, να ηρεμίσεις. Σε παρακαλώ φυλάκισε με λίγο εκεί, μαζί σου. Ναι;
4 σχόλια:
Ό,τι πρέπει για διακοπές.
Μετά την άνοιξη που κι αυτή βέβαια είναι μέσα στο νερό το σετ οδηγεί κατευθείαν στην παραλία.
Έχω την εντύπωση ότι αν τα κείμενά σου ήταν γραμμένα στα αγγλικά δε θα προλάβαινες να σηκώνεις τηλέφωνα για να σε συγχαρούν, να απαντάς σε προτάσεις για συγγραφή σεναρίων ή μεταφορά τους στον κινηματογράφο, να ανοίγεις γράμματα θαυμαστών.
Άσε που ήδη θα έπρεπε να συλλέξω τα αγαπημένα μου, να τα αποτυπώσω σε χαρτί, να επιλέξω μουσική (για το συνοδευτικό cd) και να αγοράσω νέα βιβλιοθήκη για τη λογοτεχνική σειρά "Αμμαζόνιος".
Είναι τέτοιος ο τρόπος γραφής σου που εύκολα μπορεί να ταυτιστείς κάποιος (εξάλλου πάνω κάτω όλοι αντιμετωπίζουμε ίδια προβλήματα. Το γεγονός όμως ότι όλοι θέλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές στο μικρόκοσμό μας δε μας αφήνει να το παραδεχθούμε).
Το soundtrack θα έπρεπε να έχει ένα τραγούδι (από τον τελευταίο δίσκο) των Teenage fanclub (οι στίχοι τους ταιριάζουν). Δείγμα παρακάτω:
Teenage fanclub - It's all in my mind
Teenage fanclub - Time stops
Teenage fanclub - Slow fade
Teenage fanclub - Only with you
Teenage fanclub - Feel
Teenage fanclub - Fallen leaves
Den xerw an eides ta sxolia mou sta facebook alla mou aresan polu ta songakia. Ligotero apo ola tha elega to prwto.
Sot
και ακόμα αυτο το σετ ειχε την υπερένταση της πόλης,
ελπίζω όμως το επόμενο να ειναι πραγματικα ένα σετ για παραλίες!!! :)
Era
καταρχην ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
και εν συνεχεία δεν ειδα σχόλια στο facebook- πού ειναι, πώς να τα δω, τι έχω χάσει! ?
Το lilith spring ειναι λίγο κακοφωνιξ αλλά πραγματικα αντικατόπτριζε την κακοφωνια της ζωής μου την άνοιξη!
Μου αρέσει πολυ των autokratz- με φανταζομαι να το ακουω με τερμα τα ντεσιμπελ σε ενα κλαμπ στο Μπέργκεν (του χρόνου, γιατι φέτος τα οικονομικά ναυάγησαν!), και καταφτιάχνομαι!
mystery falls down
σ' ευχαριστώ πολυ για τα καλά σου λόγια. Παρότι δεν ειναι το καλυτερο μου τα αυτοβιογραφικά ποστ, σε περιπτώσεις που πήζω από δουλειά και δεν προλαβαινω να ξελαμπικάρω και να γράψω κάτι fiction, με ευχαριστει η σκέψη πως όσα γράφω μπορει να εκφράζουν και κάποιον άλλο! Είναι μια ωραια αίσθηση αυτή: να νιώθω κοντά με ανθρώπους που δεν έχουμε γνωριστεί! :)
όσο για το δώρο των teenage fanclub (ααααχ, μου θύμησες την εφηβεία μου με την matador!), υποθέτω δε θα σε πειράξει να χρησιμοποιήσω το only with you στο επόμενο -εντελώς pinacolada- σετ! ;)
Δημοσίευση σχολίου