...τη μελατονίνη μου, μέσα!

Αέρας… Είναι λογικό ότι αν δουλεύαμε κάθε μέρα, θα έμοιαζαν ίδιες όλες οι μέρες της εβδομάδας. Το γεγονός ότι για τους περισσότερους από εμάς η Κυριακή είναι μέρα αργίας, κάνει την Κυριακή την ομορφότερη μέρα από όλες τις υπόλοιπες. Αν σκεφτούμε δε, ότι το χειμώνα αυτές οι μέρες είναι και κρύες, σκοτεινές και βροχερές, πώς να μην περιμένουμε την πολυπόθητη… ημέρα του ήλιου (ω, ναι, την Sun-day).
Περνάω όλη την εβδομάδα περιμένοντας μια ηλιολουστη Κυριακή, αντέχω την βαρετή, ηλίθια καθημερινότητα μου ονειροπολώντας ότι σε λίγες μέρες θα κάνω αυτό που κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος: θα ξαπλώσω σε μια καρέκλα στη λιακάδα, θα πίνω καφέ, θα διαβάζω εφημερίδες κα θα τις σχολιάζω με τον καλό μου...

Γη… Σήμερα λοιπόν, με το «καλημέρα, μόλις είδα αυτό τον ήλιο, σκέφτηκα: τι ωραία μέρα, επιτέλους, θα πάω να λιαστώ, θα γεμίσω μπαταρίες! Ο φίλος μου ήρθε με βαριά καρδιά: δεν κατανοεί το πρόβλημά μου, δεν καταλαβαίνει γιατι "πρέπει να πάμε σαν κάφροι ελληνάρες, να πινουμε καφέδες και να ψηνομαστε τρεις ώρες, να πάθουμε καρκινο ντε και σώνει, επειδη για σένα αυτο ειναι διασκέδαση". Συγνώμη, ειπα εγώ "διασκέδαση"; Αν ναι, θα το ειπα γιατι φοβήθηκα να πω την αλήθεια: ότι ειναι ανάγκη"! Ότι μερικοι άνθρωποι πραγματικά ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ τον ήλιο, όπως τα βαμπιρ έχουν ανάγκη το αίμα! "Ρε μωρό, με τον ήλιο μου ανεβαινει η διάθεση, το νιώθω, γεμίζω ενέργεια, χωρις αυτον έχω διαρκή καταθλιψη"! "Καλα, κόψε κάτι! Δε ζεις και στο στο Michigan, κάτω από 3 μέτρα χιόνι για 3 μήνες σερί! Είναι, πρακτικώς, αδύνατον να σε παίρνει σβάρνα ο ολιγοήμερος ελληνικός χειμώνας, και να σου δημιουργεί καταθλιψη".

Φωτιά… Κι όμως η εποχιακή συναισθηματική διαταραχή (seasonal affective disorder, που μερικοί ονομάζουν και κατάθλιψη του χειμώνα), ταλαιπωρεί και καταπονεί σε σημαντικό βαθμό πληθυσμούς τόσο στις βόρειες, όσο και στις εύκρατες περιοχές. Στα ζώα που πέφτουν σε χειμέρια νάρκη, η απουσία ηλιακού φωτός προκαλεί αύξηση μελατονίνης: αυτή μειώνει τη δραστηριότητά τους και αυξάνει η διάρκεια του ύπνου τους. Η μελατονίνη είναι μια ορμόνη, που εκκρίνεται από την επίφυση του εγκεφάλου, όταν υπάρχει σκοτάδι. Προάγει τον ύπνο και παράλληλα «κουρδίζει» το βιολογικό μας ρολόι. Όσο μεγαλώνουμε παράγουμε όλο και λιγότερη - γι αυτό και οι ηλικιωμένοι κοιμούνται λιγότερο. Σε μερικούς ανθρώπους όμως οι τρελοί ρυθμοί ζωής, ο τεχνητός φωτισμός και η μη επαρκής έκθεση τους σε ηλιακό φως, προκαλεί διαταραχή της έκκρισης της. Αποτέλεσμα: χειμερία νάρκη! Άμα μετά λέω ότι χρειάζομαι ήλιο, για να δουλεύει η καρδιά και το βιολογικό μου ρολόι, σε σωστό ρυθμό, λένε ότι θέλω γιατρό! Ήλιο θέλω, λέμε! Αυτός είναι ο γιατρός -γ... τη μελατονινη μου, μέσα!

Νερό… Σε μια έρευνα στο National Institute of Mental Health, μελετήθηκε η έκκριση της μελατονίνης σε σχέση με το φως, σε 55 ασθενείς που πάσχουν από εποχιακή συναισθηματική διαταραχή και σε 55 υγιείς ανθρώπους. Τα αποτελέσματά έδειξαν ότι στους ασθενείς η έκκριση μελατονίνης είναι μεγαλύτερη κατά τους χειμερινούς μήνες, και το αποτέλεσμα είναι ότι υποφέρουν από κατάθλιψη που εκφράζεται με συμπτώματα όπως η αύξηση του σωματικού βάρους, αύξηση των ωρών του ύπνου, μείωση των δραστηριοτήτων και απώλεια του ενδιαφέροντος για το σεξ. Οι μετρήσεις στα υγιή άτομα έδειξαν ότι η έκκριση της μελατονίνης παραμένει σταθερή και δεν επηρεάζεται από τις εποχιακές αλλαγές. Εγώ προφανώς δεν είμαι ένα τέτοιο, υγιές άτομο. Έτσι, μπορώ μόνο να περιμένω ...φωτεινότερες μέρες. Μαζί με τον ήλιο, να ανεβαίνω κι εγώ. Ως τότε, με το μαλακό τους χαρακτηρισμούς για το άτομο μου. Σεβαστειτε την καταστασή μου, άρρωστη γυναικά!

οι πληροφορίες για την μελατονίνη και την ευγεργετική δράση του ήλιου, βρίσκονται εδώ