Περσεφόνη ξύπνα, ήταν μονο ένα όνειρο - indieannalog set #7

Αέρας… (Calla - Bronson που θυμίζουν Pixies στο Lovely Day) Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι κάποιος είναι χάλια με τη θέλησή του. Είναι ίσως μια ανάγκη του και όταν θα νιώσει ότι αυτό δεν του χρειάζεται θα συνέλθει. Ποτέ δεν συμπόνεσα τους καταθλιπτικούς και τους έβρισκα απλά τεμπέληδες , παραιτημένους, ανθρώπους δεν προσπαθούν να είναι καλά. Και το δικό μου «χάλια» πίστευα πως είναι μια επιλογή. Πραγματικά νόμιζα ότι έχω μια επιλεκτική, μια εστέτ κατάθλιψη κατά παραγγελία. «Σήμερα θα το ρυθμίσω» έλεγα. «Αύριο θα την τιθασεύω» όπως εκείνο το κλασσικό «από αύριο δίαιτα». Από αύριο τέρμα η θλίψη. Και όταν θα αποφασίσω να γίνω κοινωνική ξανά και να είμαι καλά, απλά θα γυρίσω το κουμπάκι.

Φωτιά… Rosebuds – Bow to the middle. Ε, λοιπόν, πρόσφατα ανακάλυψα ότι δεν υπάρχει κουμπάκι. Και όταν το «χάλια» που επέλεξες δεν φεύγει ακόμα και όταν το διατάζεις («φύγε θέλω να δω την Theorema και το Phantom του Αμμαζονιου σήμερα σου λέω, ΦΥΓΕ»), τότε μάλλον αναγκάζεσαι να δεις και την άλλη όψη: δεν ορίζεις εσύ την διάθεση σου όπως νόμιζες, αυτή σε ορίζει. Κι αν αισθάνεσαι ότι το σώμα σου είναι αδύνατον να κουνηθεί δεν είναι θέμα αυθυποβολής: είναι που έχεις καβάλα σου την θλίψη και ζυγίζει πολύ πανάθεμά την, σε έχει καταβάλει.

Νερό… Έχω κατατονία, πάνε τώρα 6 γεμάτοι μήνες που κάθε πρωί ξυπνάω και λέω «βγες έξω, κάνε κάτι, πήγαινε επιτέλους γυμναστήριο, κουνήσου ντε» αλλά μένω σπίτι, όλη μέρα με τις πιζάμες, το δωμάτιό μου μοιάζει κυβερνοπανκ εικόνα -κοντεύω να πνιγώ μέσα στο τεχνολογικό σκουπίδι και το free press που ούτε καν διαβάζω, μόνο συσσωρεύω- και η εμφάνιση μου θυμίζει άστεγο. Είναι σα να είμαι και να μην είμαι εγώ αυτό που βλέπω στον καθρέφτη. Είναι σα να είμαι μισοξύπνια, να ξέρω ότι βλέπω εφιάλτη μα δε μπορώ να ξυπνήσω. Απλά δε μπορώ… School of seven bells - Half asleep.

Γη… Cocteau Twins – Lorelei. Θα ξυπνήσω. Θα ακολουθήσω την φωτεινή κλωστή της φωνής της Elisabeth Fraser. Θα ξυπνήσω. Θα βγω απ’ το λήθαργο. Δεν ξέρω ακόμα πότε. Αλλά θα ξυπνήσω… Εφιάλτης είναι και θα ξυπνήσω. Κρατήστε μου μια θέση στον επάνω κόσμο. Θα ξαναγυρισω. Το υποσχομαι...