Ένταση (η), ουσ. [εκ του εντείνω] τέντωμα // (μετ.) επίταση δυνάμεως ή ενέργειας// ο βαθμός δυνάμεως ή ενέργειας// (μετ. )όξυνση, επιδείνωση: ένταση στις σχέσης Ανατολής και Δύσης.
Νερό… Όταν σκέφτομαι τη λέξη ένταση σκέφτομαι τη μουσική: σκέφτομαι να ακούω νυχτερινή μουσική σε τρελή ένταση, να τρίζουν τα ντουβάρια, να χτυπάνε με σκουπόξυλα το ταβάνι οι γείτονες για να χαμηλώσω τον ήχο και οι φίλοι μου να θεωρούν δεδομένο ότι μέχρι τα 40 θα έχω κουφαθεί. Η ένταση δηλαδή μου αρέσει. Δεν ήταν ποτέ μια «κακιά λέξη» για εμένα.
Αέρας… Η φωνή μου επίσης έχει ένταση. Είμαι πάντα ένα κλικ στην ένταση πάνω από τους υπόλοιπους ανθρώπους (όπως η διασκευή του Joe Beats στο κομμάτι των Neutral). Ως παιδί ήμουν η χαρά της δασκάλας: το μόνο παιδάκι που έλεγε τόσο καθαρά και δυνατά το ποίημα του και η μονή που ακουγόταν μέχρι τις τελευταίες σειρές στα θεατρικά. Η ένταση μου, λοιπόν, δεν ήταν κάτι κακό και για τους άλλους.
Φωτιά… Μόνο που είναι κάποια χρόνια τώρα , που μόλις στραβώσω με κάτι και ανεβάσω την ένταση της φωνής μου, ο εκάστοτε σύντροφος μου λέει «μη μου φωνάζεις» κι εγώ του λέω «δεν ΣΟΥ φωνάζω, απλά ΦΩΝΑΖΩ γιατί έτσι είναι η φωνή μου» κι εκείνος λέει «δεν μπορώ αυτή την ένταση» (εννοώντας «την ένταση στη σχέση μας») ενώ εν προκειμένω εγώ δεν έχω καμία ένταση με τη σχέση μας, περιμένω περίοδο και έχω νεύρα και θέλω να φωνάξω και να εκτονωθώ, να τελειώνω. Από πότε δηλαδή το να φωνάζεις όταν νευριάζεις είναι η απολυτή καταστροφή του προσωπικού σου σύμπαντος; Με ποιον τα έχω πια; Με τον Δαλάι Λάμα και δεν το έχω καταλάβει; Θα μου βάλει και παγίδες- έντασης στο τέλος;
Γη… Και όσο μου λένε «ρύθμισε την ένταση» τόσο τρελαίνομαι. «Μην γελάς δυνατά μπροστά στις πωλήτριες», «μη μιλάς δυνατά μέσα στο δρόμο», «μην τσιρίζεις από χαρά επειδή σου αγόρασα το Alexander McQueen που πάντα ήθελες» και «μην φωνάζεις από ευχαρίστηση όταν κάνουμε σεξ». Λοιπόν, για να το ξεκαθαρίσουμε. Ήμουν δυο χρόνια μόνη μου περιμένοντας το πριγκιπόπουλο. Νόμιζα ότι το βρήκα. Αλλά αν το πριγκιπόπουλο έχει υπερευαισθησία στην δυνατή ένταση είτε να μου αγοράσει μια κούτα neurobion και να με έχει σε καταστολή, ή να πάει να τα φτιάξει με την Ωραία Κοιμωμένη (που θα κοιμάται για 100 χρόνια και δε θα τον ενοχλεί) είτε με την Μικρή Γοργόνα (προκειμένου να κρατήσει τα υπέροχα πόδια που της έδωσε η μάγισσα δεν έπρεπε να μιλάει). Εγώ στο μεταξύ θα ακούω μουσική στο τέρμα με το πιο δυνατο ηχοσύστημα . Η ένταση με κάνει να απομονώνομαι και να ξεχνάω πόσο μόνη είμαι, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται τελικά να με δει πραγματικά. Και να με αντέξει με τις εντάσεις μου…
Νερό… Όταν σκέφτομαι τη λέξη ένταση σκέφτομαι τη μουσική: σκέφτομαι να ακούω νυχτερινή μουσική σε τρελή ένταση, να τρίζουν τα ντουβάρια, να χτυπάνε με σκουπόξυλα το ταβάνι οι γείτονες για να χαμηλώσω τον ήχο και οι φίλοι μου να θεωρούν δεδομένο ότι μέχρι τα 40 θα έχω κουφαθεί. Η ένταση δηλαδή μου αρέσει. Δεν ήταν ποτέ μια «κακιά λέξη» για εμένα.
Αέρας… Η φωνή μου επίσης έχει ένταση. Είμαι πάντα ένα κλικ στην ένταση πάνω από τους υπόλοιπους ανθρώπους (όπως η διασκευή του Joe Beats στο κομμάτι των Neutral). Ως παιδί ήμουν η χαρά της δασκάλας: το μόνο παιδάκι που έλεγε τόσο καθαρά και δυνατά το ποίημα του και η μονή που ακουγόταν μέχρι τις τελευταίες σειρές στα θεατρικά. Η ένταση μου, λοιπόν, δεν ήταν κάτι κακό και για τους άλλους.
Φωτιά… Μόνο που είναι κάποια χρόνια τώρα , που μόλις στραβώσω με κάτι και ανεβάσω την ένταση της φωνής μου, ο εκάστοτε σύντροφος μου λέει «μη μου φωνάζεις» κι εγώ του λέω «δεν ΣΟΥ φωνάζω, απλά ΦΩΝΑΖΩ γιατί έτσι είναι η φωνή μου» κι εκείνος λέει «δεν μπορώ αυτή την ένταση» (εννοώντας «την ένταση στη σχέση μας») ενώ εν προκειμένω εγώ δεν έχω καμία ένταση με τη σχέση μας, περιμένω περίοδο και έχω νεύρα και θέλω να φωνάξω και να εκτονωθώ, να τελειώνω. Από πότε δηλαδή το να φωνάζεις όταν νευριάζεις είναι η απολυτή καταστροφή του προσωπικού σου σύμπαντος; Με ποιον τα έχω πια; Με τον Δαλάι Λάμα και δεν το έχω καταλάβει; Θα μου βάλει και παγίδες- έντασης στο τέλος;
Γη… Και όσο μου λένε «ρύθμισε την ένταση» τόσο τρελαίνομαι. «Μην γελάς δυνατά μπροστά στις πωλήτριες», «μη μιλάς δυνατά μέσα στο δρόμο», «μην τσιρίζεις από χαρά επειδή σου αγόρασα το Alexander McQueen που πάντα ήθελες» και «μην φωνάζεις από ευχαρίστηση όταν κάνουμε σεξ». Λοιπόν, για να το ξεκαθαρίσουμε. Ήμουν δυο χρόνια μόνη μου περιμένοντας το πριγκιπόπουλο. Νόμιζα ότι το βρήκα. Αλλά αν το πριγκιπόπουλο έχει υπερευαισθησία στην δυνατή ένταση είτε να μου αγοράσει μια κούτα neurobion και να με έχει σε καταστολή, ή να πάει να τα φτιάξει με την Ωραία Κοιμωμένη (που θα κοιμάται για 100 χρόνια και δε θα τον ενοχλεί) είτε με την Μικρή Γοργόνα (προκειμένου να κρατήσει τα υπέροχα πόδια που της έδωσε η μάγισσα δεν έπρεπε να μιλάει). Εγώ στο μεταξύ θα ακούω μουσική στο τέρμα με το πιο δυνατο ηχοσύστημα . Η ένταση με κάνει να απομονώνομαι και να ξεχνάω πόσο μόνη είμαι, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται τελικά να με δει πραγματικά. Και να με αντέξει με τις εντάσεις μου…
9 σχόλια:
polu kalo to "Rest"
οι LCD τα σπάνε αλλα οι καλυτεροι ειναι μακράν οι Temper- trap (κι ελπίζω να μην προσβάλεσαι που δεν ψηφισαμε πρώτο- όπως μας τον πλάσαρες- τον Μπονομπο0! ;Ρ
ΥΓ. Πλάκα- πλάκα, παραμύθι με βαρύκοο πρίγκιπα υπαρχει;;; (λέω, μπας και βολευτείς κι εσύ -να ανεβάζεις την ενταση κι ο άλλος να χαίρεται που σε ...ακούει!);)
Εχουμε χαθεί εντελώς. Καλό καλοκαίρι!!!
Αν τα φτιάξει με την Ωραία Κοιμωμένη τότε θα τη φιλήσει κι αυτή θα ξυπνήσει και θα θέλει ένταση κι έτσι πάλι θα μείνει μόνο το πριγκιπόπουλο. Άσε που αν η Ωραία Κοιμωμένη ακούσει τους LCD ούτε το φιλί δε θα προλάβει να δώσει :)
night blue
συμφωνώ κι επαυξάνω
-βασικά όλος ο δίσκος τους έχει πολυ καλές στιγμές!
:)
Tom
όσο περνάει ο καιρός
όλο και περισσότερο σιγουρευομαι ότι ο Bonobo έχει ήχο που με μαγεύει.
Αλλα ειμαι υπερ της μουσικής ανεξιθρησκείας: περι ορέξεως, temper trap!
ΥΓ. Βαρυκοος πρίγκιπας; Υστερει σε αυτο η λογοτεχνία γενικοτερα νομίζω, πρίγκιπα ΑΜΕΑ δεν έχουμε δει να κυκλοφορεί ενώ η πριγκίπισσα ΑΜΕΑ φοριεται περισσότερο!
N.Ago
τώρα και με το facebook, κάποιος πρέπει να προσπαθήσει πολύ για να καταφέρει να χαθεί!
Καλο καλοκαίρι και σ' εσένα!
:)
Sot
χι χι χι
μετα την εκδοχή της Κόπολα για την Μαρία Αντουανέττα, η δικη σου ήταν η πιο ροκ εκδοχή για Ωραία Κοιμωμένη!
;)
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να αποκωδικοποιήσω τα μηνύματα που μου στέλνει ο εγκέφαλός μου. Kάθε φορά που διαβάζω μία δημοσίευσή σου η μνήμη μου ανακαλεί (εκτός από πλήθος εικόνων) δεκάδες νέα τραγούδια. Ένα από αυτά είναι και το παρακάτω
Click to find out
Με στίχους...
"But failures always sounded better. Let's fuck it up boys, make some noise!"
και μετα από τόσο θόρυβο και ένταση
the sun came up with no conclusions
flowers sleeping in their beds
the city's semetary is hummin'
I'm wide awake
it' s morning...
so..
Goodmorning mystery falls down!
Τα επιχειρήματα που προβάλλονται είναι υπεκφυγές.... Χρειαζόμαστε ένταση ειδάλλως δεν θα λεγόμασταν ζωντανοί. Είναι ένδειξη ζωής, ταμπεραμέντου... Πέρυσι στο σχολείο που ήμουν, η διευθύντρια μας (ας την πούμε έτσι) ήταν ένα πάρα πολύ ήσυχο άτομο σαν την σουπιά. Όσες φορές έτυχε να δουλεύω στο γραφείο και να είμαστε μόνο τα δυό μας, μου ρχοταν να βάλω τα γέλια. Ούτε στο τάφο του Ινδού να είμασταν... Καλά δεν ξέρουν ότι η σιωπή κρύβει μεγαλύτερη ένταση!
Φιλάκια!
Υ.Γ. 1. Είναι πολύ εκνευριστικό να σου λένε: Μη φωνάζεις, ηρέμησε!
2. Όσο για τον πρίγκηπα του παραμυθιού, πρέπει να είναι μουγγός, κουφός και ορφανός.
αχ Sulpice
αυτο το ορφανός ειδικά
αυτο το ορφανός
(νομίζω ειναι το μεγαλύτερο προτέρημα!)!
Δημοσίευση σχολίου