CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

26.7.09

το καλάθι με φιλικά πυρά - indieannalog set #35

Γη… Την τελευταία φορά που είδα τον Παππού τον Βάτραχο είχαμε μια διαφωνία για το πόσες φορές είχαμε πάει σ΄ ένα μπαρ- απ’ το οποίο εγώ είχα πολλές και εξαιρετικά έντονες αναμνήσεις. Ο Παππούς ο Βάτραχος έλεγε ότι είχαμε πάει 1-2 φορές κι εγώ 8-9. Ναι, δεν υπήρχε μεγάλη πιθανότητα για συμβιβασμό, γιατί αν σκεφτούμε ότι στο μπαρ αυτό πήγαινα μόνο μαζί του, δε μπορεί εγώ να είχα πάει 8 φορές κι αυτός 2! Μήπως είχε τυφλωθεί από τον καπνό και δεν είδε τις υπόλοιπες;

Φωτιά… «η μνήμη είναι μια αδιάκοπη διεργασία και όχι ένας χώρος αποθήκευσης αποκρυσταλλωμένων στάσιμων πληροφοριών (…) Το μνημονικό έγγραμμα τροποποιείται απουσία του αρχικού ερεθίσματος, με αποτέλεσμα να αφορά λιγότερο αυτό που θυμόμαστε και περισσότερο τον εαυτό μας»*. Έτσι τη στιγμή που εγώ ανακαλώ στη μνήμη μου την συγκεκριμένη βραδιά στο μπαρ, την ίδια ακριβώς στιγμή ξεχνάω ποια ήταν η τότε ρεαλιστική της αίσθηση. Με λίγα λόγια, το αντικειμενικό έγγραμμα, εκείνο που είναι πιστό στην αίσθηση μου εκείνο το βράδυ στο μπαρ δε θα το γνωρίσω ποτέ στ’ αλήθεια: η μνήμη είναι σαν την ιστορία. Την γράφεις εσύ και μάλιστα παρεμβατικά: με το τι σήμαινε αυτή η στιγμή όταν την είδες πια από μακριά, από το μέλλον…

Αέρας… Εγώ λοιπόν εκείνες τις –δεν ξέρω αλήθεια πόσες φορές ήταν!- στο μπαρ, πέρασα τόσο συνταρακτικά που μάλλον ονειρεύτηκα ότι πήγαμε εκεί κι άλλες τόσες και κάναμε κι άλλα. Και ξαφνικά η αίσθηση των 3 (?) βραδιών πολλαπλασιάστηκε μεγεθύνοντας και τα αισθήματά μου για τη σχέση μας τότε. Ο Παππούς ο Βάτραχος έχει εξιδανικεύσει ανάλογα ένα βιαστικό και αναπάντεχο ταξίδι που κάναμε κάποτε αεροπορικώς στο Παρίσι. Όπως ο ίδιος παρατήρησε «είμαστε πολύ γενναιόδωροι άνθρωποι άρα είναι λογικό να έχουμε και μια… γενναιόδωρη μνήμη με XL αναμνήσεις»!
Το δικό μου πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι είμαι άνθρωπος του «όλα ή τίποτα». Έτσι κρατάω τις καλές αναμνήσεις (τις μέτριες τις διασκευάζω σε καλές) και διαγράφω τις κακές. «Εδώ έγκειται και το ειρωνικο στοιχείο στις αφηγήσεις του Προύστ: να θυμάται τα πράγματα πολύ καλύτερα απ' ότι ήταν στην πραγματικότητα». Αυτό είναι ένα μικρό πρόβλημα γιατί ποτέ δε μπορώ να θυμηθώ τα χάλια σε μια σχέση –αισθηματική, επαγγελματική, οικογενειακή: ζω στον ειδυλλιακό τόπο της καλής ανάμνησης. Και ως γνωστόν, ένας άνθρωπος χωρίς μνήμη ξανακάνει τα ίδια λάθη από την αρχή. Και έτσι φτάνουμε στο μείζον θέμα των τελευταίων ημερών: το καλάθι! Για την ακρίβεια το μικρό καλάθι –που δε λέω να μάθω να κρατάω όταν μπαίνω σε κάτι καινούριο.

Νερό… Και ένα βράδυ βρίσκεσαι σε ναρκοπέδιο κρυμμένο κάτω από ροδοπέταλα και φιλικά πυρά σου έρχονται από όλες τις μπάντες. Θέμα: το καλάθι! Η καλαθούνα που δε λέει μια φορά να γίνει καλαθάκι, η αισιόδοξη υπερβολή και το παραμύθιασμα στο οποίο αυθυποβάλλομαι, η τάση να ξεχνάω διαρκώς ότι η ζωή έχει μια τάση προς τα σκατά και όχι προς την υπερπαραγωγή με κολοκύθες που γίνονται άμαξες, με swarovski γοβάκια που χωράνε μόνο στο πόδι σου (και δε σε πιέζουν στο κότσι) και happy endings. «Έχω πολύ καλή μνήμη» γελάω από μέσα μου ενώ οι φίλες μου τα χώνουν που για άλλη μια φορά θα απογοητευτώ στο τέλος, που πιθανόν τα πράγματα θα πάνε (για άλλη μια φορά) χάλια κι εγώ θα θέλω να πεθάνω μετά. «Έχω πολύ καλή μνήμη» σκέφτομαι, «και το καλή με την έννοια του δυνατή και την έννοια του αγαθή. Το δυνατή βοηθά στο μεταπτυχιακό, το αγαθή είμαι απλά εγώ. Δε μπορώ να σκέφτομαι πίσω από τα πράγματα, να κρατάω πισινές και μικρό καλάθι. Προτιμώ να κάνω φωτεινές προβολές μπροστά τους». Υπέμεινα τα φιλικα πυρά με μακροβούτια στην δεύτερη herradura μου και μια νύστα γλυκιά με έπιασε, χαλαρωτική. Άρχισα να βλέπω την αποβίβαση μου ξημέρωμα στο νησί, να με παίρνει αγκαλιά, να πηγαίνουμε στο κρεβατάκι του και να κοιμόμαστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο και το επόμενο βράδυ νυχτερινό μπάνιο στην αμμουδιά, το iphone να παίζει τρελά indie compilations… Προφανώς κοιμάμαι όρθια όπως λένε οι φίλες μου, αλλά θέλω να κοιμάμαι έτσι όλο το καλοκαίρι…

*Τζόνα Λέρερ "Ο Προύστ ήταν νευροεπιστήμονας", εκδ. ΑΒΓΟ, σελ 127 & 129

8 σχόλια:

N.Ago είπε...

Αν είναι να κοιμηθώ κάτω από αυτές τις νότες, θέλω κι εγώ να κοιμηθώ όλο το καλοκαίρι. :)

sot είπε...

Ίσως έπινες περισσότερο από τον παππού Βάτραχο και τα έβλεπες διπλά και τρίδιπλα :)

Μαζί με τα προηγούμενα γίνεται ένα πακέτο γλυκίσματα ιδανικά για καλοκαιρινή βραδιά.

Μaya είπε...

Είτε όρθια, είτε ξαπλωμένη 9.00 το αργότερο να είσαι ξύπνια!

και επειδή ενίοτε είμαι "καλή",
ενίοτε! είπα,
μη παίρνουμε και θάρρος,
κάποιος (αλλά ποιος;) είπε:
"η φαντασία είναι η προεπισκόπηση της πραγματικότητας!"

καλές διακοπές!

Speedgrapher είπε...

Είναι γεγονός ότι η υφή, η "γεύση" της μνήμης είναι εύπλαστη, αν όχι το ίδιο το περιεχόμενό της, για τον περισσότερο κόσμο. Εγώ (ούτε ευτυχώς, ούτε δυστυχώς)δεν ξεχνώ τίποτα - δεν μπορώ, ακόμα κι αν προσπαθήσω. Θυμάμαι τα καλά, τα άσχημα και τα ενδιάμεσα σαν να έγιναν σήμερα και πολύ συχνά τη συναισθηματική υφή που τα συνόδευε (εντάξει, αυτήν όχι πάντα, διότι τότε θα είχα την ψυχολογική ανάπτυξη ενός καρότου).

Εσύ πάλι, από όσα λες, εμφανίζεσαι να κολυμπάς μέσα στην μνημονική γυάλα ενός χρυσόψαρου με στοργικούς ιδιοκτήτες.

Εσύ διατηρείς μια αισιοδοξία υψηλών αλκοολικών βαθμών η οποία συχνά σε προδίδει και εγώ προστατεύομαι από τα εις διπλούν λάθη από ένα πυκνό κόσκινο ρεαλισμού (που συχνά αποτελεί μια νερωμένη εκδοχή βαθύτερου κυνισμού).

We are both fucked, methinks, but when you realize it's just an inevitability of being alive, even bad days don't seem so bad.

Cheerio και καλές βούτες (στη σοκολάτα),

Hercule το Πουρό

Ινδιάννα είπε...

Ν.Ago
επ, επ,
οι δημοσιογραφοι απαγορευεται να κοιμούνται!!!
Σε θέλουμε ξύπνιο!!!
:)

Sot
η αλήθεια ειναι ότι με έχει πιάσει ένα electro summer φέτος. Λογικο θα μου πεις, κι αυτη η indie μονοκαλλιέργεια πόσο να κρατήσει!
;)

Maya
ν' αγιάσει το στόμα του όποιου το ειπε.
Μπορω να σου πω ότι το υιοθετώ ως ισόβιο μότο μου (ΟΚ, μετά από το επίσης καταπληκτικό "η πραγματικότητα ειναι μια ψευδαίσθηση που βασιζεται στην έλλειψη αλκοολ")!
χιχι

Speedgrapher
εσυ πουλάκι μου με τα "αρκουδάκια" που πίνεις απορώ πώς εχεις ακόμα εγκεφαλικά κύτταρα, ώστε να έχεις και μνήμη! Και τι μνήμη: ελέφαντα (ευτυχώς που δεν έχεις και κορμί ελέφαντα- χα χα)!
Αν ειμαστε σε σκατοsituation δεν ξέρω, αλλά αμα βρεις έναν ευτυχσμένο συγγραφέα λέει ψέματα: ή δεν ειναι συγγραφέας, ή δεν ειναι ευτυχισμένος! Οπότε lets get fucked-up and write! ;)

Speedgrapher είπε...

Hear, hear! I second that my dear. Όσο για το σώμα, εντάξει έχω μείνει στο level της αρκούδας, αλλά παραλίγο να... προαχθώ με τον 1 μήνα ακινησία για τη μετάφραση!

Sulpice είπε...

Με τον παππού Βάτραχο δεν μπορείτε να βρείτε μία μέση λύση; Παραδείγματος 5 διελεύσεις από το μπαρ;
Και κάτι άλλο, η μαντάμ Μποβαρύ τι σου είναι;
Εντάξει ας τελειώνουμε με τα αστειάκια. Πολλές φορές ανατρέχουμε σε εξιδανικεύσεις για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε. Και πάντα το πάθος που νοιώθουμε για κάτι καθορίζει τις αντιδράσεις μας...
Αυτά...

Υπογραφή: Μαντάμ Μποβαρύ (χι χι χι)

Ινδιάννα είπε...

speedgrapher
καλά, κι εγω από τόσο αραλίκι σε ξαπλωστρα εδω και μερικες μέρες, με βλέπω από ελαφινα να παίζω την φωκια του χρόνου στο Science οf love -χα χα

Sulpice
προσπαθω να πάρω το μικρο καλάθι κυρια Μποβαρι μου
αλλα εχει εκπτώσεις αυτη την εποχή και με την ιδια προσπάθεια που κανω με όλους, μ' αυτον γεμιζω μια καλαθάρα ναααα!!! Τι να κάνω τώρα? ;Ρ