κλειστόν λόγω ηλιθιότητος- indieannalog set #41

Γη… Οι άνθρωποι σπουδάζουν για να «ανοίξει» το μυαλό τους. Να μην βλέπουν μόνο την επιφάνεια αλλά το βάθος των πραγμάτων και να τα κατανοούν. Να αναγνωρίζουν αιτιακές σχέσεις όπου υπάρχουν, σταθερά μοτίβα και «παραδείγματα» και παράλληλα να έχουν την ωριμότητα να αποδέχονται ότι κάποιες φορές αυτά δεν υπάρχουν, γιατί βρίσκονται μπροστά σε μια χαοτική κατασταση. Ο έρωτας δεν είναι χαοτικό σύστημα –οι άλλοι απ’ έξω βλέπουν τα «μοτίβα» που δημιουργούνται, μονάχα εσύ που είσαι μέσα ζεις στο χάος. Αν ήσουν αμόρφωτο κοριτσόπουλο θα σου δίναμε ελαφρυντικό μικρή μου αθώα ύπαρξη, αλλά κάνεις διδακτορικό. Οπότε τι δικαιολογία έχεις αυτή τη φορά για την ευπιστία και την ηλιθιότητά σου;

Φωτιά… Αυτή τη φορά δεν έχω καμία δικαιολογία που έπεσα πιο χαμηλά κι απ’ τη Λάσκαρη στον Κατήφορο- και δεν έγινε και για χάρη ενός Κουρκουλου το κακό- άσε που δεν υπήρχε κι ένα καλό παιδί- Βουλγαρίδης να μαζέψει τα σκατά μετά! Γυρνάω στην φωλιά μου σαν αλεπού που η ουρά της πιάστηκε στο δόκανο και πια ντρέπεται να βγει ξανά έξω κολοβή και να την κοροϊδεύουν τα άλλα ζώα. Πλέον πρέπει να ξαναγυρισω στα μόνα πλάσματα που ξέρω ότι με αγαπούν και δε θα με προδώσουν- το pc μου, τη μουσική μου, τα μολύβια και τα χαρτιά μου, τον γάτο μου…

Αέρας… Αυτό που με θυμώνει περισσότερο είναι ότι κάτι μυστήριο μου συμβαίνει και ποτέ δε μπορώ να θυμώσω αρκετά με αυτόν που βοήθησε στο να καταστραφεί η ζωή. μου Δεν μπορώ να του κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα, δεν μπορώ να κάνω κλικ, να κλείσω τον διακόπτη των συναισθημάτων, να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου κλπ, κλπ. Μαζί μου καθένας μπορεί να πιστευει ότι όλες οι μαλακίες επιτρέπονται γιατι πάντα θα τις δικαιολογώ αφού τον αγαπάω. Αυτή τη φορά όμως καταλαβαίνω ότι συγχωρώντας συνεχώς απλά κάνω τον άλλο πιο γαϊδούρι απ’ ότι ήταν και στρώνω το χαλί για την κόλαση της ανευθυνότητάς του. Και πια θέλω να αλλάξω δρόμο. Θέλω κι εγώ να δω πώς διάολο μοιάζει αυτός ο Παράδεισος επιτέλους

Νερό… I'm just a little person, οne person in a sea, οf many little people who are not aware of me. I do my little job and live my little life, eat my little meals & miss my little kid and wife. And somewhere, maybe someday, maybe somewhere far away I'll find a second little person who will look at me and say: “I know you, you're the one I've waited for let's have some fun”. Συνεχίζω να κολυμπάω στην θάλασσα των μικρών ανθρώπων. Αν σκοπεύεις να με βρεις δεύτερο μικρό ανθρωπάκι, βιάσου. Έχω παγώσει και δεν ξέρω για πόσο ακόμα μπορώ να μείνω στην επιφάνεια….