ο κερδισμένος χρόνος

σήμερα μην ξεχάσετε να αλλάξετε τα ρολόγια σας και να τα πάτε μια ώρα πίσω:
έτσι έχετε μια ώρα παραπάνω για να διορθώσετε ό,τι πήγε στραβα χτες...

Εκείνη κοίταζε έξω από τη τζαμαρία, εκείνος μες στο μπαρ. Για ώρα. Εκείνοι δεν κοιτάχτηκαν στα μάτια ούτε στιγμή. Τα χέρια τους δεν αγγίζονταν, τα γόνατα μήτε, εκείνοι ήταν σαν ξένοι την ώρα αυτή.
Σαν πέρασε η μπόρα ΄φυγαν. Την πήγε σπίτι της. Κι αυτή κατέβηκε με μια ξερή "καληνύχτα". Εκείνος κοίταξε την ώρα. 4.15. Τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη. Τα ρολόγια γυρνούν μια ώρα πίσω. Αν γύρναγε το ρολόι στις 3.15, αν μπορούσε να γύρναγε πίσω στο μαγαζί, που εκείνη κοίταγε έξω από το παράθυρο κι εκείνος μέσα στο μπαρ και κανείς δεν κοίταζε τον άλλο στα μάτια. Αν μπορούσε να ξαναζήσει τη στιγμή και να την έλεγε όσα αυτή περίμενε να ακούσει, να πάει απέναντι και να την αγκαλιάσει, να της χαμογελάσει και να της πει "σ΄αγαπάω ρε χαζό, ξεκόλλα, είμαστε μαζί κι όλα θα πάνε καλά".
Μα έμεινε εκεί να κοιτάζει το ρολόι του. Εκείνη ξεκλείδωσε την πόρτα και χάθηκε από μπρος του. Και τίποτα δεν έκανε. Ούτε το ρολόι γύριζε, ούτε τα λόγια του.
Κερδισμένος χρόνος είναι ο χρόνος που αξιοποιείς, που τον εκμεταλλεύεσαι προς όφελός σου. Κερδισμένος χρόνος είναι εκείνος που αγαπιέσαι κι αγαπάς. Κι εκείνος ένιωθε τόσο μόνος. Το ίδιο μόνος σα να μην είχε αλλάξει τίποτα. Κι ας έδειχνε η ώρα πια τρεις και δεκαεννιά και σαράντα δευτερόλεπτα Εκείνος τίποτα δεν κέρδισε εκείνο το βράδυ. Μόνο έχασε. Μόνο.