το fileden πάλι μπλοκαρε και δε μπορώ να ανεβάσω κομμάτια, πάρτε κειμενο κι ελπίζω συντομα και σε μουσική...
Γη… Τι ήταν να πιάσουν οι βροχές, αναγκάστηκα να βγω στους δρόμους για «κλειστά» παπούτσια. Τα παπούτσια δεν είναι εύκολη αγορά: αν σου είναι μικρά σε χτυπάνε, αν είναι μεγάλα σου βγαίνουν κι αν είναι εξεζητημένα αναγκάζεσαι να ανανεώσεις όλη τη γκαρνταρόμπα σου για να ταιριάξουν. Τώρα που το σκέφτομαι, το να διαλέγεις παπούτσια μοιάζει αρκετά με το να διαλέγεις σύντροφο. Η Κάρυ π.χ στο sex & the city επιλέγει συνεχώς πανάκριβα, πολυτελή και παλαβά παπούτσια: ουσιαστικά είναι σα να δηλώνει ότι θέλει κάποιον πλούσιο που να αντέχει την συμπεριφορά κακομαθημένης πριγκίπισσας που επιδεικνύει. Σημειολογικά τα Manolo Blanik της ΕΙΝΑΙ ο Mr. Big.
Αέρας… Προσωπικά δοκιμάζω εξήντα ζευγάρια για να διαλέξω ένα. Αν μου βγουν καλά μπορεί να τα φοράω μέχρι να λιώσουν. Αλλά το δράμα μου είναι ότι συνήθως αγοράζω παπούτσια που μου αρέσουν μεν, αλλά δεν τα έχουν στο νούμερο μου! Και έτσι αρχίζουν οι παρεμβάσεις: τα φοράς μέσα στο σπίτι με τις ώρες μέχρι να μαλακώσουν, τα πας στο τσαγκάρη να τα βάλει στο καλαπόδι, κολλάς από μέσα τους επιθέματα σιλικόνης στα σημεία που σε στενεύουν, μετά καταλήγεις να γεμίσεις τα πόδια σου τσιρότα όπου σε χτυπάνε (οπότε μωρό μου μη με ξαναρωτήσεις "συνηθως προσπαθείς; παλευεις για να πάει καλά μια σχέση"- μέτρα φουσκάλες και κάλους και θα καταλάβεις)
Φωτιά… Όσο περνούν τα χρόνια το βρίσκω ψυχοφθόρο, χρονοβόρο και ανοικονόμητο να καταπιέζομαι για να χαρώ ένα ζευγάρι παπούτσια που εξαρχης το έβλεπες και όλοι στο έλεγαν πως ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ. Αφήστε που τόσα χρόνια να προσπαθώ να χωρέσω σε στενά γοβάκια, κατάφερα να παραμορφώσω τα πόδια μου: τα κότσια μου έχουν μεγαλώσει, τα δάχτυλα έχουν στραβώσει και κάθε νέο παπούτσι πλέον με ενοχλεί κάπου- αφού τα πόδια μου είναι γεμάτα εξογκώματα και πληγές
Νερό… Αυτό που με ανησυχεί λοιπόν είναι ότι με τόσες γόβες-- προκρούστες που φόρεσα, έτσι που έχουν γίνει τα πόδια μου, δεν πρόκειται να ξαναβρώ παπούτσι να με βολέψει. Κι αυτά που είναι μαλακά συνήθως είναι παλιομοδίτικα με απαίσιο σχέδιο. Κι αφού πια δεν θέλω να προσπαθώ και να υποφέρω τόσο να για φορέσω ένα design υπόδημα, έχω καταλήξει ότι θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου ξυπόλητη. Και το καλοκαίρι είναι καλά. Αλλά τώρα χειμωνιάζει. Κρυώνω. Θέλω κι εγώ ένα ζευγάρι να με ζεστάνει. Αλλά βαρέθηκα να δοκιμάζω. Και να πονάω. Και δεν ξέρω πού να το βρω...
4 σχόλια:
Pote den einai arga na allaxeis taktiki oso kai an oi lathos taktikes kai epiloges sou evlapsan ta podia sou.
Den tha pairneis pote mikra papoutsia. To vasikotero einai i anesi kai i ygeia twn podiwn sou.
Yparxoun papoutsia kompsa kai aneta mazi. Aplws xreiazetai perissotero psaximo me upomoni.
Einai vasiko na eimaste prwta apo ola o eautos mas kai meta i arxetypiki gunaika gia na mi xtypane ta akatallila (thylika upotithetai kai trendy upotithetai) kai oi lathos sxeseis. Prepei na koitame pera apo tin epifaneia twn pragmatwn kai na pisteuoume sti goiteia kai ston eauto mas. Mia gunaika pou niwthei gunaika den katapiezei ton eauto tis me kanenan tropo kai afinetai mono sto enstikto tis.
Γοητεία; Γυναίκα; Ενστικτο;
Τώρα αυτα ειναι εύκολα πράγματα που μου ζητάς και τα βάζεις όλα σε μια παράγραφο;
Εδω τριαντατόσα χρόνια δεν έμαθα να συμπεριφέρομαι σαν γυναίκα, η γοητεία μου είναι τόση όση ενος νταλικιέρη και το ένστικτο εχει φιμωθεί απο τη λογική (των άλλων- εγω λογικής στερούμαι κάργα!)
Θα μου πεις έχεις άλλα 10 χρόνια ως την εμμηνοπαυση να το παλέψεις! ΟΚ, θα βάλω μπροστά! Για την ώρα ψάχνω για παπουτσια -και αγόρι- τύπου clarks (αντε και camper): βολικά αλλά με μια... διαστροφικη πινελίτσα πάνω τους! χε χε ;)
γαματο! λες τα τραγουδια να σε περιοριζουν-σαν τα ψηλοτακουνα-τελικα?? απελευθερωσου παιδι μου,παρατα και το sex&the city,στις χιλιες καιγεσαι και σιγουρα δεν εισαι πια επικαιρη εξαλου. ασε που γλιτωνουμε και το αγχος μηπως ανακαλυψες το επομενο pop διαμαντι και απολαμβανουμε καλυτερα το κειμενο που ειναι αναμφισβητητα και το δυνατοτερο σημειο σου..!!
Goofy
Goofy
επεδη το συμπαν έχει βαλθει να μη με αφησει να μοιράζομαι μουσική, δε σημαινει ότι σε κάθε indieannalog δεν υπήρχε ως τώρα ένα pop διαμάντι (π.χ στο προηγούμενο υπήρχε το my heart missed a beat των XX, αλλα μου καταργησαν το φάκελο και χάθηκε πάλι στις μαυρες τρύπες του ιντερνετ)!
Όσο για τα κείμενα, thanx for being so kind. Η αλήθεια ειναι ότι ειμαι πολυ αφοσιωμένη στο να γράφω κείμενα για συνέδρια και επίσης προσπαθώ να αφοσιωθώ και σ' ένα νέο αφήγημα, οπότε τα μικρά κειμενα στο blog ειναι λιγότερο εμπνευσμένα και κάπως παραμελημένα πια.
ΥΓ. Την άλλη Κυριακή θα ανοίξω νέο λογαριασμό στο fileden και beleive με θα έχει κομματάρες!
Δημοσίευση σχολίου