Ammoscast 9: Μετά το θέρος – Το μέσα θέρος

[Μια γενικότερη αλλαγή διάθεσης θα οδηγεί μάλλον τα φετινά ammoscast μακριά από τα γνώριμά μου μονοπάτια του έντεχνου. (Μας βλέπω να ακούμε μαζί πολύ funk και electronica, αλλά ας μη το ματιάζουμε). Enjoy.]

Ήταν ωραίο το φετινό μου καλοκαίρι και για πρώτη φορά συνηθισμένο στις απολαύσεις του. Γκομενίζοντας χαρωπά στην Αθήνα μέχρι τα τέλη του Ιούλη, μπήκα μετά σε καράβια, αεροπλάνα και τρένα για να γεμίσω το βλέμμα μου ομορφιά και την ψυχή μου αγαθότητα.
[Κωνσταντίνος Β και Δήμητρα Γαλάνη «Κόκκινο κοχύλι» από το Μετά.]
Επιστρέφοντας στο πυκνό, ψηλό τσιμέντο του Βύρωνα, το ευκολότερο θα ήταν να νοσταλγώ αναστενάζοντας βουνά, ποτάμια, θάλασσες και δάση, καθώς θα ξανάρχιζα την περιπλάνησή μου στο αστικό τοπίο.
[Στέρεο Νόβα «Το παζλ στον αέρα» από το Discolata.]
Είχα όμως κατακτήσει τη στοιχειώδη διαύγεια να βλέπω γύρω και δίπλα μου: τα πευκοδάση του Υμηττού, το τραμ που οδηγεί στην καθαρή, ήσυχη παραλία του Ελληνικού (αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο δήμαρχο Κορτζίδη), τα δέντρα και λουλούδια που φύτεψαν καλοί γείτονες τα προηγούμενα χρόνια στον κοινό ακάλυπτο των πολυκατοικιών μας.
[Τάνια Τσανακλίδου «Γυάλινο γοβάκι» από το Δύο χρόνια Μετρό.]
Η ζωή μπορεί να είναι ευτυχής με απλά υλικά, ή τουλάχιστον χαρούμενη, κατέληξα να συμπεραίνω στα 31 μου. Δεν προτείνω φυσικά την απλοϊκότητα, η ήρεμη έκσταση του παιδιού είναι ένας χαμένος παράδεισος για τον πολύπλοκο ενήλικο της πόλης (οι κλονισμένοι οργασμοί μας, η σπουδαία τέχνη, η άθικτη φύση ίσως να είναι κάποια προσωρινά καταφύγια). Η ελλειπτικότητα αξίζει από την άλλη μια δοκιμή.
[Σταμάτης Κραουνάκης «Το σήμα» από το Ωφέλιμο φορτίο.]
Μακριά από μένα βέβαια και οι ρομαντζάδες του τύπου «όλα είναι θέμα οπτικής» ή πόσο μάλλον η μάστιγα του «αν θες πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ σου». Μιλώ απλώς για μια διάθεση που σου επιτρέπει να δεις την αγαθότητα γύρω σου και μέσα σου (ακόμα και αν προσωρινά δεν έχεις τη δυνατότητα να την αγγίξεις). Το μέσα θέρος απαιτεί μάτια που δεν είναι τυφλά στο τοπίο και τους ανθρώπους, που παίρνουν το θάρρος να δουν την ασχήμια, για να αναλάβουν την ευθύνη της ομορφιάς.
[Λένα Πλάτωνος «Ηδύποτο ρουμπινί» από το Το μίξερ της Λένας Πλάτωνος.]
Και εν πάση περιπτώσει, πολύ το φιλοσόφησα. Όπως την παλεύει ο καθένας, ακόμη και χαζοχαρούμενα, αρκεί να υπερασπίζει ηθική και ομορφιά, κι ας με αφήσει εμένα να λέω τα δικά μου. Καλό φθινόπωρο και καλή δύναμη αδέλφια.
[Marshaux «Εμείς φοράμε το χειμώνα ανοιξιάτικα» από το Eurorevisions.]
(Α, και μην ξεχνάτε να ταξιδεύετε...)
[Κρίστη Στασινοπούλου "Trans Europe van" από το Ταξιδοσκόπιο.]