Χάρη στο φίλο μου το Γιάννη έπεσα σε δύο φαινομενικά ασύνδετα κομμάτια ειδησεογραφίας σήμερα: 1) Ξεκίνησε σε δεύτερο βαθμό, ενώπιον του μικτού ορκωτού Εφετείου, η δίκη του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, γνωστού και ως Περίανδρου, που κατηγορείται για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή και αφορά την επίθεση σε βάρος τριών φοιτητών απέναντι από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, τον Ιούνιο του 1998. 2) Ομάδα κουκουλοφόρων εισέβαλε στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων και ξυλοκόπησε τον καθηγητή Γιάννη Πανούση, ο οποίος ήταν ομιλητής σε εκδήλωση για τα δικαιώματα των αποφυλακισθέντων.
Θα πω μόνο αυτό, όταν οι δράσεις των “αναρχικών” (εντός παρένθεσης και αυστηρά για τους συγκεκριμένους) φτάνουν να μοιάζουν τόσο πολύ με των χρυσαυγίτων, δεν ξέρω αν έχει να πάει παρακάτω.
[Προς τους/τις ριζοσπάστες/τριες αναγνώστες/τριες: Μου είναι σαφέστατη η διαφορά ισχύος και κύρους ανάμεσα σε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου και έναν αριστερό φοιτητή. Θα συμφωνήσετε όμως ότι μοιάζουν τουλάχιστον στο ότι μπορούν να πάνε και οι δύο στο νοσοκομείο.]
Θα πω μόνο αυτό, όταν οι δράσεις των “αναρχικών” (εντός παρένθεσης και αυστηρά για τους συγκεκριμένους) φτάνουν να μοιάζουν τόσο πολύ με των χρυσαυγίτων, δεν ξέρω αν έχει να πάει παρακάτω.
[Προς τους/τις ριζοσπάστες/τριες αναγνώστες/τριες: Μου είναι σαφέστατη η διαφορά ισχύος και κύρους ανάμεσα σε έναν καθηγητή Πανεπιστημίου και έναν αριστερό φοιτητή. Θα συμφωνήσετε όμως ότι μοιάζουν τουλάχιστον στο ότι μπορούν να πάνε και οι δύο στο νοσοκομείο.]
13 σχόλια:
αυτά έλεγα και στον ακατανόμαστο κοικό γνωστό μας..
Στην πορεία για την Κούνεβα άγνωστοι επιτέθηκαν στο Mamacas και άλλα μαγαζιά της περιοχής του Κεραμεικού μετά από προκληκτική συμπεριφορά της αστυνομίας. Δικαιολογείται τέτοιου είδους βία;; Επειδή με προκαλεί η αστυνομία σπάω πρέπει να καταστρέφω ό,τι βρω μπροστά μου;
Οπως σε κάθε κοινωνική ομάδα έτσι και στους αναρχικους, υποθέτω, υπαρχει κάποιο στατιστικο τύπου 30% πολιτικοποιημένοι που ειναι "θεωρητικά" αναρχικοι, 50% συνειδητοποιημένοι αγωνιστές/ με παρουσία στους δρομους και 20% κάγκουρες που ειχαν πολυ ενεργεια και ηθελαν να την βγαζουν κάπου- σπαζοντας και δέρνοντας ας πούμε.
Είναι κριμα πάντως, που εδώ και πολλα χρόνια ολοι οι "αναρχικοι" ταυτιζονται με 100 βλαμμενους που θεωρουν πολτικη δήλωση να σπανε τα "μαμάκας". Είναι πολύ κριμα που το να μην εισαι πρόβατο, ταυτιζεται με παραλληρηματα βίας- λες και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να δηλώσεις την πολιτική θέση σου
Αμμουδι, μάλλον ως πιο διαβασμένος σε αυτα θα με διορθώσεις, αλλα κουβεντα να γινεται!
-Ακατανόμαστοοοοος;;;;
-Παρών!
-Ρε συ, τι λες εσύ για όλα αυτά;;; Βαράνε τον Πανούση, χτυπάνε το Μαμάκας και σπάνε την ΟΙΚΟΜΕΤ...
-Πρώτα, πρώτα, δεν είναι όλα ίδια. Η φάση με τον Πανούση παρότι ξεκίνησε με καλό σκοπό http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992459 μάλλον δεν κατέληξε όπως έπρεπε: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=992361#992361
-Είδες που σου τα λεγα εγώ;;
-Στάσου! Δεν είναι όλα το ίδιο είπαμε! Όταν η εκμετάλλευση των βρωμοεταιρειών φτάνει σε σημείο να απειλεί τη ζωή σου, τότε εγώ προσωπικά δεν ξέρω τι είναι δικαιολογημένο και τι όχι στην αντίδραση όσων στέκονται αλληλέγγυοι στα θύματα...
-Μα αυτά πάντα σύνεβαιναν!
-Ε, τότε να αρχίσουμε να συνηθίζουμε ότι θα συμβαίνουν κι αυτα...Δες πώς δικαιολογείται το σπάσιμο του Μαμάκας: «Όταν η πορεία έφτασε έγινε γρήγορα σαφές ότι η διάδραση μεταξύ του κόσμου της εξέγερσης και των ναών του θεάματος που θησαυρίζουν χάρη στην εκμετάλλευση επισφαλούς εργασίας δε θα είχε ειρηνική έκβαση. Η αυθόρμητη επίθεση στο mamacas’ και σε ότι αυτό συμβολίζει με τη μη μου άπτου, αποστειρωμένη ψευδο-gay, και politically correct, καπιταλιστική αισθητική του, συμπληρώθηκε από την επίθεση στο mad η οποία ήταν χρωστούμενη χρόνια τώρα από τα σαββατόβραδα της αλλοτρίωσης που επιφυλάσσουν τα γαμάτα αντικουλτουριάρικα clubs. Οι επιθέσεις αυτές απλώς υπογράμμισαν ότι οι αληθινές γιορτές γίνονται στον δρόμο και μέχρι σήμερα λέγονται διαδηλώσεις, συγκρούσεις, απαλλοτριώσεις, street-parties»
-Και συμφωνείς εσύ μ αυτό;;
-Μμμμ, καλή ερώτηση! ϊσως όχι, αλλά δεν θα μπω στην παγίδα των ίσων αποστάσεων!
-Και τι προτείνεις δηλαδή;;;
-Υπάρχουν διάφοροι δρόμοι..από το να τους ταράξουμε στη νομιμότητα, όπως στο παρκο της Πατησίων και στον Ελαιώνα μέχρι να τους ταράξουμε τον ύπνο, κινημάτικά, ενώτικά, μαζικά ακόμη και κοινοβουλευτικά...
-Και λες να βγει τίποτα απ αυτά;;;
-Δεν ξέρω αν θα βγούμε από το τούνελ, αλλά σίγουρα θα βγούμεαπό τα δικά μας λαγούμια...Τι λες, λοιπόν;; ΠΑΜΕ;;;
-Εεε...πάμε και βλέπουμε...
@Ggia
Ακατονόμαστος; LOL Κοίτα αγαπητέ, εγώ θα διέκρινα κατ' αρχήν τους ανθρώπινους από τους υλικούς στόχους, η αξία της ανθρώπινης ζωής είναιαδιαπραγμάτευτη ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ και αν ανήκει. Πέραν τούτου, διαφωνώ και με τα δύο είδη βίαιης δράσης, κυρίως με επιχειρήματα αντλημένα από την οικολογική αυτονομία, ότι δηλαδή αναπράγουν σιχαμένα μοντέλα συμπεριφοράς και ότι δεν επιτυγχάνουν οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο. Για περισσότερα δες την απάντηση στον "ως πότε". [Ευχαριστώ για τη φωτογραφία, όπως βλέπεις την αξιοποίησα δεόντως.]
Δεν υπάρχει λόγος για διόρθωση Ινδιάννα, εκτός και αν ζητάς παραπέρα ενημέρωση: Καταρχήν θα όριζα και περιέγραφα αλλιώς τις ομάδες: αναρχοσυνδικαλιστές, αυτόνομους, αναρχικούς κτλ. αλλά πέραν τούτου η εμπειρία μου δείχνει ότι το ίδιο άτομο μπορεί να πηγαινοέρχεται ανάμεσα στις ομάδες που λες, όπως επίσης ότι ανάλογα με την εποχή, κάποιες δράσεις χάνουν ή κερδίζουν δημοφιλία. Η ουσία πάντως παραμένει, και συμφωνούμε, ότι δε μπορώ να καταλάβω τι εξυπηρετεί αυτή η μορφή δράσης (πέρα από το να μας υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα πέρασε από το Διαφωτισμό και δεν ακούμπησε).
@Ακατονόμαστε: Αγαπάς πολύ το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να κρατάμε ίσες αποστάσεις και θα συμφωνήσω. Είμαι ξεκάθαρα εναντίον μορφών δράσης που θεωρούν ότι το επαναστατικό δίκαιο αρκεί για να σπάσεις μια συζήτηση (και μάλιστα για την επανένταξη των φυλακισμένων!), να δείρεις κάποιον, να πετάξεις μπογιές εναντίον δικαίων και αδίκων. Βρίσκω επίσης παραληρηματική τη δικαιολόγηση που παραθέτεις για το σπάσιμο του Μαμάκας (μπορεί να δικαιολογήσει την πυρπόληση ολόκληρου του Γκαζιού, του Ψυρρή κτλ. θα συμφωνούσες με μια τέτοια ολοήμερη δράση;) Και για να το θέσω απλά, και χωρίς ίσες αποστάσεις, εφόσον είμαι με το Διαφωτισμό, αυτοί οι άνθρωποι πολιτικά είναι εχθροί μου (και αν μας φαίνεται πασέ ο Διαφωτισμός, μια χαρά τα έχει χώσει και ο Λένιν στο βολονταρισμό - αν και διαφωνώ είπα να τον αναφέρω, επειδή δεν είναι φλώρος μη βίαιος).
Παρεμπιπτόντως, το επικριτικό ποστ στο Indymedia (το δεύτερο που παραθέτει ο ως πότε) είναι στα κρυμμένα του Indymedia. Αααα, ελευθερία της έκφρασης αρκεί να συμφωνείτε μαζί μας, αλλιώς θα σας το βουλώσουμε. Έλεος.
Δεν μπορώ να διαφωνήσω στα περι Διαφωτισμού. Κι εγώ παιδί του είμαι.
Από την άλλη, δεν μπορώ να μην εστιάσω όχι στη βία αυτή καθ αυτή αλλά στον αυτουργό και στα αίτια...Η αδιάκριτη εξίσωση όλων των μορφών και εκφάνσεών της, δεν τις ερμηνεύει. Τις φωτογραφίζει καλά και τις αναπαράγει:Αυτά πάντοτε συνέβαιναν και θα συμβαίνουν, μπάτσοι εναντίον διαδηλωτών, αφεντικά εναντίον εργαζομένων, καταπιεστές εναντίον καταπιεζόμενων...Τι γίνεται όμως όταν συμβαίνει το ανάποδο; Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματός;;;
Το τσουβαλιάζουμε στο υπάρχον θεωρητικό τσουβαλάκι μας; Ή προσπαθούμε να βρούμε τι το προκαλεί;Μήπως πρέπει να τη δικαιολογούμε ενίοτε; Και λέω ενίοτε, γιατί όντως η αντιβία έχει πολλές και επικίνδυνες παγίδες. Δεν τις παραγνωρίζω, τις φοβάμαι κι εγώ! Αλλά πρέπει να πάρω και θέση ρε γαμώτο! και όταν δεν θες απλώς να ερμηνεύσεις κάτι, αλλά να το αλλάξεις γιατί δεν είσαι ευχαριστημένος μέσα σε αυτό, δεν μπορείς να αποκλείσεις κανένα μέσο.
Αν χρειαστεί, θα συνεχίσω...
Παρακολούθησες από ό,τι θυμάμαι τα ποστ μου το Δεκέμβρη σχετικά με τη βία, νομίζω ότι είμαι πέρα από ένα ηθικό σχήμα βία = κακό. Από την άλλη μεριά θεωρώ ότι η διάκριση βία από το κράτος = κακή vs βία από το κίνημα = αντιβία = καλή είναι υπεραπλουστευτικό. Συνακόλουθα, δε μου είναι συμπαθέστερος από την κρατική βία ένας όχλος που σπάει μια εκδήλωση ή πυρπολεί ένα εστιατόριο, βασισμένος στη μυική του δύναμη ή σε αυτοσχέδια εκρηκτικά, απλώς επειδή ανήκει στο "κίνημα" με μια ευρεία, ξεχειλωμένη έννοια. Για να ανήκεις στο κίνημα, λέω, πρέπει οι δράσεις σου να το πηγαίνουν παραπέρα, να αλλάζουν πράγματα ή να μιλούν στους ανθρώπους.
Ακόμη κι αν συμφωνούσα με τις βίαιες δράσεις πάλι η αστυνομική βία δε δικαιολογεί (κινηματικά) το κάψιμο ενός εστιατορίου ως επίθεση στο λάιφστάιλ: δε δημιουργεί πρόβλημα στο κράτος ή στο λάιφστάιλ, ούτε το εστιατόριο είναι κατανοητό από τη συντριπτική πλειοψηφία ως συμβολικός στόχος. Ακόμη περισσότερο η φυλάκιση ενός συναγωνιστή δε δικαιολογεί (κινηματικά) το σπάσιμο μιας εκδήλωσης για τα δικαιώματα των αποφυλακισθέντων και το δάρσιμο ενός ομιλητή: επιτίθεται σε άτομα που επιδιώκουν την κοινωνική αλλαγή (έστω και πολύ πιο ρεφορμιστικά) και πάλι δεν έχει συμπαθές ακροατήριο πέρα από ομαδούλες αναρχικών.
Κανένα θεωρητικό τσουβάλισμα λοιπόν, μιλώ επί των συγκεκριμένων δύο δράσεων.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4503217
οι ακραίες ομάδες, ακριβώς γιατί είναι ακραίες, ακριβώς γιατί ζουν στον δικό τους κόσμο και βιώνουν την έλξη από το απόλυτο, μεθυσμένες από τις όποιες μικροεπιτυχίες τους, έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις σε κάθε είδους «στόχο» αυτό δείχνουν. Ωστόσο, η επίθεση στον Γιάννη Πανούση (ο οποίος όχι μόνο δεν εκπροσωπεί κάποιο «αντιδραστικό» κατεστημένο, αλλά έχει επιδείξει και ισχυρές ευαισθησίες προς τις ομάδες με παραβατική συμπεριφορά) σηματοδοτεί το πέρασμα από τον ρομαντισμό (έστω εγκληματικό) στη γελοιότητα. Ο αντιεξουσιαστικός ή επαναστατικός ή κινηματικός ρομαντισμός (οι όροι εκφράζουν διαφορετικές τάσεις στο εσωτερικό του «μπλοκ των ακραίων») μετατράπηκε- σε ελάχιστο χρόνο- σε γελοίο, πανεύκολο και δωρεάν «τσαμπουκά της πλάκας». Η απόπειρα ανάληψης ενεργού πολιτικού ρόλου ξεγύμνωσε την έλλειψη πολιτικής σκέψης και ανέδειξε τον βίαιο αμοραλισμό των νέων «παικτών».
Κι όσον αφορά την κατανόηση των αιτιών που προκαλούν τη βία, μπορώ να το συζητήσω από την πλευρά της ως παραβατική συμπεριφορά. Σε αυτή τη βάση μου είναι συμπαθείς και οι παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου, που δεν ξυπνάνε ένα πρωί και αποφασίζουν να κάνουν κλοπές ή να πουλάνε χασίς. Κάποιοι λόγοι τους οδηγούν, συχνότατα είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι και σε δυσμενή θέση, νιώθουν αυθεντική οργή για την κοινωνία, έχοντας σε ικανό βαθμό δίκιο κτλ.
Αν μιλάμε όμως για τη βία πολιτικά είναι μέσο προς ένα στόχο. Θα κρίνω το στόχο, αν επετεύχθη και αν συμφωνώ, η κατανόηση των αιτίων και η όποια συμπάθεια μου είναι τελείως δευτερεύοντα σε αυτήν την περίπτωση.
Ο ανώνυμος παραθέτει έν ααπόσπασμα από το λινκ, το άρθρο του Γεράσιμου Μοσχονά στα Νέα, το οποίο αξίζει να διαβάσετε ολόκληρο. Ιδίως το πρώτο κομμάτι για το θεαματικό χαρακτήρα της βίας με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο (για το υπόλοιπο έχω λίγα ζητηματάκια, αλλά πρέπει να φύγω από το σπίτι).
Ο φίλος Σπύρος Κονιτόπουλος μου έστειλε με μέιλ το παρακάτω σχόλιο στην ανάρτηση, καθώς δεν ήξερε πώς να το κάνει ο ίδιος... :-)
Βλέπεις να βγαίνεις από κανένα λαγούμι όταν αρχίζεις να τους ταράζεις
στη νομιμότητα; Το πρόβλημα κατ'εσένα εντοπίζεται στην κακή εφαρμογή
των προοδευτικών μας θεσμών;
Ο θεσμός της αντιπροσώπευσης δεν έχει θέση στην πολιτική Πράξη.
Πόσο μάλλον στις μέρες μας που θερίζει ό,τι έσπειρε:
Μια καρικατούρα κοινωνίας εντός και εκτός ενός τραυματισμένου
πλανήτη. Να βγω από το λαγούμι της ιδιώτευσης και να μπω
σ'αυτό της νομιμότητας; Κώνιο θα εισπράξω, κώνιο θα καταναλώσω.
Το καθεστώς έχει απονομιμοποιηθεί ολόπλευρα. Δε χωράνε βελτιώσεις.
Οι "προοδευτικοί" ιεροκήρυκες της νομιμότητας ας επιλέξουν επιτέλους
το χώρο δράσης τους και ας αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ο Πανούσης το
έπραξε σωστά. Ας επανεντάξει στην "κοινωνία" τον κουρασμένο, τον πτοημένο,
τον εξαντλημένο. Εδώ οι τύχες μας πρέπει να γίνουν δικές μας προωθώντας
την αυτοοργάνωση, απαναθεσμίζοντας και επαναστατώντας.
Ας τελειώνουμε πλέον με τη νομιμότητα. Ας δημιουργήσουμε βίαια, πέρα
από κάθε νόμο και ετεροκαθορισμό.
όχι πιθανόν, σίγουρα έχεις γίνει κουραστικός,απίστευτο πολιτικό ατόπημα ο παραλληλισμός ενεργειών σπασίματος μιας εκδήλωσης και προπηλακισμού ανθρώπων που έπαιξαν τόσο βρώμικο ρόλο το δεκέμβρη και
κοινών μαχαιροβγαλτών.
Και σου μιλώ σαν αριστερή..
απλά απίστευτο.
Βούλα Γκαζέτη.
Αγαπητέ Σπύρο, δεν υπερασπίζω τη νομιμότητα (έχει ολόκληρο κράτος για υπερασπιστή της ώστε να χρειάζεται εμένα) αλλά την απλή ιδέα ότι η πολιτική δράση οφείλει να χαρακτηρίζεται από λογική για να είναι αποτελεσματική, και δευτερευόντως να είναι μια λογική με την οποία συμφωνώ. Εξηγώ στα παραπάνω σχόλια που βρίσκω τον παραλογισμό και την αναποτελεσματικότητα. Ας επαναλάβω όμως πως δε θεωρώ ότι αν μια δράση είναι βίαιη ή παράνομη αυτομάτως γίνεται και αντισυστημική: ένας χούλιγκαν του ΠΑΟΚ μπορεί να είναι κοινωνικά οργισμένος όταν τα σπάει, αλλά δε βλέπω πώς πηγαίνει τα πράγματα παραπέρα.
Από τη μεριά μου δε βρίσκω ότι υπάρχει δίλημμα ανάμεσα σε νόμιμη και μη νόμιμη (ή στα όρια της νομιμότητας) δράση, επιμένω όμως ότι αυτό είναι το μέσο και όχι ο σκοπός. Από τη δικιά σου τη μεριά μπορεί να θεωρείς ενσωματωμένη και συντηρητική αυτήν την αντίληψη, έγγράφοντας τον εαυτό σου σε ένα διαφορετικό ρεύμα της αυτονομίας από εμένα. Το γενικότερο αυτό θέμα δε λύνεται στα σχόλια, φαντάζομαι όμως να γνωρίζουμε και οι δυο πως όσο μπορούν να κατηγορηθούν για μερική αποτελεσματικότητα και ρεφορμισμό οι "νόμιμες" δράσεις, άλλο τόσο μπορούν να επικριθούν για αναποτελεσματικότητα και εκτόνωση οι "μη νόμιμες".
Αγαπητή Βούλα, δεν περιγράφεις σωστά την ανάρτηση και τα σχόλιά μου, οπότε θα σε διορθώσω: ο Περίανδρος δεν είναι ένας κοινός μαιχαιροβγάλτης, είναι ένας χρυσαυγίτης που επιχείρησε να δολοφονήσει πολιτικούς του αντιπάλους. Ο παραλληλισμός είναι ανάμεσα σε δύο πρακτικές που η υποκείμενη λογική τους είναι ίδια κατά τη γνώμη μου: να θες να βλάψεις το σώμα του πολιτικού σου αντίπαλου, όχι επειδή σου επιτίθεται και αμύνεσαι (π.χ. ένας αστυνομικός των ΜΑΤ), αλλά επειδή έχει ιδέες διαφορετικές από τις δικές σου. Η σωματική βία είναι ομολογουμένως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τη φίμωση μιας φωνής με την οποία διαφωνούμε, συχνά χρησιμοποιείται όμως και το σπάσιμο εκδηλώσεων (σε χώρους που δεν αγγίζει εύκολα η αστική νομιμότητα όπως το άσυλο). Από τη μεριά μου θεωρώ ότι η βίαιη φίμωση των διαφορετικών φωνών ως πολιτική λογική έχει οδηγήσει ιστορικά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, γκούλαγκ, πολιτικές δολοφονίες και εκτοπίσεις, οπότε θα κρατήσω το πολιτικό μου ατόπημα για γενικότερη χρήση και θα συνεχίσω να γίνομαι δυσάρεστος στους κινηματικούς κύκλους που κινούμαι (όσο και αν φαίνεται πιθανόν παράξενο ότι κινούμαι σε τέτοιους κύκλους γράφοντας και λέγοντας τόσο ρεφορμιστικά πράγματα).
Και όπως καταλαβαίνεις σε καμία περίπτωση δε σου μιλώ ως αριστερός.
Δημοσίευση σχολίου