CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

10.2.08

soundtrack για αστικές ιστορίες - indieannalog set 14 -

Michael Nyman – Molly. Λονδίνο, παγωνιά, φώτα ανάβουν στα μαγαζιά, κοιτάς τα παγκάκια που φαίνονται να περιμένουν τη βροχή, μπαίνεις για μια ζεστή σοκολάτα στο πρώτο μαγαζί με βαθύ καναπέ και μπαρόκ ταπετσαρία, μια ηλικιωμένη κυρία δίπλα σε ρωτάει την ώρα. Έχει γαλάζια μάτια που κάποτε, κάποιος τα ερωτεύτηκε. Μα δεν είσαι εσύ αυτός. Σχολιάζεις την κομψότητα και την ευγενική φυσιογνωμία της. Πληρώνεις το τσάι της. Της φτιάχνεις τη μέρα.

Eric Enocksson – The state the sea left me. Χιόνι και άπειρη σιωπή, Βερολίνο και το καλοκαίρι έχει φύγει, το καλοκαίρι μοιάζει να μην θέλει να γυρίσει, περπατάς ξυπόλυτος στο πάτωμα και νιώθεις τις ρωγμές του ξύλου σαν δικές σου. Το ξύλο νιώθει τις ρωγμές σου. Ανάβεις τσιγάρο και φυσάς τον καπνό πάνω στο τζάμι. Στο απέναντι κτίριο ένα κοριτσάκι κάνει το ίδιο με το χνώτο του. Ζωγραφίζει στο θολό τζάμι μια διάφανη καρδιά. Βλέπεις το πρόσωπό του κοριτσιού μέσα της. Σκέφτεσαι ότι θα ήθελες ένα δικό σου παιδί. Και μια ξύλινη ακίδα σε τρυπά. Όχι στο πόδι. Στην καρδιά.

John Murphy- Don abandons Alice. Νέα Υόρκη: Αέρας που παίρνει και σηκώνει σπίτια και σκέψεις, βγαίνεις στο δρόμο και περπατάς τη λεωφόρο με τον αέρα να σε σπρώχνει αντίθετα, γέρνεις μπροστά και προχωράς με πείσμα, σπρώχνεις τον αέρα και προχωράς. Για όπου. Σταματάς στο φανάρι τις 33ης οδού. Κόκκινο. Πράσινο. Πάλι κόκκινο. Και πράσινο. Μένεις. Δεν έχεις πού να πας. Αλλά για κάποιο λόγο αυτή η πόλη είναι το σπίτι σου. Ζεις και ζει κι εκείνη σε τούτη την πόλη, και αυτοί οι δρόμοι που δεν έχουν όνομα, σας ενώνουν. Στρίβεις στην τύχη αριστερά. Ο αέρας τώρα σε σπρώχνει. Μπροστά. Κάποια στιγμή κάπου θα την πετύχεις. Θα την ξαναδείς. Και δε θα ξανατελειώσει. Γιατί οι δρόμοι στις μεγάλες πόλεις δεν έχουν τέλος. Δεν έχουν τέλος.

Mogwai – Auto rock. Aθήνα, μέσα και διαβάζεις, για χιλιοστή νύχτα στη σειρά διαβάζεις, κάτι θα βρεις εκεί, κάτι που να εξηγεί τον κόσμο σου, κάτι σε γαργαλάει στην πλάτη, κοιτάς πίσω, είναι το φεγγαρόφωτο, κοιτάς και γελάς, απλώνεις το χέρι να το πιάσεις, δεν το φτάνεις, κανείς δε φτάνει το φεγγάρι. Πιάνεις τα βιβλία, πολλά βιβλία, στοίβες βιβλία, κατεβαίνεις στον ακάλυπτο, χτίζεις μια σκάλα, όλα τα βιβλία σου μια σκάλα, σελίδες και λέξεις που διάβασες και πια δεν είσαι ένα μυρμήγκι με τσιμπλιασμένα μάτια κάτω από τον ουρανό. Αρχίζεις να ανεβαίνεις ψηλά, ανεβαίνεις, ανεβαίνεις και κάποια στιγμή είσαι εκεί. Πιάνεις το φεγγάρι. Το κόβεις, το κάνεις σαΐτα και το στέλνεις στο σπίτι των γονιών σου. Την άλλη μέρα το φεγγάρι έχει ξαναγεννηθεί. Και εκείνοι σε παίρνουν τηλέφωνο. Σταματούν να σε πρήζουν που αντί να παντρευτείς όλο σπουδάζεις. Καταλαβαίνουν ότι κυνηγάς κάτι υψηλότερο. Και μόνο όταν το βρεις θα ησυχάσεις.

Alexandre Desplat – River waltz (piano solo). Παρίσι, πρωί Κυριακής, φτιάχνεις σοκολατάκια μ’ αμύγδαλα και κουβερτούρα, βάφεις τα χείλια σου με αυτήν σε ένα σκούρο χαμόγελο. Κατεβαίνεις στο ποτάμι και τα πετάς στο νερό, αν η Οφηλία είναι στον πάτο του νερού κι αν Άμλετ είναι μαζί της, θα τα φάνε για πρωινό. Ένα αγόρι σε κοιτάει και απλώνει το χέρι του. Του δίνεις ένα και όπως τρώει πασαλείβει τα χείλη του με σοκολάτα. Είστε δυο τώρα. Μουτζουρωμένοι χαμογελαστοί. Νιώθεις καλύτερα. Που μοιράζεσαι ξανά.

27 σχόλια:

Agobooks είπε...

Καλό σαββατοκύριακο,Άμμε!

Ανώνυμος είπε...

....
.............
....................
έχω μείνει άφωνος
έχω μείνει άφωνος
δεν ξέρω ποια ιστορία να διαλέξω
δεν ξέρω ποια μουσική να διαλέξω
γιατί πρέπει να μου το κάνεις αυτό;

νομίζω θα βάλω κάτι να πιω -δε θέλω σχόλιο για την ώρα!

Μετά από τέτοιο ταξίδι χρειάζομαι κάτι για να χαλαρώσω...

night blue είπε...

Teleio to kommati tou Nyman. Me sygkinises. Prepei na einai apo ta Mathimata Pianou? Den thymamai katholou. Ayto pou thymamai einai oti to eixa grapsei kapote, prin arketa xronia (kammia dekaria-parapanw mallon) se mia kassettoula to soundtrack ayto kai to akouga synexeia!

night blue είπε...

Mallon tha xreiastoume xartomantila. Polu wraio kai to epomeno kommati kai denei kai me tin istorioula sto parathyo...

night blue είπε...

M' aresei i agwniwdis koryfwsi sto kommati tou John Murphy.

night blue είπε...

M' arese kai i istoria.

night blue είπε...

Twn Mogwai vevaia akomi kalutera.
Polu wraia kai i parisini istoria. Gia kapoio logo mou thymise mia fwtografia pou eixa vgalei kapote se ena exohiko se mia omorfi perioxi exw apo ti Mytilini, sto Pyrgi. Prepei na itan Kathati Deytera. Eixa petaxei kokkines anemwnes (isws kai liges mwv) se mia limnoula ekei i kati tetoio kai tis travixa fwtografia na epipleoun sto nero.

Ινδιάννα είπε...

Vain μου
χαίρομαι απίστευτα που σήμερα δε σου κάνει νούμερα το fileden και μπορείς να ακούς χωρίς προβλήματα.

Το molly είναι από την ταινία του winterbottom "wonderland" -πολύ όμορφη ταινία, γενικώς ξέρεις και το "κόλλημα" μο υμε τον winterbottom -αφού σου αρέσει κι εσένα, με καταλαβαίνεις φαντάζομαι! :)

Ίσως να ήταν πολυ εγωιστικό που εγραψα τις ιστορίες -ίσως έπρεπε να αφήσω την κάθε μουσική να πει τη δική της ιστορία, αλλά για κάποιο λόγο μίλησαν από μόνες του, δε μπορούσα να μην τις γράψω...

Θα ήθελα να είμαι στο μυαλό όσων ακούσουν τις μουσικές και να δω τις δικές του εικόνες και ιστορίες...

night blue είπε...

apo ta pio wraia list pou exeis kanei kai pragamtika kyriakatiko kai denei kai me ton mounto kairo

Ινδιάννα είπε...

Ωραία η φωτογραφία που περιγράφεις και πράγματι φαίνεται να ταιριάζει και με τη μουσική του desplat! Τι κάνεις κατα τ' άλλα; Πώς είναι το γκρίζο τοπίο στο νησί;

night blue είπε...

Nai, simera katevaineoun kanonika ta kommatia. O hlios vgike pali. Polu periergos kairos.

night blue είπε...

Xthes vgika meta apo kairo gyrw sti mia to vrady kai gyrisa stis 5.30. Me pire o ypnos ston kanape kai xypnisa kapoia stigmi na anevw sto dwmatio mou kai skepsou: eprepe na vgalw fakous epafis, na xefaftw kai na valw kathara sentonia sto krevvati. Friki!

Ινδιάννα είπε...

Α, έχετε και ήλιο! Εμείς εδώ κανονικό Μάντσεστερ αλλά έχω καταφτιαχτεί: με τέτοιο καιρό είναι τέλεια για να αράξεις σπίτι, να ακούσεις μουσικές που σου στείλανε με αληθινό γράμμα (φάκελος, στυλό κλπ- ναι, υπάρχει και κόσμος εκτός e-mail!), να ξεφυλλίσεις παιδικά βιβλία με εικόνες (όπως οι απίστευτες "Πριγκίπισσες" από το Μεταίχμιο)και να κυλιέσαι στις μοκέτες, δίπλα στο καλοριφέρ, σαν τεμπέλικο γατάκι!

Ινδιάννα είπε...

Κι εγώ ενώ έλεγα να μη βγω χτες, πήγα ένα ΡΟΡάκι και γύρισα στις 4 και έπεσα όπως ήμουν -δεν ξεβάφτηκα, δεν έκανα τίποτα! Σήμερα ξύπνησα σαν τον Alice Cooper -μαύρα ρίμελ είχαν τρέξει κλπ, κλπ χα χα! :)

night blue είπε...

Egw vasika den ithela na lerwsw tin kathari maxilarothiki. Gi' ayto kai xevaftika.
M' aresoune ta vivlia me zwglafies, kylia!! Ooh, tha ithela ki egw na koitazw eikonitses me prigkipisses kai astroskoni kai pyrgous klp klp.
Kalos ekdotikos oikos to Metaihmio. Egw pantws akoma me tis pyjames eimai. Fantasou tis. Sa loutrines alla oxi akrivws beige pros somon xeplumeno me koralli milarakia me kafe kotsanakia. :-)))

Ινδιάννα είπε...

Καλο Σ-Κ και σ' εσένα n.ago
-βρε παληκάρι μου, μη με κάνεις να νιώθω σαν γραμματέας του Άμμου, πες μου κι εμένα μια καλημέρα μια φορά: "καλημέρα Ινδιάννα"! :)

Τομ
κόψε κάτι!
ΥΓ. Η αλήθεια είναι ότι κι εμένα μου άρεσε αυτό το ποστ. Και ειδικά το κομμάτι του Enocksson, πραγματικά αυτό το έχω λατρέψει...

Ινδιάννα είπε...

wow! γλύκα ακούγονται!

ΥΓ. Μήπως να μεταφέρουμε την κουβέντα στο facebook -τα ξεφτιλίσαμε πάλι με τα σχόλια -χα χα! ;)

sot είπε...

Το Fileden δεν κάνει στάσεις σήμερα. Τρέχει να ζεσταθεί φαίνεται.
Το σημερινό σετ παίρνει σίγουρα δεκάρι και στα κείμενα και στη μουσική τους επένδυση. Η μουσική είναι και ιδανικό soundtrack για τη σημερινή μέρα

Ινδιάννα είπε...

Sot
Παρότι η μουσική μιλάει μόνη της και δηλώνει πως "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια", δεν κρατήθηκα και το άνοιξα πάλι το στόμα μου.
Το καλό είναι ότι σου άρεσαν οι ιστορίες! :)

??? είπε...

Ωραιες οι μουσικές σου προτάσεις. όπως πάντα. Το κομματι του John Murphy με εκανε καπως να βγω απο τον λήθαργό μου.σήμερα. Αλλα αν πρέπει να διαλέξω το καλυτερο μαλλον θα έλεγα Nyman και εγώ..ελπίζω να σε άρεσαν τα cd.

Ινδιάννα είπε...

To αργό cd με έχει κερδίσει πλήρως -ας όψεται και η λατρεία μου στους berg sans nipples που το "ανοίγουν"! Σου άφησα μια εκτενέστερη ανάλυση στο facebook. ΥΓ. Τι πάθατε ρε παιδιά και είστε όλοοι πεσμένοι; Εμένα πάντως με έχει πιάσει το σύνδρομο της Αμυγδαλίας: ναι, ανθίΖΩΩΩΩ!

sot είπε...

Ήταν ιδανικές για το ένθετο.
Με μια φωτογραφία από το τοπίο της Κυριακής για εξώφυλλο, έτοιμο το ΕΡ

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το κορίτσι ξέρει πώς να κάνει μια Δευτέρα (σήμερα τα ακούω και τα διαβάζω) να μοιάζει με ξεκίνημα διακοπών! :-)))
ΙνδιΆννα, η άνοιξη σου πάει, ακόμα και μέσα στο χειμώνα. Σαν τις ανεμώνες ένα πράμα :-)
Επίσης, γιατί δεν απαντάς στο Lif0 που ψάχνει συνεργάτες? Τα συνοδευτικά κειμενάκια θα μπορούσαν να αποτελούν στήλη από μόνα τους! Πόσο μάλλον ΜΑΖΙ με τη μουσική.
Σοβαρά τώρα. Why not?

Ινδιάννα είπε...

the bar
είσαι η δεύτερη που μου λέει κάτι τέτοιο πρόσφατα. Το θεωρώ μεγάλο κοπλιμέντο, ευχαριστώ! :)
Κάποτε θα σκότωνα για να γράψω στη lifo. Απλά, μπαίνοντας στο blog κατάλαβα ότι τελικά δε με ενδιαφέρει καθόλου να με μάθουν πολλοί, αρκεί αυτοί οι λίγοι που με διαβάζουν να με "καταλαβαίνουν". Εξάλλου τι νόημα έχει να μιλάω σε πολλούς και να κάνω "γνωστούς" αφού το ΡΟΡ είναι μικρό και χωρά μόνο τους λίγους φίλους; :))))

Ινδιάννα είπε...

Sot
η αλήθεια είναι ένα ep όπως το περιγράφεις, δεν είναι καθόλου άσχημο! Καμιά Κυριακάτικη φωτογραφία για εξώφυλλο έχεις; :)

Ανώνυμος είπε...

:-)))))))))))))))))))))))))))))))))

(το POP χαμόγελό μου έφτασε ως την Αθήνα!)

Το πιστεύω, μικρή μου.
Αν σε διάβαζε ο Τσαγκά, δεν υπήρχε περίπτωση να μην σε εξασφάλιζε (για πάρτη του η εξασφάλιση, φυσικά).
Εσύ ξέρεις, βέβαια, αλλά προσωπικά και μια στήλη στο Λάιφο δεν θα με χάλαγε... Χεχε!

sot είπε...

Αν είχα δει νωρίτερα το ποστ την Κυριακή μάλλον θα είχε γίνει αφορμή να βγάλω