Πρωτομαγιά (Ammoscast 1)

Έχει ενδιαφέρον πως επικάθονται οι γιορτές και επέτειοι η μία πάνω στην άλλη, όπως κυλά η ιστορία των ανθρώπων. Η φύση άνθιζε οργιαστικά πολύ πριν να εμφανιστούμε εμείς, να σκεφτούμε το χρόνο και να τον κομματιάσουμε, να οργανώσουμε γύρω από αυτόν τις ζωές μας. Αφού όμως το κάναμε, η αρχή του ζεστού, ανθοφόρου Μάη φάντασε μάλλον εξαιρετική αφορμή για να παινέψουμε το πανηγύρι των χρωμάτων που μας περιτριγύριζε, ενδιάμεσο σημείο ανάμεσα σε σπόρο και καρπό, αλλά και για να τιμήσουμε τον πανέμορφο Άδωνη, που περνούσε τέσσερις μήνες με τη ζοφερή Περσεφόνη και οχτώ με την έκπαγλη Αφροδίτη, σπόρος κι αυτός που θαβόταν, άνθιζε και κάρπιζε.

Η πραγματική ζωή δίπλα στη φύση όμως έχει κυρίως σκληρή δουλειά και πολύ λίγα λουλουδάκια, ενώ η απομάκρυνση του ανθρώπου από αυτήν για να ζήσει σε πόλεις, δεν του προσέφερε μόνο τις ανέσεις που έλπιζε αλλά τον αποξένωσε και από τον εαυτό του. Δε θα ανοίξουμε εδώ την κουβέντα ποιος φταίει για τη φτώχια των αγροτών και την αλλοτρίωση των μισθωτών, καθώς το μπλογκ μας προτιμά να μετεωρίζεται ανάμεσα σε πολιτικό φιλελευθερισμό, οικολογία, σοσιαλισμό κι αυτονομία, παρά να παίρνει τόσο ξεκάθαρες θέσεις. Όσοι μας διαβάζετε πάντως και εργάζεστε για άλλους ή για λίγα, ξέρετε τουλάχιστον σε ποια κατάσταση αναφέρομαι.
Ας μην είμαστε πάντως αγνώμονες, οι περισσότεροι ζούμε καλύτερα από τους προγόνους μας, μακρινούς και κοντινούς. Αυτή η άνοδος στο βιοτικό επίπεδο του μέσου δυτικού ανθρώπου δεν προέκυψε αλλά κερδήθηκε με αγώνες, απεργίες, ακόμη και νεκρούς. Μια τέτοια απεργία με νεκρούς θυμόμαστε επίσης σήμερα: την πρώτη Μαΐου του 1886 στο Σικάγο εργάτες κατέβηκαν στο δρόμο διεκδικώντας το (μέχρι πρόσφατα) αυτονόητο για μας οχτάωρο. Μετά την έκρηξη μιας βόμβας μολότοφ η αστυνομία άνοιξε πυρ εναντίον των εργατών σκοτώνοντας έντεκα ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες. Η δίκη που ακολούθησε, ώστε να βρεθούν οι ένοχοι για τη ρίψη της βόμβας, οδήγησε πέντε αναρχοσυνδικαλιστές στην αγχόνη (περισσότερα κι αναλυτικότερα θα βρείτε στον cryusgeo).

Τα τραγούδια αυτού του ammoscast πιάνουν από διαφορετικές πλευρές τα παραπάνω. Ξεκινάμε με την Πρωτομαγιά της Λένας Πλάτωνος (Ημερολόγια) που παραπέμπει στη γιορτή της φύσης αλλά και στον Άδωνη που λείπει από την αγαπημένη.
Συνεχίζουμε με έναν κουρασμένο εργαζόμενο της πόλης, όπως τον περιγράφουν οι Locomondo στη Δουλειά (Ένας τρελός κόσμος). Ακολουθούν δύο τραγούδια που σας μπάζουν ελαφρά και χιουμοριστικά στο φιλεργατικό κλίμα της επετείου, το Ζώμεν εις δημοκρατίαν: τσάρλεστον για τέσσερις εργάτριες και αφεντικό του Δήμου Μούτση (Εργατική συμφωνία) και η Απλή αριθμητική του Λουκιανού Κηλαηδόνη (Απλά μαθήματα πολιτική οικονομίας). Κλείνουμε με ένα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου (Ρεζέρβα), το Η αγάπη δουλεύει για το σοσιαλισμό, το οποίο επιλέχτηκε ως σύνοψη και συμπέρασμα του κειμένου. Καλή πρωτομαγιά!
Υ.Γ. 1 Επειδή είναι η πρώτη φορά που κάνω το συγγραφέα – ντιτζέι (μετά από παρότρυνση μάλιστα της Ινδιάννας) αλλά σκέφτομαι να το καθιερώσω εβδομαδιαίως, θα εκτιμούσα ιδιαιτέρα τα σχόλιά σας, είτε θετικά, είτε αρνητικά.
Υ.Γ. 2 Σκεφτείτε να ανοίξετε κανά τσελεμεντε σήμερα.