Το αδύναμο φύλο

(φημολογείται ότι μια από τις δυο ιστορίες είναι αληθινή)

Genova, Italy, 1978.
Ο Giorgio T. βάδιζε στους δρόμους της Genova με το ανοιξιάτινο κοστούμι του, όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε πλάι του. Η οδηγός άνοιξε το παράθυρο κι εκείνος έσκυψε ενστικτωδώς, νομίζοντας ότι θέλει να τον ρωτήσει για κάποια οδό. «If beauty had a name it would be yours, so don’ t tell me your name cause I already know it, my Βeauty! Would you like to have a drink with me?» τον ρώτησε με κακά αγγλικά.
Η γυναίκα ήταν 50άρα και το έδειχνε, ταλαιπωρημένη περισσότερο και λιγότερο καλοβαλμένη θα την χαρακτήριζες. Επιπλέον δεν έμοιαζε ξένη. Εκείνος, 25άρης στην ηλικία αν και πολύ μεγαλύτερος σε σεξουαλικές εμπειρίες, της χαμογέλασε για το κομπλιμάν και έκανε να φύγει. Η γυναίκα άνοιξε την πόρτα και τον ακολούθησε με τα πόδια, παρατώντας το αμάξι ανοιχτό και κλείνοντας το δρόμο πίσω της. Κορναρίσματα, φωνές κι εκείνος, «No, don’ t do that» της είπε με τα δικά του κακά αγγλικά, «don’ t leave the keys on, somebody may steal your car» κι έτρεξε προς το αυτοκίνητο. Εκείνη μπήκε μαζί του στο fiat και «that was the best thing to do!», του είπε και προχώρησε με το αμάξι λίγο παρακάτω όπου και ξανασταμάτησε σε έναν χώρο που δεν ενοχλούσε.
Του είπε ότι είναι Ισπανίδα και ζήτησε το τηλέφωνό του. Είπε ότι θέλει πολύ να πιουν μαζί ένα ποτό. Εκείνος της είπε ότι έχει γυναίκα κι εκείνη του είπε ότι κι αυτή έχει άντρα αλλά δεν είναι Ιταλός. «Η γυναίκα σου είναι Ισπανίδα;» τον ρώτησε. «Δε θες να δοκιμάσεις μια έμπειρη πληθωρική Ισπανίδα»;
Έδωσε το τηλέφωνό του για να την ξεφορτωθεί, με την προοπτική να μην απαντήσει αν τον πάρει. Ήταν σαφέστατο ότι δεν ήταν ξένη, έμοιαζε με μεσόκοπη Ιταλιάνα που έψαχνε ζιγκολό. Απ’ την άλλη γιατί να μην έβγαινε μαζί της για ένα ποτό και να της έδινε ένα μάθημα…
Πράγματι το επόμενο βράδυ του έδωσε ραντεβού σε ένα πολύ καλό μπαρ. Ήπιαν ένα ποτό και ευθύς αμέσως αυτή τον ρώτησε αν θέλει να πάνε στο ξενοδοχείο της. Εκείνος της είπε «δεν ξέρω τι κάνουν στην Ισπανία αλλά στην Ιταλία δεν πηδάς κάποιον μόνο με ένα ποτό!». Εκείνη γέλασε και του έδειξε τα λεφτά. «Φτάνουν αυτά Λατίνε εραστή μου»;
Πήγαν στο δωμάτιο και μόλις είχαν βγάλει τα ρούχα τους όταν εκείνος καβάλησε πάνω της και της είπε στα Ιταλικά «γιατί έπαιξες όλο το παιχνίδι, ας έλεγες πως είσαι Ιταλίδα που θέλει να πηδάει τεκνά, με τόσα λεφτά δε χρειαζόταν παραμύθι μωρό μου». Και τότε εκείνη του είπε «κι εσύ γιατί είπες το παραμύθι ότι έχεις γυναίκα αφού είσαι απλά ένας ζιγκολό και θα πήγαινες με οτιδήποτε για τα λεφτά μωρό μου»; Της άστραψε ένα χαστούκι και τότε εκείνη, χωρίς αυτός να καταλάβει πώς, με μια παράξενη αιφνιδιαστική λαβή τον έβαλε από κάτω και τράβηξε το πορτοφόλι από την τσάντα της. Έβγαλε την ταυτότητά της. Αστυνομική.
«Λοιπόν θα το αναλύσουμε κι άλλο το ζήτημα ή θες να σε πάρω στο τμήμα και να σου χώσω το κλομπ εκεί που πρέπει για να με πηδήξεις τελικά»;
Ο Giorgio προσπάθησε πολύ να αποδώσει με τον πιστόλι κολλημένο στον κρόταφο και την μπατσίνα να του δίνει παραγγέλματα. Όταν τελικά με πολύ ιδρώτα και κόπο τα κατάφερε εκείνη έφυγε μαζεύοντας το μάτσο τα χαρτονομίσματα λέγονται πώς «δεν τ’ άξιζε τα λεφτά του- και ίσως να μην άξιζε να του χαρίσει τη ζωή». Αλλά τελικά τον άφησε να ζήσει. Ντροπιασμένος. Βιασθής από γυνή…

Rhode Island, U.S. 1978
Ο George S. είχε ένα εργοστάσιο πλαστικών στο Providence της Αμερικής. Επίσης είχε σύζυγο και μια ωραιότατη γραμματέα ερωμένη. Το καλοκαίρι εκεί στο Rhode Island ο ήλιος μπορεί να σε τρελάνει και οι θερμοκρασίες μοιάζουν με αυτές της Αθήνας με καύσωνα. Στον ήλιο λοιπόν και στην υπερθέρμαση έριξαν το φταίξιμο οι ασφαλιστικές εταιρίες όταν μια ισχυρή έκρηξη στην αποθήκη γκρέμισε όλο σχεδόν το εργοστάσιο. Όλο εκτός από τον διαχωριστικό τοίχο του γραφείου. Έτσι ο George S. γλίτωσε ως εκ θαύματος από βέβαιο θάνατο.
Μετά από μέρες περίθαλψης γύρισε στο γκρεμισμένο εργοστάσιο και συγκεκριμένα εκεί που κάποτε ήταν το γραφείο του να ψάξει για πολύτιμα απομεινάρια. Και λέγοντας αυτό δεν εννοούμε μόνο το ταυτότητες, διπλώματα, συμβόλαια και τα σχετικά έγγραφα. Εννοούμε και χρήματα και κυρίως χρυσαφικά- εν προκειμένω το ένα που είχε αγοράσει για τα γενέθλια της ερωμένης του και είχε κάρτα μέσα: αν το έβρισκε ποτέ η γυναίκα του όλα θα έβγαιναν στη φόρα.
Και ο George S. ήταν ένας ευυπόληπτος πολίτης του Providence και αυτό που του είχε συμβεί- να φτάσει τόσο κοντά στο θάνατο και να γυρίσει πίσω- τον είχε κάνει να θέλει να βάλει τη ζωή του στον ίσιο δρόμο. Η ρεαλιστική κατάρρευση του εργοστασίου και η οικονομική του πτώση ήταν μια τιμωρία, ένα θεϊκό σημάδι ότι είχε ξεστρατίσει. Αλλά ο Θεός του χάρισε τη ζωή για να επανορθώσει… Θα έβρισκε λοιπόν το δώρο για την γραμματέα. Θα έβγαζε την κάρτα από μέσα. Και θα το χάριζε στη γυναίκα του, που ξαγρυπνούσε στο πλευρό του σε όλες τις μέρες και τις νύχτες της πτώσης του.
Όπως είχε πέσει στα γόνατα κι έψαχνε ένα φορτηγό- γερανός πέρασε από τον διπλανό δρόμο. Το έδαφος συντονίστηκε και τραντάχτηκε, κι άξαφνα κι απότομα κατέρρευσε εκείνο το μοναδικό όρθιο κομμάτι τοίχου. Και τον πλάκωσε.
Μέσα από τις σκόνες φάνηκε σαν φάντασμα η κατασκονισμένη φιγούρα της γυναίκας του. Στο χέρι της αντί βραχιολιού είχε τυλίξει ένα πανάκριβο περιδέραιο. Και στα δάχτυλα έσφιγγε την διαθήκη, που ήταν στο όνομά της. Πoτε δεν αποδείχθηκε αν αυτή έριξε τελικά τον τοίχο.