Όλοι οι πρίγκιπες ήταν ένας?

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια Χιονάτη που τη λέγανε Μαρίνα και ήταν αδερφή μου (ακόμα είναι). Μια μέρα η Χιονάτη, η Μαρίνα η αδερφή μου, έπεσε να πεθάνει. Τη ρώτησα τι έχει και μου είπε ότι τι να μου λέει τώρα, αυτή η κακιά της η μαύρη τύχη φταίει. Κατάλαβα αμέσως ότι τη Μητριά τη λέγανε Μαυρητύχη και τη ρώτησα αν έφαγε δηλητηριασμένο μήλο «το ’φαγα το ρημάδι και μακάρι να μου καθόταν η μπουκιά στο λαιμό, αλλά μου έκατσε αλλού». Εγώ της είπα πού κι εκείνη είπε δεν πας να παίξεις να με αφήσεις ήσυχη λέω εγώ κι έβαλε τα κλάματα κι έπεσε να πεθάνει. Εγώ της είπα να πεθάνει και να μην ανησυχεί γιατί θα έρθει ο πρίγκιπας να τη φιλήσει να γιάνει και μου είπε «ποιος πρίγκιπας βρε βλαμμένο κι εσύ» κι εγώ δεν ήξερα το όνομά του. Μα επιτέλους, αυτό είναι μεγάλη παράληψη στο παραμύθι, δε λένε πουθενά ποιος πρίγκιπας έκανε αυτό το φιλί το γιατρικό να ξέρουμε να τον ξαναφωνάξουμε άμα πέσει να πεθάνει καμιά Χιονάτη άλλη.

Η αδερφή μου που της έκατσε η μπουκιά δεν ξέρω πού, έμεινε στο νεκροκρέβατο πολλές μέρες και νύχτες και έκλαιγε και χτυπιόταν και η μαμά έλεγε «αχ το πουλάκι μου είναι ερωτοχτυπημένο» και ο μπαμπάς έλεγε «θα τον σκίσω τον πούστη αν την έχει ακουμπήσει» κι εγώ είπα μάλλον το όνομα του πρίγκιπα είναι Πούστης και πρέπει να το συμπληρώσουμε στο παραμύθι. Πήρα λοιπόν τη Μαρία και της είπα ότι λένε Πούστη τον πρίγκιπα και αν ξέρει τι σημαίνει ερωτοχτυπημένος και είπε ότι δεν είναι κάτι καλό, αφού λέει για χτύπημα μάλλον ο έρωτας θα είναι ένα κακό που σε βρίσκει και σε κάνει να πονάς. Ενώ η αγάπη είναι κάτι που δεν το παθαίνεις εσύ, το παθαίνει ο άλλος που του το κάνεις εσύ που τον αγαπάς. Και εγώ της είπα ότι «η αγάπη είναι καλό πράγμα αφού δεν το παθαίνουμε εμείς και δεν πονάμε εμείς» και μετά ήρθε η μαμά της και είπε να κλείσουμε το τηλέφωνο και επιτέλους πότε θα μεγαλώσουμε να μάθουμε να μιλάμε μέσω ίντερνετ, της έρχεται ο κούκος αηδόνι με το τηλέφωνο τόσο που μιλάμε.

Μετά μια μέρα ήρθε στο σπίτι ένα αγόρι αδύνατο με μάτια πράσινα σαν μπιζέλια και ήρθε λέει να δει την Μαρίνα που δεν είχε πάει μέρες στη Σχολή και ανησύχησε. Και μόλις μπήκε στο δωμάτιο έκλεισε την πόρτα αλλά όχι καλά και έμεινε μια χαραμάδα και είδα ότι και πήγε κατευθείαν στο κρεβάτι και έσκυψε και την φίλησε κι εκείνη «άχχχχ» είπε και ξανανάσανε κι εγώ κατάλαβα ότι είναι ο πρίγκιπας που στο παραμύθι δεν είχε όνομα- σάμπως να ήταν κάποιος τυχαίος- και τη φίλησε και αυτή ξαναζωντάνεψε -η Χιονάτη όχι η Μαρίνα.
Η Μαρίνα τον ήξερε αυτόν που την φίλησε και τελικά τον έλεγαν Μιχάλη όχι Πούστη και του είπε «έχω καθυστέρηση και ήταν μεγάλη μαλακία σου να μην βάλεις προφυλακτικό» κι εκείνος δεν ήξερε τι να κάνει. Τον άγχωνε όσο ήταν ζωντανή και μίλαγε και χειρονομούσε, τον βόλευε όσο ήταν αμίλητη και πεθαμένη και την έκανε ότι ήθελε, τώρα ποια ήταν αυτή που θα του έλεγε τι θα κάνουν έτσι της είπε «ήταν λάθος, πρέπει να βρούμε λεφτά και να το ρίξεις» κι εκείνη του έριξε πάνω του το κινητό της και μερικά βιβλία κι εκείνος έφυγε. Αυτός που είχε όνομα αλλά δεν είχε αγάπη τελικά.

Και το άλλο πρωί η Μαρίνα ξύπνησε και πήγε να πλυθεί και ο καθρέφτης της είπε ότι είναι η πιο έξυπνη του κόσμου κι εκείνη του έφτυσε οδοντόκρεμα να μάθει να την κοροϊδεύει αλλά όταν βγήκε στο δρόμο κάτι δεν πήγαινε καλά γιατί όλα πήγαιναν καλά: η βροχή άρχιζε μόλις έμπαινε στο ΜΕΤΡΟ και σταματούσε μόλις έβγαινε στο δρόμο, οι ιδέες τις έρχονταν στη σειρά και όχι η μια πάνω στην άλλη και δε σκόνταψε ούτε μια φορά σε κάποιο χαλασμένο πλακάκι στο πεζοδρόμιο. Και ο καθηγητής της της είπε ότι η διπλωματική ήταν καταπληκτική και τη θέλει και στο Μεταπτυχιακό του.
Και η Μαρίνα γύρισε σπίτι και ήταν σαν άλλη Χιονάτη, από άλλο παραμύθι και σκέφτηκα ότι κάτι είχε εκείνο το φιλί το προηγούμενο βράδυ: μάλλον είχε τη δύναμη να την κάνει να πεθάνει στην παλιά της ζωή και να ζωντανέψει σε μια νέα.
Και αυτό ήταν όλο. Και δεν ξαναείδαμε τον πρίγκιπα μόνο πολλά βιβλία σε αυτό το σπίτι. Και τώρα η αδερφή μου όλο μιλάει για έναν άλλο με κοτσίδα που έχει μεγάλη μύτη και τον λένε Ισαάκ Νέφτη. Ή κάτι τέτοιο. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

ΥΓ. Και η Μαρία μου είπε ότι το Πούστης δεν είναι όνομα για πρίγκιπα ούτε το Μιχαλης, μήπως τον λέγαν Πούτσι όπως το «Γκουτσι φόρεμα» κι εγώ είπα σιγά μην τον λέγαν και παπούτσι και η Μαρίνα η αδερφή μου που μας άκουσε μας είπε να το προσέξουμε αυτό που δεν έχει όνομα ο πρίγκιπας γιατί μπορεί να είναι ο ίδιος που πήγε και με τη Χιονάτη και μετά με τη Σταχτοπούτα και μετά με την Άριελ τη γοργόνα και μετά με την Ορόρα –την ωραία κοιμωμένη- κι εγώ είπα μα δε μπορεί να είναι ο ίδιος, ποιος μπορεί να έχει όλες τις ωραίες από τα παραμύθια και η Μαρίνα είπε «ο Μπέκαμ;» αλλα και το Μπεκαμ είναι χάλια όνομα και έτσι ακόμα δεν του έχουμε δώσει ένα.