CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

16.9.08

Γκομενίζοντας στην Αθήνα

είναι βέβαια ένα κάποιο στοίχημα να περνάς οργασμικά,
κάποτε όμως σου δίνεται και η ευκαιρία να ξεβολεύεσαι.
[Δεν είναι ρήση σοφού ανδρός, κάνετε κλικ -> τραγουδάκι.]
Ετσι κυλησε ο/η αμμος στις 10:40
Ρυακια

7 σχόλια:

Ινδιάννα είπε...

Θα μπορούσα να γράψω το έπος του Γιλγαμές στα σχόλια και μόνο για δυο στιχους της "καταψυξης" (ήθελες ένα βράδυ κι ήθελα για πάντα/ την έπαθα πάλι αυτος είναι ο πόνος του βλάκα") πόσο μάλλον για όλη την ιστορία (ο ένας θα τρέχει και ο άλλος θα πίνει).
Πάντως αν τα αισθηματικά σου είναι τόσο κουλουβάχατα όσο οι επιλογές σου (στερεο νόβα με Μαρινέλα) το συναισθηματικό χαρμάνι σου θέλει μπλα μπλα και εξερευνηση! Μέχρι να πιούμε καφέ δεν ξέρω τι να πω, θα ευχηθώ περαστικά στα άσχημα, να μεινουν τα ωραία! :)

16 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:42 μ.μ.
αμμος είπε...

Τα συναισθηματικά μου δεν είναι καθόλου κουλουβάχατα Ινδιάννα μου, μάλλον πολύ χαρούμενα αυτήν την περίοδο. Το ποστ λειτουργεί ως μίνιμαλ ανασκόπηση του τελευταίου ενός χρόνου στην Αθήνα από γκομενική πλευρά, φαντάσου το κάπως Κατάψυξη - πριν, Λουλούδι - τώρα.
Μουσικά πάντως δεν είναι τόσο μακριά, ο Αντύπας έχει χρησιμοποιήσει αρκετούς διαμορφωμένους ηλεκτρονικούς ήχους σε δίσκους του όπως οι Υδρόγειες Σφαίρες και το Άμμος Ήτανε (η εισαγωγή και οι μουσικές γέφυρες με τα επεξεργασμένα βιολιά στο Λουλούδι είναι κάπως ambient ή εγώ το ακούω λάθος;)
[Παρεμπιπτόντως η Κατάψυξη είναι σχεδόν σοκαριστική στους στίχους της, αλλά για μένα πιο έντονα λειτουργεί το λαχανιασμένο παράπονο του "Αυτό είναι για σένα με αγάπη από μένα" αφού έχει βρει ένα αστέρι στην κατάψυξη.]

16 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:54 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ευοίωνο το μήνυμα, καλέ μου άμμε.
Τα άσματα όπως πάντα αιτίες έκπληξης και μεγάλη απόλαυση. Να είσαι πάντα καλά και την κατάψυξη να τη χρησιμοποιείς μόνο για να κρατάς τα ελιξήρια του έρωτα και της χαράς σε ιδανικές θερμοκρασίες ;-)

17 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:45 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Καλημέρες στη γειτονιά!

Εμένα μου ταιριάζει η Μαρινέλα, ή μήπως Μαρινέλλα; Θεώρημα, στο "Καμιά φορά.... λέω ν' αλλάξω ουρανό, μα δεν, μα δεν υπάρχουν δρόμοι...."

17 Σεπτεμβρίου 2008 στις 2:10 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

poetryscale,

Agapo Marinella (i mipos Marinela?...)! Panta yparxoun dromoi, mi nomizeis. Koita gyro sou kai 8a deis pos i diadromi molis tora arxise :-)

(gmt, kolise to koubi me tis glosses sto pliktrologio ki exo meinei sto aggliko... sorry gia tin asximia)

17 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:27 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...

Μέχρι και τίτλο άλλαξα για να σε πείσω :-)

(έφτιαξα και το κουμπί! η τυχερή μας μέρα σήμερα)

17 Σεπτεμβρίου 2008 στις 4:32 μ.μ.
αμμος είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Θεωρέμα, τα πράγματα είναι όντως ευοίωνα και χαρούμενα σε αυτή τη φάση της ζωής μου :-)
Επίσης μη ζητάς συγγνώμη για τα γκρίκλις, στο κάτω κάτω ξέρω ότι γράφεις από τας Ευρώπας, τι να παρεξηγήσω; Φιλιά!

Αγαπητέ poetryscale νομίζω ότι είναι ΜαρινεΛΛα, αν τουλάχιστον ακολουθήσουμε την αρχική ιταλική ορθογραφία με τα δύο L. Για το δεύτερο μέρος του σχολίου σου, θα σου απαντήσω με ένα τραγούδι από τον ίδιο δίσκο: Κι όμως "Υπάρχουνε δρόμοι" http://www.fileden.com/files/2008/3/6/1799054/04%20%CE%A5%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B5%20%CE%B4%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CE%B9.wma
Επίσης, τώρα που μπήκαν τα κεφάλια μέσα με το πέρας των διακοπών, κατόρθωσα να σου ανταποδώσω και το λινκ.

17 Σεπτεμβρίου 2008 στις 5:14 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)