CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

15.10.08

Λύκε a virgin!

Σε προηγούμενο κείμενο ο Άμμος έθιξε το θέμα του προσώπου & του προσωπείου. Με προβλημάτισε. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτά που βρίσκω εδώ είναι απαντήσεις ή δικαιολογίες. Και δε μου αρέσουν οι δικαιολογίες ...

Στην πρώτη έξοδο πίναμε ποτά στο Kazu. Πολλά ποτά και δεν λέγαμε να το βουλώσουμε- λες και δε θα ξαναβλεπόμασταν κι έπρεπε να τα πούμε όλα εκείνο το συγκεκριμένο απόγευμα. Η κουβέντα μετά από 3 τζιν τόνικ και 3 λευκές Jimador είχε φτάσει στην προσπάθεια να κάνουμε στατιστικά –με πόσους για μια νύχτα, με πόσους χάλια, με πόσους bisexual, με πόσους παρθένους.

-1 και δεν το ήξερα ότι ήμουν η πρώτη του.
-Εγώ πάλι 4, 5, …8. Και πάω εν γνώσει μου γιατί με ρωτάνε πρώτα «μωρέ, θα το κάνεις»;
-8 παρθένες!;! Σε κοιτάω.
-Ναι γαμώ τη γκαντεμιά μου, με βλέπουνε συμπαθητικούλη και υπομονετικό και όλες με χώνουν για τη χαμαλοδουλειά, να το κάνω εγώ να τους φύγει η «ρετσινιά» .
-Είσαι ένας άγιος, σου λέω! Εγώ πάντως –just for the record- δεν είμαι παρθένα!
-Το καλό που σου θέλω, λες. Δεν είμαι να πλένω σεντόνια νυχτιάτικα!

Που ποια σεντόνια, ποιες κουβέρτες, το στρώμα είχε μεταμορφωθεί σε σχεδία να βολοδέρνει στην τρικυμία μας. Όταν ξαφνικά άκουσα ένα «ωχ». Και δεν ήταν ένα ενθουσιώδες «ωωωχ».
-Τι; είπα.
-Έχεις περίοδο; Με ρωτάς
-Όχι…
-Ε, χμ, πονάς… πόναγες, εννοώ, τόση ώρα;
Πετάγομαι από το κρεβάτι
-Πλάκα μου κάνεις, λέω και κοιτάω το ματωμένο κάλυμμα.
-Εγώ; Εσύ ήταν που δεν ήσουν παρθένα?

Σηκώνομαι να πάω στο μπάνιο. Ποτάμι το αίμα. Δεν πονάω αλλά αιμορραγώ. Τι διάολο; Κάθομαι στη μπανιέρα βαρελάκι και πάω μπρος- πίσω κάτω απ’ την ανοιχτή ντουζιέρα σαν εκκρεμές. «Τι έγινε τώρα; Να ναι ψιλοτραυματισμός; Κι αν είναι εσωτερικός τραυματισμός λες να με κόλλησε τίποτα. Γαμώτο, κι έχει πάει με τη μισή Αθήνα. Πάνω που πήγε να φτιάξει η τύχη μου θα κολλήσω κανένα AIDS».
Δεδομένου ότι είχαμε πάρει όλες τις προφυλάξεις γίνεται σαφές ότι αυτά τα ερωτήματα και οι φόβοι δεν είχαν βάση, ήταν όμως οι εκφραστικοί δορυφόροι του κεντρικού κι ανομολόγητου ερωτήματος «μήπως υπάρχει τιμωρία για τόσο πολύ και τόσο καλό σεξ την πρώτη βραδιά με κάποιον; Μήπως πήρα ότι μου άξιζε ως τσούλα»;

Βγαίνω έξω. Με περιμένεις στην πόρτα της τουαλέτας.
-Είσαι καλά;
-Ναι… Συγνώμη αν σε τρόμαξα. Τρόμαξα κι εγώ πάντως!
-Το φαντάζομαι, έλα δω, και με πήρες αγκαλιά.
Γυρνώντας στο υπνοδωμάτιο άλλαξες το σεντόνι. Ξεκίνησα να ντύνομαι.
-Πού πας;
-Σπίτι μου…
-Πας καλά; Φυσικά και θα σε κοιμίσω εδώ! Τι, μισές δουλειές θα κάνουμε; Αφού ήρθες θα πάρεις όλο το πακέτο, να έχεις μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Και τέλος πάντως δε θα τη βγάλεις έτσι εύκολα καθαρή, έχεις να καθαρίσεις κι ένα σεντόνι το πρωί κυρία μου!
-Δεν ξέρω μωρέ, καλύτερα να γυρίσω. Δε μπορώ να κοιμηθώ σε ξένα σπίτια.

Ε, αφού δε με έδιωχνες και δε με τιμωρούσες εσύ έπρεπε να αυτομαστιγωθώ, να γυρίσω σπίτι να κοιμηθώ μόνη μου.
-Θα σε νανουρίσω εγώ, θα σου διηγηθώ την Κοκκινοσεντονίτσα- την Κοκκινοσκουφίτσα εννοούσα. Θα στην πω στην γαλλική παραλλαγή που συμβολίζει το πέρασμα απ’ την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση.
-Α μπα, τι μου λες;
-Καταρχάς, εκείνη την εποχή κόκκινες κάπες φορούσαν μόνο οι ώριμες σεξουαλικά γυναίκες, δει οι…περπατημένες. Άρα δεν ήταν και τόσο αθώα η μικρά! Επίσης στην εκδοχή αυτή ο Λύκος την ρωτά ποιο μονοπάτι θα διαλέξει για να πάει στη γιαγιά της, με τις Βελόνες ή με τις Καρφίτσες, κι εκείνη επιλέγει με τις καρφίτσες –γιατί τότε τα κορίτσια στην εφηβεία πήγαιναν μαθητευόμενες σε ράφτρες –οι οποίες εκτός από την ραπτική τις μυούσαν και στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
-Κομματάκι τραβηγμένο!
-Καλά υπάρχει ακόμα καλύτερη σημειολογία: οι καρφίτσες συμβολίζουν την παιδική ηλικία -μπαίνουν στα ρούχα των μεγάλων και τα «στενεύουν» για να χωράνε στα παιδιά. Ενώ οι βελόνες, που προσθέτουν κομμάτια και μεταποιούν τα στενά ρούχα του παιδιού που μεγαλώνει, συμβολίζουν το πέρασμα στην ενηλικίωση.
-Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο; Ο Λύκος την τρώει την Κοκκινοσκουφίτσα?
-Ναι, αλλά η ιστορία τελειώνει εκεί. Δεν την ξαναβγάζει ολόκληρη ο κυνηγός, σαν τον Ιωνά από την κοιλιά του κήτους. Πεθαίνει για να μάθει να μη μιλάει σε ξένους το παλιοκόριτσο! Άσε που σε άλλη εκδοχή ο Λύκος αφού την έχει ταΐσει ένα κομμάτι από τη γιαγιά της…
-Μπλιαχ, σταμάτα, θα ξεράσω
-Μα είναι συμβολικό…
-Δε θα κλείσω μάτι με όλα αυτά!
-Έλα εδώ ρε κοτούλα.
Κι έσβησες το φως. Με πήρες αγκαλιά. Ο αγκώνας σου με ενοχλούσε και είχα στραβολαιμιάσει έτσι που με κράταγες.
-Καλά, εσένα δε σε ξεβολεύει να κοιμάσαι με αγνώστους; Σε ρώτησα
-Μ' αρέσει να κοιμάμαι με ανθρώπους, είχες πει.
Και λίγο μετά ροχάλιζες.
Ή βρυχώσουν σαν λύκος.
Όπως και αν το δεις, δεν έκλεισα μάτι…

Πέρασε ένας χρόνος. Φόραγα ωτοασπίδες πια, φόραγες επικαλαμίδες- πάντα κλωτσούσα στον ύπνο μου. Είχαμε κοιμηθεί μαζί και είχαμε ξυπνήσει μαζί. Ο ένας μέσα στον άλλο. Όταν ξαφνικά «Ωχ…» ακούω.
-Τι;
-Όχι κάτι ασυνήθιστο με εσένα, σ’ έσφαξα πάλι νομίζω…
- Δεν το πιστεύω. Ρε συ σόρρυ, δεν ξέρω τι έχω πάθει. Εννοώ δεν το έχω πάθει με άλλον αυτό…
-Ότι θα ήμουν και ο πρώτος σου σε κάτι, ε, αυτό δεν το περίμενα!

Γελάς και πας να πλυθείς.

Σηκώνομαι κι εγώ και φέρνω να μουσκέψω το σεντόνι - άμα στεγνώσει δυσκολεύει η δουλειά. Είμαι κάπως ανήσυχη. «Τι διάολο έχω πάθει» σκέφτομαι. «Ούτε την πρώτη μου φορά δεν είχα αίμα και έχω 15 χρόνια μετά»; Και τότε το κατάλαβα. Η πρώτη φορά στον έρωτα δεν πάει γραμμικά. Η πρώτη φορά δεν ταυτίζεται με την πρώτη σεξουαλική επαφή. «We can fuck forever but you’ ll never get my soul» ήταν πάντα το μότο μου. Μπορεί να γνώρισα πολλούς μα κράταγα μια απάτητη, παρθενική περιοχή μέσα μου. Μπορεί να μοίραζα το σώμα μου μα κράταγα αλώβητη την υπαρξιακή μου ακεραιότητα. Θα έπρεπε να έχω δοθεί ολοκληρωτικά στο πρώτο μου αγόρι- αν μη τι άλλο γι’ αυτό το σεξ λέγεται και «ολοκλήρωση» μιας σχέσης: έχεις ανοίξει την ψυχή σου και τελικά ανοίγεις το κορμί σου στον άλλο. Αλλά μ’ εκείνον απλά συνειδητοποίησα ότι το σεξ- για το οποίο έχω ακούσει και διαβάσει και φανταστεί- γίνεται και πρακτικά. Με τον δεύτερο έμαθα ότι μπορώ να διεκδικώ και να έχω οργασμούς και με τον επόμενο να τους προσποιούμαι. Και πολλά άλλα έμαθα εν καιρώ- εκτός απ’ το να αφήνομαι. Να δίνομαι ολοκληρωτικά.
Γιατί έτσι με έμαθαν, ότι αν αφεθείς αφελώς χωρίς αντιστάσεις, πάει σε έφαγε ο Λύκος, Κοκκινοσκουφίτσα. Με τέτοιες νουθεσίες, ταμπού και ηθικές μας γαλούχησαν, για να μας προστατεύσουν απ’ την σωματική και κυρίως ψυχική εκμετάλλευση. Μα στην πορεία όλα αυτά μας υπέβαλλαν σε «ερωτικό ιδρυματισμό»: δε μπορούμε να λειτουργήσουμε μέσα τους μα ούτε χωρίς αυτά –αφού αν εγκαταλείψεις τις «αρχές» σου εγκαταλείπεις τον εαυτό σου.
Όμως τελικά είναι τόσο κακό να «εγκαταλείπεις τον εαυτό σου; Είναι τόσο καταστροφικό να πεις «δε με νοιάζει τι ήμουν κυρ Λύκε μου, ήμουν καλά τότε στο κουκούλι του Εαυτού μου, αλλά τώρα είναι άλλο και θέλω να με κάνεις αυτό που είμαι. Κατασπάραξε τις σάρκες μου και βγάλε με νέα από εκεί μέσα. Σαν τα ρούχα που δε μου χωράνε πια γιατί μεγάλωσα, σκίσε το δέρμα μου γιατί δε με χωράει και άσε με να απλωθώ μέσα στο δικό σου, φάε με να ενωθούμε εις σάρκαν μια, εγκαταλείπω τον εαυτό μου και μετοικώ μέσα σου για λίγο».
Απίστευτο μα τόσα χρόνια που νομίζω ότι προχωράω μπροστά, στην ουσία κάνω βήματα πίσω. Στο παρελθόν, στο σκοτεινό, παρθένο δάσος μου. Κάθε φορά όλο και λιγότερο προφυλάσσω την ήσυχη ζωούλα μου και όλο περισσότερο πλησιάζω τον άγριο Λύκο. Και πια πλησίασα πολύ. Τον κοίταξα στα μάτια. Είσαι εσύ. Που παρότι είσαι ο τελευταίος μου έχεις πάρει τη παρθενιά μου. Όχι του κορμιού. Ολόκληρου του Εαυτού μου. We may not fuck forever but you’ ll always keep my soul

-Τι;
-Τίποτα.
-Αφού έχεις σκεπτικό βλέμμα, τι;
-Σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τι τρέχει. Ο γυναικολόγος και την πρώτη φορά δε μου βρήκε τίποτα.
-Μα φωνάζεις κι εσύ κι εγώ νομίζω ότι σ’ αρέσει! Πονάς ρε βλαμμένο και δε μου το λες;
γυρνάς και με κοιτάς αυστηρά.
-Όχι, δεν πονάω. Σκέφτομαι επίσης ότι, technically speaking, την πρώτη φορά που λερώσαμε το σεντόνι δεν ήμουν παρθένα.
-Και ήσουν τη δεύτερη;
-Όχι, νομίζω ότι ήμουν τελικά και την πρώτη.
Ανοίγεις το στόμα δήθεν μου τάχα απορημένος.
-I made it through the wilderness, somehow I made it through -didn’t know how lost I was until I found youuuu…
-Ωχ Παναγία μου, θα σε είχα πάει στη Μαντόνα αν ήξερα ότι θα σου άφηνε τέτοιο απωθημένο!
-Μπα, νιώθω περισσότερο σαν παρθένα στην εκδοχή του Marilyn Manson! You’ re so fine and you’ re mine, I’ ll be yours till the end of time, cause you make me feel, yeah, you make me feel shiny and newww! Like a virgin touched for the very first time! Like a viiiiiiirgin, with your heart beat next to mine…
-Σταμάτα ρε παγανιστικό όργιο να χορεύεις και να τραγουδάς θα ξυπνήσουμε τον Μάριο δίπλα. Κάτσε παιδί μου να πλύνω το σεντόνι! Ε, μα εσύ το θες το ξυλίκι σου για να συνέλθεις.

Τ
α παρατάς όλα και με βάζεις στον ώμο.

-Καλέ πού με πας σαν αμνό προς τη σφαγή!
-Μη μιλάς καημένη μου γιατί τώρα την έβαψες. Θα χυθεί αίμα!

ΥΓ. Μερικές απόψεις για την παραλλαγή της Κοκκινοσκουφίτσας θα βρείτε εδώ (παραδόξως όχι, δεν σκέφτηκα εγώ όλα αυτά τα σεξιστικά σύμβολα για το παραμύθι)! Η αυθεντική ιστορία των Γκριμ είναι εδώ. Όσο για το original άσμα της Madonna εδώ

16 σχόλια:

αμμος είπε...

Για αρχή αυτό: http://www.fileden.com/files/2008/3/6/1799054/1%20Lyke%20lyke.mp3 Θα επανέλθω και με σχόλιο.

αμμος είπε...

Α και αυτό βέβαια: http://www.fileden.com/files/2008/3/6/1799054/10%20O%20likos.mp3

Ανώνυμος είπε...

ξυπνας το θηριο μεσα μου

http://www.youtube.com/watch?v=C93I4FvP2Ig&feature=related

Ινδιάννα είπε...

Κακέ Λύκε
ο Νταλί μάλλον την είχε διαβάσει τη συγκεκριμένη εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας- σε κάτι τέτοια βασίστηκαν οι ψυχαναλυτές και είπαν ότι τελικά η μικρή "βιάζει" (ψυχολογικά τον Λύκο, τον οδηγει να τη φάει και όταν φτάνει να το κάνει αυτή του λέει "αχ, καλέ, συγν΄λωμη σπου σας κουνηθηκα, δεν ήταν αυτο που νομιζατε". Και μετά σου λένε φταίει ο φονιάς!

ΥΓ. Ε, όχι και Ρουσλάνα. Κάτι σε ... http://www.youtube.com/watch?v=Lv6Cr5LZStE

Άμμε
γι αυτο εγώ δεν κάνω παιδιά
γιατι δεν ξέρω τι παραμύθια να τους πω και, μεταξύ μας,σαφώς και υπάρχει λόγος που τα λέμε,
ο κόσμος δεν αντέχεται χωρις λίγο ... παραμύθιασμα!

Υ.Γ: Απ' τον Μ.Μ στην Αρλέτα σου, Ρουσλάνα ο "Λύκος" και D.D εγώ, κανονική ραδιοφωνική εκπομπή θα κάναμε σήμερα- χα χα! :)

sot είπε...

Μπορεί να είναι για μεγάλους αλλά έχει όλα τα στοιχεία του παραμυθιού.
Δε νομίζω να έχεις πρόβλημα να φτιάξεις παραμύθια για παιδιά. Το πρόβλημα είναι τι είδους παραμύθια.
Με αυτά που ακούνε, βλέπουν αλλά και ζουν, ίσως ακόμα κι αυτή η ιστορία να τους φαινόταν πολύ "παιδική".

Ινδιάννα είπε...

Sot
γι' αυτό το χω ρίξει στη "Φυσική: εκει τα περιθώρια παρερμηνείας ελαχιστοποιούνται! ;)

Zaphod είπε...

Εγώ πάντως καταννοώ πρωτερυοντως τον ...φόβο για τις παρθένες!

Φτου κακά και μακρυά από εμάς!!!

love&kisses
zaphod

Υ.Γ. Καλά όλα αυτά περί "περθενικότητας" της ψυχής, αλλά μια φίλη μου έπαθε κάτι παρόμοιο και ο γυναικολόγος της αποκάλυψε πως είχε σπάσει μια - ακίνδυνη - κύστη, οπότε καλό είναι να έχουμε και το νου μας

Ανώνυμος είπε...

Ο νταλι και να μην την ειχε διαβασει την εκδοχη αυτή είναι σιγουρο ότι δεν θα αργουσε να οδηγηθει εκει γιατι από παιδι και από τρελο μαθαινεις την αληθεια.
Δε λεω μπορει με τους ντουραν ντουραν να με εκανες και καμια 25αρια χρονια νεωτερο αλλα όπως και να το κανεις είναι άλλος ο αερας αννανεωσης της ρουσλανας.

Νομιζω ότι υπαρχουν δυο εκδοχες της παρθενας,
Αυτή που σαν το αμορφο υλικο την παιρνει στα χερια του ο τεχνιτης για να της δωσει τη μορφη και το σχημα συμφωνα με τα δικα του προτυπα και αποψη για το κοσμο,(συμμετρια-κατοπτρισμος )
Και η άλλη που το μονο που κανει ο δημιουργος είναι να αφαιρεσει τα περιττα κοματια που εγκλωβιζουν και περιοριζουν το σχημα του πραγματικου της εαυτου και πλεον μπορει και η ιδια να εχει εικονα που μπορει να είναι μη συμμετρικη,
Είναι αυτό που λενε το σπασιμο της συμμετριας , γιατι σε ένα κοσμο τεχνητα απολυτα συμμετρικο όλα τελικα θα κατεληγαν να καταρευσουν αποροφουμενα από μια σκοτεινη μαυρη τρυπα.

Ινδιάννα είπε...

Zaphod
(άλλος ένας ήρωας που διάβασε όλο το "σεντόνι")!
Δεδομένου ότι η ηρωίδα λέει: "-Σκέφτομαι ότι δεν ξέρω τι τρέχει. Ο γυναικολόγος και την πρώτη φορά δε μου βρήκε τίποτα" αν μη τι άλλο το μηνυμα του blog είναι σύμφωνο με το δικό σου: άμα το σώμα σου δίνει μηνύματα, καλού κακού πριν το φιλοσοφήσεις τσέκαρε και με ένα γιατρο πρώτα τι τρέχει! :)


Κακέ λύκε
πάντα ανάμεσα στις δύο ακραίες απόψεις υπάρχουν και 5-6 ενδιάμεσες, οπότε υποθεώ ότι ισχύουν όσα λες και άλλα τόσα.

sot είπε...

:)

night blue είπε...

Giati toso aima? einai proikismenos o kyrios tis istorias?
pwpw, polu SM! :-)))
Mia xara pantws ta perna i irwida mas. To aima mono me xala.
Pantws, re gmt polus sadomazohismos yparxei ston erwta.
To "Sfaxe mou, aga mou, na agiasw" arage tairiazei edw?

Ινδιάννα είπε...

Vain
χμ, δεν σκέφτηκα αν ήταν προικισμένο το παληκάρι και την "έσφαξε" κυριολεκτικώς, νομιζω το κλειδι μάλλον είναι στο "τόσο πολύ και τόσο καλο σεξ" που λέει κάπου- ε, ξέρω γω, να το ρίξουμε στη πολύωρη ...τριβή?!
Πάντως όχι μωρέ, δεν είναι s/m αυτό το σκηνικό. Αφού αυτος είναι τρυφερούλης λέμε. Απλα το "αίμα" χρειαζόταν για να μπορέσω να στήσω το θέμα της Κοκκινοσκουφίτσας και της "υπαρξιακής παρθενικότητας".

ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, επειδή είπαμε για s/m και ακρότητες, και πρόσφατα είδες το "ρέκβιεμ για ένα όνειρο", η τελευταια σκηνή με τις τύπισες στο ρινγκ και τους μαντράχαλους να διασκεδάζουν κοιτώντας τις με τους δονητές κ#λο- κ#λο, είναι μακράν απ' τις πιο σοκαριστικές σκηνές που έχω δει (πήγα να κάνω εμετό μέσα στο σινεμά).

night blue είπε...

itan to apokoryfwma tou exeytelismou

Ινδιάννα είπε...

Vain
συμφωνώ απολύτως
ΑΠΟΛΥΤΩΣ...

Ανώνυμος είπε...

τελικά μόνο εγώ θεωρώ το ρεκβιεμ φορ ε ντριμ, ενα υπερβολικο, βαρετό, ηθικοπλαστικο βιντεοκλιπ?

και όχι η σκηνή με το double dong δεν είναι s/m. είναι απλά δύο βίζιτες που παιζουν τη μεγαλη αντρικη φαντασίωση...


επισης μου αρέσει που πήγατε να ξεράσετε σε αυτό και όχι στο ότι ο αλλος βρισκόταν με κομμενο χέρι στη φυλακή...

αλλά όπως έλεγε και μια θεια για τις σαπουνόπερες "όλα βγαλμένα από τη ζωή είναι"

Ινδιάννα είπε...

mr.ανώνυμε

1. Το ρέκβιεμ το είδα πριν 8 χρόνια. Και ναι το σαπισμένο χέρι ήταν αηδία, αλλα οι τύπισες ήταν σοκ (ακόμα αποτελει σοκ για εμένα το "χώνω δονητές σε τρύπες που δε βολευουν για τη ντόπα μου"- γιατι φαντασιωση των ανδρών μπορει να ήταν αλλα δε μου φάνηκαν να το πολυδιασκεδάζουν οι βιζιτούδες)

2. Όταν ξαναείδα το ρέκβιεμ πριν 3 χρονια το βρήκα βαρετό και "τραβηγμένο". Το είδα ξανά πριν λίγο καιρό και με ενόχλησε η μουσική- ενώ την πρώτη φορά είχα σκεφτεί ότι συμπρωταγωνιστούσε τώρα μου φάνηκε ότι παρα-υπογράμμιζε τα γεγονότα. Αλλά τη βρίσκω καλή ταινία. Ότι έχει κάτι να πει. Αλλα εντάξει, εμένα μου αρέσουν και οι σαπουνόπερες! ;Ρ

3. Καλά, από ολοκληρο κείμενο- σεντόνι, 1500 λέξεις, βρήκες να σχολιάσεις το σχόλιο για το ρέκβιεμ? Δεν παίζεσαι!

4. Η "γραμματέας" πιάνεται στα s/m ή μήπως είναι μια παρεξηγημένη ιστορία ρομαντικής αγάπης???