Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον ΙΙ

(μετά από απαιτηση των αναγνωστών, η ιστορία "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον" συνεχίζεται. Για να να διαβάσετε το πρώτο μέρος κάνετε κλικ εδώ)

Είχε περάσει καιρός, σίγουρα πάνω από μήνας γιατί μου ήρθε περίοδος κάποια στιγμή. Και από τότε ξαναπέρασαν μέρες. Ο Σάκης δεν πτοήθηκε. «Θα αφήσουμε τη βρόμικη τρυπούλα σου και θα ασχοληθούμε με την άλλη» μου λέγε. Και το έκανε ξανά.
Πόναγα; Φυσικά και πόναγα. Ούρλιαζα; Όχι δεν ούρλιαζα. Δε θα του έδινα τη χαρά να ουρλιάξω. Είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή ότι θα το δεχτώ «σαν αντράκι» όλο αυτό. Ναι, δε θα έσταζα δάκρυ, δε θα έβγαζα κιχ.
Για καλή μου τύχη ο Σάκης δεν ήταν τόσο κτήνος όσο τον είχα φοβηθεί. Μου άφηνε πάντα δυο πλήρεις μέρες καιρό για να συνέλθω και την τρίτη με επισκεπτόταν. Και πάντα εγώ δεν μίλαγα και πάντα αυτός μου έλεγε τα ίδια: αν μου αρέσει να με γαμάνε σαν αγόρι ή αν άλλαξα γνώμη, αν αποφάσισα να γυρίσω στη φύση μου.
Μια μέρα την ώρα που είχε μπει τον ρώτησα
«Αφού θες τόσο πολύ να πηδήξεις άντρα γιατί ταλαιπωρείς εμένα»
«Κάνεις μεγάλο λάθος, ποτέ δεν ήθελα να πηδήξω άντρες, δε μου αρέσει το αντρικό κορμί, μου αρέσουν οι γυναίκες»
«Γυναίκες που τις πηδάς σαν άντρες»;
«Γυναίκες που έχουν μπερδευτεί και δε θυμούνται ότι είναι γυναίκες. Σου υπενθυμίζω ποια είναι η φύση σου τονίζοντας αυτήν που δεν είναι»
«Α, το παρά φύσην έτσι το μεταφράζεις εσύ- πολύ βολικό»
«Λέμε κι εξυπνάδες»; Ρώτησε και μπήκε τόσο βαθιά που νόμιζα ότι με μαχαίρωνε. «Θα πεις κι άλλες εξυπνάδες; Άκου εδώ, εγώ θέλω να σε διδάξω κάτι αγοράκι μου, θέλω να σε διδάξω ότι αν δεν ακολουθείς τη φύση σου δε θα χαρείς ποτέ πραγματικά, η χαρά σου θα χει πάντα μια δόση πόνου μέσα της».
Και με έσπρωξε κι άλλο μπροστά και δάγκωσα το μαξιλάρι για να αντέξω τον πόνο.

Λοιπόν, πρέπει να είχε περάσει πάνω από μήνας και κανείς δεν με είχε βρει. Το σπίτι του Σάκη ήταν μια μονοκατοικία στη Φιλοθέη, στην αρχή ενός δάσους. Παρότι ήμουν αφίμωτη και όταν έλειπε καλούσα σε βοήθεια και χτυπούσα με το κρεβάτι τον τοίχο, κανείς δεν μ' άκουγε. Είχα προσπαθήσει να ξελυθώ αλλά καμία επιτυχία. Και πια είχα αρχίσει να κουράζομαι. Ναι, πια είχε αρχίσει να σπάει κάτι μέσα μου. Όταν ο Σάκης έμπαινε στο δωμάτιο την τρίτη μέρα, με το που με ακουμπούσε ήθελα να αρχίσω να κλαίω. Και τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να γλυτώσω απ΄ τα χέρια του.
«Λοιπόν σ αρέσει να σε γαμάνε σαν πουστράκι» με ρώτησε ως συνήθως. «
Καλά είναι» του είπα εγώ «αλλά έχω αρχίσει να νοσταλγώ την γλύκα στην άλλη τρυπούλα μου» του είπα.
«Τι;» είπε σα να μην άκουσε
«Έχω αρχίσει να νοσταλγώ τις χαρές της γυναικείας ηδονής» του είπα ξανά.
Αλήθεια το λες»; Μου είπε
«Ναι» είπα.
Κι εκείνος βγήκε, άλλαξε προφυλακτικό και αυτή τη φορά με πήρε κανονικά.
Δεν ένιωθα τίποτα- μόνο πόνο, ξανά. Αλλά βογκούσα προσποιούμενη την ερεθισμένη. Κι εκείνος χάρηκε.
Δε με έλυσε, μα αυτή τη φορά ήρθε την επόμενη μέρα. Και με ξαναπήρε ιεραποστολικά αυτή τη φορά. Πάνω από μια φορά. Κι εγώ συνέχισα να κάνω ότι το απολαμβάνω.
Και πια την τρίτη μέρα του είπα «Λύσε με, λύσε με επιτέλους να σε πάρω μια αγκαλιά. Δεν είμαι ζώο».
Κι εκείνος είπε «όχι δεν είσαι, είσαι γυναίκα πια, σε έκανα γυναίκα» .
Και με έλυσε.
Το κάναμε τρεις φορές στη σειρά μέχρι που έπεσε διαλυμένος στο κρεβάτι και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε ήταν δεμένος στο χειροπόδαρα. Με κοίταξε γελώντας πονηρά, «έλα, κόψε τα αστεία, λύσε με».
«Θα σε λύσω» του χαμογέλασα.
«Λύσε με δεν είναι αστείο» είπε.
Κι εγώ είπα «το ξέρω ότι δεν είναι αστείο. Ξέρεις χτες κάθισα και σκέφτηκα ότι εμείς οι γυναίκες –όπως αυτή που με έκανες δηλαδή- είμαστε κατά κύριο λόγο ριγμένες στο κρεβάτι. Θέλω να πω, είναι πολύ περισσότερο πιθανό να σας πάρουμε εμείς πίπα παρά εσείς σε εμάς. Εντάξει, ένα γλυψιματάκι μπορεί να το κάνετε αλλά πίπα, μέχρι τέλους, να χύσουμε, δεν».
«Μη μιλάς σαν νταλικιέρης, με αηδιάζεις» είπε ο Σάκης, «λύσε με».
«Θα σε λύσω. Αφού πρώτα σαν σωστή γυναικούλα μου πάρεις μια καλή πίπα. Σ’ εμένα στο αγοράκι σου».
«Είσαι τρελή» είπε κι έσφιξε τα χείλη του.
«Όχι, απλά νιώθω ριγμένη. Εσύ διασκέδασες τόσο μαζί μου, τόσες μέρες κι εγώ καθόλου. Έλα, πάρε μια πίπα στο αγοράκι σου»
Κατέβασα το εσώρουχο και πήγα κι έκατσα πάνω στο πρόσωπό του.
«Φύγε σιχαμένη, θα με πνίξεις», έστριβε και απέστρεφε το πρόσωπό του γεμάτος αηδία.
«Σάκη, αν δε με γλύψεις μέχρι τέλους θα αρχίσω να πιστεύω αλήθεια ότι προτιμάς τα πραγματικά αγοράκια τελικά. Άνοιξε το στόμα και μη διανοηθείς να με δαγκώσεις. Θα σε αφήσω να πεθάνεις εδώ μέσα από ασιτία- θα σαπίσεις μέσα στα κάτουρα και τα σκατά σου. Λοιπόν, ξεκίνα».
Ο Σάκης έσφιξε τα μάτια του και άνοιξε το στόμα. Και δεν ξαναμίλησε. Για πολλή ώρα.

Τον άφησα εκεί δεμένο και ειδοποίησα την αστυνομία. Στη δίκη έφαγε 5 χρόνια για σεξουαλική κακοποίηση και κατ’ εξακολούθηση βιασμό. Καθώς τον έπαιρναν από μπροστά μου του είπα «μην ανησυχείς, θα έχεις πολλή παρέα στη φυλακή μόλις μάθουν τι καλές πίπες παίρνεις, γλύκα». Κι εκείνος άρχισε να κλαίει. Σαν γυναικούλα.