CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

9.10.08

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον ΙΙ

(μετά από απαιτηση των αναγνωστών, η ιστορία "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον" συνεχίζεται. Για να να διαβάσετε το πρώτο μέρος κάνετε κλικ εδώ)

Είχε περάσει καιρός, σίγουρα πάνω από μήνας γιατί μου ήρθε περίοδος κάποια στιγμή. Και από τότε ξαναπέρασαν μέρες. Ο Σάκης δεν πτοήθηκε. «Θα αφήσουμε τη βρόμικη τρυπούλα σου και θα ασχοληθούμε με την άλλη» μου λέγε. Και το έκανε ξανά.
Πόναγα; Φυσικά και πόναγα. Ούρλιαζα; Όχι δεν ούρλιαζα. Δε θα του έδινα τη χαρά να ουρλιάξω. Είχα αποφασίσει από την πρώτη στιγμή ότι θα το δεχτώ «σαν αντράκι» όλο αυτό. Ναι, δε θα έσταζα δάκρυ, δε θα έβγαζα κιχ.
Για καλή μου τύχη ο Σάκης δεν ήταν τόσο κτήνος όσο τον είχα φοβηθεί. Μου άφηνε πάντα δυο πλήρεις μέρες καιρό για να συνέλθω και την τρίτη με επισκεπτόταν. Και πάντα εγώ δεν μίλαγα και πάντα αυτός μου έλεγε τα ίδια: αν μου αρέσει να με γαμάνε σαν αγόρι ή αν άλλαξα γνώμη, αν αποφάσισα να γυρίσω στη φύση μου.
Μια μέρα την ώρα που είχε μπει τον ρώτησα
«Αφού θες τόσο πολύ να πηδήξεις άντρα γιατί ταλαιπωρείς εμένα»
«Κάνεις μεγάλο λάθος, ποτέ δεν ήθελα να πηδήξω άντρες, δε μου αρέσει το αντρικό κορμί, μου αρέσουν οι γυναίκες»
«Γυναίκες που τις πηδάς σαν άντρες»;
«Γυναίκες που έχουν μπερδευτεί και δε θυμούνται ότι είναι γυναίκες. Σου υπενθυμίζω ποια είναι η φύση σου τονίζοντας αυτήν που δεν είναι»
«Α, το παρά φύσην έτσι το μεταφράζεις εσύ- πολύ βολικό»
«Λέμε κι εξυπνάδες»; Ρώτησε και μπήκε τόσο βαθιά που νόμιζα ότι με μαχαίρωνε. «Θα πεις κι άλλες εξυπνάδες; Άκου εδώ, εγώ θέλω να σε διδάξω κάτι αγοράκι μου, θέλω να σε διδάξω ότι αν δεν ακολουθείς τη φύση σου δε θα χαρείς ποτέ πραγματικά, η χαρά σου θα χει πάντα μια δόση πόνου μέσα της».
Και με έσπρωξε κι άλλο μπροστά και δάγκωσα το μαξιλάρι για να αντέξω τον πόνο.

Λοιπόν, πρέπει να είχε περάσει πάνω από μήνας και κανείς δεν με είχε βρει. Το σπίτι του Σάκη ήταν μια μονοκατοικία στη Φιλοθέη, στην αρχή ενός δάσους. Παρότι ήμουν αφίμωτη και όταν έλειπε καλούσα σε βοήθεια και χτυπούσα με το κρεβάτι τον τοίχο, κανείς δεν μ' άκουγε. Είχα προσπαθήσει να ξελυθώ αλλά καμία επιτυχία. Και πια είχα αρχίσει να κουράζομαι. Ναι, πια είχε αρχίσει να σπάει κάτι μέσα μου. Όταν ο Σάκης έμπαινε στο δωμάτιο την τρίτη μέρα, με το που με ακουμπούσε ήθελα να αρχίσω να κλαίω. Και τότε κατάλαβα ότι έπρεπε να γλυτώσω απ΄ τα χέρια του.
«Λοιπόν σ αρέσει να σε γαμάνε σαν πουστράκι» με ρώτησε ως συνήθως. «
Καλά είναι» του είπα εγώ «αλλά έχω αρχίσει να νοσταλγώ την γλύκα στην άλλη τρυπούλα μου» του είπα.
«Τι;» είπε σα να μην άκουσε
«Έχω αρχίσει να νοσταλγώ τις χαρές της γυναικείας ηδονής» του είπα ξανά.
Αλήθεια το λες»; Μου είπε

«Ναι» είπα.
Κι εκείνος βγήκε, άλλαξε προφυλακτικό και αυτή τη φορά με πήρε κανονικά.
Δεν ένιωθα τίποτα- μόνο πόνο, ξανά. Αλλά βογκούσα προσποιούμενη την ερεθισμένη. Κι εκείνος χάρηκε.
Δε με έλυσε, μα αυτή τη φορά ήρθε την επόμενη μέρα. Και με ξαναπήρε ιεραποστολικά αυτή τη φορά. Πάνω από μια φορά. Κι εγώ συνέχισα να κάνω ότι το απολαμβάνω.
Και πια την τρίτη μέρα του είπα «Λύσε με, λύσε με επιτέλους να σε πάρω μια αγκαλιά. Δεν είμαι ζώο».
Κι εκείνος είπε «όχι δεν είσαι, είσαι γυναίκα πια, σε έκανα γυναίκα» .
Και με έλυσε.
Το κάναμε τρεις φορές στη σειρά μέχρι που έπεσε διαλυμένος στο κρεβάτι και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε ήταν δεμένος στο χειροπόδαρα. Με κοίταξε γελώντας πονηρά, «έλα, κόψε τα αστεία, λύσε με».
«Θα σε λύσω» του χαμογέλασα.
«Λύσε με δεν είναι αστείο» είπε.
Κι εγώ είπα «το ξέρω ότι δεν είναι αστείο. Ξέρεις χτες κάθισα και σκέφτηκα ότι εμείς οι γυναίκες –όπως αυτή που με έκανες δηλαδή- είμαστε κατά κύριο λόγο ριγμένες στο κρεβάτι. Θέλω να πω, είναι πολύ περισσότερο πιθανό να σας πάρουμε εμείς πίπα παρά εσείς σε εμάς. Εντάξει, ένα γλυψιματάκι μπορεί να το κάνετε αλλά πίπα, μέχρι τέλους, να χύσουμε, δεν».
«Μη μιλάς σαν νταλικιέρης, με αηδιάζεις» είπε ο Σάκης, «λύσε με».
«Θα σε λύσω. Αφού πρώτα σαν σωστή γυναικούλα μου πάρεις μια καλή πίπα. Σ’ εμένα στο αγοράκι σου».
«Είσαι τρελή» είπε κι έσφιξε τα χείλη του.
«Όχι, απλά νιώθω ριγμένη. Εσύ διασκέδασες τόσο μαζί μου, τόσες μέρες κι εγώ καθόλου. Έλα, πάρε μια πίπα στο αγοράκι σου»
Κατέβασα το εσώρουχο και πήγα κι έκατσα πάνω στο πρόσωπό του.
«Φύγε σιχαμένη, θα με πνίξεις», έστριβε και απέστρεφε το πρόσωπό του γεμάτος αηδία.
«Σάκη, αν δε με γλύψεις μέχρι τέλους θα αρχίσω να πιστεύω αλήθεια ότι προτιμάς τα πραγματικά αγοράκια τελικά. Άνοιξε το στόμα και μη διανοηθείς να με δαγκώσεις. Θα σε αφήσω να πεθάνεις εδώ μέσα από ασιτία- θα σαπίσεις μέσα στα κάτουρα και τα σκατά σου. Λοιπόν, ξεκίνα».
Ο Σάκης έσφιξε τα μάτια του και άνοιξε το στόμα. Και δεν ξαναμίλησε. Για πολλή ώρα.

Τον άφησα εκεί δεμένο και ειδοποίησα την αστυνομία. Στη δίκη έφαγε 5 χρόνια για σεξουαλική κακοποίηση και κατ’ εξακολούθηση βιασμό. Καθώς τον έπαιρναν από μπροστά μου του είπα «μην ανησυχείς, θα έχεις πολλή παρέα στη φυλακή μόλις μάθουν τι καλές πίπες παίρνεις, γλύκα». Κι εκείνος άρχισε να κλαίει. Σαν γυναικούλα.

12 σχόλια:

sot είπε...

Αλλαγή σκηνικού στο 2ο μέρος.
Έχει και ηθικοπλαστικά διδάγματα κι το κατατάξουν σαν x-rated.
Εκτός από τον τίτλο του πολλές παροιμίες και ρητά επιβεβαιώνει.
"Όποιος τρώει κάθε μέρα παντεσπάνι, το ψωμί το λαχταράει", "Έχει ο καιρός γυρίσματα", "Ό,τι κάνεις θα το πάθεις", "Μεγάλη μπουκιά φάε , μεγάλη κουβέντα μη λες", "Εκεί που είσαι ήμουνα και δω που είμαι θα 'ρθεις", "Που πας ρε Καραμήτρο",
...


"Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες(?)" :)

sot είπε...

... κι ας το κατατάξουν ...

Ινδιάννα είπε...

Τέτοιο κειμενο πυκνο σε λαϊκή σοφία θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Αλλα μου βάζουν τρικλοποδιές δάκτυλοι του συντηριτικού μας συστήματος! (χα χα, εντάξει, ομολογώ ότι το παράκανα αυτη τη φορά).

Το ζήτημα είναι ότι υπάρχει και πιο kinky stuff (!). Την επόμενη Πέμπτη.

ΥΓ. Έτσι που πάω να μας το κάνουν ""κατάλληλο άνω των 17"" το μπλογκ! ;Ρ

sot είπε...

Αν το διαβαζαν οι μαθητές σίγουρα ποτέ δε θα ξέχναγαν τη φράση "Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον". Ετοίμασε πρόταση στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο :)

Tanila είπε...

PΠεμπτη 16/10, το σημειώνω

Ινδιάννα είπε...

Sot
όχι που θα γυρίσουν εμένα να μου πουν ότι δε μπορώ να αλλάξω τα πάντα στην εκπαίδευση! Κατ' όπως φαίνεται δε μπορώ να τους αλλάξω, αλλα μπορώ να τους γμσ όλους!;ΡΡΡ

Tanila
ένα πράγμα θα σου πω:
το like a virgin μετά από αυτο το κείμενο
δε θα σου ακουστει ποτέ ξανά το ίδιο!

Ανώνυμος είπε...

Μ' αρέσει που σχεδόν πάντα καθένας παίρνει ότι του αξίζει στις ιστορίες σου. Και με αυτη τη λογική δεν ξέρεις και ποιον να συμπαθήσεις ή με ποιον να ταυτιστείς, οι θύτες είναι και θύματα του ίδιου του εαυτού τους ώρες ώρες...
Επίσης μου αρέσει που ποτέ κανεις δεν ξέρει τι μπορει να περιμένει από εσένα (τη μια είσαι μέσα στον ιδεαλίσμο και την επόμενη μέσα στον κυνισμό)!

ΥΓ. Πάντως αν εγώ ήμουν ο Σάκης, θα χρησιμοποιούσα και λίγο "λιπαντικό". Μη σου πω ότι τότε η ιστορία θα είχε πολύ διαφορετική καταληξη (αυτη δε θα ήθελε ποτέ να την ελευθερώσουν και τέτοια- χα χα)

Ινδιάννα είπε...

Τομ
οι περισσότεροι κυνικοι είναι απογοητευμένοι ιδεαλιστές -δεν είναι τόσο μεγάλη η απόσταση, μη νομίζεις!

Επίσης έχεις δίκιο, στα κειμενα μου συνήθως υπάρχει μια τέτοια "δικαιοσύνη"- χμ, λες αυτο να φταιει που τελικά μοιαζουν "διδακτικά"?

ΥΓ. Συγνώμη εμεις εδώ κάνουμε βαριά λογοτεχνία με ανάλαφρο τρόπο, πραγματευόμαστε υπαρξιακά ζητήματα με Δούρειο Ίππο το σεξ κι εσύ μας τα ισοπεδώνεις όλα και κάνει το κείμενο hardocore. Ε, ε, σεμνάαα! :Ρ

Ανώνυμος είπε...

Εμενα δε ξερω πως αλλα συνειρμικα αυτό το αγοροκοριτσο με πηγε στην Anne Bonny ,βεβαια ο σακης μακραν απεχει από τον calico jack μιας και επαιρνε πολλες προφυλαξεις και δεν ηταν και τοσο του ρισκου, όμως αυτό που το δενει ακομη πιο πολύ είναι το φτυσιμο λιγο πριν από την ποινη που σε παραφραση θα μπορουσε να είναι ‘αν φεροσουν σαν αντρας δεν θα σε φτυναν σα σκυλι’
Να σου πω την αληθεια το ‘σαν γυναικουλα ‘ δεν μ’ αρεσει,

Να πω και γω την σοφια μου ,
‘οποιος πηδαει πολλα παλουκια στο τελος παλουκωνεται’

Βεβαια ο σακης (αν δεν αλλαξει γουστα στη φυλακη) πηρε μια γευση για το πώς να ξεκιναει και πώς τελειωνει. Αν είναι καλος μαθητης θα τουχει μεινει αξεχαστο

Ινδιαννα βλεπω μια αγωνιστικη διαθεση , τι εγινε ξεθαψαμε το τσεκουρι του πολεμου?

hawkeyed

Ινδιάννα είπε...

Το "σαν γυναικούλα" δεν είναι politicaly correct αφού εκφράζει στερεότυπο -οι άντρες δεν κλαίνε κλπ, κλπ. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι πιο ματσο άντρες που γνώρισα ήταν μεγάλες κότες, και ήθελα να σπάσει το στερεότυπο.Δεν είναι μόνο οι γυναικούλες πονηρές, κατίνες, δειλές, δολοπλόκες, εκδικητικές κλπ, κλπ αλλά και οι άντρες επίσης- άρα τους ταιριάζει μια χαρά το ..."γυναικούλες".

ΥΓ. Η μάχη των φύλων δεν τελειώνει ποτέ, απλά γνωρίζει ανακωχές και υφέσεις. Και όταν είσαι σε φάση που δεν έχεις τίποτα, δεν έχεις και τίποτα να χάσεις. Οπότε τότε το τσεκούρι βγαινει και τα λες τσεκουράτα. Κι όποιον πάρει ο Χάρος! ;Ρ

ΥΓ2. Πλάκα πλάκα τώρα που το λες, δεν έχω γράψει μια ιστορία με πειρατές ποτέ... Χμ, καλή ιδέα!

sot είπε...

Τους χρειάζεται :)

Ανώνυμος είπε...

με ευχαριστηση διαβασα οτι γινομαι εμπνευστης σου για περιπετειωδεις ιστοριες,
εξ απο ανεκαθεν απο αντιδραση ειχα αδυναμια σε γυναικες της δρασης,
η μανα μου βεβαια μαζι με το μικρο λαχειοπωλη μου ειχε παρει το κοριτσακι με τα σπιρτα γιατι λεει μονο αυτα ειχε για την ηλικια μου,
τελος παντων που να σου λεω,

παντως δεν ειναι και ασχημο να αναβουν τα αιματα και να ανεβαινουν λιγο οι τονοι γιατι μετα οι πανσοφοι ινδιαννοι εχουν ολοκληρη τελετουργια για την απολαυση και εδραιωση της ειρηνης,
ειναι θεμα χρονου και κανενας ινδιαννος δεν βιαζεται γιατι καποια στιγμη ολα μπαινουν στη θεση τους

hawkeyed