Χαμένοι στη μετάφραση

Στο προηγούμενο κείμενο ο Άμμος καταλήγει πως "τους ανθρώπους τους ενώνει η μέσα φωτιά. Κι αυτό είναι που κάνει τις διεισδύσεις και τις υποδοχές μας ξεκάθαρα πολιτικές. Το στοίχημα είναι αν θα τις αφήσουμε να μας πυρπολήσουν με πάθος προς την αυθεντικότητα". Δεν ξερω αν ο Άμμος λέγοντας "πολιτικές" εννοεί τον έρωτα ως statement (δήλωση, θέση, στάση ζωής). Εγώ πάντως ως τέτοιο τον αντιλαμβάνομαι.

«Τι σκατά του βρίσκεις, δεν βλέπεις πώς σου συμπεριφέρεται, πώς σου μιλάει!» ωρύεται ο LX.
«Είναι δυνατόν να κάθεσαι μαζί του για το καλό σεξ»; αναφωνεί η Άρια έτοιμη να με χαστουκίσει.
Σεξ;
Δεν ξέρω αν μιλάμε για το ίδιο πράγμα όταν αναφερόμαστε στο «σεξ».

Για εμένα αυτό που συμβαίνει στο κρεβάτι δεν είναι «σεξ». Αυτό που έχουμε εμείς είναι μια γλώσσα ακατάληπτη που κανείς δε μπορεί να συλλάβει. Γιατί αυτή η γλώσσα δεν υπάρχει πουθενά. Κι όπως η λάβα φτιάχνει το βράχο μα δεν ήταν στ’ αλήθεια αυτό το πέτρωμα, έτσι και του έρωτα η διάλεκτος μπορεί να μπει σε λέξεις μα είναι μόνο κέλυφος.
Και όταν μιλάμε ύστερα για όσα έχουν γίνει, όταν το αφηγούμαστε σαν κριτικοί στεκόμαστε και όχι σαν καλλιτέχνες. Το έργο περιγράφουμε μα όχι την πράξη- τέχνη.
Κι όταν μου λες «γιατί σου αρέσει τόσο πολύ έτσι;» κι εγώ σου λέω «γιατί είναι σα να με αγαπάς» -ξέρω ότι δε με αγαπάς, το έχεις πει. Μα εκείνη την ώρα που είσαι ολόκληρος μαζί μου -όχι μόνο τα λόγια μα οι ματιές και το ύφος σου, εκείνη την ώρα που η αναπνοή σου αλλάζει, που τα πόδια σου κρατούν παγιδευμένα τα δικά μου και τα δόντια σου μπήγονται πάνω από την κλείδα μου, που το make up φεύγει και ο ιδρώτας στάζει και φοβάμαι μη λιώσεις σαν κερί και σε χάσω απ’ τα χέρια μου, εκείνη την ώρα που με σφίγγεις και τσιρίζω σε μια άγρια χαρά και εσύ γελάς κι εγώ σε κοιτάω και με φιλάς και ψιθυρίζεις «γιατί σου αρέσει τόσο αυτό, πες μου», «γιατί έτσι που με κρατάς είναι σα να με αγαπάς», ναι το ξέρω.
Ξέρω ότι δεν θα το παραδεχτείς ποτέ αλλά εκείνη την ώρα με αγαπάς. Και όχι με το στόμα. Ούτε με το σώμα σου. Με όλο σου το Είναι. Γιατί μαζί μου εκείνη την ώρα καταλύεις το χρόνο δημιουργώντας το μοναδικό έργο τέχνης που γινόμαστε ο ένας μες στον άλλο. Το απολύτως προσωπικό μας αριστούργημα. Και αυτό γινόμαστε μόνο μαζί. Με άλλες κάνεις άλλα. Όχι αυτό όμως.

-Δεν είναι ότι δε μου αρέσεις ή ότι δεν είσαι έξυπνη. Αλλά δε γίνεται να είμαστε ζευγάρι γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί που πρέπει συνέχεια να σου εξηγώ και να μου εξηγείς τι εννοείς. Πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω πιο ταιριαστοί για εμάς που δε χρειάζεται να αναλώνουμε τόσο χρόνο στο να εξηγούμε πώς εννοούσαμε αυτό ή εκείνο.
Και με κοιτάς.
-Όχι, εντάξει, μην εξηγείς άλλο, το κατάλαβα, σου λέω.
-Δεν ξέρω τι να κάνω, θες να σου λέω ψέματα; Θες να σε αφήνω στον μικρόκοσμο των φαντασιώσεών σου, στον κόσμο που νομίζεις ότι είμαστε μαζί, μα δεν είμαστε και πρέπει να το ξέρεις- δεν πρέπει να σε ενημερώσω;
-Αλίμονο, λέω, είμαστε πάντα υπέρ της πληροφόρησης.

Είμαι ξαπλωμένη με τα ρούχα στο κρεβάτι και θέλω να βρω κουράγιο να σηκωθώ να φύγω, αλλά δε μπορώ. Δεν ξέρω ποιον να κατηγορήσω για το βάρος που νιώθω και κατηγορώ τα ρούχα. Απ’ την ώρα που χωριστήκαμε στο στρώμα και ντυθήκαμε άρχισε η αποσύνθεση όλης της ευτυχίας μου. Τα ρούχα ταυτίζονται με λέξεις, ο πολιτισμός είναι ο «εγγραμματισμός» και με τις λέξεις ου μπλέξεις, καμία ευτυχία δε μπορεί να κρατήσει πολύ μέσα στις δαγκάνες του «πλαισίου συμφραζομένων» μέσα στον «θόρυβο» της επικοινωνίας –τα λέει ο Βέλτσος αλλά ποιος ακούει. Μια χαρά δεν ήμασταν χωμένοι στο ερωτικό κουκούλι μας κλωσμένο απ’ την "ολική σωματική γλώσσα" του Jousse; Ποιος μπορεί να μεταφράσει λάθος ένα χάδι ή έναν αναστεναγμό; Κι άντε να περιγράψω με το αλφάβητο τη μυρωδιά σου που δε μοιάζει με τίποτα και με δένει σαν ξόρκι πάνω σου.

-Οπότε για να καταλάβω, αφού δεν έχουμε «σχέση» τι έχουμε;
-Έχουμε σχέση αλλά όχι όπως την εννοείς εσύ. Δεν έχουμε σχέση-«σχέση», έχουμε φιλική σχέση και κάνουμε σεξ πού και πού.
-Συνήθως αν κάνεις αυτά που κάνουμε μαζί- βγαίνουμε, πίνουμε, βλέπουμε dvd, κάνουμε έρωτα, κοιμόμαστε και το πρωί φεύγουμε χέρι- χέρι για τη δουλειά- κάποιοι το λένε «σχέση».
-Να τώρα βλέπεις; Πρέπει κάθε φορά να συζητάμε για το πώς θα μεταφράσουμε κάθε μας λέξη γιατί ανάλογα με το context δίνουμε άλλο νόημα ο καθένας.

Θα ήθελα να μπορούσαμε να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τις «λέξεις» και τα «πλαίσια» και να μην χρειάζεται να επικυρώσουμε λεκτικά αυτό που ζούμε, να μην πασχίσουμε να του δώσουμε διάρκεια κρατώντας το σε νάρθηκες λογικών προτάσεων. Θα ήθελα να μη χρειάζομαι να το ονομάσω «σχέση» όλο αυτό για να νιώθω ασφάλεια και θα ήθελα να μην χρειαζόταν να το ονομάσεις «sex- buddies» για να νιώσεις εσύ ασφάλεια. Και θα ήθελα να μπορούσες να καταλάβεις ότι όταν με ρωτάς «γιατί σου αρέσει τόσο έτσι» έχεις ήδη απαντήσει με τη φωνή σου σε αυτή την ερώτηση: γιατί είσαι εσύ εκεί. Και θα μου άρεσαν τα πάντα. Αφού είσαι εσύ ολόκληρος, ατόφιος, εκείνη την ώρα στην πιο πλήρη επικοινωνία που μπορούμε να έχουμε.

-Θα φύγεις τώρα; Με ρωτάς
-Ναι.
-Πρέπει να πάω κι εγώ για δουλειά, θα με αφήσεις στο ΜΕΤΡΟ;
-Ναι.
-Κοίτα δε γίνεται να φύγεις με τέτοια μούτρα, να σε δουν από απέναντι οι οικοδόμοι που σε καμάκωναν χτες και θα καταλάβουν ότι εγώ σε έκανα έτσι. Με τι κούτελο θα βγω στην κοινωνία;
-Ναι ε;
-Πρέπει να σου φτιάξω το κέφι.
-…στα γρήγορα;

-Αχ, μ αρέσει έτσι…
-Γιατί; Ρωτάς ψιθυρίζοντας μέσα στο αφτί μου
-Γιατί στο χω πει χίλιες φορές, έτσι όπως με κρατάς είναι σαν να με αγαπάς- και μην αρχίσεις τα…
-Σκάσε. Σκάσε… και με φιλάς.

Σκάω.
Από ευτυχία.

«Και καλά αφού δεν επικοινωνείτε τότε γιατί συνεχίζει να βγαίνει μαζί σου και να σε μπερδεύει» λέει ο LX.
«Ναι, γιατί δε βρίσκει άλλη;» ρωτά η Άρια.
«Γιατί με τις άλλες επικοινωνεί λεκτικά αλλά όχι στο κρεβάτι».
«Χμ, άρα δεν είσαι εσύ τελικά η χαμένη στη μετάφραση»λέει η Άρια.
«Ναι κι εγώ έτσι σκέφτομαι, ότι μάλλον είμαι η κερδισμένη στη μετάφραση» και συνεχίζω να γελάω σαν ηλίθια.
«Οh, that cum smile» λέει ο LX και παραγγέλνει κι άλλο ποτό.