Είναι σα να είμαστε στους αντιθέτους συρμούς του ΜΕΤΡΟ. Σε κάποιον σταθμό συναντιόμαστε. Σε κοιτάζω μέσα από το παράθυρο. Με κοιτάς απ’ το δικό σου. Μου χαμογελάς πίσω απ’ το τζάμι. Σου κάνω με το χέρι «γεια». Και μετά τα τρένα φεύγουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και μετά μόνο ο θόρυβος. Ανάμεσά μας. (Parov Stelar ft Luke - Your fire)
Περιμένω στη στάση μέσα στο κρύο. Με το ίδιο παλτό που φόραγε η μητέρα μου πριν γεννηθώ. Κρατάω στο χέρι το βιβλίο του Φ. Κάθομαι μόνη μου στη στάση και πέφτει η βροχή. Περνάει ένα αμάξι σαν το δικό σου. Κοιτάω την πινακίδα. Πάλι δεν είσαι. Κρατάω το βιβλίο. Τυλίγομαι στο παλτό. Νιώθω ζεστά. Με τα πράγματα εκείνων που είναι ακόμα κοντά μου. (Hugo Race & True Spirit- Before the flood -αν θέλετε μια οπτικοποιημένη εκδοχή του περάστε κι απ' τη Vain!)
«Με αγνοείς» λες. «Με αγνοείς». «I’ m trying to be all yours/ although I ain’ t answering your calls/ don’t say I’m false/ I’m only following my thoughts …». Δεν σε αγνοώ. Απλα τραγουδάω το αγαπημένο σου τραγούδι. (Luomo - Tessio)
Πέφτει η νύχτα. Παγωνιά. Φως μόνο απ’ την οθόνη του υπολογιστή. (Miles Tilmann - Stairs to snow)
Στο gmail. Άλλο ένα γράμμα που δε θα στείλω. «exeis patisei to koumpi pou se deixnei aorati sto mail?Alla o,ti de fainetai de simainei oti den yparxei. Eisai mesa?». Τα γράμματα στο gtalk μικρά σα να ψιθυρίζουν. Κι αν είμαι, κι αν δεν είμαι; Έτσι κι αλλιώς δηλώνω αόρατη. Σαν φάντασμα. Πως μπορει να σε αγνοεί ένα φάντασμα; Πώς μπορώ να σε αγνοώ αφου δεν υπάρχω; (A weather - Spiders snakes)
Περιμένω στη στάση μέσα στο κρύο. Με το ίδιο παλτό που φόραγε η μητέρα μου πριν γεννηθώ. Κρατάω στο χέρι το βιβλίο του Φ. Κάθομαι μόνη μου στη στάση και πέφτει η βροχή. Περνάει ένα αμάξι σαν το δικό σου. Κοιτάω την πινακίδα. Πάλι δεν είσαι. Κρατάω το βιβλίο. Τυλίγομαι στο παλτό. Νιώθω ζεστά. Με τα πράγματα εκείνων που είναι ακόμα κοντά μου. (Hugo Race & True Spirit- Before the flood -αν θέλετε μια οπτικοποιημένη εκδοχή του περάστε κι απ' τη Vain!)
«Με αγνοείς» λες. «Με αγνοείς». «I’ m trying to be all yours/ although I ain’ t answering your calls/ don’t say I’m false/ I’m only following my thoughts …». Δεν σε αγνοώ. Απλα τραγουδάω το αγαπημένο σου τραγούδι. (Luomo - Tessio)
Πέφτει η νύχτα. Παγωνιά. Φως μόνο απ’ την οθόνη του υπολογιστή. (Miles Tilmann - Stairs to snow)
Στο gmail. Άλλο ένα γράμμα που δε θα στείλω. «exeis patisei to koumpi pou se deixnei aorati sto mail?Alla o,ti de fainetai de simainei oti den yparxei. Eisai mesa?». Τα γράμματα στο gtalk μικρά σα να ψιθυρίζουν. Κι αν είμαι, κι αν δεν είμαι; Έτσι κι αλλιώς δηλώνω αόρατη. Σαν φάντασμα. Πως μπορει να σε αγνοεί ένα φάντασμα; Πώς μπορώ να σε αγνοώ αφου δεν υπάρχω; (A weather - Spiders snakes)
6 σχόλια:
Καλή , ξεκούραστη Κυριακή!
Μια χαρά το "άνοιξες" το σετ με έναν τρυφερό Stelar, μετά γιατι σε πήρε ο κατήφορος???
Ωραίο το πακέτο- απλα με τέτοιο ήλιο και χαρά θεού, τα κατέβασα να τα ακουσω καλύτερα το βράδυ ;)
N.Ago
ευχαριστώ και σου το εύχομαι κι εσένα (αν και παει καιρός που οι Κυριακές μου ΔΕΝ ειναι πια μέρες ξεκούρασης) :(
Tom
ε, τώρα που σουρουπώνει όμως (απ' το μπαλκόνι βλέπω μοβ ουρανό με λίγο ραφ και πορτοκαλί στο βάθος!) νομιζω μια χαρά πάνε οι downtempo μέλι...χολικές μουσικές! ;)
Μεγάλο σε διάρκεια το σημερινό σετ αλλά χαλάλι του. Άξιζε τον κόπο και ο "δανεισμός" γιατί ταιριάζει 100%.
Υπέροχο και το τραγούδι που το κλείνει.
Ακόμα κι αν δεν άκουγε κανείς τα τραγούδια, μόνο και μόνο το κείμενο που τα συνοδεύει θα ήταν αρκετό για να του δημιουργήσει ένα μοναδικό σπαρακτικό συναίσθημα. Ξέρεις, από κείνα τα πολύτιμα, τα τόσο γοητευτικά και σπάνια, που τα αναζητάς παντού και πάντα κι όταν τα βρεις δικαιώνεται κάθε ευχή σου...
Σου μοιάζει το κείμενό σου.
theorema
Sot
η καταθλιψη έχει μεγάλη διάρκεια (είναι και μεγάλη λέξη αν το σκεφτεις, μέχρι να την προφέρεις την έχεις πια ήδη πάθει)!
Theorema
είναι πολύ αστείο ότι οι περισσότεροι φιλοι μου λένε ότι μιλάω ΠΟΛΥ (και ειναι αστείο γιατι οι φίλοι μου με βλέπουν αραιά και πού, και δεν ξέρουν ότι τον υπολοιπο καιρό μένω σπιτι και δεν μιλαω ΚΑΘΟΛΟΥ και σε κανέναν)
Αυτο το κειμενο λοιπον που είναι (σχετικά) λιγομιλητο
ναι, μου μοιαζει περισσότερο
απ' τα φλύαρά μου...
χαιρομαι που το νιώθεις... :)
Δημοσίευση σχολίου