oh my God it's a beautiful blog - indieannlog set #12

Νερό... Διάβαζα στο εξαιρετικό βιβλίο της Sue- Ellen Case (performing science & the virtual), ότι το δίκτυο κατάφερε να εξελιχθεί σε έναν παράλληλο κόσμο, που είναι χωρισμένος σε περιοχές/ κοινότητες και κατακτούμε τη θέση μας σε αυτές, όχι βάσει της ιθαγένειας που αποκτούμε με την γέννηση μας, αλλά μιας ιθαγένειας που την δημιουργούμε με τα κοινά ενδιαφέροντα και την κουλτούρα μας. Αυτό μου φάνηκε πολύ κοντά στην εικόνα που έχω εγώ για το διαδίκτυο- στην δική μου πραγματικότητα γι’ αυτό. Sam Beeton -What you look for

Γη... Η κολλητή μου και το alien θεωρούν απίστευτο ότι βγαίνουμε και μοιραζόμαστε προσωπικά μας κομμάτια με όλο το worldwide web- «ξέρεις πόσοι τρελοί και ανώμαλοι κυκλοφορούν στο internet»; Εγώ πάλι ξέρω αλλά δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα τους: γιατί οι τρελοί και οι ανώμαλοι δεν έρχονται στο blog μας, χωρίς να μπορώ να το τεκμηριώσω πρακτικά, θεωρητικά ξέρω ποιοι μας διαβάζουν και σε ποιους απευθύνομαι. Ted Leo & the pharmacists – Me & Mia

Φωτιά... Όσο για το κομμάτι του να παίζω μουσική στο blog, το αισθάνομαι κάπως σα να παίζω μουσική από την ταράτσα μου! Από τα απέναντι σπίτια κάποιοι ανοίγουν το παράθυρο και σε ακούνε σχολιάζοντας θετικά ή αρνητικά, κάποιοι το κλείνουν για να σε αποφύγουν και άλλοι καλούν την αστυνομία. Και θα έρθει η αστυνομία –που ξέρει πάντα να χαλάει το fun part του κόσμου μας. Αλλά στο μεταξύ κάποιοι έχουν χορέψει σε αυτή τη μουσική. Για εμένα το blog είναι ένα διαρκές πάρτι. Και με αυτό το τραγούδι χορεύω εδώ και τρεις μέρες ασταμάτητα (α, ρε Sot, είσαι μια καταστροφή- χα χα) A beautiful silence – Beautiful girl


Αέρας... Και θέλω να πιστεύω ότι οι indie πιτσιρικάδες απ’ το πουθενά, που κάνουμε download τη μουσική τους και την μοιράζουμε στο δίκτυο, δεν πιστεύουν ότι τους «κλέβουμε λεφτά από την τσέπη» -ίσα ίσα, χαίρονται που τους ακούνε και κάπου τόσο μακριά από τον τόπο τους. Και ίσως κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια –διότι προσωπικά π.χ σκασίλα μου αν τα βιβλία μου δεν πουλήσουν τίποτα και κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες από χέρι σε χέρι- εμένα μου αρκεί να με διαβάζουν. Και εφόσον η βιομηχανία της μουσικής έχει πεθάνει όπως την ξέραμε, πρέπει και οι καλλιτέχνες να πάρουν απόφαση ότι λεφτά θα κερδίζουν μόνο με τον ιδρώτα τους σε live performances. Γιατί ό,τι και να κάνει το internet, ποτέ δε θα σταματήσουμε να πληρώνουμε για να ακούσουμε ζωντανά το αγαπημένο μας τραγούδι! Isley brothers - This old heat of mine (is weak for you) & Vines – Kara Jayne

ΥΓ. Το παίζω άνετη, αλλά κάθε φορά που ανεβάζω τραγούδι (διότι το λινκ στα σχόλια μας άλλαξε τα φώτα και δεν έπαιζε τίποτα), έχω ένα άγχος μη μας βρουν και μας καταργήσουν το blog- και έχω τρελή ποσότητα κειμένων εδώ, απ’ τα οποία δεν έχω και αντίγραφα…