CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

4.10.09

Πλειοψηφιοκρατία -indieannalog set #42

Γη… Κάποια χρόνια πριν ο Νομπελίστας οικονομολόγος Kenneth Arrow απέδειξε το «θεώρημα του αδύνατου» (the impossibility theorem). Βάσει αυτού δεν υπάρχει καμία μέθοδος που να μπορεί να μεταφράσει τις προτιμήσεις των μεμονωμένων ψηφοφόρων μιας κοινωνίας στις προτιμήσεις την κοινωνίας αυτής ως συνόλου. Ο άνθρωπος, με λίγα λόγια, είπε οι εκλογές σε μια Δημοκρατία δεν προσφέρουν Δήμο- Κρατία αλλά μονάχα την βεβαιότητα ότι θα ακουστούν όλες οι ατομικές απόψεις, αλλά όχι η ΜΙΑ περιβόητη «κοινωνική εντολή» που όλοι βαυκαλίζονται ότι παίρνουν ως Πρωθυπουργοί. Οπότε γιατί τελικά να πάω να ψηφίσω, εγώ θα κάνω τη διαφορά;

Φωτιά…Δεν αμφισβητεί κανείς το προβάδισμα της Δημοκρατίας έναντι άλλων πολιτευμάτων, δεδομένης της γενναιοδωρία της -κατά την οποία «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο» και της γενικότερης φιλελεύθερης πνοής της. Αυτό που απασχολεί όμως είναι το πώς μπορεί να υπάρξει ουσιαστική δημοκρατία. Διότι δε θέλει και μεγάλη σοφία για να καταλάβεις ότι η «δημοκρατία» δεν εκφράζει πλέον τη δύναμη του λαού των 1000 κατοίκων της αρχαίας Αθήνας αλλά τα σφυρίγματα και τα ουρλιαχτά της πλειοψηφίας των 11.000.000 της σύγχρονης Ελλάδας. Έτσι φτάνουμε σε αυτό που εκτός από «δημοκρατία» στις μέρες μας ονομάζεται ενίοτε και «τυραννία της πλειοψηφίας».

Αέρας… Ξαφνικά μπαίνουν πολλές παράμετροι στη μέση: διότι ναι μεν ο λαός ψηφίζει, αλλά ο λαός είναι ένα πράγμα; Έχουν όλοι τα μυαλά στο κεφάλι τους –εννοώ, μετά τα 18 είναι όντως «μυαλωμένοι» όσοι ψηφίζουν; Είναι ενημερωμένοι για το τι χρειάζεται ο τόπος (γιατί κατά ένα περίεργο τρόπο οι περισσότεροι γνωστοί μου από την επαρχία, ψηφίζουν ό,τι και οι γονείς τους και έχω δει πολλές γιαγιάδες να μπαίνουν στο παραβάν με το σταυρωμένο ψηφοδέλτιο που τους έδωσε ο γιος τους). Κι εμείς οι υπόλοιποι που ψηφίζουμε με καθαρή την συνείδηση μας, πιστευουμε αλήθεια ότι με όσα ακούσαμε τσάτρα –πάτρα σε πολιτικά ντιμπέιτ έχουμε ενημερωθεί για το τι χρειάζεται ο τόπος (sic); Με κάτι τέτοια έχω αρχισει πάλι να σκέφτομαι γιατί να φέρεις ένα παιδί σε αυτο τον κόσμο, το να ζεις στη Γη δεν έχει πια πλάκα και άλλα πένθιμα...

Τελικά καταλήγουμε να ψηφίζουμε έντεκα εκατομμύρια άνθρωποι κάποιον που υποθέτουμε ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά, χωρίς να ξέρουμε πώς θα γίνει η δουλειά, ούτε ποια είναι ακριβώς η δουλειά. Και πώς είναι δυνατόν να θέλουμε όλοι να γίνει η ίδια δουλειά: και ο αγρότης και ο άστεγος και ο εφοπλιστή και ο μικρομεσαίος! Μετά από αυτά είναι σαφές ότι η κάθε κυβέρνηση δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει όλους. Η κάθε κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να ικανοποιήσει κατά κύριο λόγο την τάξη που την επέλεξε (πλειοψηφία, θυμάστε); Στη χώρα μας αυτή είναι η μεσαία τάξη, που πάντα τρέφει την υπέροχη φαντασίωση ότι με λίγη οικονομική βοήθεια από το Κράτος θα γίνει ανώτερη τάξη. Αυτό που δεν καταλαβαίνει η μεσαία τάξη είναι ότι προκειται για ΦΑΝΤΑΣIΩΣΗ, και δε θα γίνει ποτέ! Όμως ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις τρέφοντας ελπίδες και οι Πρωθυπουργοί αισθάνονται όλο και πιο πιεσμένοι να πράξουν προς αυτό τον στόχο προκειμένου να μείνουν και στην εξουσία, επιβαρύνοντας φυσικά τα κατώτερα στρώματα, που εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.

Νερό…Έτσι καταλήγουμε σε ένα ακόμα χαρακτηριστικό της δημοκρατίας: την αδυναμία της να προσφέρει πολιτική σταθερότητα και κοινωνική ασφάλεια. Το κυβερνών κόμμα έχει συνήθως μια εύθραυστη πλειοψηφία που εύκολα μπορούν να ανατρέψουν οι τρικλοποδιές της αντιπολίτευσης και ο διαρκής πόλεμος των ΜΜΕ (η 4η εξουσία - για όποιον δεν το θυμάται) . Πολλές φορές έχει ειπωθεί ότι σε αναπτυσσόμενες χώρες , με προσφυγικούς πληθυσμούς και αναταραχές, οι δημοκρατίες δεν ενδείκνυνται μέχρι να επιτευχθεί μια στοιχειώδης κοινωνική σταθερότητα. Ο Μακιαβέλι είχε μια κυκλική θεωρία των πολιτευμάτων βάσει της οποίας κάθε μοναρχία θα παρήκμαζε σε μια ολιγαρχία και αυτή με τη σειρά της σε μια δημοκρατία και αυτή με τη σειρά της σε μια αναρχία και μετά τυραννία και ξανά μοναρχία. Μετά την άναρχη κατάσταση πέρσι τον Δεκέμβρη, όλο και περισσότερο σκέφτομαι ότι, παρότι δε θέλουμε να σκεφτόμαστε πως είμαστε τριτοκοσμικοί, είμαστε μια αναπτυσσόμενη χώρα βουτηγμένη σε ένα κοινωνικό χαρμάνι που δεν ξέρεις πού θα οδηγήσει. Κι όλο και περισσότερο τρέμω τον Μακιαβέλι. Και θα πάω να ψηφίσω. Σε αυτη την πλειοψηφική δημοκρατία δίχως νόημα. Τουλάχιστον ας ακουστεί και η δική μου άποψη. Γιατί έτσι που τα έχουμε κάνει, ίσως σε λίγα χρόνια η ΕΕ θα μας φέρει έναν Βασιλιά. Και πια δε θα ακούγεται καμία άλλη άποψη...

10 σχόλια:

night blue είπε...

To eftiaxes vlepw to texniko provlima!

night blue είπε...

Den mou fainetai oti o sullogismos sou exei kapoia vasi asxetws tou thewrimatos i oxi. Dimokratia den simainei oti oloi oi polites menoun eyxaristimenoi alla oi perissoteroi. To vasikotero provlima aplws einai ta psemmata twn politikwn i estw to anefikto twn uposxesewn tous pou syxna fainetai afou eklegoun.

night blue είπε...

H deyteri paragrafos mou fainetai polu exypni kai symfwnw apolytws.

night blue είπε...

Stin pragmatikotita kai oi politikoi einai kapoioi pou proerxontai apo mas. Den einai exwgiina onta oute oi eklektoi epi tis gis. Sto xeri mas einai na mi vgoun kapoioi fauloi ex aytwn (swsto ayto pou lene oti oi politikoi antikatoptrizoun mia koinwnia kai mia nootropia-sti voreia eurwpi giati einai diaforetikoi-ma giati oi anthrwpoi ekei den einai toso kafroi) kai sto xeri mas einai na enimerwnomaste kalutera (an kai gia na pw tin amartia mou den asxolithika kai polu kai tha apofasisw ti tha psifisw mesa sto paravan)

night blue είπε...

tha diakopsw gia ligo tin anagnwsi tou post sou -tha ta poume later an kai gia apogeuma ligo duskolo giati doulevw simera.

Ινδιάννα είπε...

night blue
μπα, το συμμαζεψα πάλι το μπλογκ κάπως αλλά τα λινκ δεν βρέθηκαν ακόμα. Εχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στον Άμμο!

Νομιζω ότι Δημοκρατία ετυμολογικά σημαινει Δήμος (λαός) και Κρατώ (κυριαρχώ), δηλαδή η κυριαρχία του λαού. Μπορει να κάνω λάθος. Αλλά αν η Δημοκρατία σήμαινε πλειοψηφιοκρατία, νομιζω θα την έλεγαν έτσι εξαρχής! Υποτιθεται ότι με μια ρομαντικη οπτική οι γνώμη των περισσοτέρων ειναι η γνώμη όλης της κοινωνίας, αλλά δεν είναι.
Όοσ για την επόμενη σκέψη, επειδή θα ψηφιζα κάποιο μειοψηφικό κόμμα έθεσα το ερώτημα "τι να πάω, αφού πάλι δε θα γινει τίποτα".

Στη σκέψη ότι οι πολιτικοι προέρχονται από εμάς, θα διαφωνήσω. Νομιζω ότι ειναι όντως εξωγήινοι. Ειναι κάτι άτομα που γεννηθηκαν στον πλανήτη Τζάκι και αν δεν ειναι απο εκεί (από τζακι δηλαδή) ειναι πρακτικώς αδύνατον να κάνουν σοβαρη καριέρα στην πολιτική. Ακόμα και αυτοι που ειναι κανονικοι άνθρωποι πριν γινουν πολιτικοι, μετα μεταλλάσονται σε ρομποτ με τεχνητη κομματική νοημοσύνη. Εχω απηυδήσει τελείως με δαυτους. Επαγγελματίες ψεύτες. Σιχτιρ!

ΥΓ. Καλά, δουλευεις Κριακάτικα; Τι ατυχία! Αντε, καλή δύναμη! )

night blue είπε...

logw eklogwn

night blue είπε...

egw ayti ti fora psifisa oikologous prasinous alla mathainw mexri stigmis oti mporei na min mpoun sti vouli :-)

Ινδιάννα είπε...

Κατεβηκα στην Αθήνα σήμερα για κάτι δουλειές και, παρότι στον εκλογικο χάρτη πολλές αλλαγές, στην καθημερινότητα όλα ειναι όπως ήταν. Να δούμε τι θα μας φέρουν οι πράσινοι- ελπίζω έστω και λίγο οικολογικό αέρα, αφου οι Οικολόγοι δε μπήκαν τη Βουλή...

sot είπε...

Συμφωνώ στα περισσότερα.
Η σημερινή μετεξέλιξη της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι ουσιαστικά ολιγαρχία κάποιων οικογενειών και συμφερόντων. Και αν δεχτούμε ότι ο λαός αποφασίζει είναι το μη συνειδητοποιημένο κομμάτι του που ακολουθεί τα κατά περίσταση διαμορφούμενα από άλλους πλειοψηφικά ρεύματα.

Η συμμετοχή μας από τη μια νομιμοποιεί αυτή την κατάσταση αλλά από την άλλη δίνει έστω την ελπίδα να ακουστούν κάποιες διαφορετικές φωνές.