CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

15.8.07

Η πίστη είναι τέχνη…

"believing is hard/ believing is art" -στο κατά Spoon Ευαγγέλιο...

«Λοιπόν, της Παναγίας σας περιμένω σπίτι, θα έχω ετοιμάσει και κάτι να φάμε, να γιορτάσουμε τον Παναγιωτάκη. Τι "ποιον Παναγιωτάκη", μωρέ; Τον μεταφραστή, που τα είχε με τη γυμνάστρια την Μαριλένα που τη φωνάζανε Μέριλιν, που ήθελε να αναστήσει το γραφείο κηδειών του παππού του και είχε μπλέξει σε μια διάρρηξη για να βρει τα χρήματα… Το ξέρω ότι τον συμπαθούσες τον Παναγιωτάκη! Πες και στην Αλέκα έτσι»!
Ο Νίκος έκλεισε το τηλέφωνο κοιτώντας τη λίστα με τα διαγραμμένα ονόματα. Δεν τους είχε βρει όλους, κάποιοι ήταν σε διακοπές -αναμενόμενο μες τον Δεκαπενταύγουστου. Γι’ αυτό απέφευγε να κάνει γιορτές στις αργίες. Αλλά του Παναγιωτάκη του το χρώσταγε και δεν ήξερε πότε έχει γενέθλια, για να τον τιμήσουν τότε. Η αλήθεια είναι ότι δεν του είχε φερθεί καλά γενικότερα.


Οι καλεσμένοι ήταν λίγοι και εκλεκτοί: ο εκδότης Κονταρές με την σύζυγό του Λένα, ο διορθωτής του ο Ανδρέας με την νεαρά ερωμένη του Εύη, η αδερφή του με τον Πετράκη και ο Φάνης –fanny τύπος που είχε πιει ήδη μια εξάδα Sol πηγαίνοντας το από πρόποση σε πρόποση:
-Λοιπόν, λοιπόν: στην υγεία της Μαρίας τη Πενταγιώτισσας –μέρα που είναι!
Τσούγκριζε με τους καφέδες των άλλων και κατέβαζε το μπουκάλι.
-Έλα, κι ένα για τη Μαίρη την Παναγιωταρά –μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά –παντρεμένη είναι, σήμερα γιορτάζει ε;
Και ξανά τα τσουγκρίσματα.
Όταν πια έφτασε η ώρα του φαγητού, ο Νίκος ύψωσε το ποτήρι του.
-Στο Παναγιωτάκη! Ένα τίμιο παιδί, με χιούμορ και ευγένεια, που άνθρωποι σαν εμάς και σαν τον Τσαρπάτη, το οδήγησαν σε δρόμους που δεν του άξιζε να πάρει.
-Αλήθεια, στον Τσαρπάτη είπες να έρθει; Ρώτησε η Λένα.
-Είναι στη Νάξο –αλλά έτσι κι αλλιώς δε νομίζω να ερχόταν. Μετά απ’ όσα συνέβησαν με τον Παναγιώτη…
-Μετά από όσα έγιναν ή μετά απ’ όσα διέδωσες γι’ αυτόν –ότι παίζει με τις ζωές ατόμων λες και είναι ήρωες σε μυθιστορήματα, ότι χρησιμοποιεί αληθινούς ανθρώπους για να ελέγξει την αληθοφάνεια των σεναρίων του…
-Μεταξύ μας, άδικο δεν είχε σε όσα έγραψε, είπε η Εύη. Όλοι ξέρουμε πώς έτσι λειτουργεί ο Τσαρπάτης.
-Δεν είναι όμως ο Τσαρπάτης το θέμα και καλό θα ήταν να μην βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω αδερφούλη μου, του είπε η Αλέκα.
-Δεν αποποιούμαι τις ευθύνες μου. Ξέρω πολύ καλά πόσο άσχημα φέρθηκα στον Παναγιωτάκη και ειλικρινά πιστεύω ότι τον αδίκησα: αυτός δεν ήταν γεννημένος loser.
-Πάντως έχεις κάνει και χειρότερα, γέλασε η Αλέκα. Για θυμήσου τον Παντελή.
-Τον Παντελή;
-Τον Παντελή, με το μηχανάκι που όλο του έσβηνε, που τα είχε με την Φώφη την χοντρή που …
-Έλα ρε Αλέκα, μα τώρα τι κουβέντες ανοίγεις. Είπαμε να γιορτάσουμε κι εσύ…, την διέκοψε ο Ανδρέας.
-Μα μας το παίζει πονόψυχος τώρα! Που απ’ όπου περνάει σπέρνει περονόσπορο, εξανέστη εκείνη.
-Η αλήθεια είναι ότι έχεις σκοτώσει καμιά δεκαριά, παρατήρησε ο Φάνης.
-Σιγά μωρέ! Δεκαριά! Καταρχάς τον Παντελή δεν τον σκότωσα εγώ, πέρασε με κόκκινο και τον πάτησε το φορτηγό. Τον πολιτικό μηχανικό, που έπεσε μέσα στον ασβέστη, δε μπορούσα να τον σώσω όπως είχε συμπεριφερθεί. Αλλά νομίζω ότι έχω σώσει πολύ κόσμο –π.χ εκείνος ο μικρός που γλυστρά απ’ το μπαλκόνι, μένει παράλυτος, δεν πεθαίνει. Η Κάτια, που έφτιαχνε τα αλλόκοτα νυφικά για να διαλέξει ποιο θα φορέσει στην κηδεία της, απλά χωρίζει, δεν αυτοκτονεί. Και ο Παναγιωτάκης εντάξει, τρώει έξη χρόνια φυλακή για τη μαλακία του -αλλά θα μπορούσα να τον έχω σκοτώσει, στο αρχικό τέλος του βιβλίου σκοτωνόταν στη συμπλοκή με τους μπάτσους.
-Ε, ε, μια πρόποση για τον Παναγιωτάκη, που ζει και βασιλεύει και σήμερα, έξη χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου έχει εκτίσει πλέον την ποινή του και είναι εδώ, κοντά μας!
-Στον Παναγιώτη! Είπαν όλοι και τσούγκρισαν κοιτώντας με συμπάθεια το ανοιγμένο βιβλίο, που στεκόταν όρθιο στην καρέκλα πίσω απ’ το σερβιρισμένο πιάτο.
-Θα μπορούσαμε πάντως να γιορτάζουμε και πεθαμένους ήρωες, είπε ο Πετράκης. Αφού και σήμερα, αν το καλοσκεφτείς, την Κοίμηση της Θεοτόκου γιορτάζουμε.
-Την λυτρωτική ανάληψή της στους ουρανούς όπου θα συναντήσει τον μονάκριβο Υιό της γιορτάζουμε αγράμματε, του είπε η Αλέκα.
-Μα είναι δυνατόν να την κλαίμε ως Παρθένο; Εντάξει, τον Ιησού τον έκανε με το Κρίνο, με τον Ιωσήφ δεν έκαναν τίποτα τόσα χρόνια μετά;
-Η πίστη για τους ορθολογιστές δεν είναι εύκολο πράγμα! Η πίστη είναι τέχνη, είπε η Λένα.
-Και για μερικούς η τέχνη είναι πίστη, πρόσθεσε ο Κονταρές και ύψωσε το ποτήρι για τον Νίκο.
Που δεν πίστευε σε καμία πραγματικότητα, παρά μόνο σ' αυτήν που δημιουργούσε μέσα στο κεφάλι του. Και ύστερα της έδινε ζωή.

24 σχόλια:

Idάκι είπε...

Και το σκούπισμα στην άμμο, επίσης :))

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες - και ζηλεύω την αργία όσο δεν φαντάζεστε!!!

Ανώνυμος είπε...

idάκι
Χρόνια Πολλά -μέρα που είναι- και
πώς λένε "δεν είναι κάθε μέρα τ' Άη Γιαννιού",
ε, εγώ σου εύχομαι η ζωή σου να είναι κάθε μέρα γιορτή,
"Κάθε μέρα της Πανα(ρ)γίας"!

:)

Agobooks είπε...

Χρόνια πολλά και πολύ υγεία σε σένα και σε όλους όσους αγαπάς και σ’αγαπάνε!

Ινδιάννα είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι κι εγώ στην Αυτού N.agoτητά σου πολλή δημιουργικότητα και το μόνο πράγμα που να σε αναχαιτίζει -πού και πού- να ναι μια οξεία τεμπελίτιδα (περνάει εύκολα, με δυο- τρεις μέρες καθισιό)! ;)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό! Μου αρέσει ιδιαίτερα αυτός ο Νίκος όπου η μόνη του πραγματικότητα είναι αυτή που φτιάχνει μεσ' το μυαλό του!

Ανώνυμος είπε...

Άγγλε (ψυχ)αναγώστη
Κάτι έχω πάθει τελευταία: ενώ αυτό το κείμενο το είχα σκεφτεί πολύ psycho και μαύρο, πάλι εύπεπτο και παιδαριώδες βγήκε. Ισχύει λες αυτό που λένε: ότι ό,τι γράφεις είσαι (το κείμενο όχι η υπόθεση, εσύ και το ύφος γραφής είναι το ίδιο). Οϊμέ, δε θα σοβαρευτώ ποτέ αν ισχύει αυτό!

Ανώνυμος είπε...

"με τον Ιωσήφ δεν έκαναν τίποτα τόσα χρόνια μετά;"
aaaa 8a pesei fotia na mas kapsei ;-ppp

Ινδιάννα είπε...

Ίσα ίσα, η Εκκλησία που εκσυχρονίζεται με τον Χριστόδουλο επικεφαλής, ετοιμάζεται να διεκδικήσει τα δικαιώματα της εφέυρεσης της αντισύλληψης: το ξέρεις ότι η πρώτη απόπειρα αντισύλληψης ήταν το κόψιμο όλων των μηλιών στην Εδέμ και το αμέσως επόμενο η απαγόρευση της καλλιέργειας Κρίνων από παρθένες; ;Ρ

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά δε νομίζω ότι με το σεξ συλλαμβάνονται τα παιδιά. Οπότε μάλλον ο Ιωσήφ και η Μαρία κάνανε sex -απλά δε μυρίζαν Κρίνους!

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή θέλει να πεις Σαμμάνο ότι φοβάσαι ότι είσαι εύπεπτος και παιδαριώδης? Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κακό!

Ινδιάννα είπε...

Άγγλε
Μεταξύ μας -όπως το θέτεις, όντως, το κακό θα ήταν αν είμαι σοβαρός και βαρετός! Πρέπει να αρχίσω να βλέπω τη θετική πλευρά των ελαττωμάτων μου!

Τομ
είχα και πάντα αυτή την απορία: έχει μυρωδιά ο Κρίνος;

Haris είπε...

Τέλειο λογοτεχνικό γύμνασμα.

Η τελευταία σου παράγραφος, έδωσε διέξοδο σε μερικές σκέψεις που με βασάνιζαν τελευταία.

Περιμένω με ενθουσιασμό την καιούρια σου μυθοπλασία (;).

Ινδιάννα είπε...

Καλώς όρισες Χάρη!
Σ' ευχαριστώ, ελπίζω να σου αρέσουν και τα επόμενα... :D

soulmates είπε...

"Που δεν πίστευε σε καμία πραγματικότητα, παρά μόνο σ' αυτήν που δημιουργούσε μέσα στο κεφάλι του. Και ύστερα της έδινε ζωή."

ΤΕΛΕΙΟ!!!!!

Καλώς σας βρήκα!!
Μου αρέσει εδώ... ;)
θα περνώ αθόρυβα... να κρυφοκοιτώ...

Albert είπε...

Έπρεπε να τους σκοτωσεις όλους σαμμάνε να δουν πως είναι να βλασφημούν 15αυγουστιάτικα.
Ο κρίνος μυρίζει ανάλογα με το αν είσαι σε περίοδο αναπαραγωγής ή όχι.

αμμος είπε...

Εγώ δεν το βρήκα και τόσο σαμιαμμείδι, απλώς σε αυτό το μπλογκ είμαστε λίγο προσεκτικοί με τη σοβαρότητα, τη βάζουμε σε μέτριες ποσότητες πάντα, μη μας γίνει λύσσα το κέιμενο και δεν τρώγεται με τίποτα. :-)

Καλώς σε βρήκα πάλι Σαμμάνε, μένει να διαβάσω και ν' ακούσω ό,τι συνέβη κατά την απουσία μου, αν κρίνω πάντως από το συγκεκριμένο, μια χαρά σου βγήκε η Αυγουστιάτικη Αθήνα.

[Α propos: Η Ρίτσα Μασούρα έχει ως σχόλιο στο λινκ μας, "μπλογκ ανάλαφρο, όσο ανάλαφρη είναι βέβαια η άμμος". Μου έσκασε κατευθείαν όσο διάβαζα το κείμενο.]

Ανώνυμος είπε...

soulmates
πως θα μπαινεις αθορυβα; Θα φορας παντόφλες;; χα χα! Καλώς σε βρήκαμε !!

Ανώνυμος είπε...

Αλμπερτ
λέω να ξεκινήσω από μπλογκερς που φεύγουν και πισω δεν κοιτούν και αμελούν να γράφουν κείμενα γκουχου γκουχου, πολυ κρυο εδώ στα βόρεια που ειμαι, κρύωσα βρε παιδί μου!! ;D

Άμμε
αντε ανέλαβε υπηρεσία
κα να σου αναφερω οτι εχουμε μια πρωτια:
κοντεύουμε να γινουμε το πρωτο μπλογκ σε απόπειρες δολοφονιας από τους αναγνώστες μας! χι χι χι

nandia masoura είπε...

Σαμμανος και Αμμος, για να μαζευτούμε λίγο, να σοβαρευτούμε , να βγαλουμε το κοστουμάκι του σακάκη απ το ντουλάπι να το παμε κανα καθαριστήριο...Για να σας δω. Α, πλυθείτε, μην ξεχάσετε τα δόντια σας με την καινούργια οδοντόβουρτσα ετσι, και ναστε έτοιμοι για τη μεγαλη κυριακή 16 του Σεπτέμβρη... Δεν τις έκανε ο άνθρωπος 3 του Σεπτέμβρη να τελειώνουμε.
ριτς

Ανώνυμος είπε...

Ρίτσα μου
3 είναι πολύ νωρίς
16 είναι καλά:
πάνω που θα φάμε την ψυχρολουσία με την επιστροφή στις δουλειές και τα πανεπιστήμια
τσουπ, πάρε πάλι μερικες μέρες off!
Όσο για το κουστουμάκι, αν μου υποσχεθείς οτι θα είναι κηδεία για μερικους αυτες οι εκλογες, να το βάλω το ριμαδι!

Dannossiel είπε...

όμορφο...
και για την άλλη έννοια της πίστης,αυτή της μονογαμίας,θα παραθέσω αυτό που έγραψε ο Όσκαρ Ουαιλντ στο πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ:"η πίστη είναι ομολογία αποτυχιών..."

Ανώνυμος είπε...

dannossiel
έχω σκεφτεί πολές φορές ότι είμαστε πιστοί από φόβο και ανασφάλεια. Αλλά άλλες φορές είμαστε πιστοί γιατί είμαστε χορτάτοι, μας αρκεί ό,τι μας δίνει ο άλλος. Θα είναι από τις ελάχιστες φορές που δε θα συμφωνήσω με τον Όσκαρ Γουάιλντ.

soulmates είπε...

xupoluth!!!!!!
(elpizw h ammos na mhn einai polu kafth.... :P)

Ανώνυμος είπε...

soulmates
Θα σου στρώνουμε ένα κόκκινο χαλί
μην γίνεσαι αναστενάρισσα για χάρη μας! :~Ρ