Στάζι ζεις, εσύ τους οδηγείς...

Ο Στέφανος άνοιξε την παλάμη του και μούτζωσε τον οδηγό που έμπαινε από τον παράδρομο στην εθνική οδό με χίλια.
-Νάαα, μαλάκα, έχεις στοπ! είπε.
Ο ταξιτζής που τον μετέφερε από το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης στη Βόννη, όπου θε έμενε για το συνέδριο, τον κοίταξε κάπως πειραγμένος.
-Μά πώς πάει έτσι, να σκοτώσει κανέναν, εξήγησε στον ταξιτζή περιμένοντας συμπαράσταση.
Ο καλοντυμένος και αξιοπρεπέστατος Γερμανός του απάντησε με γερμανικά/αγγλικά (που σημαίνει ότι όλα τα γ ακούγονται σαν β και όλα τα θ σαν τ): «ο γερμανικός ΚΟΚ ορίζει πως όταν μπαίνεις από παράδρομο στην εθνική πρέπει να αναπτύσεις ταχύτητα γιατί οι άλλοι τρέχουν ήδη και δεν πρέπει να είσαι τόσο αγενής ώστε να τους αναγκάσεις να κόψουν για χάρη σου».
Ο Στέφανος θαύμασε το γερμανικό σαβουάρ βίβρ και σκέφτηκε για άλλη μια φορά την ελληνική καφρίλα, την οποία τόσο εύκολα εκπροσώπησε και σε άλλη χώρα, ανοίγοντας την παλάμη του προηγουμένως.
Δε θα είχαν περάσει δέκα λεπτά και ο σταθμός με τις πληροφορίες για τους αυτοκινητόδρομους βγήκε στο ράδιο, συμβουλεύοντας να φύγουν από την πρώτη εξοδο και να πάνε μέσω χωριών, διότι ενα τρακάρισμα είχε μποτιλιάρει όλη την εθνική οδό.
Ένα opel από τα αριστερά έσπεσε να πει στη δεξιά λωρίδα και τελικά κατάφερε να στρίψει πρώτο στην έξοδο. Ο Γερμανός «κοίτα τι κάνει ο άσχετος» έδειξε με το χέρι του και έπιασε το κινητό του. Ο Στέφανος δεν κατάλαβε ποιον πήρε, αλλά κατάλαβε πολύ καλά το Α Τσε Ντε και Άινζ Ζίμπεν Νουλ Τζβάι που είπε ο ταξιτζής καθώς και τη λέξη Νέντερλαντ. Σε κάποιον έδινε την πινακίδα του opel που τους προσπέρασε.
-Τι έγινε; τον ρώτησε.
-Τον κατέιγγειλα για αντικανονικό προσπέρασμα. Εδώ δεν επιτρέπεται να αλλάζεις έτσι λωρίδες.
-Μάλλον ήθελε να προλάβει να βγει σε αυτή τη στροφή, τον δικαιολόγησε ο Στεφανος.
-Να μάθει αν κάνει λάθος να πληρωνει το λάθος του. Δε θα σκοτώσει πέντε εξη για να βγει στη σωστη στροφή.
-Νομίζω είστε λίγο αυστηρός, είχε κόψει ταχύτητα, δεν αποτελούσε κίνδυνο.
-Εδώ το έλεγχο των οδηγών δεν τον έχει το κράτος αλλά οι άλλοι οδηγοί. Και για μενα αποτέλεσε κίνδυνο.
-Είναι δηλαδή, σα να λέμε, «δικαίωμα σας» να καταγγέλετε τους άλλους;
-Όχι, είναι υποχρέωσή μας! Είπε κάπως αυστηρά ο ταξιτζής, κοιτώντας τον Στέφανο λες και ήταν ουρακοταγκος από την Ουγκάντα.
-Δε θα έρθετε σε δυσκολη θέση όμως αν αποδειχτεί ότι αυτός π.χ ήταν ο σπιτονοικοκύρης σας,του είπε ο Στέφανος.
-Μπα δε νομίζω, ήταν Ολλανδός, είπε ο ταξιτζής.
Ο Στέφανος βούλιαξε πίσω στο κάθισμα και δεν ξαναμίλησε. Καλή η Γερμανία. Προηγμένο σύστημα ανακύκλωσης, ελαχιστοποίηση χρήσης πλαστικού, απαγόρευση καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, καταπληκτικό δίκτυο δρόμων και υπονόμων, φιλική τουριστική πολιτική.
Να μην ήταν και τόσο, παραδοσιακά σχεδόν, δοσίλογοι.
Άρχισε να του λείπει η ελληνική νοοτροπία -και τριτοκοσμικοί και ανοργάνωτοι, αλλά τουλάχιστον δεν καρφώνουμε ο ένας τον άλλο για ψύλλου πήδημα, κι "έχουμε το δικαίωμα"...

*δεν παίζει τίποτα εθνικιστικό με τους Γερμανούς και το έπος του ΄40, απλά ζώντας μερικές μέρες εδώ έτυχα σε διάφορα περιστατικά όπως πελάτες να κοιτάνε σαν λεπρούς και να καταγγελουν άλλους πελάτες που τόλμησαν να καπνίσουν ενώ απαγορεύεται το κάπνισμα, ο ταξιτζής που κατείγγειλε τον άλλο οδηγό, ένας παππούς που έκανε παρατήρηση σε πατέρα να μαζέψει τα τα παιδιά του που παίζουν μέσα στο τρένο, πριν τον αναφέρει στις αρχές «γιατί αν πέσουν και χτυπήσουν θα τα γιατροπορέψει το γερμανικό δημόσιο που το πληρώνω ΕΓΩ ως φορολογούμενος, και δε θα πληρώνω ΕΓΩ την ανευθυνότητά σου!|» και γενικώς ένα κλίμα «αστυνόμευσης» που σα να τους έχει μείνει κατάλοιπο από στάζι εποχές, τι να πω...