CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

27.5.08

A rose is a rose is a thorn is a garden (Ασκήσεις ύφους και άμμου)

[Πριν τρεις μέρες στο εξαιρετικό μπλογκ «Η ζωή στην κατηραμένη νήσο» άφησα ένα αρκετά πολιτικό σχόλιο σε μια μάλλον πικρή αλλά καλογραμμένη προσωπική ιστορία της Στάσσας. Χτες η Τανίλα σχολίασε για το σχόλιό μου «Kυρ Άμμε, έχει σημασία; Μια ωραία ιστορία είναι πάντα μια ωραία ιστορία. Ψοφάω για ιστορίες.» κι έτσι ένα ωραιότατο φλας έσκασε στο μυαλό μου με αφορμή την Τανίλα.]

Α. Βιωματική αφορμή – Βασικό αφηγηματικό υλικό
Πέφτοντας στην Κυριακή πάνω στο τσοντοκιμαντέρ «Ο οίκος της ηδονής» του Σκάι, παρακολούθησα κυριολεκτικά με ανοιχτό το στόμα έναν πατέρα και ένα γιο να έχουν πάει μαζί σε ένα πορνείο, για να συνευρεθούν ταυτόχρονα με την ίδια πόρνη. Κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης αλλά και στη συνέχεια, δήλωσαν χαρούμενοι στην κάμερα πόσο απήλαυσαν την εμπειρία τους, αφού δουλεύουν πολύ και οι δυο τους, οπότε περνούν λίγο χρόνο ο ένας με τον άλλο.

Β. Του ύφους – Με τον τρόπο του παλαιού «άμμου»
Το κομψό πορνογραφικό βλέμμα: Κάθισαν ταυτόχρονα στο κρεβάτι, δίπλα δίπλα πατέρας και γιος, με βλέμματα ηλεκτρισμένα από τον πόθο, με σώματα ξαναμμένα από την προσμονή και ανοιγμένα τα γόνατα. Η νεαρή πόρνη άρχισε να βγάζει αργά τα ρούχα της, λικνίζοντας νωχελικά το σώμα της μπροστά τους, πότε τρίβοντας τις θηλές της, πότε αγγίζοντας φευγαλέα τα χείλη και το λαιμό τους. Είχε μείνει μόνο με τα εσώρουχα, όταν στερέωσε ένα πόδι της μπροστά από κάθε πέος και είπε: «Άντε βρε, μην ντρέπεστε... Μόνο για μάτι ήρθατε;» Συγχρονισμένα ξεκίνησαν να βγάζουν τα πουκάμισά τους, ενώ αυτή είχε μοιράσει τα χέρια της, να χαϊδεύουν από ένα στέρνο και κοιλιά, σκυμμένη ώστε το στήθος της να στέκεται διαγώνια μπροστά από τα πρόσωπά τους. Ξεκούμπωναν ήδη τη ζώνη και τα κουμπιά του παντελονιού, όταν τα χάδια της έγιναν σπρωξιές, ρίχνοντας και τους δύο κορμούς πίσω στο κρεβάτι. «Από εδώ και πέρα αναλαμβάνω εγώ...» ψιθύρισε, ξάπλωσε κάθετα από πάνω τους, ανέσυρε το πέος του πατέρα, που υπολόγισε ότι θα χρειαζόταν λίγο περισσότερη βοήθεια και το έφερε στο στόμα της, ενώ τα στήθη της τριβόταν πλέον πάνω από το υπογάστριο και το πέος του γιου. Δε χρειάστηκε παραπάνω από μισό λεπτό για να ερεθιστούν πλήρως, να βγάλουν με βιασύνη παντελόνια, σώβρακο και μποξεράκι, να τη ρίξουν μπρούμυτα και να σπρωχτούν ποιος θα πέσει πρώτος επάνω της. «Σιγά γαμιάδες, σιγά, για μια ώρα πληρώσατε, δε θα σας ξεπετάξω στο δεκάλεπτο» διαμαρτυρήθηκε και ξεγλίστρησε ανάμεσα στα ιδρωμένα τους σώματα. Οι δύο άντρες ανασηκώθηκαν, στάθηκαν αντικριστά και κοιτάχτηκαν για μια στιγμή από πάνω ως κάτω, σταματώντας το βλέμμα λίγο περισσότερο στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, με αυτή να σχολιάζει «Όλα σου τα πήρε ο μικρός, πουτσαρά μου, όλα. Λοιπόν μείνετε όπως είστε.» Προχώρησε, ανακάθισε στα γόνατα και στάθηκε ανάμεσά τους, οδηγώντας με τα χέρια το πέος του πατέρα στον πρωκτό της και του γιου στο αιδοίο της. Προσπάθησαν και οι δύο να μπουν ταυτόχρονα μέσα της, ο γιος με μια απότομη ώθηση, ο πατέρας πιο αργά για να μην πονέσει ο ίδιος ή και την τραυματίσει, το λιπαντικό όμως που είχε χρησιμοποιηθεί παντού άφθονο από πριν, τους διευκόλυνε όλους. Αργά, ηδονικά, προσέχοντας να μην αγγιχτούν αλλά κοιτάζοντας συνέχεια ο ένας τον άλλο, μπήκαν και βγήκαν για αρκετή ώρα μέσα της, στην αρχή ανασηκωμένοι πάνω στο κρεβάτι, στη συνέχεια πέφτοντας κάτω, με το γιο ακόμα μέσα στον κόλπο της και ξαπλωμένο, τον πατέρα να ασθμαίνει και να βογκά πάνω από τους δυο τους. Τελείωσαν σχεδόν μαζί, πρώτος ο γιος γιατί δεν άντεχε άλλο, μετά ο πατέρας που ήξερε πια να κρατιέται όσο χρειάζεται. Αρκετά έξυπνη για να εκμεταλλευτεί την ευτυχισμένη τους αποχαύνωση, εκείνη ρώτησε χαμογελώντας: «Θα σας πείραζε να τραβήξουμε ένα μικρό βιντεάκι, όσο χαλαρώνετε;»
Η κλασική αφηγηματική τρικλοποδιά: Κάθισαν αμήχανα στο κρεβάτι, δίπλα δίπλα αλλά όχι κολλητά, με τα χέρια σφιγμένα πάνω στα σώματά τους, χαμογελώντας αμήχανα χωρίς να κοιτάζονται, τα πόδια κλειστά, σαν να ήθελαν να κρύψουν τα γεννητικά τους όργανα. Η νεαρή πόρνη άρχισε να βγάζει αργά τα ρούχα της, λικνίζοντας νωχελικά το σώμα της μπροστά τους και τρίβοντας τις θηλές της. Στην αρχή άγγιζε φευγαλέα τα χείλη και το λαιμό τους, αντιλήφθηκε όμως πως αντάλλασσαν αγχωμένα βλέμματα με την άκρη του ματιού τους και σταμάτησε, επιταχύνοντας το στριπτίζ. Είχε μείνει μόνο με τα εσώρουχα, όταν στάθηκε πια ακίνητη και είπε: «Άντε βρε, μη ντρέπεστε... Μόνο για μάτι ήρθατε;» Ξεκίνησαν να βγάζουν τα πουκάμισά τους, όσο πιο αργά μπορούσαν, ενώ αυτή χαϊδευόταν μόνη της, προσπαθώντας να σκεφτεί πως θα τους κινητοποιήσει. Ξεκούμπωναν επιτέλους τη ζώνη και τα κουμπιά του παντελονιού, όταν αυτή έσκυψε μπροστά από το μεγαλύτερο, απλώνοντας το χέρι στο πέος του μικρότερου. «Από εδώ και πέρα αναλαμβάνω εγώ...» ψιθύρισε, αρχίζοντας να θηλάζει το πέος του ενός και να μαλάζει το πέος του άλλου... Είχαν περάσει ήδη δέκα λεπτά, το στόμα της είχε πάρει να μουδιάζει και το χέρι της να πιάνεται, σταμάτησε για μια στιγμή, σήκωσε το κεφάλι της και διαμαρτυρήθηκε «Γαμιάδες, δε λέω, για μια ώρα πληρώσατε, αλλά δεν παίρνετε μπρος με τίποτα, κάνω κάτι λάθος; Δεν έχουμε και όλη τη μέρα δική μας». Οι δύο άντρες ανασηκώθηκαν από το κρεβάτι, με τα παντελόνια τους να πέφτουν στους αστραγάλους, στάθηκαν αντικριστά και κοιτάχτηκαν για μια στιγμή από πάνω ως κάτω, σταματώντας το βλέμμα για λίγο με τρόμο στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Ο μεγαλύτερος σχολίασε: «Πώς μας ήρθε να το κάνουμε αυτό;» και ο μικρότερος απάντησε: «Δεν ξέρω, κι εμένα μου φάνηκε ωραία ιδέα, αλλά τώρα έχω φρικάρει τελείως. Σε αγαπάω δε λεώ, αλλά όχι κι έτσι.» Προχώρησε, στάθηκε ανάμεσά τους, και άπλωσε τα χέρια της προς τα πέη τους, ελπίζοντας ότι τα χάδια της μπορεί να άλλαζαν γνώμη στο πάνω και γωνία στο κάτω κεφάλι. Ο μεγαλύτερος τραβήχτηκε προς τα πίσω και ο μικρότερος σχεδόν την χτύπησε απομακρύνοντας την παλάμη της μακριά. «Πατέρα πάμε να φύγουμε.» είπε κι ενώ αυτή τους κοιτούσε με απορημένα μάτια, ξεκίνησαν να ντύνονται όσο πιο γρήγορα γινόταν. Αρκετά εύστροφη για να εκμεταλλευτεί την απογοήτευσή για τα πεταμένα λεφτά, ξαφνικά τους ρώτησε: «Θα σας πείραζε να τραβήξουμε ένα μικρό βιντεάκι, αφού ετοιμαστείτε; Αν συμμετέχετε θα μπορέσω να σας κάνω και κάποια έκπτωση, δεν κάνατε που δεν κάνατε τίποτα...»
Το ρεαλιστικό κλείσιμο του ματιού: Η πενηντάχρονη καλοδιατηρημένη τσατσά μέτρησε για άλλη μια φορά με προσοχή τα δολάρια, οκέι, ήταν ακριβώς χίλια. Της άρεσε της Πίτσιζ η νέα της θέση στο “Happy bunnies’ ranch”, από παλιά αυτό γούσταρε στα πορνεία, το ζουζούνισμα των αντρών, τις χαζοκουβέντες με τις άλλες γυναίκες, τα άπειρα λεφτά που περνούσαν από το χέρια σου και κάποια έμεναν σε εσένα. Το ίδιο το σεξ δεν της έλεγε πια και πολλά χωρίς συναίσθημα, πιθανόν εκεί να ήταν από την αρχή το πιπέρι στην όλη ιστορία, αλλά πώς να το ήξερε τότε, που να το έβρισκε πλέον; Να καλή ώρα η Σάνσετ, έλαμπε από περιέργεια που θα έκανε το πρώτο της τρίο με συγγενείς, είχε φορέσει και τα πιο ακριβά της εσώρουχα για να το γιορτάσει. Προσπάθησε να θυμηθεί πριν πόσο καιρό ήταν η πρώτη φορά που είχε κάνει κάτι τέτοιο, πόσες φορές μετά το είχε βαρεθεί. Δεν μπόρεσε, μια ολόκληρη παρέλαση από σώματα, πούτσους, στήθη και μουνιά πέρασαν από μπροστά της, σαν σάρκινο καλειδοσκόπιο που δε δημιουργούσε κανένα συγκεκριμένο σχήμα. Χάζεψε λίγο στο κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης τη Σάνσετ με τους δύο άντρες, γούστο είχε, τώρα που γδύθηκαν πατέρας και γιος έμοιαζαν ακόμη πιο πολύ, γέλασε. Τα καμπανάκια σε σχήμα βυζιού κουδούνισαν και της τράβηξαν την προσοχή μακριά από την οθόνη. Πρώτος μπήκε ο φαλακρός καμεραμάν, μετά ο δημοσιογράφος με το χαμόγελο της κολγκέιτ.
- Καλώς τα τα παιδιά! Δεν είχατε τελειώσει με τα γυρίσματα;
- Γεια σου Πίτσιζ! Κι εμείς αυτό νομίζαμε, αλλά μας είπαν οι παραγωγοί ότι το κάναμε πολύ βαρετό με τις αφηγήσεις των κοριτσιών και την καθημερινότητα του πορνείου. Θέλουν περισσότερο βυζί, κώλο, βίτσια, ξερεις, για να το πουλήσουν πιο εύκολα. Εκείνη η νάνισσα που δουλεύει για σας έχει έρθει; Μήπως να τη βάζαμε να μας κάνει κανένα στριπτίζ;
- Μπα, η Μαρία Ντολόρες έχει ρεπό σήμερα. Να σου πω όμως, πατέρας και γιος που το κάνουν με την ίδια γυναίκα σε ενδιαφέρει;
- Το συζητάς; Που είναι, πότε, με ποια;
«Περίμενε» είπε η Πίτσιζ και πάτησε το record για το κανάλι 4, αφού έλεγξε σε το φάση βρίσκονταν. «Μια χαρά», σκέφτηκε, «λίγο πριν το τέλος τους πέτυχα, εκεί που τα δίνουν όλα τα ζώα».
- Λοιπόν, ετοιμαστείτε να τους πάρετε από δίπλα, γιατί σε λίγο τελειώνουν, δωμάτιο 4. Κρυφή κάμερα έχετε μαζί, αν δε θέλουν να δείξουν το πρόσωπό τους;
- Ναι ρε Πίτσιζ, τι, για χτεσινούς μας πέρασες; Να πάρε κι αυτό για την καλή συνεργασία...
Η Πίτσιζ γύρισε το μάγουλό της, για να εισπράξει ένα φιλάκι μαζί με το πενηνταδόλαρο. «Τελικά, ποτέ δεν είναι αργά για λίγο συναίσθημα» μουρμούρισε και έχωσε το χαρτονόμισμα κάτω από το αριστερό της στήθος.
Το σηκωμένο διανοούμενο δάχτυλο: Ιδίως οι άντρες αναγνώστες είναι πιθανό να έχετε δει τις μικρές ώρες της Κυριακής ένα ντοκιμαντέρ του Σκάι με τίτλο «Ο οίκος της ηδονής», που αφηγείται ιστορίες εκδιδομένων γυναικών, προαγωγών και πελατών σε αμερικάνικα πορνεία. Οι είτε γυμνές είτε ημίγυμνες κοπέλες προσφέρουν άφθονη απόλαυση για το βλέμμα, ενώ κάποιες ιστορίες έχουν και ικανό ανθρωπολογικό ενδιαφέρον, τίποτα πιο αναμενόμενο δηλαδή ως θέαμα για έναν μορφωμένο νεαρό άντρα (με την κοινωνική συνήθεια της πορνογραφίας εγγεγραμμένη στην ταυτότητά του φύλου του, αλλά και με καλή δικαιολογία να το παρακολουθήσει, όντας ντοκιμαντέρ του Σκάι). Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ κατάφερε όμως προχτές βράδυ να μου προκαλέσει δύο αλλεπάλληλα κύματα ενόχλησης, για τα οποία θα ήθελα να πω αντίστοιχα δυο λόγια. Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, η σκηνή που με άφησε άναυδο παρουσίαζε έναν πατέρα και ένα γιο να έχουν επισκεφθεί από κοινού ένα πορνείο, ώστε να κάνουν έρωτα και οι δύο ταυτόχρονα με την ίδια πόρνη. Η κάμερα παρακολούθησε τους δύο άντρες ντυμένους ακόμη να δηλώνουν πόσο χαρούμενοι ήταν που βρίσκονταν επιτέλους με αυτόν τον τρόπο, κατά τη φάση που έβγαζαν τα ρούχα τους μαζί με τη νεαρή πόρνη, αλλά και αμέσως μετά τη συνεύρεσή τους, όπου εξηγούσαν ότι βρήκαν αυτόν τον τρόπο για να περάσουν ευχάριστα χρόνο μαζί ο ένας με τον άλλον, καθώς δούλευαν πολύ και οι δύο τους, οπότε βλέπονταν ελάχιστα. Έχω μεγαλώσει χωρίς αδελφό και πατέρα, οπότε η συγκαλυμμένη αιμομιξία της συγκεκριμένης συνεύρεσης υπερβαίνει τη φαντασία μου, το όποιο οιδιπόδειο βίωσα ψυχαναλυτικά με τη μητέρα μου, δεν έδωσε ποτέ τροφή σε τέτοιες φαντασιώσεις. Βρίσκω σίγουρα στη συγκεκριμένη οικογενειακή σχέση μια πολύ χαλαρή οριοθέτηση ανάμεσα σε πατέρα και γιο, πιθανά επικίνδυνη (όταν ξέρουμε μάλιστα απλές φιλίες, τις οποίες αποσυντόνισε ή διέλυσε η ανάπτυξη της σεξουαλικής τους πλευράς), δε θα ήθελα όμως να κρίνω περαιτέρω μια οικογένεια που δε γνωρίζω, αλλά απλώς είδα στην τηλεόραση. Το ότι όμως είδα αυτήν την οικογένεια στην τηλεόραση είναι ακριβώς το δεύτερο ζήτημα που ήθελα να θίξω. Λέγεται ευρέως και είναι πιθανόν αλήθεια ότι στην Αμερική η τηλεόραση είναι πολύ πιο κανιβαλική και φασίζουσα από την αντίστοιχη δική μας ευρωπαϊκή. Το ότι όμως βρέθηκε ένα τηλεοπτικό κανάλι να καταγράψει έναν πατέρα και γιο που συνευρίσκονται ερωτικά με μία πόρνη, ενώ αυτοί δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα να μοιραστούν την εμπειρία τους με το τηλεοπτικό κοινό με κάνει να τρομάζω. Η έλλειψη οριοθέτησης ανάμεσα σε πατέρα και γιο επενδύεται επιπλέον με την έλλειψη οριοθέτησης ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο, τόσο πολύ και τόσο έντονα, που θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ένα χάος που οι μόνοι συνεκτικοί αρμοί που του απομένουν είναι τελικά το θέαμα μέσα από το οποίο παρουσιάζεται.

Γ. Περί ύφους: Με τον τρόπο του νέου «άμμου»
Μια ιστορία ποτέ δεν είναι απλώς μια ιστορία. Ο/η συγγραφέας τη μορφοποιεί με το ύφος που θα χρησιμοποιήσει, ο/η αναγνώστης/τρια την παραμορφώνει με τον τρόπο που θα την καταλάβει κι έτσι γινόταν μάλλον από την αρχή της δημιουργικής γραφής. Κοινές συμφωνίες για τον τρόπο ανάγνωσης των κειμένων υπάρχουν βέβαια, τις οποίες περιγράφει (ή και κατασκευάζει) το ευγενές επάγγελμα των φιλολόγων, σταθεροποιεί η ανθρώπινη ιστορία, περιορίζει η φύση της ανθρώπινης αντίληψης. Θα μπορούσα να εξηγώ και να επιχειρηματολογώ για ώρα σχετικά με τα παραπάνω, μπήκα όμως στον κόπο και την απόλαυση να μιμηθώ τον Ραιημόν Καινώ, ακριβώς για να αποφύγω το ένα μοναδικό κείμενο και να αποσταθεροποιήσω τις ήδη ποικίλες αναγνώσεις σας.
Η όποια ιδιοτυπία μου ως ιστολόγου έγκειται μάλλον στο ότι κινούμαι εδώ και γύρω σας με μια τριπλή συνεκτική ιδιότητα, του εθισμένου στη γραφή αναγνώστη, του εμπλεκόμενου με τη γραφή συγγραφέα, του αποστασιοποιημένου από τη γραφή γλωσσολόγου, αυτού που μπορεί να χαρεί τα παιχνίδια του ύφους, να τα δημιουργήσει, αλλά και να τα αναλύσει, σαν έργα, συνήθειες και σκέψεις. Για τούτο το λόγο σπάνια θυμώνω με τα σχόλια που δεν «καταλαβαίνουν τι ήθελα να πω» στο ποστ μου, για αυτό το λόγο δεν είμαι σίγουρος ότι «κατάλαβα τα ποστ σας», μέχρι να απαντήσετε τα σχόλια μου. Δεν είμαι ευγενικός, αλλά αβέβαιος, αφού ο σκεπτόμενος ορθολογισμός μου δε μπορεί να μην αναγνωρίζει το συγγραφικό μου χάος και την αναγνωστική μου παρερμηνεία, χαρούμενα εγκλωβισμένος στην πολλαπλή μου ταυτότητα, όπως και συχνά αγχωμένος από αυτήν. Πιο ποιητικά, κουβαλώ μια γλώσσα αρκετά ηλεκτρική, τόσο όσο να με κινητοποιεί, όσο και να με βραχυκυκλώνει.

Αυτό το ποστ περιέχει ψήγματα από σχεδόν ολόκληρη τη γλώσσα μου, δε γράφτηκε όμως για να είναι αυτοαναφορικό. Σε αυτά τα παιχνίδια της γραφής και της ταυτότητας, εντέλει της επικοινωνίας, αισθάνομαι πολλούς/ές από εσάς συγγενικούς/ές μου, με τα πολλαπλά σας πρόσωπα ή το ένα και μοναδικό που κρύβει τα υπόλοιπα ανεπιτυχώς, στυλίστες/τριες μιας τέχνης ταπεινής, όπως η καθημερινή επικοινωνία. Αυτή την οικείοτητα μου τη χάρισε το μπλόγκινγκ, και την αφορμή για να την καταγράψω η αγαπημένη μου τσαμπουκαλού Τανίλα.

15 σχόλια:

Agobooks είπε...

Θαρραλέος!

revqueer είπε...

Ως λάτρης των ιστοριών, έχω μείνει άναυδος!!!

αμμος είπε...

Ευχαριστώ Νάγκο, αλλά δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερο θάρρος για να δημοσιεύσεις μια τέτοια ιστορία. Μήπως αναφέρεσαι σε κάποιον από τους ήρωες;

Αγαπητέ revqueer, με συμφέρει εκλάβω ότι έμεινες άναυδος, επειδή σου άρεσε πολύ και όχι επειδή έφριξες :-)

night blue είπε...

....................................

αμμος είπε...

Άντε πάλι, δεύτερη άναυδη. Παιδιά αν είναι να σας προκαλώ σοκ, το ξαναγυρίζω στις πολιτικές αναλύσεις και τη θολοκουλτούρα. LOL

[Σοβαρά τώρα, σε ευχαριστώ vain, υποθέτω ότι ήταν για καλό.]

Lucha Libre είπε...

Αυτό το κείμενο Άμμε είναι πολυεδρικό σαν πετράδι.
Του αξίζει η σπάνια σιωπή που χαρίζουμε στους εαυτούς μας όταν ακούμε κάτι πραγματικά ουσιαστικό, κάτι που δεν απαιτεί τη γνώμη μας αλλά την προσοχή μας.

αμμος είπε...

Incontinentia καλωσόρισες. Το σχόλιό σου είναι ένα από τα πιο κολακευτικά και καλογραμμένα που μου έχουν γίνει από τότε που άρχισα να γράφω στο μπλογκ. Σε ευχαριστώ πολύ, πραγματικά.

stassa είπε...

Α, είσαι γλωσσολόγος, ε; Ζηλεύω! Καλά, φοβερό σπονδυλωτό κείμενο. Έχω ξαναδεί παρόμοιες στυλιστικές αναλύσεις και μ΄ αρέσουνε πολύ, τα καταφέρνεις πολύ καλά.

Κι επίσης, τρελλή πορνογραφία! Η οποία πορνογραφία, συνήθως με αφήνει λίγο να χασκογελάω σα χαζή (είναι πολύ αστείο το ανθρώπινο σώμα, ιδίως όταν έχει πάρει μπροστά να κάνει σεξ!) αλλά γενικώς τη βλέπω με θετικό μάτι. Λέω, γιατί είναι και πολιτικό το κείμενό σου και δεν κρατιέμαι να μη ρίξω (όπως πάντα) την προπαγάνδα μου!! :)

αμμος είπε...

Χαιρομαι που σου άρεσε Στάσσα, το μπλογκ σου ήταν μία από τις δύο αφορμές για να προκύψει αυτό το κείμενο.
Έχει πλακα που ζηλεύεις για το ότι είμαι γλωσσολόγος, οι περισσότεροι στην Ελλάδα μας θεωρούν γλωσσομαθείς / λογοθεραπευτές/ κάτι σαν φιλόλογους αλλά όχι ακριβώς κτλ.

Κατά τα άλλα, η πορνογραφία έχει φάει σοβαρό κράξιμο από τις ριζοσπάστριες φεμινίστριες (δεν ξέρω αν υπήρξε αντίστοιχ τάση κριτικής και στο Glbt κίνημα) και μάλλον σε αυτό αναφέρεται το τελευταίο μέρος του σχολίου σου. Προσωπικά είμαι κάπως αμφίθυμος: αν έχει λογοτεχνικές προθέσεις και τις επιτυγχάνει (όπως ο Μ. Ανατολικός του Εμπειρίκου) δύσκολα μπορώ να σκεφτώ οποιοδήποτε όριο ή απαγόρευση για αυτήν. Το κείμενό μου μάλλον κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση. Για τα καθαρά πορνογραφικά κείμενα όμως το πράγμα είναι πιο πολιτικό, δεν μπορούν να επιτρέπονται όλα (π.χ. παιδοφιλία, πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών κτλ.) Τεσπά, αν έχεις όρεξη να προσθέσεις κάτι κι εσύ το συνεχίζουμε, ήδη έγραψα πολλά.

stassa είπε...

Έχω, πώς δεν έχω! Όντως μιλάω για την αντίθεση των φεμινιστριών, ιδίως του δεύτερου κύματος (αν το λέμε έτσι στα Ελληνικά το second wave... αυτές τις συζητήσεις τις έχω παρακολουθήσει κυρίως στα Αγγλικά!) στην πορνογραφία- και στην πορνεία επίσης.

Όπως λες κι εσύ, η πορνογραφία μπορεί να είναι καλλιτεχνικό ιδίωμα, αλλά υποστηρίζω και την ελευθερία του καθενός να παράγει και να καταναλώνει και την όχι καλλιτεχνική μορφή της, που ο μόνος σκοπός της είναι καθαρά και ξάστερα ο ερωτικός ερεθισμός. Και βέβαια τα όρια είναι λίγο φλου ανάμεσα στις δύο κατηγορίες... ας πούμε, θυμάμαι να ακούω για μια φοιτήτρια της Καλών Τεχνών που παρουσίασε για πτυχιακή της ένα βίντεο του εαυτού της να παίρνει τσιμπούκι- κάτι που δεν με σοκάρει αλλά αν μου το παρουσιάζανε για τέχνη, στα σοβαρά, θα πέθαινα στο γέλιο! Όχι οτι τα τσιμπούκια δεν είναι τέχνη, αλλά μην του γαμήσουμε και τη μάνα, ε;

Επίσης δεν έχω ιδιαίτερες αντιρρήσεις για κανένα περιεχόμενο της σεξουαλικής πορνογραφίας. Ας πούμε, υπάρχει κόσμος που καβλώνει τρελλά με εικόνες βιασμών, βασανισμών κλπ. Πιστεύω οτι οι περισσότεροι καταναλωτές τέτοιας πορνογραφίας έχουν την υπευθυνότητα και την ωριμότητα να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην φαντασίωση και την πραγματικότητα και αντιλαμβάνονται τις συνέπειες ενός πραγματικού βιασμού ή ξυλοδαρμού, στο θύμα και στον ένοχο. Και βέβαια πολλοί από τους φανς του είδους είναι γυναίκες οι ίδιες. Τέλος πάντων, αυτό είναι μάλλον θέμα γενικώς του BDSM που πάλι το κατακρίνουνε κάποιες γυναίκες που μιλάνε ως φεμινίστριες. Η αλήθεια είναι οτι κι εμένα μου γυρνάνε λίγο τα άντερα τα σαδομαζοχιστικά, αλλά ο καθένας όπως τη βρίσκει.

Όσο για την παιδεραστία, σωστά θεωρείται έγκλημα και η διακίνηση του πορνογραφικού υλικού που δείχνει ανήλικους να βιάζονται από ενήλικους δεν είναι "αθώα" κατά καμμία έννοια και με καμμιά λογική. Μια εξαίρεση κάνω μόνο- με ενδιαφέρουνε, όχι πολύ φανατικά, τα Ερο Γκούρο μάνγκα, ένα είδος Χεντάι- πορνογραφικά δηλαδή, αλλά με θέματα γκροτέσκες διαστροφές κάθε είδους, που συχνά απεικονείζουνε παιδιά σε σεξουαλικές πράξεις (αν και συνήθως όχι με ενήλικους. Το κλασσικό μοτίβο είναι δυο αδερφάκια που πηδιούνται, και λένε συνέχεια "αδερφούλα" και "αδερφουλη", έτσι για να μην μένουνε αμφιβολίες!). Τα περισσότερα δεν μου φαίνεται να έχουν ειλικρινά την πρόθεση να ερεθίσουν, οπότε για μένα ανήκουν στην κατηγορία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αν και αναγνωρίζω οτι δεν είναι αυτό που θα θεωρούσε αποδεκτό ο μέσος αναγνώστης.

Τέλος πάντων, σεντόνι του κερατά σου έγραψα πάλι! Το συμπέρασμά μου είναι οτι η πορνογραφία είναι ΟΚ, φτάνει να μην ξεπερνιούνται κάποια όρια, κι από ότι έχω δει, και ο κόσμος που ασχολείται στα σοβαρά με το θέμα, επαγγελματίες και φανατικοί καταναλωτές έχουν μια συνειδητοποίηση ανάλογη με αυτή που είχε κάποτε το γκέυ κίνημα. Αυτό μου φτάνει και δεν μου αρέσουν οι προσπάθειες από διάφορες, εεε, κοινωνικές δυνάμεις ας πούμε, να στιγματίσουν και να δαιμονοποιήσουνε την ανάγκη του καθενός για ότι τον καβλώνει, ρε παιδί μου στην τελική...

... επίσης, όπως είπα, εμένα με τις περισσότερες τσόντες με πιάνουνε τα γέλια :)

αμμος είπε...

Κοίτα σίγουρα τα όρια είναι θολά, ενώ δεν υπάρχει και κοινή συμφωνία πάνω στο τι είναι τέχνη. Σκεφτόμουν δύο πολύ διαφορετικά παραδείγματα, το Devil in miss Jones, κλασική ταινία πορνό, που περιλαμβάνει μία από τις ρεαλιστικότερες και μάυρες σκηνές αυτοκτονίας που έχω δει ή το Shortbus, που με είχε συναισθηματικά συγκλονίσει όταν το είχα δει, παρόλο που κι αυτό είναι τίγκα στο γαμήσι (ο σκηνοθέτης πάντως θεωρεί πως έκανε μια ρεαλιστική ταινία για το σεξ και όχι πορνό). Το κριτήριό μου τελικα είναι κάπως απλό και μπακάλικο, αν αυτό που βλέπω είναι τελείως αδιάφορο πέρα από το σεξουαλικό κομμάτι, είναι μάλλον πορνογραφία.

Το σχόλιό μου που το ξαναδιαβάζω είναι λίγο άλλα αντί αλλων, το έγραψα γρήγορα και βγήκε άσχετο με αυτό που σκεφότμουν. Ούτε εγώ πιστεύω στη λογοκρισία σαν μέσο προστασίας της κοινωνίας κτλ. διαφωνώ όμως με την κατανάλωση πορνογραφίας που πρέκυψε από παράνομη δραστηριότητα. Η παιδεραστία είναι ντεφάκτο παράνομη, το ίδιο όμως και διάφορα ερασιτεχνικά βιντεάκια που υποτίθεται ότι αναπαριστούν πραγματικούς ξυλοδαρμούς ή βιασμούς . Καταναλώνοντας τέτοια πορνογραφία ενθαρρύνεις τους παραγωγούς να φτιάξουν κι άλλες ταινίες, φαντάομαι ότι συμφωνούμε σε αυτό.
Για το Έρο Γκούρο Μάνγκα δεν ξέρω πολλα, κάποια εποχή που περιπλανιόμουν στο είδος είχα δει κάτι πορνο με εξωγήινα τέρατα (εκεί μου είχαν πράγματι ανακατευτεί τα άντερα) πιθανόν να άνηκαν στο είδος που μου λες.
Όσον αφορά την τελευταία σου παράγραφο, νομίζω ότι είναι δύο διαφορετικά πράγματα να ζητάς την απαγόρευση της ποrνογραφίας ή υποειδών της (με το οποίο διαφωνώ κι εγώ κάθετα) και διαφορετικό να προπαγανδίζεις κάποιες αξίες τις οποίες πιστεύεις. Η συμβατική πορνογραφία ανακυκλώνει σεξιστικά στερεότυπα για το σεξ, το αντρικό και το γυναικείο κοινωνικό φύλο κτλ. οπότε είναι θεμιτή νομίζω η κριτική των φεμινιστριών για το ότι άνθρωποι που "διαπαιδαγωγούνται" μέσα από αυτήν (έφηβοι, άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου) πιθανόν και να βλάπτονται ή να παραπληροφορούνται.
Αυτά τα ολίγα. Ξυπνάω τον πολιτικό σου εαυτό ή μου φαίνεται (κατά το "ξυπνάς μέσα μου το ζώο"); Α, και για αυτό που με ρωτούσες, δεν έχω διαβάσει σαν τρελλός φεμινιστική βιβλιογραφία, αλλά νομίζω ότι πετυχαίνω τον όρο ως πρώτο, δεύτερο, τρίτο ρεύμα και όχι κύμα.

Fight Back είπε...

παρακαλειστε να σχολιαζετε συντομως.
τι κατασταση ειναι αυτη.
δε φτανει που περναει μια εβδομαδα για να διαβασουμε ενα ποστ που το χουμε μπουκμαρκαρει, θελουμε και καμια ωρα για να διαβασουμε τα σχολια και τα λινκς.

κυριε αμμε μου ποσο θα ηθελα να ημανε κι εγω μαστορας του υφους οπως εσεις!!

σοβαρα, τελεια ιδεα και ευχαριστω που ομορφες θυμησες πλημυρισαν το δωματιο και νοσταλγια του παλαιου αμμου τοτε που ηταν οι μερες μας γιοματες βυζα και εγκληματα και ανορφθογραφια

αμμος είπε...

Αχ αγαπητέ φαητμπάκ, τι ωραίες μέρες ήταν εκείνες, τις νοσταλγώ κι εγώ τα κρύα βράδια του χειμώνα, που όλοι οι φίλοι έχουν κανονίσει κάτι, έχω μείνει μόνος σπίτι και ένα εκθειαστικό σχόλιο θα στάλαζε λίγο βάλσαμο στην πονεμένη μου, μοναχική καρδιά. Φευ, ο κόσμος προχωράει όμως μπροστά και εμείς μαζί του.

Σοβαρά τώρα, δε νομίζω ότι είσαι λιγότερο μάστορας από εμένα, απλώς σου λείπει μάλλον η ικανότητα συνειδητού χειρισμού: θες να πεις την ιστορία και σου βγαίνει το ύφος αυθόρμητα, δεν μπορείς να επιλέξις αυτόνομα ύφος. Αν συγκρίνει κανείς τα λογοτεεχνικά μας ποστ, έχεις περιπλανηθεί περισσότερο από εμένα.

Σε ευχαριστώ πάντως για τα καλά λόγια!

stassa είπε...

... ξυπνάς μέσα μου το πολιτικό ζώον! :D

Σόρρυ, βασικά ψιλοξεκόλλησα από τη συζήτηση και δεν έχω τίποτα άλλο να προσφέρω... επί του παρόντος. Α, ναι, ευχαριστώ για το "δεύτερο/τρίτο ρεύμα", νομίζω κι εγώ αυτή είναι η σωστή μετάφραση. Δεν έχω διαβάσει φεμινιστική βιβλιογραφία, ούτε εγώ, για διάφορους λόγους που σηκώνουν κι άλλο σεντόνι...

Για τις ταινίες με ξυλοδαρμούς, η γενικώς βίαιες πράξεις που είναι παράνομες, θέλω μόνο να πω. Η σεξουαλικότητα αρκετών ανθρώπων είναι ακριβώς αυτή- γουστάρουν να τους βαράνε, ή να βαράνε ο ένας τον άλλον. Το συμφέρον όλων είναι να μην εξωθούνται στην παρανομία, αντιθέτως να έχουν την ικανότητα να συζητήσουν και να εκφραστούν, και να απολαμβάνουν την ερωτική τους ανάγκη υπεύθυνα και χωρίς κίνδυνο για κανέναν. Τέλος πάντων, οτιδήποτε γίνεται ανάμεσα σε δύο η περισσότερους ενήλικους, που έχουν την δυνατότητα να συναινέσουν είναι τελείως διαφορετική περίπτωση από ότι συμβαίνει ανάμεσα σε έναν ενήλικο κι έναν ανήλικο- ο τελευταίος δεν έχει τη δυνατότητα να πεί ούτε "ναι" ούτε "όχι" γι' αυτό και προστατεύεται από τους νόμους.

Αυτά για τώρα... πάω να διαβάσω και τί άλλο έχεις γράψει γιατί θα κοπώ στο τρίμηνο :p

αμμος είπε...

Ναι βρε Στάσσα, στην πορνογραφία που δημιουργείται χωρίς συναίνεση από όλους τους συμμετέχοντες αναφερόμουν. Αν και δεν είμαι καθόλου στην BDSM φάση, δε μπορώ και να κατακρίνω την αναπαράστασή της, εφόσον γίνεται με συναινούντες ενήλικους.
Λοιπόν διάβασμα γρήγορα, τη Δευτέρα γράφουμε "μπλόγκινκ και πολιτική" και την Τρίτη έχουμε την "εισαγωγή στο ελληνικό έντεχνο", πρόσεξε μην κοπείς :-)