[Το κείμενο είχε ανεβεί χτες σε λίγο διαφορετική μορφή, καθώς αφαιρέθηκαν και προστέθηκαν κάποιες πληροφορίες.]
Το Σάββατο στις δέκα το βράδυ στα Εξάρχεια ένας αστυνομικός δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαεξάχρονο.
Είναι η πρώτη βέβαιη δολοφονία πολίτη (και μάλιστα ανήλικου) από την αστυνομία, εδώ και παραπάνω από είκοσι χρόνια - η δολοφονία του Καλτεζά έγινε το 1985, των Κουμή και Κανελλοπούλου το 1980. Δύο μέρες μετά το γεγονός και ψυχραιμότερος, επιμένω ότι αυτά συμβαίνουν μόνο σε φασιστικά καθεστώτα. Όσοι και όσες μένετε Αθήνα, να είστε εκεί, και στη σημερινή πορεία.
[Σχετικά με το φασισμό της βίας γενικά, τα είπε εξαιρετικά ο Γιώργος Κ. στα σχόλια, οπότε τον μεταφέρω σε περίοπτη θέση:
Δυο παραδείγματα από το παρελθόν πρώτα: 1) όταν πριν από μερικά χρόνια δολοφονούνταν νεαρός τσιγγάνος από αστυνομικούς, επειδή δεν σταμάτησε σε σήμα τους, γιατί δεν κουνήθηκε φύλλο, πέρα από τις γνωστές δηλώσεις-καταδίκες; Ψυχή δεν είχε εκείνο το παιδάκι ή επειδή δεν ήταν "δικό μας" (με την όποια έννοια), η δολοφονία μάς λυπεί και μας εξοργίζει, αλλά κατά βάθος δεν μας αφορά; Για να προλάβω την ένσταση ότι τότε ο κόμπος ενδεχομένως δεν είχε φτάσει στο χτένι, προεκτείνω την ερώτηση: αν προχθές ο ίδιος αστυνομικός σκότωνε στο Ζεφύρι ένα 15χρονο τσιγγάνο, θα φτάναμε στην ίδια κατάσταση που ζούμε αυτές τις μέρες; Υποθετικό το ερώτημα, αλλά νομίζω πως την απάντηση όλοι μπορούμε να τη φανταστούμε.
2) Όταν πριν από λίγες μέρες κάποιοι "αναρχικοί" ή όποιοι υπό όποια ιδιότητα και όποιο όνομα έσπαγαν στο ξύλο καθηγητές σε εκδήλωση στο Χημείο, γιατί δεν βγήκε κανείς να καταδικάσει ή να διαδηλώσει; Η ενέργεια δεν έχει το βάρος μιας δολοφονίας, σίγουρα. Μήπως όμως ούτε οι καθηγητές έχουν ψυχή ή απλώς σκεφτόμαστε "καλά να πάθουν", αφού ανήκουν στους απέναντι;
Το ζήτημα της αστυνομικής βίας έχει ξεπεράσει τα όρια, αυτό είναι δεδομένο. Νομίζω όμως πως δεν είναι αυτός ο μεγάλος κίνδυνος, έστω κι αν πλέον το κράτος δολοφονεί απροσχημάτιστα, γιατί είναι κάτι αντιληπτό από όλους πια - ξέρουμε ποιο είναι και τι κάνει κι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για να το αντιμετωπίσουμε. Φοβάμαι όμως πως χειρότερες κι από αυτό καταντούν οι αντιδράσεις που γίνονται επιλεκτικά, γιατί είναι αφανείς στην ουσία τους: δρα ο "επαναστάτης" όπως και το κράτος που θέλει να ανατρέψει. Όταν οι εξουσιάζοντες δημιουργούν δυο μέτρα και δύο σταθμά στην κοινωνία (ατιμωρησία, πλουτισμός λίγων κτλ.) και όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτούς δρουν ουσιαστικά με τα δικά τους δύο μέτρα, τότε απλούστατα συμπίπτουν: στη βασική αρχή τουλάχιστον συμφωνούν - η μόνη τους διαφωνία είναι στην εφαρμογή της. Και αυτό είναι λυπηρό, γιατί για τους υπόλοιπους, τους φιλήσυχους, τους μικροαστούς, που βρίσκονται ανάμεσά τους και παρακολουθούν τα γεγονότα αμέτοχοι (ενδεχομένως το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας) δεν υπάρχει ουσιαστικά πια καμιά ελπίδα για δικαιοσύνη.
Γιώργος Κ.]
Το Σάββατο στις δέκα το βράδυ στα Εξάρχεια ένας αστυνομικός δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα δεκαεξάχρονο.
Την Κυριακή στη μια (13:00) το μεσημέρι στο Αρχαιολογικό Μουσείο στην Πατησίων έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας και πορεία, την οποία κάλεσε όλη η ελληνική Αριστερά και οργανώσεις για τα δικαιώματα πλην ΚΚΕ.
Σήμερα στις 6:00 το απόγευμα νέες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που καλούν το ΚΚΕ στην Ομόνοια και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με πολλές ακόμη πολιτικές οργανώσεις και ομάδες στα Προπύλαια.
Σήμερα στις 6:00 το απόγευμα νέες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που καλούν το ΚΚΕ στην Ομόνοια και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με πολλές ακόμη πολιτικές οργανώσεις και ομάδες στα Προπύλαια.
Είναι η πρώτη βέβαιη δολοφονία πολίτη (και μάλιστα ανήλικου) από την αστυνομία, εδώ και παραπάνω από είκοσι χρόνια - η δολοφονία του Καλτεζά έγινε το 1985, των Κουμή και Κανελλοπούλου το 1980. Δύο μέρες μετά το γεγονός και ψυχραιμότερος, επιμένω ότι αυτά συμβαίνουν μόνο σε φασιστικά καθεστώτα. Όσοι και όσες μένετε Αθήνα, να είστε εκεί, και στη σημερινή πορεία.
[Σχετικά με το φασισμό της βίας γενικά, τα είπε εξαιρετικά ο Γιώργος Κ. στα σχόλια, οπότε τον μεταφέρω σε περίοπτη θέση:
Δυο παραδείγματα από το παρελθόν πρώτα: 1) όταν πριν από μερικά χρόνια δολοφονούνταν νεαρός τσιγγάνος από αστυνομικούς, επειδή δεν σταμάτησε σε σήμα τους, γιατί δεν κουνήθηκε φύλλο, πέρα από τις γνωστές δηλώσεις-καταδίκες; Ψυχή δεν είχε εκείνο το παιδάκι ή επειδή δεν ήταν "δικό μας" (με την όποια έννοια), η δολοφονία μάς λυπεί και μας εξοργίζει, αλλά κατά βάθος δεν μας αφορά; Για να προλάβω την ένσταση ότι τότε ο κόμπος ενδεχομένως δεν είχε φτάσει στο χτένι, προεκτείνω την ερώτηση: αν προχθές ο ίδιος αστυνομικός σκότωνε στο Ζεφύρι ένα 15χρονο τσιγγάνο, θα φτάναμε στην ίδια κατάσταση που ζούμε αυτές τις μέρες; Υποθετικό το ερώτημα, αλλά νομίζω πως την απάντηση όλοι μπορούμε να τη φανταστούμε.
2) Όταν πριν από λίγες μέρες κάποιοι "αναρχικοί" ή όποιοι υπό όποια ιδιότητα και όποιο όνομα έσπαγαν στο ξύλο καθηγητές σε εκδήλωση στο Χημείο, γιατί δεν βγήκε κανείς να καταδικάσει ή να διαδηλώσει; Η ενέργεια δεν έχει το βάρος μιας δολοφονίας, σίγουρα. Μήπως όμως ούτε οι καθηγητές έχουν ψυχή ή απλώς σκεφτόμαστε "καλά να πάθουν", αφού ανήκουν στους απέναντι;
Το ζήτημα της αστυνομικής βίας έχει ξεπεράσει τα όρια, αυτό είναι δεδομένο. Νομίζω όμως πως δεν είναι αυτός ο μεγάλος κίνδυνος, έστω κι αν πλέον το κράτος δολοφονεί απροσχημάτιστα, γιατί είναι κάτι αντιληπτό από όλους πια - ξέρουμε ποιο είναι και τι κάνει κι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για να το αντιμετωπίσουμε. Φοβάμαι όμως πως χειρότερες κι από αυτό καταντούν οι αντιδράσεις που γίνονται επιλεκτικά, γιατί είναι αφανείς στην ουσία τους: δρα ο "επαναστάτης" όπως και το κράτος που θέλει να ανατρέψει. Όταν οι εξουσιάζοντες δημιουργούν δυο μέτρα και δύο σταθμά στην κοινωνία (ατιμωρησία, πλουτισμός λίγων κτλ.) και όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτούς δρουν ουσιαστικά με τα δικά τους δύο μέτρα, τότε απλούστατα συμπίπτουν: στη βασική αρχή τουλάχιστον συμφωνούν - η μόνη τους διαφωνία είναι στην εφαρμογή της. Και αυτό είναι λυπηρό, γιατί για τους υπόλοιπους, τους φιλήσυχους, τους μικροαστούς, που βρίσκονται ανάμεσά τους και παρακολουθούν τα γεγονότα αμέτοχοι (ενδεχομένως το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας) δεν υπάρχει ουσιαστικά πια καμιά ελπίδα για δικαιοσύνη.
Γιώργος Κ.]
17 σχόλια:
αυτο το 16 χρόνο απλά πέρναγε από εκεί ή είχε λετε κάποια σχέση με τα γεγονότα στα μαγαζιά; και αυτο το 16 χρόνο που είδε το μπουγιο και ηθελε να προστατευτεί γιατι δεν πήρε τα ποδαράκια του να γυρισει σπίτι του; και φυσικα κανεις δε συμφωνει να σκοτώνονται άνθρωποι αλλα προσωπικα διαφωνώ κάθετα που οι αστυνομικοι δεν άνοιξαν πυρ στα ΠΟΔΙΑ όλων των κωλοπαιδων εκει. Εσείς το λετε χούντα; Εγώ λέω ότι αν ειναι να μου κρατανε φορους για μπατσους, τότε αυτοι να μου ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΟΥ - ακομα κι αν χρειαζεται να κουτσουρευουν τα πόδια κωλοπαιδων που αποφάσισαν ότι μέσα στην οικονομική κρίση, καταστρεφοντας περιουσίες κάνουν πολιτική.
Εμένα καταστράφηκε όλη η περιουσία μου κύριε Φαντασμα του Αμαζονιου απόψε. Κι εσείς μιλάτε για Χούντα. Της Δεξιάς όμως ή των Αναρχικών; Λυπάμαι που μερικές φορές δειχνετε πραγματικά ότι ζείτε παντελώς εκτός πραγματικότητας μερικοι άνθρωποι.
Αναφέρομαι σε μια δολοφονία εν ψυχρώ ανήλικου πολίτη από αστυνομικό. Σε άλλα ποστ έχω υπερασπίσει πολιτικές λογικές, αλλά όχι αυτές που αναφέρεστε. Εν τέλει, λυπάμαι ειλικρινά που δεν καταλάβατε τίποτα.
ΑΝΩΝΥΜΕ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΗ ΜΙΛΑΣ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ, ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΣΤΑ ΣΠΑΣΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ.
ΘΑ ΠΑΩ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ
Είμαι σε ηλικία να αντιληφθώ την απελπισία κάποιου που χάνει την περιουσία του.
Ρωτάω απλά και χωρίς διάθεση για εξυπνάδες ή σοφιστείες: αν ήταν να διαλέξεις τι από τα δύο έχει προτεραιότητα:
από τη μία η ζωή του 15χρονου γιου, ή ανιψιού,
ή μαθητή σου, ή γιου του φίλου σου,
(η εν ψυχρώ δολοφονία του)
από την άλλη τα λεφτά, η περιουσία
τι θα έβαζες ως σημαντικότερη είδηση κι αιτία διαμαρτυρίας;
Λυπάμαι. Κάποιοι σου έσπασαν την επιχείρηση, κι εσύ ζητάς πυροβολισμούς στα πόδια των πιτσιρικάδων. Θαυμάσια τα πάμε.
Βλέπω με φρίκη την πλήρη αναστροφή των αξιών των "ανώνυμων" ανθρώπων.
Η περιουσία και η ιδιοκτησία, σημαντικότερες από τη ζωή.
επιτέλους τι ζητάμε; για τι πράγμα διαδηλώνουμε; τα έχουμε μπερδέψει τα πράγματα κύριοι.. Σ' αυτήν την αναμπουμπούλα είναι δυο τρία απλά πράγματα που πρέπει να λάβει κανείς υπόψιν του πριν πάρει θέση και πρώτα πρώτα να αναλογιστεί πως τα συμβάντα αυτά είναι η κορυφή του παγόβουνου.
1ον οι κουκουλοφόροι "ήρωες" των πόλεων είναι μειοψηφία σε σχέση με τους πολίτες που βλέπουν τις περιουσίες τους να καίγονται.
2ον το σώμα της αστυνομίας αδυνατεί να ελέγξει μια κατάσταση γιατί απλούστατα κάποιοι δεν έχουν την βούληση ώστε να γίνει κάτι τέτοιο.
3ον οι όποιοι ανεπαρκώς εκπαιδευμένοι αστυνομικοί δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εκ των αποτελεσμάτων της εξαθλιωμένης ελληνικής παιδείας.
4ον κανείς, ξαναλέω ΚΑΝΕΙΣ, δε βγαίνει σ' αυτή τη χώρα να πει τα πράγματα με το όνομά τους κι αυτή είναι η πιο επικίνδυνη χούντα κύριε φάντασμα εκ του Αμαζονίου.
Τέλος, ο κόσμος έπρεπε να έχει βγει εδώ και καιρό στους δρόμους και το θέμα είναι πως κι οι ίδιοι οι πολίτες το αισθάνονται αυτό! Πώς να το κάνουμε είναι στο DNA του Έλληνα φαίνεται, να μπορεί να διαισθάνεται αυτά που γίνονται πίσω από την πλάτη του! Εκείνο που με τρομάζει και με εξοργίζει όμως είναι ότι κανένας από αυτούς που έχουν τη δύναμη να βγάλουν τον κόσμο στο δρόμο (είτε ιδιοτελώς, είτε ανιδιοτελώς) δεν απλώνει το χέρι του να δείξει το φεγγάρι.. Απλώνει το χέρι του και φωνάζει "κοιτάξτε τι όμορφο δάχτυλο έχω!"..
Διαδηλώνουμε για το αυτονόητο! Την καταδίκη του αστυνομικού που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του σκοτώνοντας έναν νέο άνθρωπο.. Δε λέω, θα έχουμε την αριστερή μας συνείδηση ήσυχη, αλλά κάποτε δεν πρέπει να διαδηλώσουμε π.χ. για την εξαθλιωμένη παιδεία μας, με στόχο την αλλαγή κι όχι τα καμμένα θρανία;
Κάποτε δεν πρέπει να μην φοβόμαστε ανθρώπους με κουκούλες; Ας θυμηθούμε στην ιστορία μας, ποιοι έκρυβαν τα πρόσωπά τους με αυτόν τρόπο κι έπειτα ας μιλήσουμε για φασισμό!
Γράφω από ξένο υπολογιστή, οπότε θα είμαι όσο μπορώ σύντομος. Δεν απαντώ επομένως στους υπόλοιπους σχολιαστές τώρα, αλλά όταν βρεθώ στον υπολογιστή του σπιτιού μου. Λοιπόν αγαπητέ ανώνυμε:
Κατ' αρχήν σε αυτό το μπλογκ γράφω επώνυμα ως Κωστής Σπηλιώτης. Το ότι απαντώ τα σχόλια ως phantom of the Ammazon δεν ακυρώνει ότι το όνομα μου είναι φαρδιά πλατιά στην κορυφή του μπλογκ και ότι αναλαμβάνω την ευθύνη του δημόσιου λόγου μου.
Προϋποθέτετε κακώς ότι είμαι αριστερός, αυτό όμως που γράφει το ποστ είναι ότι καλώ σε μια πορεία που καλεί η ελληνική αριστερά πλην ΚΚΕ. Αν πρέπει να βάλω μια ταμπέλα στον εαυτό μου, αυτή είναι του οικολόγου.
Σε αυτή τη βάση θεωρώ πολύ σημαντική την προστασία στοιχειωδών ελευθεριών και αγαθών, όπως η ανθρώπινη ζωή. Διαφωνώ κάθετα με μορφές δράσης όπως η επίθεση σε συμβολικούς στόχους (τράπεζες, υπουργεία κτλ.) και με αηδιάζει η φθορά περιουσίας απλών ανθρώπων, όπως καταστήματα, περίπτερα κτλ. Το να διαμαρτύρομαι για την αστυνομική βία (ή για ό,τι άλλο θεωρώ σημαντικό) δε σημαίνει ότι υποστηρίζω τα βίαια επεισόδια.
Θα συμφωνήσω στο γενικό πλαίσιο που υποστηρίζετε. Ναι χρειαζόμαστε πολίτες που ενδιαφέρονται και αντιδρούν, καλύτερη εκπαίδευση, έλεγχο πάνω στη βία από όπου και αν προέρχεται. Απλώς δεν δεν καταλαβαίνω πως η αντίδραση σε μια εν ψυχρώ δολοφονία είναι αντίθετη με τα παραπάνω.
Την ανθρώπινη ζωή ως αδιαπραγμάτευτη αξία την υπεράσπισαν ήδη οι προηγούμενοι σχολιαστές και τους ευχαριστώ για αυτό.
Σήμερα το πρωι βρισκόμουν με άτομο που είχε συγγενικό πρόσωπο αυτοπτη μάρτυρα του περιστατικού. Ως εκ τούτου οι αυτοπτες φαινεται να λένε ότι ήταν- πράγματι- εν ψυχρώ δολοφονία, από αστυνομικους "πωρωμένους" στους οποιους -μου είπαν- είχε γινει συσταση ξανά για παρόμοιο σκηνικο -που ευτυχώς τότε δεν κατέληξε σε πιστολίδι.
Με λίγα λόγια κ. Ανώνυμε, μάλλον το "εκρηκτικο" γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας πυροδότησε δυστυχώς μια κατασταση που πήρε σβάρνα και την περιουσία σας. Λυπάμαι ειλικρινά τόσο την οικογένιά σας όσο και για του 16χρονου: μπορει να μην μπορειτε να το δειτε αυτη τη στιγμή, αλλα είστε και οι δυο ταυτοχρόνως θύματα.Εσεις με υλικές ζημιές, εκεινοι με απώλειες ζωής. Δεν κάνω ιεράρχιση. Οι απώλειες του καθενός ιεραχουνται απο τον ίδιο, όχι απο όσους είμαστε έξω απο το χορό. Απλα λυπάμαι ειλικρινά και για εσάς και για εκείνους, αυτη τη στιγμή...
Απο εκει και πέρα και επειδή το μπλογκ είναι συλλογικό θέλω να διαχωρισω τη θέση μου απ΄το Φαντασμα με το ποιο μοιραζομαστε την ίδια στέγη: διαφωνώ παντελώς με το ποστ και νομιζω ότι άπ' όσα σχόλια διάβασα εδώ με καλύπτει η δεύτερη άποψη του ανώνυμου (η πρώτη όχι, είμαι κατά των πυροβολισμών -ακόμα και στα πόδια).
Προσυπογράφω όσα έγραψες, φίλτατε, αλλά, αν ζούσα στην Αθήνα, θα έπραττα όσα αναφέρει η Αθηνά. Διότι ναι μεν πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για την αστυνομική βία, πλην, όμως, θα ήθελα να δώ και ανάλογη διαμαρτυρία για τα εκτεταμένα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων από πρόσωπα, που το μόνο, που πετυχαίνουν, είναι να δικαιώνουν όσους ζητούν περισσότερη και αυστηρότερη αστυνόμευση. Δε βάζω την περιουσία κανενός πάνω από την ανθρώπινη ζωή, ωστόσο η περιφρόνηση για την ιδιωτική περιουσία με ενοχλεί.
Α ώστε σεις προκαλέσατε τα χτεσινά κυριακάτικα επεισόδια
Αγαπητή Αθηνά, εγώ πήγα στην πορεία χτες και θα ξανακατεβώ και σήμερα. Διαφωνώ ξεκάθαρα με τα σπασίματα, δε νομίζω όμως ότι προκύπτουν από μια καλά οργανωμένη πορεία (ανεξαρτήτως πολιτικού χώρου), που ξέρει με ποιους όρους κατεβαίνει στο δρόμο. Η χθεσινή πορεία ήταν λυπηρή από αυτήν την πλευρά: όσοι και όσες (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία) ήμασταν μη βίαιοι βρεθήκαμε χωρίς να το επιλέξουμε ανάμεσα σε φωτιές και χημικά. Από εκεί και μετά, εφόσον το μπλακ μπλοκ επιλέγει αυτή τη μορφή σύγκρουσης, παίρνει και την ευθύνη των πράξεών του: προσαγωγές, συλλήψεις, δικαστήρια.
Ινκοντινέντια και τριπ μάλλον απάντησατε στον ανώνυμο παρά σε εμένα, συμφωνώ πάντως ξεκάθαρα μαζί σας όσον αφορά τις προτεραιότητες.
Αγαπητή Ινδιάννα, το ποστ καλεί σε μια μη βίαιη πορεία, παίρνοντας θέση υπέρ βασικών πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως ο έλεγχος της αστυνομίας και η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Είτε με διαβάζεις λάθος, είτε διαφωνούμε σε πολύ περισσότερα από όσα νόμιζα. Εν ολίγοις: πώς διαφωνείς παντελώς με το ποστ;
Αγαπητέ περιούσιε, θα μπορούσα να σου απαντήσω απλά και σύντομα ότι συμφωνούμε. Να προσθέσω όμως ότι τα μη βίαια κινήματα (κομμάτια των αυτόνομων, οι οικολόγοι, τρόπον τινά και οι σοσιαλδημοκράτες) και τα κινήματα που δεν αποκηρύσσουν τη βία, αλλά τη χρησιμοποιούν ως
μέσο σε πολύ συγκεκριμένες συνθήκες και πλαίσιο (κομμάτια του αντιεξουσιαστικού χώρου όπως η ΑΚ, το σύνολο της ελληνικής αριστεράς - δεν έχουμε πλέον αντάρτικο πόλεων στην Ελλάδα) έχουν επικρίνει πολύ σκληρά και ρητά αυτού του είδους τις βίαιες συγκρούσεις. Το ότι παράλληλα με μια πορεία γίνονται βίαια επεισόδια, είναι θέμα του μπλακ μπλοκ και της αστυνομίας, ποτέ τα τελευταία χρόνια σε όσες πορείες κι αν έχω πάει, δεν είδα τους/τις "μη βίαιους/ες" διαδηλωτές/τριες να βοηθούν τους/τις "βίαιους/ες" (αλλά ούτε και "οι βίαιοι/ες" ζητούν τη βοήθειά μας, σε τυχόν διαπληκτισμούς μας θεωρούν γενικά αφομοιωμένους/ες από το σύστημα και πρόβατα. Σκοπεύω αύριο να ανεβάσω ένα ποστ για τη βία, με βάση και την εμεπιρία μου από τη χτεσινή πορεία, ίσως θα ήταν καλύτερο να συνεχίσουμε τη συγκεκριμένη κουβέντα εκεί.
Τανίλα, πράγματι, με έδειξε και το δελτίο του ΣΚΑΙ σε κάποια φάση: ανέμιζα μια μαυροπράσινη σημαία, και φώναζα "μπάτσοι, γουρούνια, παλιοχαρακτήρες" ενώ κάτι άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες δίπλα μου έσπαζαν με κομπρεσέρ την άσφαλτο στην Πατησίων για να φυτέψουν μανώλιες και χαρουπιές.
"Κάποτε δεν πρέπει να μην φοβόμαστε ανθρώπους με κουκούλες;"
(!!!!!)
Σωστός, Ανώνυμε.
Ας φοβόμαστε μόνο ανθρώπους με κράνη. Έτσι είναι το σκόπιμο.
Συμμετείχα στην αυθόρμητη και ταχύτατη διαδήλωση του Σαββάτου,όπως και στο χτεσινό. Σκοπεύω να πάω και σήμερα το απόγευμα στα Προπύλαια.
Θεωρώ ότι όλος αυτός ο ξεσηκωμός, κάτι δείχνει. Πολλή συσσωρευμένη οργή μέσα μας και έξω μας προσπαθεί να βρει δίοδο.
Δεν πρόκειται για συνήθεις "αντιεξουσιαστικές" εκδηλώσεις των περιβόητων "γνωστών-αγνώστων". Είναι το ακριβώς το αντίθετο. Οι γνωστοί-άγνωστοι "φύλακες της τάξης" που δρουν ενάντια στον ανθό της ελληνικής νεολαίας, με όλα τα παρεπόμενα που προκαλεί (βλ. άκυρα σπασίματα).
Αυτή τη στιγμή: καταλήψεις σχολείων και σχολών, διαρκείς γενικές συνελεύσεις,καταλήψεις πρεσβειών μας στο εξωτερικό, ξεσηκωμός μαθητών φοιτητών και εργαζομένων, εκατοντάδες συλλαλητήρια ανά την χώρα, έπεται και η απεργία της Τετάρτης. Κάτι δε δείχνουν όλα αυτά;
Ινδιάννα μου, η αμερόληπτη μη ιεράρχηση μεταξύ της κρατικής δολοφονίας και των υλικών ζημιών σε μαγαζιά, κατά τη γνώμη μου καταλήγει άκρως μεροληπτική.Όπως σοφά έχει ειπωθεί από τον Παναγιώτη Κονδύλη "όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού δεν πρέπει και να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του". ΔΕΝ είναι το ίδιο η υλική ζημιά με την κρατική δολοφονία, όπως ΔΕΝ είναι το ίδιο Ισραήλ και Παλαιστίνη, όπως ΔΕΝ ήταν το ίδιο Σερβία και ΗΠΑ το 99. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε στη μέση. Πρέπει να πάρουμε θέση!
Ξέρεις, καλή μου, ξέρω και ξέρουμε ότι ισχυρός αυτή τη στιγμή είναι το κράτος, η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Αυτά επιλέγουν να αναδείξουν τα άκυρα σπασίματα και όχι τις γιγάντιες πορείες που πολιτικότατα και αξιοπρεπέστατα οδηγούν σε συνελεύσεις, καταλήψεις και γενίκευση των αντιδράσεων. Αυτά είναι τα γόνιμα και ουσιαστικά που πρέπει να μας αφορούν όλους!
Δυο παραδείγματα από το παρελθόν πρώτα: 1) όταν πριν από μερικά χρόνια δολοφονούνταν νεαρός τσιγγάνος από αστυνομικούς, επειδή δεν σταμάτησε σε σήμα τους, γιατί δεν κουνήθηκε φύλλο, πέρα από τις γνωστές δηλώσεις-καταδίκες; Ψυχή δεν είχε εκείνο το παιδάκι ή επειδή δεν ήταν "δικό μας" (με την όποια έννοια), η δολοφονία μάς λυπεί και μας εξοργίζει, αλλά κατά βάθος δεν μας αφορά; Για να προλάβω την ένσταση ότι τότε ο κόμπος ενδεχομένως δεν είχε φτάσει στο χτένι, προεκτείνω την ερώτηση: αν προχθές ο ίδιος αστυνομικός σκότωνε στο Ζεφύρι ένα 15χρονο τσιγγάνο, θα φτάναμε στην ίδια κατάσταση που ζούμε αυτές τις μέρες; Υποθετικό το ερώτημα, αλλά νομίζω πως την απάντηση όλοι μπορούμε να τη φανταστούμε.
2) Όταν πριν από λίγες μέρες κάποιοι "αναρχικοί" ή όποιοι υπό όποια ιδιότητα και όποιο όνομα έσπαγαν στο ξύλο καθηγητές σε εκδήλωση στο Χημείο, γιατί δεν βγήκε κανείς να καταδικάσει ή να διαδηλώσει; Η ενέργεια δεν έχει το βάρος μιας δολοφονίας, σίγουρα. Μήπως όμως ούτε οι καθηγητές έχουν ψυχή ή απλώς σκεφτόμαστε "καλά να πάθουν", αφού ανήκουν στους απέναντι;
Το ζήτημα της αστυνομικής βίας έχει ξεπεράσει τα όρια, αυτό είναι δεδομένο. Νομίζω όμως πως δεν είναι αυτός ο μεγάλος κίνδυνος, έστω κι αν πλέον το κράτος δολοφονεί απροσχημάτιστα, γιατί είναι κάτι αντιληπτό από όλους πια - ξέρουμε ποιο είναι και τι κάνει κι αυτό είναι ένα πρώτο βήμα για να το αντιμετωπίσουμε. Φοβάμαι όμως πως χειρότερες κι από αυτό καταντούν οι αντιδράσεις που γίνονται επιλεκτικά, γιατί είναι αφανείς στην ουσία τους: δρα ο "επαναστάτης" όπως και το κράτος που θέλει να ανατρέψει. Όταν οι εξουσιάζοντες δημιουργούν δυο μέτρα και δύο σταθμά στην κοινωνία (ατιμωρησία, πλουτισμός λίγων κτλ.) και όσοι βρίσκονται αντιμέτωποι με αυτούς δρουν ουσιαστικά με τα δικά τους δύο μέτρα, τότε απλούστατα συμπίπτουν: στη βασική αρχή τουλάχιστον συμφωνούν - η μόνη τους διαφωνία είναι στην εφαρμογή της. Και αυτό είναι λυπηρό, γιατί για τους υπόλοιπους, τους φιλήσυχους, τους μικροαστούς, που βρίσκονται ανάμεσά τους και παρακολουθούν τα γεγονότα αμέτοχοι (ενδεχομένως το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας) δεν υπάρχει ουσιαστικά πια καμιά ελπίδα για δικαιοσύνη.
Γιώργος Κ.
Αγαπητέ Γιώργο Κ. όπως είδες από τη νέα μορφή της ανάρτησης συμφωνώ απολύτως και να μας σχολιάζεις συχνότερα.
Δημοσίευση σχολίου