CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

5.5.09

Μισοκρυμμένος στο blog μου για δυόμισι χρόνια (1): Ψυχολογικά της γραφής και της ανάγνωσης

[Είμαι ο Άμμος (όχι το Φάντασμά του) και πιθανόν επανέρχομαι στο blogging, αλλά με αρκετά διαφορετικό concept συγγραφής από όταν ξεκινούσα το Δεκέμβρη του 2006. Δύο τρεις ημερολογιακές αναρτήσεις την επόμενη περίοδο θα σας πουν προσωπικά και δημόσια νέα της τελευταίας διετίας, για να συνεχίσουμε από τέλη Μάη με το νέο μου/μας πρόγραμμα.]

Το blog αυτό κατέληξε από το Γενάρη και μετά να είναι της Ινδιάννας, αλλά ήδη τα ποστ μου είχαν αραιώσει από τότε που κατέβηκα στην Αθήνα, το Σεπτέμβρη του 2007. Συχνά ανέφερα ως λόγο των σποραδικών εμφανίσεών μου ότι έγραφα πολύ στον υπολογιστή, οπότε βαριόμουν να γράφω από διασκέδαση, αλλά αυτό ήταν πάντα η μισή αλήθεια. Σήμερα θα σας γράψω για την άλλη μισή, που έχει σχέση με το τι έγραφα και για ποιον λόγο.

Με τη λογοτεχνία έχω ασχοληθεί συστηματικά δύο φορές στη ζωή μου, και τις δύο για να ξορκίσω προσωπικούς δαίμονες, να προβάλλω σε φανταστικούς κόσμους θέματα που αρνιόμουν να αντιμετωπίσω. Όταν διαλυόταν η σχέση μου με την Εύα, από το φθινόπωρο ως την άνοιξη του 2005, έγραψα το ένα και μόνο μου μυθιστόρημα που αναφερόταν στις σχέσεις, τα σώματα και τη μοναξιά (αποφεύγοντας βέβαια εξολοκλήρου να συζητήσω με την Εύα για τις σχέσεις, τα σώματα και τη μοναξιά). Πήγα στρατό, επέστρεψα στην πολιτική ζωή, πρότεινα το μυθιστόρημα σε διάφορους εκδοτικούς οίκους, συνάντησα καθολική απόρριψη, κι έτσι οδηγήθηκα, σε συνδυασμό με την ερωτική απογοήτευση από μια Μαρία και την απαίσια δουλειά που έκανα τότε, σε μια αρκετά βαριά κατάθλιψη το καλοκαίρι του 2006. Θεωρώ πως βγήκα από αυτόν το βάλτο ξεκινώντας να δημοσιεύω ιστορίες μου στο blog το Δεκέμβρη του 2006: με πολύ θετικά σχόλια σχεδόν από την αρχή, ήταν δύσκολο να πιστεύω όλες αυτές τις αηδίες που μουρμούριζα για εμένα (δεν αξίζω τίποτα, η ζωή μου δεν έχει νόημα, θέλω να πεθάνω κτλ.) Ό,τι σκατά και να 'μουνα, τουλάχιστον έγραφα καλή λογοτεχνία, τι να καταλάβουν οι μαλάκες οι εκδοτικοί. (Από το Δεκέμβρη του 2006 ως τον Ιούλη του 2007 ήταν παρεμπιπτόντως η δεύτερη και τελευταία φορά που ασχολήθηκα συστηματικά με τη λογοτεχνία).

Κι ενώ η διαδικτυακή γραφή με έσωσε, εγώ της φέρθηκα αχάριστα, στερώντας την από χρόνο και διάθεση. Ανέβηκε η αυτοπεποίθησή μου, ερωτεύτηκα μια Αθηναία την Εύη, πήρα χαμπάρι ότι η Θεσσαλονίκη είχε κλείσει τον κύκλο της, κάπως έτσι αποφάσισα να κατέβω και στην Αθήνα. Εν μέσω της μετακόμισης ήρθε μισοτυχαία - μισοεσκεμμένα και το διδακτορικό στο τμήμα ΕΜΜΕ του Καποδιστριακού με το Σπύρο Μοσχονά. Είχα μια ιδέα για ανακοίνωση σχετικά με τα blog, πέρασα από το τμήμα για να του την πω, μου αντιπρότεινε να την κάνω αντί για ανακοίνωση διδακτορικό μαζί του, συμφωνήσαμε, και με ποικίλους κλυδωνισμούς δουλεύουμε καλά μαζί δύο χρόνια τώρα και ήδη τον ευγνωμονώ για την επιρροή του. Αυτή η θετική εξέλιξη ήταν όμως και η πρώτη φίμωση της γραφής μου στο blog: ένιωθα αμήχανος να δηλώσω ότι μας/σας μελετάω, φοβόμουν μη θεωρηθώ διανοούμενος της μπλογκόσφαιρας, ξενέρωνα όλο και περισσότερο να καταλαβαίνω τους μηχανισμούς που με οδηγούσαν να γράφω: οι ρητορικές μου έχασαν τον αυθορμητισμό τους, καταλήγοντας όλο και περισσότερο επαρκείς, όλο και λιγότερο απολαυστικές. Επιπλέον μπλέχτηκα από την αρχή της διαμονής μου και με τα οικολογικά του Υμηττού και του Βύρωνα, συζητώντας, διαβάζοντας, ενίοτε και γράφοντας πολιτικά κείμενα, τα οποία αφορούσαν την καθημερινότητά μου και τους φίλους γείτονες στο Βύρωνα, αλλά όχι και το γενικό κοινό στο blog μας, ενώ βρέθηκα να δουλεύω για πρώτη φορά στη ζωή μου με καλές συνθήκες σε ένα φροντιστήριο, όπου μου ζητήθηκε να γράψω σοβαρές σημειώσεις για το μάθημα της Έκθεσης (άλλο διάβασμα και γράψιμο από εκεί), ούτε κι αυτές όμως αφορούσαν το κοινό του blog μας, όπως θεωρούσα ότι ήταν διαμορφωμένο μέχρι τώρα. Μέσα σε όλα αυτά έδωσα για υποτροφία ΙΚΥ και την πήρα, περίοδος κατά την οποία δεν είχα χρόνο ούτε για να κατουρήσω (εντάξει υπερβολή, αλλά σας δίνει μια ιδέα).

Με αυτά και με εκείνα γράφτηκε πια η πιλοτική έρευνα για το διδακτορικό, γράφτηκαν και οι σημειώσεις για την Έκθεση, πήρα το ΙΚΥ, συνειδητοποίησα ότι δεν έχω καμία διάθεση προς το παρόν να γράφω λογοτεχνία ή προσωπικά ημερολόγια, και κάπου εκεί χαλάρωσα λίγο και σκέφτηκα ότι με όλες αυτές τις εξελίξεις είτε το παρατάω το blogging, είτε αναφωνώ “ο παλιός Άμμος πέθανε, ζήτω ο νέος Άμμος”.

Αφού λοιπόν αποφάσισα το δεύτερο, περάστε αν θέλετε το Σάββατο κατά τις 13.00 από την Πάντειο όπου κάνω μαζί με το φίλο και συνάδελφο Γιώργο Χαλάτση μια ανακοίνωση για τις αναπαραστάσεις του φύλου και της σεξουαλικότητας στα ελληνικα λεσβιακά, ομοφυλόφιλα, αμφιφυλόφιλα, τρανς και queer μπλογκ, στο πλαίσιο της ημερίδας του Athens Gay Pride. Το πώς κατέληξα να ασχοληθώ με το Athens Gay Pride και την Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας, θα είναι το αντικείμενο του επόμενου ποστ.


[Περισσότερα για την ημερίδα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.]

10 σχόλια:

stassa είπε...

Καλή επιτυχία στην ημερίδα. Ξαφνιάστηκα με τις τόσες συμμετοχές, να πω.

Ανώνυμος είπε...

Καλῶς ἐπιστρέψατε, ἀγαπητέ! Καὶ καλὴ ἐπιτυχία στὴν ἀνακοίνωση καὶ στὸ διδακτορικό.

[Ὰν καὶ δὲν νομίζω ὅτι μπορεῖ κανεὶς νὰ δραπετεύσει ἀπὸ τὸ observer's paradox.]

Σᾶς φιλῶ.

the boy with the arab strap είπε...

καλως επεστρεψες . θα δανειστω την αφισα να την ποσταρω στο blog μου

theorema είπε...

De boreis na fantasteis poso poly xairomai pou epanil8es sta palia kala limeria :-)))))))

αμμος είπε...

Ευχαριστώ Στάσσα μου. Όσο για τις "πολλές" συμμετοχές, πίναμε έναν καφέ χτες με τη Φιλίππα Διαμαντή από την οργανωτική του Pride και μου έλεγε ότι θα μπορούσαν να είναι και περισσότερες, αλλά κάποιος κόσμος δε μπορούσε να έρθει, ενώ επιλέχτηκε κυρίως η ανθρωπολογική οπτική για την ημερίδα. Έχει πλάκα ότι έγραφα πριν λίγο για εσένα στην παρουσίαση και τώρα σου απαντάω σε σχόλιο LOL.

Δεν χάσατε την ελπίδα σας ότι θα ξαναέγραφα Νονς, αναρωτιόμουνα αν συνεχίζετε να μας παρακολουθείτε. Θα αντάλλασσα πάντως πολύ ευχάριστα το observer's paradox με το participant's bias μου, αλλά δεν ξέρω πώς μπορεί να κάνει κανείς ανθρωπολογική έρευνα χωρίς αυτά :-) Σας φιλώ κι εγώ, θα χαρώ να σας δω και στην ημερίδα.

Δανείσου ό,τι θέλεις αγαπητέ ~~~...~~~ και πέρνα και καμιά βόλτα από το Πάντειο αν προλαβαίνεις, ένα μετρό είναι.

Ευχαριστώ γλυκιά μου Θεωρήμα, σιγά σιγά ελπίζω να επανέλθω και στο διάβασμα, μέχρι και τα ποστ της Ινδιάννας είχα σταματήσει να διαβάζω :-(

Ινδιάννα είπε...

Καλη επιτυχία στο Παντειο Αμμουδι!!!
:) Ελπίζω από τέλος Μάη επιτέλους να τα πούμε κι απο κοντά!
:)))

ΥΓ. Δεν έχανες τιποτα από τα ποστ μου: στα κειμενα δεν ειχα έμπνευση και τη μουσική μας την έχει ρημάξει ο blogger οπότε άντε γυρνα να ανεβάσεις λίγο το ... επιπεδο!!! ;)

the boy with the arab strap είπε...

poli ua ithela na perasw ,alla doyleyw to savato :(

stassa είπε...

Ναι, LOL. Αφού θα με αναφέρεις στην παρουσίασή σου που είναι αδύνατον να παρακολουθήσω θα ήταν ίσως ευγενικό να μου τη στείλεις και να τη διαβάσω- πρώτα, μετά, δεν έχει σημασία.

αμμος είπε...

Ποιο τέλος Μάη παιδί μου, για τρεις μέρες μου είπες ότι πας, όχι για διακοπές στη Μακεδονία! Ευχαριστώ ρε συ, καλή επιτυχία και σε σένα!

Δεν πειράζει ~~~...~~~~ θα ανεβάσω και εδώ το κείμενο μετά την παρουσίαση, οπότε το δικό μας θα μπορέσεις να το διαβάσεις.

Στάσσα μου το κείμενο δεν έχει πάρει ακόμα την οριστική του μορφή, αλλά επειδή φαντάζομαι ότι έχεις περιέργεια και είσαι και φίλη, σε αυτή τη φάση λέμε τα εξής για εσένα (είσαι στην υποενότητα transsexual και transgendered)
[...]Καθώς αυτή η κατηγορία αναφέρεται στο φύλο και όχι στο σεξουαλικό προσανατολισμό, αναγκαστικά επικαλύπτεται με άλλες κατηγοριοποιήσεις, αλλά και συγκρούεται με αυτές. Η gender terrorist για παράδειγμα αυτοπαρουσιάζεται ως “queer τρανς κορίτσι και λεσβία”, η Στάσσα ως “τρανς γυναίκα και μπαϊσέξουαλ”[...]
Η ένταση της πολυφωνίας σε αυτό το υλικό μας έκανε να σκεφτούμε μήπως ήταν καλύτερο να συγχωνεύσουμε τις genderterrorist και dummy με τις queer περσόνες και τη Στάσσα με τις αμφιφυλόφιλες, θεωρήσαμε όμως καλύτερο να υπογραμμίσουμε αυτήν ακριβώς την πολυφωνία του φύλου (βιολογικού και κοινωνικού), παρουσιάζοντας τις τρανς περσόνες από κοινού [...] Τέλος η Στάσσα είναι στην επίσης ιδιαίτερη θέση να δέχεται ρατσιστικές αντιδράσεις τόσο ως αμφιφυλόφιλη που συζεί με γυναίκα, όσο και ως τρανς. Παρόλο που πλέον σπουδάζει Πληροφορική στο Brighton της Αγγλίας σε ένα φιλικό για τις τρανς πανεπιστήμιο και αυτοπαρουσιάζεται ως συνειδητή και ικανοποιημένη με την κατάστασή της όπως και έντονα πολιτικοποιημένη, οι αφηγήσεις της από τα προηγούμενα χρόνια της την Ελλάδα μιλούν για την πορνεία ως σχεδόν αποκλειστική επαγγελματική λύση, την έντονη σύγκρουση με το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και τη συνολική αίσθηση του να μη ανήκει ούτε σε στρέιτ ούτε σε ΛΟΑΤ κύκλους, ούτε σε συμβατικά ούτε σε “εναλλακτικά” κοινωνικά περιβάλλοντα.[...]

αμμος είπε...

Α, όταν ολοκληρώσουμε το κείμενο της παρουσίασης (δηλ. αύριο :-D) θα το ανεβάσω και στο μπλογκ, για να το διαβάσει γενικώς όποιος ενδιαφέρεται.