Το χρονικό ενός Νόμπελ

σημασία δεν έχει από πού διάβολο ερχόμαστε
μα πού στο διάβολο πάμε...

ένα ραδιοφωνικό πόστ, ήπια ποπ τραγουδάκια και άλλα πιο ζωηρά –σαν τραγανά μπισκότα ήχου, να βουτάτε στον καφέ σας για πρωινό :)

Η Sara Mara King γεννήθηκε στην Αφρική. Ο πατέρας της Marsh King ήταν από τους πρώτους Ευρωπαίους που ασχολήθηκαν με τα διαμάντια και την εξαγωγή τους στο ευρωπαϊκό εμπόριο μέσω της μεγάλης πύλης της Αμβέρσας. Στη φάρμα τους αντιλόπες κάλπαζαν ελεύθερα και μαζί τους έπαιζαν η Sara με τον μικρό της αδερφό Trent. Η μητέρα τους περιδιάβαζε με το παρασόλι της στις σαβάνες και μίλαγε στα πουλιά ενώ τρεις ιθαγενείς επωμίζονταν την οικοκυρική δουλεία. Τα γεγονότα του ’84, ο ξεσηκωμός των ντόπιων και οι εμφύλιες διαταραχές, ανάγκασαν την οικογένεια να εγκαταλείψει τον μεγαλεπήβολο Οίκο των King και να επιστρέψει στην Ευρώπη, όπου συνέχισε τις εμπορικές της δράσεις.
Τα δύο τέκνα κληρονόμησαν όλη την περιούσια μα τίποτε από το επενδυτικό μυαλό του πατέρα τους. Η Sara στα 35 της ήταν μια ακριβίστρια που μάχονταν με αίμα ψυχής κατά του ρατσισμού οποιουδήποτε είδους και υπέρ της «κοινωνικής ανοχής». Ο Trent πάλι, στο κατώφλι των 30 του, επέμενε στο κλισέ του γοητευτικού μπον βιβέρ. Η πολυτέλεια ήταν στο αίμα του και δεν φείδονταν σπατάλης καταλήγοντας κάθε νύχτα το πορτοφόλι του να είναι όπως και το ποτήρι του: άδειο ως τον πάτο.
Τα γενέθλιά του πλησίαζαν και η αδερφή του ήξερε ότι μπορούσε να του αγοράσει ό,τι ήθελε με τα χρήματά τους, αλλά αυτό που τελικά είχε σημασία ήταν να του αγοράσει κάτι που θα υπερέβαινε την αξία των χρημάτων. «Σημασία δεν έχει αν θα χαλάσω πάλι 100 ή 200 κορώνες για τον αχαΐρευτο αλλά αν μπορώ με αυτά τα λεφτά να του προσφέρω τη στοιχειώδη συνείδηση ενός κεφαλιού χωρίς κορώνα».
Η Sara πήρε την πιστωτική του και έγραψε τον ανέμελο και πλήρως ασυνείδητο πολιτικά αδερφό της ως Μέγα Χορηγό σε όλες τις φιλανθρωπικές οργανώσεις που ήξερε –αμνηστίας, ιατρικής περίθαλψης, περιβαλλοντικές, φιλοζωικές, αντιρατσιστικές. Ο Trent δεν ενθουσιάστηκε με την πρωτοβουλία της Sara, ούτε συμμερίστηκε τους προβληματισμούς και το ενδιαφέρον της για τα μέρη που μεγάλωσαν –ποτέ δεν κατάλαβε γιατί αυτή η κοπέλα έχανε τόσο χρόνο για ανθρώπους που δε θα γνώριζε ποτέ.
Για μέρες της είχε κόψει την καλημέρα και την απειλούσε ότι «θα της κάνει μήνυση που έβαλε χέρι στην πιστωτική του», όμως ένα τηλεφώνημα τον οδήγησε να σκεφτεί πως «παρότι ήταν έγκλημα αυτό που έκανε, σε καλό μου βγήκε». Στην άκρη της γραμμής ήταν ο αρχισυντάκτης του περιοδικού “Mostra” που ήθελε να κάνει φωτογράφηση μόδας στην Αφρική, σε συνθήκες αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας:
-Εσείς, η Angelina, η Madonna, η Gwyneth με τον Chris και μερικοί ακόμα επιφανείς Πολίτες του Κόσμου μας θα παρευρεθείτε για μια βδομάδα στην Αφρική, σ’ αυτό το βασίλειο των καταραμένων, για να επιτελέσετε κοινωνικό έργο. Εμείς αναλαμβάνουμε τα ρούχα που θα φοράτε, τα οποία και θα φωτογραφίζουμε σε ρεαλιστικές συνθήκες εργασίας σας εκεί. Θα γίνουν ειδικές συμφωνίες με τους δημιουργούς τους και όσα κομμάτια του εν λόγω ρεπορτάζ μόδας πουληθούν μέσα στο επόμενο τρίμηνο, τα έσοδα θα πάνε για τον φιλανθρωπικό σκοπό που θα διατελέσει ο καθένας σας –εμβόλια, aids, πόσιμο νερό κλπ..
Ο βαριεστημένος Trent δεν κατάλαβε πολύ καλά το σκεπτικό του. Αλλά το γεγονός ότι θα τον φωτογράφιζε ο Steven Meizel και θα μίλαγε με την Angelina ανέβασε κατακόρυφα την αδρεναλίνη του.

Στο ιδιωτικό αεροπλάνο ο Trent συνταξίδευε με πολλούς διάσημους –αν και με λύπη του έβλεπε ότι η Gwyneth δεν άφηνε το χέρι του φακιδομύτη Chris της, ενώ ο Sting μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της Angelina που έκανε γιόγκα μαζί του σε όλο το ταξίδι, αφήνοντας στη Madonna το baby sitting των μικρών θηρίων της. Εκείνη όμως ήταν αφοσιωμένη να διαβάζει τα άπαντα της Καμπάλα έχοντας τον Guy να κυνηγάει σε όλο το αεροπλάνο τα εγγλέζικα τερατάκια που όργωναν τους διαδρόμους παίζοντας κυνηγητό με τα βιετναμεζάκια της φιλενάδας τους. Ο Trent κοίταζε τον Bono απέναντι, που κοιμόταν με το «Η Κριτική του Κόκκινου Βιβλίου» ανοιγμένη πάνω του και αναρωτιόταν τελικά «τι γυρεύω εγώ εδώ»;
Φτάνοντας όλοι έδειχναν πολύ ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να αφοσιωθούν στην περίεργη εκπαίδευση που θα αναλάμβανε ο καθένας τους, εκτός από τον Trent που είχε πάθει πολιτισμικό σοκ μέσα στην έρημο, με τα λυόμενα οικήματα χωρίς κλιματισμό ή τρεχούμενο νερό και με τόσα μαύρα πρόσωπα γύρω του να τον κοιτάνε κατάματα.
Οι εθελοντές των οργανώσεων εξήγησαν στον καθένα διεξοδικά τι θα κάνει –μιας και εκείνοι δεν ενδιαφέρονταν για το θεαθήναι και τη φωτογράφηση αλλά για την πραγματική εμπλοκή των διάσημων στο έργο τους. Στον Trent έτυχε το θέμα του ελέγχου γεννήσεων –μιας και ήταν εκείνο με το περισσότερο εποπτικό υλικό και αναφορές σε μεθοδολογία. Το σίγουρο ήταν ότι ακόμα κι έτσι δεν ήταν εύκολο. Ο Trent θα υπέφερε για τη μόδα.
Φορώντας φυστικί κοντομάνικο Von Dutch, καφέ υφασμάτινο παντελόνι Scotch, ζώνη malboro classics από δέρμα πύθωνα, παπούτσια Alexander Mc Queen και ρολόι nautica ξεκίνησε να δείχνει σε εφήβους και ενήλικες το πρόγραμμα ελέγχου γεννήσεων, αν και δεν έβλεπε να υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον: στα γνωστά πειράματα πρακτικής που δοκιμάζουν να φορέσουν το προφυλακτικό σε μπανάνες, οι λιμοκτονούντες Αφρικανοί τρώγανε τα φρούτα και φούσκωναν τα πολύχρωμα μπαλονάκια που μετά τα άφηναν να εκτοξευτούν στον αέρα κάνοντας θόρυβο πορδής.
Ο Trent είχε απογοητευτεί και περισσότερο ο φωτογράφος που δεν είχε μπορέσει να τραβήξει ούτε ένα στιγμιότυπο που να μην αποδεικνύει περίτρανα τη γελοιότητα των προσπαθειών του. Του πήρε δυο μέρες να πάρει το κολάι ο Trent αλλά την τρίτη μπήκε στην αίθουσα αποφασισμένος να τα κάνει όλα σωστά. Και μάλλον τα κατάφερε γιατί από τη σκηνή των ιθαγενών ακούγονταν επιφωνήματα τρόμου, θαυμασμού ή καμιά φορά και εκπλήξεως. Ο φωτογράφος επιτέλους κατάφερε να κάνει τη δουλειά του και το γκρουπ των διάσημων έφυγε τέσσερις μέρες μετά για την Ευρώπη.

Και πέρασε ακριβώς ένας χρόνος όταν το τηλέφωνο του Trent χτύπησε ξανά. Αυτή τη φορά ήταν ο υπεύθυνος του Κέντρου Στατιστικών Ερευνών του ΟΗΕ, Thomas Ediscard. Τελευταίες μετρήσεις είχαν δείξει ότι στην περιοχή της Matagorda, εκεί όπου πριν από 12 μήνες είχαν λάβει χώρα τα μαθήματά των διάσημων, ο αριθμός γεννήσεως είχε μειωθεί κατά 83%.
–Ήσασταν εσείς εκπαιδευτής εκεί κύριε King και θα θέλαμε να ξέρουμε αν είπατε κάτι ξεχωριστό από όσα αναφέρουμε στην καμπάνια μας, κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει να είμαστε πιο αποτελεσματικοί στο έργο μας.
-Ναι, η αλήθεια είναι ότι διαφοροποιήθηκα κάπως… Θυμάμαι τους έδειξα μερικές εικόνες από μεταλλαγμένα γεννητικά όργανα λόγω αφροδίσιων νοσημάτων, και τους είπα ότι ο μόνος τρόπος να μην γίνουν έτσι είναι να έχουν πάντα την ίδια σύντροφο και να συνευρίσκονται ερωτικά στην ίδια στάση.
-Η οποία στάση είναι...
-Το ιεραποστολικό φυσικά.
-Δεν τους κάνατε κάποια ιδιαίτερη μνεία στα προφυλακτικά;
-Χμ, ναι, κοιτάξτε τους είπα να τα χρησιμοποιούν αλλά ξέρετε πάντα χρειάζεται ένα κίνητρο, έτσι τους έκανα μια μικρή προσφορά: είπα αν μέσα σε ένα δίμηνο έχουν χρησιμοποιήσει 200 προφυλακτικά θα τους κάνω μια τηλεόραση δώρο.
Η γραμμή βουβάθηκε για λίγο.
-Δεν τους δωροδόκησα ακριβώς απλά επένδυσα στη βαρεμάρα τους. Είπατε οι γεννήσεις μειώθηκαν ε;
-...Συντριπτικά, ψέλλισε ο υπεύθυνος.
-Ε, γιατί να βασανίζεσαι με βαρετό και επιπλέον κουραστικό μέσα στην κάψα σεξ, όταν έχεις τηλεόραση;
Και ο Trent γέλασε με την επιτυχία του σκεπτικού του.
Ο υπεύθυνος προγράμματος έκλεισε το ακουστικό.
Κράτησε με τα χέρια του το πρόσωπό του πάνω απ΄ το γραφείο και αναλογίστηκε πόσα χρήματα από τα Κοινοτικά Πακέτα πήγαν σε άκαρπες προσπάθειες ελέγχου των γεννήσεων όλα αυτά τα χρόνια, όταν αυτό που χρειαζόταν ήταν μόνο μια τηλεοπτική οθόνη που θα γεννούσε δεκάδες ζευγάρια βαριεστημένων εραστών.

Τα επόμενα 40 χρόνια ο Thomas Ediscard αξιοποίησε την ιδέα του Trent σε μυστικά εργαστήρια με χρήση των φτηνότερων πειραματόζωων (των φτωχών της Αφρικής). Σήμερα η Ακαδημία τον τίμησε με το Νομπελ Βιολογίας για την δημιουργία του νέου εξελιγμένου είδους ανθρώπου, που λειτουργεί με τηλεκοντρόλ.