CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

2.9.07

Η ΑΜΜΕγάλη επιστροφή... - Λίστα Άμμου 26

Something old… Τρύπες – Όλα είναι δρόμος. Όρεξη να ’χεις να περπατάς…

Something new… Franz Ferdinand – Walk away. Καιρό είχα να ακούσω τραγούδι τους που να μην είναι σαν remix του take me out. Αυτό βαδίζει μακριά απ’ τα τετριμμένα και τους προχωράει…

Something borrowed… Τον Roy Orbison τον έχω ταυτίσει με την οικογενειακή του τραγωδία και ποτέ δεν μπόρεσα να τον εκτιμήσω αποκλειστικά ως μουσικό. Απ’ όλες τις διασκευές στο I drove all night του, προτιμώ εκείνη της Cindy Lauper –είναι μεν πιο κακότεχνη απ’ της Dion αλλά αυτή είναι η ομορφιά της: έχει μια αυθεντικότητα, την αγωνία και τη λαχτάρα κάποιου που ταξιδεύει όλη νύχτα για να φτάσει στον αγαπημένο του...

Something blue… Στον οποίο όταν φτάσεις μπορεί να αντιληφθείς ότι δεν είναι πια εκεί! Εσύ μπορεί να κρατάς σταθερή πορεία, αλλά οι άλλοι καμιά φορά ξεστρατίζουν. Rooney - When did your heart go missing...

6 σχόλια:

Ινδιάννα είπε...

Αν δεν παίζουν δοκιμάστε να τα "κατεβάσετε" πρώτα. ΥΓ. Α, το something blue είναι μπλε ηλεκτρικ αυτή τη φορά...

night blue είπε...

Den thymamai poia itan i oikogeneiaki tou tragwdia. Piga sto allmusic kai anefere aplws to thanato tou apo kardiaki prosvoli to 1988.

night blue είπε...

Alitheia, ti einai ayta pou grafeis pio panw? Mas peirazeis??

night blue είπε...

"In 1966, his wife died in a motorcycle accident; a couple of years later, his house burned down, two of his sons perishing in the flames".
Sorry, mou xefyge ayti i paragrafos. Ti dustyxismenos thnitos pantws! San arxaia tragwdia i zwi tou.

sot είπε...

Εγώ σαν παλιότερος είμαι πιο δεμένος με την εκτέλεση του Roy Orbison που ήταν ένας από τους πιο προικισμένους αλλά και πιο άτυχους αμερικανούς μουσικούς.
Ακόμα κι ο θάνατος του ήταν ένα παιχνίδι της μοίρας μιας και έφυγε τη στιγμή που ξαναγύριζε στα μουσικά δρώμενα κι έβγαζε τον καλύτερο δίσκο του μετά από πολλά χρόνια (Mystery Girl), που δεν πρόλαβε να δει να κυκλοφορεί.

Ινδιάννα είπε...

vain & sot
μιας και διάγω μια από τις πλέον καταθλιπτικές μου περιόδους, να σας πω ότι μόνο ο Ρόι Όρμπισον με κρατάει εν ζωή ("έλα, μια χαρά είσαι, δεν είδες πόσα πέρασε ο Ρόι και πάλι άντεξε"). Και οι Rooney (σαν χαρά ζιπαρισμένη είναι αυτό το τραγουδάκι...)