CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

2.11.07

Ο κύριος Σπηλιώτης θερμά ευχαριστεί την κυρία Σουσού και θα ‘ρθει οπωσδήποτε

Τον μπλογκερ Ggia τον ήξερα ήδη κάποιο καιρό πριν να ξεκινήσουμε και οι δύο τα μπλογκ μας. Γνώριζα από τότε ότι ο Ggia χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερου τύπου ευθύτητα, η κοινή μας πρακτική όμως του απελευθέρωσε μια σειρά από ενδιαφέροντα σχόλια κατά καιρούς: ότι γράφω πολύ συχνά και γι’ αυτό τα περισσότερα κείμενά μου είναι μέτρια, ότι δεν υπάρχει κανένα νόημα στις ημερολογιακές μου καταχωρήσεις, καθώς μοιράζομαι τα προσωπικά μου με άγνωστους που δεν τους πολυενδιαφέρουν, ότι κακώς αναφέρω τους μπλόγκερ με τους οποίους γνωρίζομαι προσωπικά (καλή ώρα τον Ggia), γιατί μοιάζω να πουλάω μούρη στη μπλογκόσφαιρα. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα επιμένει ότι το μπλογκ μας έχει γίνει πολύ αβάν γκαρντ, χωρίς να είμαι βέβαιος αν το λέει για καλό ή για κακό. Σε αυτό το σχόλιο πάντως έδωσα πολλή περισσότερη σημασία.
Γενικά με τοn Ggia πρέπει να ξεπερνάς το προκλητικό του ύφος και να αναρωτιέσαι αν αυτό που κρύβεται πίσω από τον τρόπο του έχει ουσία (κι αρκετά συχνά έχει). Είναι αλήθεια λοιπόν ότι η συμβολή μου σε αυτό το μπλογκ υπήρξε πάντα «σοβαρή» στα θέματά της: την πρώτη περίοδο (Δεκέμβρης – Ιούνης) έγραψα μανιακά λογοτεχνία, με κείμενα βέβαια που περιλάμβαναν πολύ σεξ, υβρεολόγιο και βία, θέματα όμως που έχουν πάψει να είναι προκλητικά ήδη από το μοντερνισμό. Παρέμεινα λοιπόν μέσα στον «κανόνα», έστω και κριτικά. Κατά τη δεύτερη περίοδο (Σεπτέμβρης – σήμερα) το έριξα στα πολιτικά και δοκιμιακά κείμενα. Δε νομίζω πως χρειάζεται να εξηγήσω γιατί αυτά τα είδη λόγου προσδιορίζονται ως σοβαρά.
Πάνω ακριβώς σε αυτήν τη συνειδητοποίηση, η πρόσκληση της αγαπημένης μαντάμ Σουσούς να συμμετάσχω στον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλεμπούφος», αυστηρά και μόνο με χιουμοριστικά κείμενα, δεν ήταν μόνο κολακευτική αλλά και σωτήρια. Αφού αποδόμησα ωραία ωραία το πρόσωπο του Άμμου το Σεπτέμβρη (αποκαλύπτοντας με ως Κώστα Σπηλιώτη), είχε έρθει πλέον η ώρα να υπερβώ και τους τρόπους του, για να προσεγγίσω ακόμη περισσότερο αυτούς του Σπηλιώτη (δεν ξέρω πόσο μου φαίνεται, αλλά είμαι αρκετά «γεια σου» ως άνθρωπος). Κάθε Σάββατο λοιπόν, θα παρουσιάζω το πρόγραμμα της εκπαιδευτικής τηλεόρασης στον Τηλεμπούφο, μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους στο πανελ των σχολιαστών (ο Σαμμάνος έχει αναλάβει την κριτική μουσικής κάθε Δευτέρα). Ελπίζω να μας τιμήσετε με την επίσκεψή σας.

Υ.Γ.1 Ο τίτλος αναφέρεται σε αυτό το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, που περιγράφει μια αμηχανία παρόμοιου είδους με τη δικιά μου, χωρίς να συγκρίνω βέβαια την ταπεινότητά μου με το Σαββόπουλο, ή τη Σουσού με το Χατζιδάκι. Δε θα ‘θελα να μπερδέψω τη βούρτσα με άλλα πράγματα :-)
Υ.Γ.2 Αναρωτιέμαι πραγματικά τι θα μου σχολιάσει αυτή τη φορά ο Ggia...
Y.Γ.3 Κι αν δεν προσέξατε το λινκ μέσα στο κείμενο, δεν έχετε πλέον καμιά δικαιολογία:




8 σχόλια:

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Ανεξάρτητα από τα κίνητρα που σας ώθησαν να ασπαστείτε τον τηλεμπουφισμό, θέλω να σας συγχαρώ για την επιλογή σας να συνασπιστείτε με την αβανγκατία της πχοιότητος και της κουλτούρας, ήτοι τον Τηλεμπούφο.

Εύγετε και καλή αρχή το Σάββατο!
Σουσού

night blue είπε...

Plllaka mas kan's? Eini dynaton na yparx' stathmos mi ayto tou onouma?
Aks' ekei! Tilimpoufous!? Ti allou tha akousin' t' aytelia m'?
Xixi!! ;-)

Fight Back είπε...

καλη αρχη.
θα παρακολουθω

αμμος είπε...

Σεβαστή μου μανδάμ, σας είμαι ευγνώμων για την πρόσκληση.

Ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται
Άμμος

αμμος είπε...

Αγαπητή βέην, είπες "αυτέλια" σε γλωσσολόγο και αποκαλύφθηκες: μένεις στη Λέσβο έτσι δεν είναι; Όσο για το όνομα, έχεις δίκιο εγώ πρότεινα να το ονομάσουμε "Δίαυλο Λόγου και Τεχνών" αλλά συνάντησα σθεναρή αντίσταση.

Αγαπητέ φαητμπάκ, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Αν μας παρακολουθείτε κιόλας, θα μας οδηγήσετε σε κορύφωση και ολοκλήρωση.

night blue είπε...

Pote den ekrypsa oti menw sti Lesvo. Sti Μυτιλήνη, την πρωτ. του νησιού.
Επιτέλους, αλλαγή στο χρώμα

maria λεμονατη! είπε...

sorry παιδια για την ασχετη παρεμβαση μου αλλα να...διαβαζοντας το κειμενακι των συνερημων μου ηρθε στο μυαλο το τραγουδι του σιδηροπουλου για τους απροσαρμοστους και ηθελα να σας το πω...

Απροσάρμοστοι
Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια
σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ' τα μάτια
με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια
'79 μηδέν καράτια
Σ' ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα
ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα
με συμπεριφορά ανάρμοστη '80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας
σκάει σα μπάτσος σ' άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας
σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο
καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο
Σ' όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου-πίου
ο ευαγγελιστής Λουκάς-μπουμπούκι του ωδείου
τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Κοντά ο διαφορετικός με τας δικές του φρένας
τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής
και ο Βασίλης μουρμουρά: Εγώ είμαι ο Κανένας
και σκάει μύτη ο Οδυσσεύς το παίζει κυκλωπάκι
με τα ακόρντα του Βασίλη για μαγιά
από Stato της Fender και κουτιά
μας προβιζάρει το ηλεκτρικό τρυπάκι

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί
εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί
κι όσο σ' αυτό το ελληνικό αλισβερίσι
γαμήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση
Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια
η αιώνια γεύση η άρρωστη
1990 κυρίες και κύριοι

"Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

ευχαριστω εκ των προτερων που με αφησατε να απλωσω το σεντονακι μου...

Georgios Giannopoulos είπε...

Αναρτήσεις όπως αυτή εδώ έχουν ενδιαφέρον κυρίως με τα άτομα στα οποία αναφέρεσαι. Και κινούνται μέσα στα πλαίσια "ιστογραφώ/επικοινωνώ".

Προσωπικά προτιμώ να διαβάζω αναρτήσεις με θέματα τα οποία ξεφεύγουν από το προσωπικό και χρονικό πλαίσιο. Προσωπικά, όταν με ενδιαφέρει ένα ιστολόγιο ξεκινώ την ανάγνωσή του από τις πρώτες αναρτήσεις.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα από την τέχνη:

Για παράδειγμα υπάρχουν μουσικά κομμάτια τα οποία παρόλο που έχουν γραφτεί πριν πολλά χρόνια τα ακούς και σήμερα και είναι επίκαιρα. Υπάρχουν όμως και τραγούδια-σουξέ τα οποία γίνονται διάσημα για μια περίοδο και μετά ξεχνιούνται. Μπορείς να ακούσεις ένα τέτοιο σουξέ αργότερα (που σου άρεσε την εποχή που ήταν επιτυχία) και να αναρωτιέσαι πως ένα τέτοιο τραγούδι.. (π.χ. 80λας) σου άρεσε τότε..

Το ίδιο ισχύει για παράδειγμα και με άλλες μορφές τέχνης.. Π.χ. στην φωτογραφία.. μπορεί να σου αρέσει μια φωτογραφία πολύ (λόγω κάποιων εντυπωσιακών στοιχείων που μπορεί να έχει). Μπορεί αυτήν να σου αρέσει τόσο πολύ να την κολλήσεις στον τοίχο.. Αν αυτή σου αρέσει και μετά από καιρό, τότε είναι καλή φωτογραφία.

Τέτοιες αναρτήσεις όπως αυτή εδώ, έχει την έννοια του προσωρινού αφού έχει καθαρά προσωπικό/χρονικό πλαίσιο. Είναι σαν τις αναμνηστικές φωτογραφίες διακοπών που μας αρέσουν εμάς (που είμαστε μέσα) αλλά είναι εντελώς αδιάφορες στους υπόλοιπους.