Τη θάλασσα
Δέκα τέσσερα χρόνια
Είχα να τη δω
Υποθέτω πως έτσι ξαναγεννιέται κανείς
Ανοίγοντας τον εαυτό του
Μοιρογνωμόνιο του ορίζοντα
Σε μιαν ανείπωτη αγκαλιά
Για τη μητέρα του κόσμου
Τη θάλασσα.
[από τα "Ημερολόγια" της Λένας Πλάτωνος]
19.3.08
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Όπως πάντα, αριστουργηματικοί στίχοι και η γνωστή δική της μουσική. Η φωνή είναι κάπως τρομακτική, μόνο, και θυμίζει πως κάτι δεν πήγε καλά στη ζωή της τον τελευταίο καιρό.
Αξίζει να το έχει κανείς αυτό το σιντί.
Το αγόρασα και μου άρεσε πολύ, ιδίως επειδή προχώρησε η στιχουργική και η μουσική της, κυρίως προς την κατεύθυνση του μίνιμαλ.
Η φωνή της δε μου φάνηκε τρομακτική, απλώς φυσιολογικά γερασμένη, μην ξεχνάς ότι είχαμε είκοσι χρόνια να την ακούσουμε, από "Το σπάσιμο των πάγων".
Δημοσίευση σχολίου