Ύβρις και Νέμεσις

(Μια από τις δυο ιστορίες φημολογείται ότι είναι αληθινή. Το σίγουρο είναι ότι είναι πολύ δυσκολο να ξεχωρίσεις πότε η ζωή αντιγράφει την τέχνη και πότε η τέχνη τη ζωή).

Ο Reynaldo Blasco, περιθωριακός, καταραμένος και αυτοκαταστροφικός καλλιτέχνης του Μιλάνο, αποφασίζει να αυτοκτονήσει όταν η κατά 12 χρόνια ερωμένη του –που ήταν και ετεροθαλής αδερφή του- μετακόμισε από το σπίτι που συγκατοικούσαν «αδελφικά» μαζί, για να μείνει με έναν άλλο.

Ο Reynaldo πήρε χάπια και έπεσε σε κώμα που κράτησε καιρό. Όταν επανήλθε η νοσοκόμα του ζήτησε αυτόγραφο πάνω στο «διάγραμμα ημερήσιας παρακολούθησης ασθενούς»: ο φόβος να μείνει φυτό ή να πεθάνει είχαν κάνει τα έργα του ευπώλητα και τον ίδιο διάσημο.

Ο Reynaldo έζησε την απόρριψη με να τον επισκέπτεται στο νοσοκομείο η κάθε άγνωστη θαυμάστρια αλλά όχι η αδερφή του, η οποία είχε παντρευτεί στο μεταξύ και βρισκόταν σε ταξίδι του μέλιτος. Μόλις το έμαθε ο Reynaldo άνοιξε το παράθυρο και έπεσε από τον τρίτο όροφο του νοσοκομείου. Αλλά για κακή του τύχη, από κάτω περνούσε η καθαρίστρια με το τεράστιο καρότσι γεμάτο άπλυτα: τη γλύτωσε με μερικά σπασμένα πλευρά.

Τότε ήρθαν και τα κανάλια και να τον ρωτούσαν:
«μα γιατί θέλετε να πεθάνετε τώρα που είστε τόσο διάσημος».
«Γιατί δε θέλω να είμαι διάσημος, θέλω να είμαι πεθαμένος»!

Η καρδιακή του φίλη και εκκεντρική γκαλερίστα Laura Tintoretti του έδωσε τότε την ιδέα: «γιατί δε συνδυάζεις και τα δύο: να γίνεις διάσημος πεθαίνοντας; Το πιο ζεστό κόκκινο φωλιάζει στις φλέβες μας, άνοιξέ τις στο φως και φτιάξε το τελευταίο σου αριστούργημα. Ένα έργο που θα γεννηθεί από τον θάνατο. Θα αναπνέει όσο εκπνέεις εσύ».

Ο Reynaldo ακολούθησε την εμπνευσμένη, λυτρωτική ιδέα της φίλης του, και την ίδια βραδιά έκοψε τη «βασιλική» φλέβα και έφτιαξε το τελευταίο του έργο που ονόμασε «Ίμερο» ("lust") προφανώς παίζοντας με το "last" (τελευταίο).

Το έργο εκτέθηκε για μήνες στην γκαλερί της Tintoretti και τον Οκτώβρη του 2006 πωλήθηκε για €456.000 στα Sotheby’s. Το εξωφρενικό ποσό αντικατόπτριζε την μοναδικότητά του, μιας και κανένας δε θα μπορούσε να το πλαστογραφήσει ποτέ, εφόσον ήταν εξ’ ολοκλήρου φτιαγμένο από το dna του δημιουργού.

Πριν μερικές μέρες, στις 3 Φεβρουαρίου 2008, ο σύζυγος της αδερφής του Reynaldo, πλήρωσε €17.000 αποζημίωση στον ιδιοκτήτη του πίνακα, για να πάρει δείγμα αίματος απ' τον καμβά και να το πάει για εργαστηριακή ανάλυση. Αποδείχθηκε ότι ο βιολογικός πατέρας του παιδιού του, δεν ήταν ο ίδιος παρά ο Reynaldo Blasco. Και χώρισε την γυναίκα του.

Η Angelina Blasco γύρισε στο σπίτι που έμενε μαζί με τον Reynaldo. Και συνέχισε να τον βρίζει, ακόμα και πεθαμένο, που ακόμα την καταδιώκε το ερωτευμένο φάντασμά του...

O Henry Ziegland ήταν ένα ομορφόπαιδο από το Honey Grove του Τεξας που για περίπου δυο χρόνια έβγαινε με την Dolores Washington. Παρότι την είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα και της είχε κλέψει το «πολυτιμότερον», μια μέρα του Απρίλη του 1893, ο Henry παράτησε την φιλενάδα του.

Ο αδερφός της, ένα δεκαεννιάχρονο κολεγιόπαιδο που το έπεισαν ότι πρέπει να ξεπλύνει τη ντροπή, αποφάσισε να εκδικηθεί για τη χαμένη τιμή της οικογένειά του. Έτσι, μια ανοιξιάτικη μέρα, πήγε και βρήκε τον Henry στο χωράφι του και έκανε το «καθήκον» του: τον πυροβόλησε ίσια στο κεφάλι.

Η σφαίρα όμως ίσα που έγδαρε βαθιά το μάγουλο του Henry και πήγε και καρφώθηκε στο δέντρο πίσω του. Το τραύμα ήταν ελαφρύ και το αίμα που έτρεξε δεν ήταν αρκετό ώστε το ξανθό χωριατόπαιδο να χάσει τις αισθήσεις του. Όμως λιποθύμησε επιτόπου -ίσως απ' το σοκ. Ο αδερφός της κοπέλας, έχοντας κάνει το καθήκον του και ξέροντας πώς αν τον έπιαναν για φόνο εκ προμελέτης θα κατέληγε στην αγχόνη, αυτοκτόνησε με το ίδιο όπλο.

Είκοσι χρόνια μετά, το φθινόπωρο του 1913, ο Henry αποφάσισε να φτιάξει μια μικρή αποθήκη στο χωράφι του. Για να γίνει αυτό σκέφτηκε να μην κόψει απλά ένα- δυο δέντρα αλλά να τα μετακινήσει συθέμελα, απ’ τις ρίζες τους, ώστε να δημιουργηθεί και τρύπα για να μπουν τα θεμέλια. Δε μπορούσε φυσικά να τα σπρώξει ή να τα πετάξει γι' αυτό χρησιμοποίησε δυναμίτη. Με τη δύναμη της έκρηξης όμως, όπως διαλύονταν οι κορμοί, απεγκλωβίστηκε με τόση ορμή η καρφωμένη σφαίρα και πέτυχε θανάσιμα τον Henry στο κεφάλι.

Ήταν η σφαίρα που προοριζόταν γι' αυτόν εξαρχής...