Εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ

Η Ντίνα τράβηξε μια τζούρα ακόμα, κράτησε μέσα τον καπνό και συνέχισε να κοιτά σαν χαμένη τον πίνακα. Ήταν μια αρκετά καλή αναπαραγωγή, με την επιφάνεια κανονικού τελάρου και ξύλινες κορνίζες, αλλά έμοιαζε παράταιρο σε αυτό το σπίτι. Εξέπνευσε τον καπνό, σχηματίζοντας μικρά δαχτυλίδια προς τα πάνω. Πολύ καλό ήταν, καλαματιανό, όχι σαν τα αλβανικά που βρίσκανε συνήθως. Η φίλη της η Ιωάννα είχε κατεβεί ένα τριήμερο στη Μάνη να δει τους γονείς της και είχε φέρει γερή προμήθεια, μια εβδομάδα θα τους κρατούσε σίγουρα.
Ο πίνακας ήταν φτιαγμένος από τρία κομμάτια και η Ντίνα είχε σκάσει να βρει πώς τους λέγανε αυτούς τους πίνακες, της ερχόταν συνεχώς η λέξη «τρίφυλλο», αλλά ήταν σίγουρη ότι είχαν άλλο όνομα. Κόλλησε να κοιτάζει το γυμνό ζευγάρι, που έμοιαζαν με τον Αδάμ και την Εύα στον Παράδεισο. Τι όμορφα που φαίνονταν μαζί, τόσο ευτυχισμένοι σε αυτόν τον παράξενο κήπο. Ξαφνικά της ήρθε η επιθυμία να φιλήσει το Στάθη, του είχε γυρισμένη την πλάτη τόσην ώρα που είχε κολλήσει με τον πίνακα.

Με το που έστρεψε το κεφάλι της στην άλλη μεριά, είδε το Στάθη να φιλάει την Ιωάννα και να έχουν μισοξαπλώσει στον καναπέ. Πήρε μια τζούρα κι ενώ κρατούσε τον καπνό στα πνευμόνια της, αποφάσισε να συνεχίσει προς το παρόν με τον πίνακα. Ήταν μια εικόνα που μπορούσε τουλάχιστον να διαχειριστεί.
Στο κέντρο γινόταν αρκετά διαφορετικός, αφού παρουσίαζε ένα απέραντο όργιο σε ένα καταπράσινο λιβάδι με νερά. Ο Στάθης της είχε πει πως του αρέσει πολύ η Ιωάννα και ότι θα ήταν ωραία να κάνουν κάτι όλοι μαζί, αύτη όμως το πήρε καθαρά για αστείο. Τελικά δεν ήταν καθόλου αστείο, συνέβαινε τώρα δίπλα της. Αναρωτήθηκε για μια στιγμή μήπως να το δοκίμαζε, είδε όμως όλα αυτά τα γυμνά κορμιά να μπλέκονται μεταξύ τους και να ξεπροβάλλουν από παράξενες σφαίρες και κιούπια κι αηδίασε.

Το γάρο πλησίαζε προς το τέλος του και σε λίγο θα της έκαιγε τα δάχτυλα. Το κράτησε από την άκρη της τζιβάνας και πήρε μια βαθιά ρουφηξιά. Εκείνη την ώρα αισθάνθηκε το χέρι του Στάθη να της χαϊδεύει το μπούτι. Με φαινομενική ηρεμία γύρισε και του χαμογέλασε: «Τι θέλεις μωρό μου;» «Ρε Ντίνα, δε μας βλέπεις που έχουμε αρχίσει, έλα κι εσύ…» «Ναι, ναι τώρα.»
Στη δεξιά πλευρά τα πράγματα γίνονταν τελείως μπερδεμένα και τρελά, περίπου σαν την ψυχική της διάθεση. Ήταν φανερό πως όλοι βρίσκονταν πλέον στην Κόλαση, όπου τιμωρούνταν για τις αμαρτίες τους. Για μια στιγμή η Ντίνα φωτίστηκε: αυτό ήταν το νόημα του πίνακα, ο άνθρωπος ξεκινάει αθώος, με αγνή αγάπη, το ελεύθερο σεξ και η προστυχιά του όμως τον οδηγούν τελικά στην κόλαση.

Συνέχισε να κρατάει το γάρο στα δάχτυλά της και στράφηκε προς το μέρος του Στάθη και της Ιωάννας. Χαϊδεύονταν πλέον και φιλιούνταν με πάθος, ενώ ο Στάθης προσπαθούσε να βγάλει το παντελόνι από τα πόδια του, χωρίς όμως να σηκωθεί και να αφήσει την Ιωάννα.
Η Ντίνα κράτησε το γάρο στην άκρη των χειλιών της και άρχισε να τον χαϊδεύει στην πλάτη. Ο Στάθης χαμογέλασε και γύρισε προς αυτήν, αφήνοντας την να του ξεκουμπώσει το παντελόνι και να του το βγάλει σιγα σιγά. Η Ιωάννα του φιλούσε πλέον το λαιμό και το στόμα όσο η Ντίνα κατέβαζε και το σλιπ του.
Πήρε με την άκρη των δαχτύλων της το γάρο από το στόμα και χάιδεψε τον πούτσο του, που τεντώθηκε τελείως προς τα πάνω. Το γάρο της έκαιγε πλέον τα δάχτυλα, οπότε με μια γρήγορη κίνηση το έσβησε στα αρχίδια του Στάθη.

[Σε αυτή τη δημοσίευση βλέπετε και το τρίπτυχο του Ιερώνυμου Μπος «Ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων: Εδέμ – Εκκλησιαστικός Παράδεισος – Κόλαση». Για το ζωγράφο μπορείτε να διαβάσετε κάποια περιληπτικά στοιχεία εδώ και πιο αναλυτικά εδώ.]