CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

17.9.07

Τέσσερις χτεσινές εικόνες (και μία δανεική)

Το πρωι της Κυριακής συνέντευξη σε ένα φροντιστήριο. Ο ιδιοκτήτης είναι επικοινωνιακά ικανός και αρχίζει μια κουβέντα μαζί μου για το τι κάνω, από πού είμαι και ποια είναι τα προγνωστικά μου για τις εκλογές. Η (λανθασμένη) πρόβλεψή μου για άνετη διατήρηση του δικομματισμού και μικρή άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς και του ΛΑΟΣ, τον οδηγεί σε ένα μικρό λογίδριο για το πόσο έχει αποβλακωθεί ο κόσμος που ψηφίζει τους ίδιους και τους ίδιους που τον εκμεταλλεύονται. Εγώ λέω κάποια ρηχά κοινωνιολογικά μου (απαξίωση της πολιτικής από το μέσο άνθρωπο, μονομερής πληροφόρηση από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ κτλ.) και αυτός παίρνει την αφορμή για να τονίσει ότι αν δε ζητήσει κάθε άνθρωπος το δίκιο του, δε θα πάει μπροστά ποτέ αυτός ο τόπος. Κάποια στιγμή πάει η συζήτηση και στα επαγγελματικά, καταλήγοντας στο οικονομικό.
- Και από χρήματα, πόσα θέλεις;
- Κοιτάξτε, υπάρχει η συμφωνία του συνδικαλιστικού μας οργάνου, της ΟΙΕΛΕ, με τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών φροντιστηρίων. Δε βλέπω το λόγο γιατί να ζητήσω λιγότερα ή περισσότερα σε μια πρώτη συνεγασία μαζί σας.
- Δηλαδή θέλεις και ένσημα;
- Φυσικά.
Κούνησε το κεφάλι και έβαλε το βιογραφικό μου στην άκρη.
- Αχ, Κωνσταντίνε, θα δυσκολευτείς πολύ να βρεις δουλειά στην Αθήνα... (Έχω ήδη βρει δουλειά στην Αθήνα και το ήξερε, αλλά δεν τον βόλευε ρητορικά). Δώσαμε μια χαμογελαστή χειραψία και αποχαιρετιστήκαμε.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Στο αστικό για κέντρο, ένας νέος άντρας γύρω στα τριάντα μπαίνει και στέκεται στο κέντρο του διαδρόμου. Μέτριο ανάστημα, αδύνατος, με μακριά ξανθά μαλλιά και αραιό γένι, θυμίζει το Χριστό των Καθολικών. Αρχίζει να μιλάει, με μια κουρασμένη αλλά επιβλητική φωνή:

«Καλημέρα. Να με συγχωρήσετε αλλά ζητώ για λίγο την προσοχή σας. Αποφυλακίστηκα πριν λίγους μήνες και δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω δουλειά. Χρειάστηκε όμως να κάνω μια επέμβαση στο στομάχι, για την οποία παίρνω αρκετά φάρμακα (σηκώνει τη μπλούζα του και δείχνει ουλές από μία επέμβαση). Το κράτος μας (με έμφαση) δεν πληρώνει κανένα από τα ιατρικά μου έξοδα και αναγκάζομαι να πουλάω αυτά τα χαρτομάντηλα (δείχνει ένα πακέτο) για να αγοράζω τα φάρμακά μου και να επιβιώσω. Σας ευχαριστώ πολύ.»
Κάποιοι επιβάτες αγοράζουν, περνάει από δίπλα μου και του βάζω στο χέρι ένα ευρώ. Κοιτάζει μέσα στην τσάντα του, λέει «Φίλε σόρι, μου τελείωσαν τα χαρτομάντηλα.» και μου δίνει πίσω το ευρώ.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Μεσημέρι πια, στο κυλικείο του Κηφισού μπροστά από το ΚΤΕΛ νομού Μεσσηνίας. Ένας οδηγός ρωτάει την υπάλληλο τι θα ψηφίσει και αυτή αρχίζει να φωνάζει: «Τι να ψηφίσω, τόσα χρόνια με τον ίδιο μισθό; Να ψηφίσουν αυτοί που έχουν συμφέροντα! Εγώ εδώ, μαύρο.»

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Το βράδυ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ χάνουν τα συνηθισμένα τους πρόσωπα και αποκτούν για μια σπάνια φορά φυσιολογικές εκφράσεις: Ο Θόδωρος Πάγκαλος δηλώνει γελώντας: «Είμαστε πάντα σε κρίση και μας αρέσει. Εσείς τι πρόβλημα έχετε;», ο Ανδρέας Λοβέρδος κυκλοφορεί από πάνελ σε πάνελ, αρνούμενος να τοποθετηθεί αλλά με μια εκφραστικότατη θλίψη απλωμένη στο πρόσωπό του, ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος αναγγέλλει λάμποντας από χαρά την υποψηφιότητά του για πρόεδρος (στο κάτω κάτω το ΠΑΣΟΚ έχασε, όχι αυτός). Το ηλεκτρικό, οργισμένο βλέμμα της Άννας Διαμαντοπούλου μετά τις δηλώσεις Βενιζέλου ήταν όμως το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα, σαν να είχε φορέσει μια μάσκα, χωρίς να προσέξει ότι είχε ανοιχτές τρύπες στα μάτια.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Εγώ, ο αποφυλακισμένος νέος, η υπάλληλος του κυλικείου, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μου θυμίσαμε όλοι, παρά τις αβύσσους που χωρίζουν τις θέσεις μας,
αυτό το ποίημα της Δημουλά. Καλή σας μέρα.

16 σχόλια:

Ινδιάννα είπε...

Αδύνατον να παρακολουθήσω το ποίημα προφορικά -παρότι γνωρίζω καλά ότι η ποίηση μόνο ως προφορικός λόγος έχει λόγο ύπαρξης. Πρέπει να το καταγράψω, να το διαβάσω και μετά να μιλήσω λοιπόν...

sot είπε...

Δεν είναι καθόλου παράξενο το ότι τόσο πολλοί ηθοποιοί ασχολούνται με την πολιτική. Διαθέτουν το πιο απαραίτητο προσόν που υπονοεί η αρχαία ονομασία του επαγγέλματός τους με τη σύγχρονη όμως έννοια.

Cle Petridou είπε...

Αμμόχωστε, ωραίε μου,
Καλώς σε βρίσκουμε, πάλι εδώ χωμένοι στην άμμο σου...
Σε πεθύμησα!
Θα κατέβω κάτω κάτω και θα τα πούμε κι από κει.

Το γραφτό σου αυτό, μαχαίρι που κρατάς απ την λεπίδα...

Τα σέβη μου

αμμος είπε...

Σαμμάνε καλέ μου, κάνεις το σωστό με την ποίηση, όπως είναι πια. Η ύπαρξη της ως κυρίως προφορική, αναφέρεται πλέον μόνο στην εποχή των Σαμάνων :-)

Αγαπητέ Sot, στην αρχή απλώς δεν καταλάβαινα τι έγραφες. Μετά σε βρήκα πανέξυπνο.

Κλέλια μου, καλωσόρισες! Εγώ την ημέρα μου είπα. Ε, αν ήταν μαχαίρι, ίσως και γι' αυτό να την είπα.

night blue είπε...

Πικρό αλλά καλό το ποστ σου όπως πολύ όμορφο και το ποίημα της Κικής Δημουλά και φυσικά και η απαγγελία της. Πράγμα σπάνιο για ποιητή να απαγγέλλει τραβηχτικά.
Καλημέρα

αμμος είπε...

Σε ευχαριστώ vain! Η απαγγελία είναι από το δίσκο "Στην αγκαλιά της άκρης", σε συνεργασία με το Θάνο Μικρούτσικο. Περιλαμβάνει και κάποια ορχηστρικά του Μικρούτσικου που τα βρίσκω εξαιρετικά, και απόλυτα ενταγμένα στο κλίμα της ποίησής της.

Idάκι είπε...

Την είχα δει να απαγγέλλει σε ένα απόγευμα ποίησης στην Πάτρα πριν από χρόνια... ακόμη θυμάμαι στίχους από εκείνο το ποίημα! Άλλους ποιητές θέλω απλά να τους στραγγαλίσω, όταν διαβάζουν τα δικά τους ιδίως είναι άστα να πάνε. Ο Χάρης Βλαβιανός πχ. μου έχει χαρίσει ώρες τρανταχτού γέλιου αλλά οκ δεν είναι και από τους πιο διακεκριμένους για την ποίησή του (κρίμα που επιμένει ένα πράγμα...) οπότε ο στόμφος την καταστρέφει πλήρως.

Ένιγουέι, η μέρα σου ήταν όντως λεπίδα πραγματικότητας χωμένη στις ελληνικές ψευδαισθήσεις.

Φιλιά στους σκουπίζοντες!

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Πολύ επίκαιρο το πόστιό σας παρότι μου δημιούργησε μια θλιψη -να το πω;, μια πικρία -να το πω;. Επίσης, έδενε γάντι με το ποίημα της Δημουλά το οποίο ήταν εξαιρετικό όπως και η απαγγελία της.

Θα συμφωνήσω με την Ιντάκη Βοργία αναφορικά με το θέμα της απαγγελίας πάντως.

Μιλώντας για απαγγελίες τα κοράκια του πουητού Φαμφάρα τα έχετε ακουστά;
Σουσού

Ανώνυμος είπε...

Αμμε μου, σου χαριζω ενα τραγουδι σαν τριανταφυλλο ανοιγμενο στα χερια σου. δεν εχει απολυτη σχεση με το γραπτο σου αλλα χαιρομαι που ξαναγραφεις. μπες youtube και πληκτρολογησε film alarm (δεν ξερω αν γινεται να στο ανεβασω εδω, νομιζω πως οχι).

αμμος είπε...

Καλή μου Idaki, και εγώ είμαι μάλλον ιδιότροπος με την απαγγελία της ποίήσης, έχω μάλιστα την αίσθηση ότι οι ποιητές/τριες πολύ συχνά δεν είναι οι καταλληλότεροι για να διαβάσουν τα ποιήματά τους. Πέρα από τη Δημουλά, ο μόνος άλλος που μου έρχεται τώρα είναι ο Εμπειρίκος.
Τα σέβη μας στον Οίκο σας.

Σεβαστή μου μανδάμ, κατά πρώτον μη μου πικραίνεστε και μου στενοχωριέστε, γιατι ενεργοποιείτε τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου στην επιδερμίδα Σας και θα πέσετε στην ανάγκη του Φουστάνου, είδατε τι έπαθε η γειτόνισσά Σας η Νόνικα. Κατά δεύτερον θα συμφωνήσω μαζί Σας, που συμφωνείτε με την Idaki. Κατά τρίτον, τον ποιητή Φαμφάρα δεν τον γνωρίζω, έχω όμως την αίσθηση ότι ανήκει στους νεοϋπερρεαλιστές της γενιάς του '60 μαζί με τον Έκτορα Κακναβάτο. Μήπως μπορείτε να με διαφωτίσετε περαιτέρω;

Ο καφές τώρα δικαιώνεται
Άμμος

Ιο, σε ευχαριστώ πολύ! Υπογράφεις συνήθως Ιω, ή κάνω λάθος;

perssefoni είπε...

γειά σου άμμε!ελπίζω να είσαι καλά!ωραία τα γράφεις,αυτές οι εκλογές τέλος πάντων ήταν ένα σκέτο πανηγύρι..θέλησα να ακούσω το ποιήμα να ανεβάσω το επίπεδο,αλλά εχω μια αρχαία συνδεση και δυστυχώς το άκουσα μέχρι τη μέση...

Ανώνυμος είπε...

Einai poly endiaferon keimeno, eidika an skeftei kaneis oti oli ayti i pragmatikotita den einai skino8etimeni (akoma kai na einai, 8a mporouse kallista na symvei akrivos opos perigrafetai).
H texni mimeitai ti zoi.

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Η άγνοια σας επί του έργου του ποιητού Τιμολέοντα Φανφάρα με απογοήτευσε δεν σας το κρύβω. Ο ποιητής αυτός διετέλεσε κινηματογραφικός αστήρ εις την σινεταινίαν "Ξύπνα Βασίλη" και άφησε εποχή με τις απαγγελίες του. Ιδιαίτερο χρώμα στον στόμφο των πομπωδών απαγγελιών του προσέδιδε η φράντζα του η οποία ετινάζετο με νεύρο αλλά και χάρη.

Μα καλά τί παιδί ήσαστε εσείς; Ταινίες δεν βλέπατε;
Σουσού

Sousou Delatroba είπε...

#14#
Για να μη λέτε

Wonderfully Unpredictable είπε...

Καλώς επέστρεψες.

Υ/Α

αμμος είπε...

Καλώς την Περσεφόνη! Δε χρειάζεται πουλάκι μου να ακούσεις ποίημα για να ανεβάσεις το επίπεδο, το έχεις ανεβασμένο από μόνη σου :-)

Καλή μου the bar, πραγματικά συνέβησαν ακριβώς όπως τα γράφω, αν εξαιρέσπουμε το τελευταίο κομμάτι για το ΠΑΣΟΚ, που ανθολόγησα τις πιο ενδιαφέρουσες για εμένα αντιδράσεις (πάλι όμως νομίζω ότι περιγράφω με ακρίβεια). Χαίρομαι που αγαπάς κι εσύ τον Όσκαρ!

Καλώς τον Υπέροχα Απρόβλεπτο! Καλώς σας ξαναβρήκα!

Σεβαστή μου μαντάμ, έχετε απόλυτο δίκιο, οι ελλείψεις μου σε ζητήματα μαζικής κουλτούρας είναι παραπάνω από τραγικές. Σας είμαι ευγνώμων για το διαφωτιστικό Σας σχόλιο, από εδώ και μπρος ό,τι δεν ξέρω, θα Σας ρωτάω γιατί πέρα από ευρυμάθεια χαρακτηρίζεστε και από σημαντική υπομονή. ΚΑι όπως το έθεσε και ένας άλλος μεγάλος ποιητής, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος:
Με ένα Λουκά και με ένα Νίκο
εξασφάλισα λουκάνικο
Άμμος