CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

27.9.07

Η ζωή με τα μπλογκ – Η ζωή μετά μπλογκ [Δέκα μήνες]

Τα πίναμε τις προάλλες με τη φίλη μου τη Μάγια σε μια ταβέρνα στο Ζωγράφου και λέγαμε ότι γράφουμε πλέον στο μπλογκ όποτε θυμόμαστε (για την ακρίβεια το συζητήσαμε τα τρία λεπτά που μεσολάβησαν μέχρι να έρθει ο λογαριασμός, για όλη την υπόλοιπη διάρκεια μας απασχόλησαν τα γκομενικά μας, οι δουλειές, η πολιτική και κάτι άλλα που δεν μπορώ να σας πω γιατί ντρέπομαι). Ήρθε αυτή η κουβέντα να κολλήσει με ένα ωραίο brainstorming που είχαμε με το Δύνη στο Ρακουμέλ στα Εξάρχεια, μεταξύ άλλων και για το πόσο ζηλεύουμε τους ανθρώπους σαν τον Προυστ, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο γράψιμο, αδυνατώντας τελικά να ζήσουν, αλλά ότι εμείς δε θα μπορούσαμε να κάνουμε ποτέ αυτήν την επιλογή.
Όπως περπατούσα λοιπόν προχτές στη Φιλολάου, μέσα στο πλαίσιο ενός πρότζεκτ να καταλάβω πώς διάολο συνδέονται οι δρόμοι του Βύρωνα μεταξύ τους, σκεφτόμουν πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στη ζωή μου από τότε που σας αποχαιρέτιζα τον Ιούνη, και καλά εν όψει της μετακόμισης, αλλά στην ουσία επειδή αποχαρέτιζα ήδη την περσόνα “άμμος”. Με αυτά και με εκείνα, τρεις μήνες μετά έχω βρει για πρώτη φορά στη ζωή μου δουλειά με πραγματικά ευχάριστο επαγγελματικό περιβάλλον (οπότε ρίχνω κόπο και χρόνο επειδή γουστάρω), διαβάζω πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για το διδακτορικό, οι οικολογικές παρεμβάσεις που συμμετέχω με κάνουν να αισθάνομαι μετά από πολύ καιρό ότι έχει γούστο και νόημα να κάνεις κάποια είδη πολιτικής δράσης, ενώ ο Βύρωνας είναι και γαμώ τις περιοχές, με κόσμο ωραίο και ζωντανό. [Με διαβάζω τώρα και αναρωτιέμαι τι ναρκωτικά παίρνει το παλικάρι που τα ζει όλα αυτά στην Αθήνα. Δε λέω όμως ότι τα πάντα είναι τέλεια, λέω ότι για πρώτο ξεκίνημα σε μεγαλούπολη, μάλλον καλά μου κάθεται η φάση, ως τώρα.]
Μέχρι πέρσι την άνοιξη λοιπόν το μπλογκ ήταν ένας νέος, γενναίος κόσμος, όπου ξεδίπλωνα τη δημιουργικότητά μου, κέρδιζα τον έπαινο και γνώριζα ωραίους ανθρώπους. Φθινόπωρο πια, αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο της τρεχάτης, ωραίας μέρας μου μπορεί να χωρέσει ένας εαυτός σκυμένος πάνω από έναν υπολογιστή. Ίσως ένα καλό σημείο να είναι η νύχτα, καλή ώρα όπως τώρα, που κάθομαι να γράψω ένα ταπεινό ημερολόγιο, αναστοχαζόμενος τον πρώτο μου μήνα εδώ (και παρεμπιπτόντως τους δέκα μήνες μου στο μπλόγκινγκ).
Δεν έπαψα να κουβαλάω τις ιστορίες μου, απλώς αυτήν την εποχή δεν έχω και πολλή όρεξη να τις γράψω. Ίσως να φταίνε και τα ρημάδια τα ίντερνετ καφέ, σας γράφω τώρα ανάμεσα σε πυροβολισμούς από το Counter Strike και κλαγγές όπλων από το World of Warcraft, η εικονική πραγματικότητα των άλλων με αποσπά από τη δική μου, θέλω δε θέλω.
Οπότε αγαπημένε μου Σαμμάνε, δεν το βλέπω να γράφω καμία Λίτσα άμεσα, παρόλο που την περιμένεις. Την Παρασκευή όμως θα πίνουμε καϊπιρίνιες και βότκες, χορεύοντας παρέα στο Pop. Είναι κι αυτό κάτι, δε νομίζεις;

15 σχόλια:

sot είπε...

Μάλλον εποχιακή επιδημία είναι η αμπλογκίαση.

Ινδιάννα είπε...

Τέτοιος που είσαι θα γράψω εγώ μια Λίτσα και θα την ανεβάσω με το όνομα του Δύνη -θα τα κάνω μπάχαλο τόσο χώρο που μου χετε αφήσει -χο χο! Όσο για το ΡΟΡ, το περίεργο θα ήταν να μη με βρείς εκεί!

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Χαίρομαι που τα πράγματα σας πάνε καλά στην Αθήνα κι ας μην καταφέρουμε να πείσουμε τον Πρόεδρα να σας εγκαταστήσει κατοικίδιον Ντιεσέλη.

Ψηνόμην με την Δεμπάρ να σας αιφνιδιάσουμε εις την Κλειτίου αλλά με αιφνιδίασε εκ του ασχέτου τις γνωστός μου που λύσσαξε να με δει και δεν θα σας κάμω ντού δεις φράηντεη.

Βγάλτε τη Λίτσα απ' την αναμονή, το κοινό σας τη ζητάει,
Σουσού

ONOMATODOSIA είπε...

καλο βραδυ.σε περναω .εχω δυο μηνες στην αθηνα.χαχα!να περνας ωραια.

αμμος είπε...

Τι να σου πω βρε Σοτ, επιδημία είναι κάτι που σε αρωσταίνει συνήθως, εγώ μια χαρά αισθάνομαι :-)

Σαμμάνε μου σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και για τις συγγραφικές σου δυνάμεις και για την ικανότητά σου για μπάχαλα. Θα τα πούμε αύριο.

Σεβαστή μου μανδάμ, δε νομίζω ότι θα μας λείψουν οι ευκαιρίες για να συναντηθούμε, έχω την εντύπωση ότι και οι δυο μας είμαστε τύποι που γυρνάμε στην πόλη από αρκετά ως και υπερβολικά. Α προπό (και όχι τζόκερ), γνωρίζετε προσωπικώς την the bar; Σας ζηλεύω.
Για τη Λίτσα δε δεσμεύομαι, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ. Δεν έχω και λόγους να εκνευρίζομαι αυτήν την περίοδο ώστε να ξεδίνω στα σπλάτερ.

Το ΕΑΜ μας έσωσε απ' την πείνα
θα μας σώσει και από τη σκλαβιά
έχει πρόγραμμα, λαοκρατία
Ζήτω, ζήτω το ΕΑΜ
Άμμος

αμμος είπε...

Βρε καλώς τον ονοματοδοσία! Έρχομαι από το μπλογκ σου να δω πως σου βγαίνει κι εσένα η φάση, δεν έγραφες για μεγάλο διάστημα. Καλωσορίσαμε και οι δύο!

Georgios Giannopoulos είπε...

το επόμενο βήμα από όλες αυτές τις γνωριμίες είναι θα είναι να τις προσθέσεις στο facebook σου (αν δεν το έχεις κάνει ήδη)..

αμμος είπε...

Αγαπητέ Ggia, ίσως να τις έχω προσθέσει στο facebook μου, ίσως και όχι, δεν μπορώ να σου πω όμως γιατί δεν ξέρω τι είναι το facebook.

[Αν διαβάζω σωστά κάποιο υπονοούμενο] Το internet είναι κι αυτός ένας κοινωνικός χώρος, με τις ιδιαιτερότητές του βέβαια. Με κάποιους ανθρώπους γνωρίζεσαι, ταιριάζεις και τακιμιάζεις, όπως κι έξω, στην "πραγματική ζωή". Το βασικό μου κριτήριο είναι να μπορώ να βρεθώ με τους μπλόγκερ με όρους που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους φίλους μου, εκτός μπλογκόσφαιρας.

μαριάννα είπε...

Καλημέρα!
Είναι μια γενική διαπίστωση και λες και συνέβη ταυτόχρονα. Άλλος το έπαθε πιο νωρίς, άλλος λίγο πιο αργά.
Προσωπικά επειδή έχω χρόνια φορουμική εμπειρία, πιστεύω και το πίστευα πάντα ότι τα μπλογκς είναι «περιοδικά» ή «περιστασιακά». Θα επιβιώσουν αυτά που βασίζονται στην αυτάρκεια και όχι στην επικοινωνία.
Υπάρχουν δηλαδή κάποιοι που γουστάρουν να αναρτούν τις σκέψεις τους ή τις προτιμήσεις και τις γνώσεις τους, έτσι απλά ναρκισσιστικά.
Οι άλλοι που θέλουν επικοινωνία θα την κάνουν σιγά σιγά, γιατί δεν υπάρχει ανατροφοδότηση.
Οι άνθρωποι είμαστε εγωκεντρικοί. Θέλουμε όλοι και όλα να περιστρέφονται γύρω από μας. Θέλουμε να ασχολούνται με τα δικά μας ενδιαφέροντα, χωρίς να ασχολούμαστε με αυτά των άλλων.
Αυτό εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διαρκέσει γιατί όλα σ' αυτή τη ζωή, είναι δούναι και λαβείν.
Ένας ακόμα σημαντικός λόγος είναι ότι γίναμε πολλοί και δεν υπάρχει χρόνος για όλους. Αναγκαστικά επιλέγεις τα θέματα που είναι πιο κοντά στα ενδιαφέροντά σου.
Εν τω μεταξύ στα λογοτεχνικά μπλογκς υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Το αντιμετωπίζω προσωπικά και με ζορίζει. Όσοι γράφετε πεζό, χρειάζεται για ανάγνωση και απάντηση μία ώρα σίγουρα. Πού να βρεθεί όταν είναι δέκα τα φιλικά μπλογκ με πεζό; Γιατί αν πρόκειται να δώσεις απάντηση ξεπέτα «πολύ ωραίο!φιλάκι!», καλύτερα να μην τη δώσεις. Από την άλλη τα ποιητικά μπλογκς. Τα πιο πολλά είναι απολύτως βαρετά. Και να έχουν ένα κάποιο ταλέντο, το σακατεύουν με την επανάληψη. Τα ίδια και τα ίδια! Μα δε γράφουν οι ποιητές κάθε μέρα ένα ποίημα διάολε! Έχουν λοιπόν περιοριστεί και φτιάξει ένα κύκλωμα και αλληλοσυγχαίρονται παραλλάζοντας φράσεις και όμορφα λόγια, όπου ο νορμάλ μπλόγκερ παθαίνει ζάχαρο με την πρώτη ματιά.
Δεν έχουν άλλο θέμα κουβέντας, λες και ζούνε στο δικό τους κόσμο, τον ποιητόκοσμο. Ε, το πολύ το Κύριε ελέησον... λογικό δεν είναι;
Ο κόσμος καίγεται... και κυριολεκτικά κι ο άλλος γράφει για τις πληγές που ακόμα κουβαλάει μετά από 40 χρόνια χωρισμού. Το γράφει μια, δυο, τρεις... έλεος! 40 χρόνια όμως το ίδιο μοτίβο, εξαντλείται η υπομονή και του πιο ευγενικού αναγνώστη.
Είναι και πολλά άλλα που οδηγούν στην απομόνωση και στη βαρεμάρα και τελικά στο κλείσιμο ή στην εγκατάλλειψη ενός μπλογκ.
Για παράδειγμα η απομυθοποίηση. Άλλα προσδοκούσες, άλλα συναντάς. Για πνευματικό επίπεδο μιλάω, τώρα αποκλειστικά. Διαπιστώνεις ότι ενώ περίμενες ότι στην μπλογκόσφαιρα κυκλοφορεί, αν μη τι άλλο, η αφρόκρεμα της διανόησης... μπαρμπούτσαλα! Μονοθεματικά ενδιαφέροντα και κολλημένα μυαλά. Στα χιλιάδες μπλογκς, αν αξίζουν τα εκατό είναι ζήτημα.
Φυσικά εξαρτάται και από τις απαιτήσεις και τα ζητούμενα μας. Πόσο ψηλά έχει τον πήχυ ο καθένας. Άλλος μπορεί να αρκείται στα 150 σχόλια με το «καλημέρα, φιλάκι», άλλος να θέλει τρία ουσιαστικής επικοινωνίας.
Να είστε ευχαριστημένοι με τα ουσιαστικά σχόλια. Αλλά για να τα έχετε αυτά, θα πρέπει να τα ανταποδίδετε και ουσιαστικά. Πράγμα που σημαίνει μοιρασιά χρόνου. Σου αφαιρεί χρόνο δημιουργίας. Και τότε σκέφτεσαι. Αξίζει τον κόπο; Ή είναι τζάμπα χάσιμο χρόνου; Και την κάνεις... ;)
Δεν έχετε παράπονο. Σας το άφησα πάλι το σεντόνι. Έτσι για να μάθετε! :)))

Φιλιά και στους δυο σας!

Ανώνυμος είπε...

ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
ΘΕΛΩ ΛΙΤΣΑ!
Α για να σου πω! Εγώ για τη Λίτσα μπαίνω εδω!

Ανώνυμος είπε...

Filtati Mme,
krima kai pali krima pou den 8a ekdramoume me ta agoria tou blog deis gouik...

Hlpiza pos 8a kaname ais8iti tin parousia mas, eixa kanonisei manicure-pedicure-exfoliation visage gia tin peristasi. Mexri kai proves POP synolakion ekana, i afelis...

As einai omos!
Vre8eite me ton lyssari, 8a perimeno eis tin ouran (elpizo oxi kai eis matin).
8a par8oume (me tin kali ennoia, fysika!) ala bracetta kai 8a kanoume emfanisi tin epomeni fora.
Sas eyxomai ena epoikodomitikotato s/k kai eis ygeian!

Amme kai Sammane,
ti glitosate deis taim, alla oxi gia poly!
Eis ygeian, episis :-)

Ανώνυμος είπε...

8eiko, amme!!! :-)))
Neoi, geroi, oloi mazi fonazoun, zito zito zito to EAM!

elafini είπε...

αν σου πω πως έμεινα περισσότερο στην περιγραφή των ποτών (σημάδι αλκοολισμού?)

αν κρίνω απο τα συνολικά νουμερα πάντως δεν είσαι ο μόνος που αισθάνεται έτσι....εποχιακή επιδημία όπως λέει κι ο αγαπημένος sot

φιλιά

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

την Δεμπάρ δεν την γνωρίζω. Ακόμη. Οπότε μην ζηλεύετε. Ακόμα. Αλλά αφού συνοδεύσω τον λυσσάρη για ένα ποτό θα οργανώσω μεθ' αυτής το γνωστό σε όλους μας πια ντού. ΝΤΟΥ γιου φήλ οκέη γουηδ δατ;

Αγαπητή κυρία Δεμπάρ, σκεπτόμην να φορέσω ένα κάζουαλ σίκ γκοτιέ με την Άρτα και τα Γιάννενα από ραμμένα σβαρόφσκια. Λέτε να μην αρμόζει με την περίστασις; Εσείς τί λέγατε να βάλετε;

Καλή διασκέδασις σήμερα Άμμε, Σαμμάνε, Σαμμανε και Δεμπάρ!
Σουσού

αμμος είπε...

Αγαπητή the_bar από τον πολύ ενθουσιασμό σου στο πρώτο σχόλιο απευθύνσεσαι στη Σουσού και στο δεύτερο σχόλιο μιλάς για το άλλο ποστ. Ως αναρμόδιος και στις δύο περιπτώσεις, σε αφήνω ήσυχη στην έκστασή σου, ελπίζοντας να διαρκέσει όσο γίνεται περισσότερο :-)

Τανίλα καλή μου, κατ' αρχήν να κάνετε Litsa fan club με τον Πολσεμάννεν, έχει εκδηλώσει παρόμοια σύνδρομα στέρησης σε μια άλλη περίπτωση. Επειδή είμαι καλός άνθρωπος, δεσμεύομαι ότι την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου θα ανεβάσω την επόμενη ιστορία της Λίτσας, που διαδραματίζεται σε δύο ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, γκεστ εμφάνιση από εμένα και ένα ολότελα νέο χαρακτήρα, τον αστυνομικό επιθεωρητή Μπάμπη Νιώτη (δεν αστειεύομαι, το έχω ξεκινήσει).

Τώρα Ελαφίνη μου, ή μας λες νούμερα συνολικά, ή εννοείς ότι έχει πέσει γενικά η επισκεψιμότητα και ο αριθμός των ποστ. Επειδή όμως είσαι καλό κορίτσι, μπορώ να πιστέψω μόνο τη δεύτερη εκδοχή. Τι να πω, μπόρα είναι, θα περάσει :-)

Σεβαστή μου μαντάμ, άι εμ οκέι γουιθ δατ, μπικόζ άι εμ α βέρι σοσιαμπλ πέρσον. Καλή διασκέδαση με το λυσσάρη, αλλά αν κρίνω από το όνομά του, δε νομίζω ότι θα σας χρειαστούν οι ευχές μου. Και όπως το έθεσε ο σύντροφος Κώστας Σκανδαλίδης
Εμπρός για μια νέα ριζοσπαστική αριστερά
Άμμος