CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

10.9.07

Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα

Άνοιξε αργά τα μάτια της για να συνειδητοποιήσει πως είχε αποκοιμηθεί στην παραλία για ώρες, ξαπλωμένη στον αγαπημένο της βράχο. Σηκώθηκε με χάρη και χάζεψε για λίγο το ηλιοβασίλεμα, χαμογελώντας. Ένιωσε τις τελευταίες ακτίνες του να χαϊδεύουν το πρόσωπο και τα μαλλιά της και έστειλε ένα φιλί προς την κατεύθυνσή του. «Καλό ταξίδι πατέρα!» φώναξε και φόρεσε το κόκκινο λινό της φόρεμα, μαζί με τη χρυσή της ζώνη και σαντάλια.
Το μέγαρό της δεν ήταν μακριά από την παραλία, έπρεπε όμως να βιαστεί, είχαν συνεννοηθεί με τον Αλέξανδρο να την περιμένει στην κρεβατοκάμαρα με τη δύση του ήλιου. Θυμήθηκε τα σγουρά ξανθά μαλλιά του, τα δυνατά του μπράτσα και το μικρό, λεπτό πέος του, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι ένας άντρας. «Μήπως να περίμενα μια μέρα ακόμα;» αναρωτήθηκε και άρχισε να σιγοτραγουδά ένα ερωτικό κομμάτι που είχε ακούσει πρόσφατα στη Λέσβο. Προχώρησε στο μονοπάτι του δάσους, λικνίζοντας παιχνιδιάρικά τους γοφούς της.
Βυθισμένη όπως ήταν στις σκέψεις της, δεν πρόσεξε το ελάφι που είχε πάρει φόρα από μακριά, κι απέφυγε τελευταία στιγμή τα κέρατά του. Έβγαλε αμέσως το κοφτερό εγχειρίδιό από τη ζώνη της και το έτεινε προς τη μεριά του ελαφιού, ουρλιάζοντας «Αν δεν είσαι ευχαριστημένο από τη ζωή σου, δεν έχω κανένα πρόβλημα να στην αφαιρέσω! Καιρό έχουμε να ψήσουμε ελάφι!» Το ζώο την κοίταξε με μίσος και ξεκίνησε να τρέχει μακριά της, αφού της είχε ρίξει βέβαια μια γερή δόση χώμα με τα πισινά του πόδια.
Στο παρά πέντε απέφυγε και το φίδι που έπεσε πάνω στο λαιμό της από το κλαδί της οξιάς. Το άρπαξε από το κεφάλι και το κράτησε για λίγο μπροστά της: «Το ξέρεις ότι σκέφτομαι να φτιάξω καινούρια παπούτσια;» το ρώτησε, ταρακουνώντας το ταυτόχρονα πέρα δώθε. Πρόλαβε ευτυχώς να κλείσει τα μάτια της, πριν να πέσει μέσα τους το δηλητήριο που έφτυσε ως απάντηση το φίδι, το εκσφενδόνισε μακριά και σκούπισε με την παλάμη τα βλέφαρα και το μέτωπό της.
Σταμάτησε για λίγο στο σιντριβάνι της αυλής, προσπαθώντας να αποφασίσει τι θα έκανε. «Σήμερα ή αύριο; Σήμερα ή αύριο;» επαναλάμβανε, όταν ένιωσε έναν έντονο πόνο στο δείκτη του χεριού που είχε αφήσει μες στο νερό. Το έβγαλε γρήγορα έξω, για να δει έναν κυπρίνο να τη δαγκώνει δυνατά, προσπαθώντας μάλλον να της κόψει το δάχτυλο. «Έχε χάρη που τηγανίσαμε ψάρια για μεσημεριανό!» είπε κι αφού του άνοιξε το στόμα με το ελεύθερο χέρι της, τον ξαναπέταξε στη λιμνούλα.
Προσπάθησε να ηρεμήσει για να πάρει μια ψύχραιμη απόφαση. Περνώντας την καμάρα που οδηγούσε στο εσωτερικό του μεγάρου, έφερε ξανά στο μυαλό της το άτριχο, γυμνό σώμα του Αλέξανδρου με το λίγο ξανθό χνούδι στην περιοχή του εφηβαίου. Ήταν έτοιμη να καταλήξει «Αύριο», όταν ένιωσε το απότομο κάψιμο από μια γρατσουνιά στο γόνατο. Γύρισε πίσω κι είδε τη μαύρη γάτα της με ορθωμένο το τρίχωμα, να την κοιτάζει με μάτια που γυάλιζαν και συρίζοντας «κχχχ» προς το μέρος της. «Έτσι μου είσαι; Σήμερα λοιπόν! Να δούμε πως θα νοσταλγείς την προηγούμενη κατάσταση, όταν δε θα βρίσκεις ησυχία από το κυνήγημα!» της είπε, πετώντας της και νερό από έναν αμφορέα μαζί με τα λουλούδια που είχε μέσα. Αφού βεβαιώθηκε ότι η γάτα είχε βγει στην αυλή, άρχισε να ανεβαίνει τις μαρμάρινες σκάλες που οδηγούσαν στην κρεβατοκάμαρα.
Ο Αλέξανδρος ήταν γυμνός και ακουμπισμένος στο περβάζι του παραθύρου, να κοιτάζει τον έναστρο ουρανό. Άκουσε τα βήματά της κι αμέσως στράφηκε προς το μέρος της. Χαμογέλασε πλατιά, αποκαλύπτοντας ένα στόμα με κίτρινα και μισοχαλασμένα δόντια, ενώ το μικρό πέος του αμέσως τεντώθηκε καμπύλο προς τα πάνω, με τη βάλανο να ακουμπάει στο δέρμα λίγο πιο πάνω από το εφηβαίο. Τον καμάρωσε, έτσι γυμνό και πανέμορφο, αλλά είχε πάρει πια την απόφασή της.
- Ήρθες κυρά μου; Τι σε καθυστέρησε τόσο;
- Να με συγχωρείς, συνάντησα κάποια εμπόδια στο δρόμο της επιστροφής. Εσύ ήπιες το κρασί που σου έφερε η δούλα;
- Και βέβαια το ήπια, αν και δεν κατάλαβα γιατί επέμενε τόσο. Έλα τώρα όμως, γδύσου, δεν ξέρεις πόσο σε έχω πεθυμήσει!
- Να γδυθώ ε; Και τι πιστεύεις ότι θα κάνω μετά;
- Ξέρω γω; Θες να πέσεις στα τέσσερα για αρχή;
- Αχ Αλέξανδρε, φοβάμαι ότι δεν έχεις καταλάβει καθόλου καλά. Εσύ θα πέσεις στα τέσσερα!
- Κυρά μου τι λες; Πρώτη φορά ακούω να το κάνει αυτό άντρας, τουλάχιστον όταν βρίσκεται με γυναίκα! Κάτσε να το συζητήσουμε λίγο...

[Το πράσινο λινκ οδηγεί στο τέλος της ιστορίας.]

9 σχόλια:

Ινδιάννα είπε...

Άμμε μου
"μικρό και λεπτό": με συγχωρείς πότε άκουσες τελυταία φορά γυναίκα να το θέλει έτσι το εν λόγω όργανο; Όταν πήγαινες τρίτη δημοτικού; :Ρ

Τρελό γέλιο με τα ζωάκια που συναπαντούσε, πολύ χαριτωμένες σκηνές αυτές και εξαιρετικά αναπάντεχο τέλος!

ΥΓ. Εντάξει ίσως παραήμουν ευνοϊκόςστην κριτική μου, αλλά... μας έλειψες -!!! :)

αμμος είπε...

Σαμμάνε καλέ μου, επειδή η ιστορία διαδραματίζεται στην Αρχαία Ελλάδα,ο Αλέξανδρος είναι ένα μείγμα από πραγματικό Έλληνα της εποχής (χαλασμένα δόντια) και αρχαιοελληνικό άγαλμα (άτριχος, σγουρά μαλλιά,μικρό πέος). Υπάρχει και μια σκηνή στον Αριστοφάνη που περιγράφει τον ιδανικό άντρα περίπου όπως τον Αλέξανδρο.

Κατά τα άλλα σε ευχαριστώ πολύ. Ως περσόνα μου έλειψες κι εσύ, κάνουμε καλή παρέα και εδώ, όπως και έξω.

Tanila είπε...

Eeeeeeee Πουθενά δεν οδηγεί το λινκ. The page cannot be displayed!!!!

pølsemannen είπε...

"και το μικρό, λεπτό πέος του"????

Εγώ πάντα πίστευα ότι το πέος ενός ΑΝΔΡΑ έπερεπε να ειναι σαν ένα Falukorv! ΚΛΙΞ

Αλλά από μία νευρωτικιά σαν αυτήν τι να περιμένεις...

Καλώς επανήλθατε στην ΕΛ-ληνική
ΕΥ-λογοσφαιρα!

αμμος είπε...

Τανίλα μου, είναι ένα αρχείο mp3 ανεβασμένο στο fileden, εμένα μου άνοιξε κανονικά και τώρα το ακούω. Ίσως έβγαλε κάποιο κόλλημα το fileden την ώρα που προσπάθησες.

Αγαπητέ Polsemannen ως γνήσιον τέκνον ΕΛλήνων θα όφειλες να ξέρεις ότι "ουκ εν το πολλώ το ευ" όπως και "μηδέν άγαν". Σε ευχαριστούμε πάντω που μοιράστηκες μαζί μας πληροφορίες για τις γαστριμαργικές συνήθειες των Σκανδιναβών, δίνοντας στο μπλογκ αυτό και μια γκουρμέ διάσταση. Καλώς σας βρήκα!

Idάκι είπε...

Εχμ.. θα συμφωνήσω με το Σαμμάνο. Επίσης να πω ότι για εμένα τα δόντια είναι τρελά σημαντικό να ΜΗΝ είναι όπως τα περιέγραψες και έτσι μου κατέστρεψες τελείως τον Αλέξανδρο!

Η ηρωίδα, ας πάρει ένα Zanax να ηρεμήσει παρακαλώ (ελπίζω ολόψυχα να μην αποτέλεσα έμπνευση για τέτοια νεύρα!)

αμμος είπε...

Idaki καλή μου, γιατί να αποτελέσεις έμπνευση για μια μάγισσα που μεταμόρφωνε τους άντρες σε ζώα; Και ως περσόνα και ως φυσική παρουσία είσαι γλυκύτατη, ειλικρινά! Δυστυχώς στην Αρχαία Ελλάδα συγχρονες ευκολίες όπως τα Zanax δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί, οπότε πορευόταν ο καθένας όπως μπορούσε, η Κίρκη καλή ώρα ξεθυμαίνοντας με τις μεταμορφώσεις.

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Άμμε,

Λυπάμαι που θα σας το πω αλλά οφείλω να είμαι ειλικρινής: Πρέπει επειγόντως να διαβάσετε ένα Άρλεκιν να πάρετε ιδέες.

Οι ιστορίες για μικροτσούτσουνους μπορεί να είναι ρεαλιστικές αλλά δεν γίνονται μπεστ σέλλερ. Ρωτήστε και μένα που επί χρόνια εκδίδω σόφτ ερωτικά διηγήματα.

Δώσε προτσόντα στο λαό! Τέρμα στις δικαιολογίες,
Σουσού

αμμος είπε...

Σεβαστή μου μαντάμ προσέξτε τι υπόσχεστε το λαό, ξέρετε τι κόστος έχουν οι επεμβάσεις επιμήκυνσης; Φοβούμαι πως δεν το αντέχει ο κρατικός προϋπολογισμός.
Κατά τα άλλα, νομίζω πως πολλά έχουμε να διδαχθούμε από Εσάς, αν μας μοιράσετε λίγα από τα φώτα σας. Οργανώνετε μήπως κάποιο σεμινάριο δημιουργικής γραφής προς σύντομα;

Και a propos, Shushu for president!