Δύο είναι τα φιλοσοφικά βιβλία που θεωρώ ότι καθόρισαν, είτε για καλό είτε για κακό, τη σκέψη μου: "Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" του Κορνήλιου Καστοριάδη και το "Επιτήρηση και Τιμωρία" του Μισέλ Φουκώ. Αν μπορεί κανείς να πει ότι αγαπά ένα φιλόσοφο με τη συναισθηματική έννοια, είναι οι μόνοι δύο για τους οποίους μπορώ να το πω με ευκολία.
Με τυχαίο τρόπο έμαθα λοιπόν σε μια εκδήλωση για τον Υμηττό τις προάλλες την ύπαρξη της πολιτικής ομάδας "Αυτονομία ή Βαρβαρότητα" που εμπνέεται άμεσα από το πολιτικό έργο του Καστοριάδη. Ομολογώ πώς δεν γνωρίζω τη δράση τους, επισκέφτηκα όμως το μπλογκ τους και διάβασα σοβαρά κείμενα εκεί, ενώ ενημερώθηκα και για μια εκδήλωση που ετοιμάζουν αύριο, σχετικά με το έργο και τη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη, στις 17:30 στο Παιδαγωγικό Αθηνών (Ναυαρίνου 13α και Χαριλάου Τρικούπη). Εγώ θα πάω, θα το πρότεινα όμως και σε εσάς, έστω για να ενημερωθείτε σχετικά με τη σκέψη ενός σημαντικού Έλληνα φιλοσόφου (ακόμη και σύμφωνα με τους επικριτές του).
Με τυχαίο τρόπο έμαθα λοιπόν σε μια εκδήλωση για τον Υμηττό τις προάλλες την ύπαρξη της πολιτικής ομάδας "Αυτονομία ή Βαρβαρότητα" που εμπνέεται άμεσα από το πολιτικό έργο του Καστοριάδη. Ομολογώ πώς δεν γνωρίζω τη δράση τους, επισκέφτηκα όμως το μπλογκ τους και διάβασα σοβαρά κείμενα εκεί, ενώ ενημερώθηκα και για μια εκδήλωση που ετοιμάζουν αύριο, σχετικά με το έργο και τη σκέψη του Κορνήλιου Καστοριάδη, στις 17:30 στο Παιδαγωγικό Αθηνών (Ναυαρίνου 13α και Χαριλάου Τρικούπη). Εγώ θα πάω, θα το πρότεινα όμως και σε εσάς, έστω για να ενημερωθείτε σχετικά με τη σκέψη ενός σημαντικού Έλληνα φιλοσόφου (ακόμη και σύμφωνα με τους επικριτές του).
3 σχόλια:
Μιας και αρχίσαμε τις επισκέψεις, σου ανταποδίδω την επίσκεψη. Ευχαριστούμε επίσης για τα καλά λόγια που έγραψες εδώ και ελπίζω οι διαφαινόμενες διαφωνίες μας να μη σε έκαναν να αναθεωρήσεις. Ο Καστοριάδης, πάντως, δεν τον εκτιμά ιδιαίτερα το Φουκώ, και κατά τη γνώμη μου είναι ασυμβίβαστοι. Άμα δεις μάλιστα ένα κείμενο της γαλλικής κοινωνίας, τον χτυπάει χωρίς έλεος... Αλλά καταλαβαίνω καλά τη σημαίνει αυτή η συμπάθεια για το πρόσωπο ενός φιλοσόφου ή ενός συγγραφέα, η οποία δεν είναι καθόλου "ορθολογική" και την αποδέχομαι.
Καλώς το Θανάση! Μάλλον έχουμε ακόμα ένα θέμα να συζητήσουμε, στο δικό μου μυαλό οι δυο τους έχουν συνομιλήσει με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, δε θα τους θεωρούσα δηλαδή ασυμβίβαστους, αλλά πολύ διαφορετικούς.
Μια καθηγήτρια μου στο Πανεπιστήμιο έλεγε ότι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να διαφωνείς με κάποιον, εφόσον πιστεύεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συνεννοηθείς μαζί του.
Μαλώνουμε για να τα βρούμε και να ξαναμαλώσουμε και να τα ξαναβρούμε, κάπως έτσι νομίζω ότι πάει και με τη διαλεκτική. Καμία αναθεώρηση λοιπόν, όπως σας έγραψα και στο μπλογκ σας, κρατάτε με ενήμερο για τα πράγματα που κάνετε, ώστε να παραπέμπω και από εδώ.
Ο Καστοριάδης, με την προκλητική του γλώσσα και την αυστηρότητα που τον χαρακτήριζε, κατατάσσει το Φουκώ -ίσως το έχεις ήδη επισημάνει- στους "Σαλτιμπάγκους" στη Γαλλική Κοινωνία. Επίσης, η Αλεξάνδρα Δεληγιώργη στο Ο μοντερνισμός στη σύγχρονη φιλοσοφία, κάνει μια συγκρητική ανάλυση της σκέψης τους, αναγνωρίζοντας περισσότερες αδυναμίες στο Φουκώ πάνω στη βάση της κριτικής του Καστοριάδη. Απ' όσο ξέρω η Δεληγιώργη παρακολουθούσε τα σεμινάρια του Καστοριάδη και έχει επηρεαστεί από αυτόν. Μπορώ να φανταστώ ένα σημείο που θα συμφωνούσαν και οι δύο: πρόκειται για την αντίθεσή τους στη βλέψη της δήθεν απεριόριστης ορθολογικής κυριαρχίας που λέει ο ΚΚ. Αλλά ο Φουκώ πάει αυτή την κριτική στα άκρα και εκτός των άλλων ξεχνάει το απελευθερωτικό στοιχείο της νεωτερικής παράδοσης. Τέλοσπάντων, είναι μεγάλη κουβέντα. Ίσως έχουμε την ευκαιρία να την κάνουμε κάποια φορά. Θα είμαστε σε επαφή.
Δημοσίευση σχολίου