[Σύντομα κείμενα για την εμπειρία ενός χρόνου από το μπλόγκινγκ, περισσότερο αφορμές για συζήτηση, παρά συμπεράσματα.]
Πριν να ανοίξω το μπλογκ ήμουν ένα «τζάνκι της αφήγησης» στις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις: έγραφα και διάβαζα λογοτεχνία (όχι όμως ποίηση), έβλεπα κανένα θέατρο ή σινεμά, άκουγα σχεδόν μόνο ελληνική μουσική γιατί μου μιλούσε εύκολα ο στίχος, με λίγα λόγια για να με ενδιαφέρει κάτι, έπρεπε να λέει μια ιστορία. Οι αισθητικές επιλογές όμως που έπρεπε να κάνω σε αυτό το μπλογκ (στήσιμο, εικονογράφηση, χρώματα) αλλά κυρίως οι περίπατοι μου στην μπλογκόσφαιρα με κέντρισαν να προσέξω πολύ περισσότερο τις εικόνες και να προσπαθήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου να τις «διαβάσω» με κάποια προσοχή. Παράλληλα, η είσοδος της Ινδιάννας στο μπλογκ το Μάρτη (ως Σαμμάνος τότε) με μουσικές επιλογές που στην πλειοψηφία τους τις αγνοούσα και ήταν όλες σχεδόν αγγλόφωνες με έβαλε στο τριπάκι να ακούσω επιτέλους μουσική για τη μουσική, πράγμα που όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, είχα πολύ καιρό να κάνω.
Παραμένω αγράμματος στις εικόνες και τους ήχους, δε θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε μια χρονιά αυτό. Οξύνθηκε όμως η ευαισθησία μου και τουλάχιστον τώρα προσέχω πολύ περισσότερο τι βλέπω και ακούω, περιφερόμενος πλέον σε μια μπλογκόσφαιρα γεμάτη εικόνες και ήχους (από τις ποιητικές εκρήξεις του Greek Gay Lolita στις καυστικές χαριτωμενιές του Urfurslaag και από τις γλυκύτατες εμμονές της Κλέλιας στην πλούσια πολυφωνία του enteka, για να αναφέρω τέσσερις αγαπημένες περιπτώσεις). Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, ήταν πολύ ενδιαφέρουσες οι πρόσφατες συζητήσεις με την Ινδιάννα για το πώς θα άλλαζε η εικόνα του μπλογκ μας, με τρόπο που να ταιριάζει στα κείμενά και την παρούσα μας διάθεση.
Πέραν του όποιου ημερολογίου, τα μπλογκ και γενικότερα το ίντερνετ πρόσφεραν σε όλους τους ανθρώπους που γράφουν τη δυνατότητα να γεμίσουν τη λευκή σελίδα του τετραδίου ή του Word με εικόνες, ήχους και χρώματα, με ασύλληπτη ως τότε ευκολία. Ως αναγνωστική εμπειρία δεν ήταν καινούρια (η τηλεόραση έπαιζε ήδη από χρόνια με κείμενο –εικόνα - ήχο) ως συγγραφική εμπειρία όμως ήταν πρωτοφανής, τουλάχιστον στην ποσότητα των ανθρώπων που απέκτησαν πρόσβαση σε μια τόσο ποικίλη αυτοέκφραση. Προσωπικά δηλώνω ευεργετημένος.
Πριν να ανοίξω το μπλογκ ήμουν ένα «τζάνκι της αφήγησης» στις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις: έγραφα και διάβαζα λογοτεχνία (όχι όμως ποίηση), έβλεπα κανένα θέατρο ή σινεμά, άκουγα σχεδόν μόνο ελληνική μουσική γιατί μου μιλούσε εύκολα ο στίχος, με λίγα λόγια για να με ενδιαφέρει κάτι, έπρεπε να λέει μια ιστορία. Οι αισθητικές επιλογές όμως που έπρεπε να κάνω σε αυτό το μπλογκ (στήσιμο, εικονογράφηση, χρώματα) αλλά κυρίως οι περίπατοι μου στην μπλογκόσφαιρα με κέντρισαν να προσέξω πολύ περισσότερο τις εικόνες και να προσπαθήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου να τις «διαβάσω» με κάποια προσοχή. Παράλληλα, η είσοδος της Ινδιάννας στο μπλογκ το Μάρτη (ως Σαμμάνος τότε) με μουσικές επιλογές που στην πλειοψηφία τους τις αγνοούσα και ήταν όλες σχεδόν αγγλόφωνες με έβαλε στο τριπάκι να ακούσω επιτέλους μουσική για τη μουσική, πράγμα που όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, είχα πολύ καιρό να κάνω.
Παραμένω αγράμματος στις εικόνες και τους ήχους, δε θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε μια χρονιά αυτό. Οξύνθηκε όμως η ευαισθησία μου και τουλάχιστον τώρα προσέχω πολύ περισσότερο τι βλέπω και ακούω, περιφερόμενος πλέον σε μια μπλογκόσφαιρα γεμάτη εικόνες και ήχους (από τις ποιητικές εκρήξεις του Greek Gay Lolita στις καυστικές χαριτωμενιές του Urfurslaag και από τις γλυκύτατες εμμονές της Κλέλιας στην πλούσια πολυφωνία του enteka, για να αναφέρω τέσσερις αγαπημένες περιπτώσεις). Μέσα σε αυτή τη διαδρομή, ήταν πολύ ενδιαφέρουσες οι πρόσφατες συζητήσεις με την Ινδιάννα για το πώς θα άλλαζε η εικόνα του μπλογκ μας, με τρόπο που να ταιριάζει στα κείμενά και την παρούσα μας διάθεση.
Πέραν του όποιου ημερολογίου, τα μπλογκ και γενικότερα το ίντερνετ πρόσφεραν σε όλους τους ανθρώπους που γράφουν τη δυνατότητα να γεμίσουν τη λευκή σελίδα του τετραδίου ή του Word με εικόνες, ήχους και χρώματα, με ασύλληπτη ως τότε ευκολία. Ως αναγνωστική εμπειρία δεν ήταν καινούρια (η τηλεόραση έπαιζε ήδη από χρόνια με κείμενο –εικόνα - ήχο) ως συγγραφική εμπειρία όμως ήταν πρωτοφανής, τουλάχιστον στην ποσότητα των ανθρώπων που απέκτησαν πρόσβαση σε μια τόσο ποικίλη αυτοέκφραση. Προσωπικά δηλώνω ευεργετημένος.
3 σχόλια:
San twra 8ymamai to tilwfwno pou pira perisy tetoia mera apo ton Kwsti: Yianni, mpes stin tade selida sto internet na mou peizs ti gnwmi sou! Ti egine re? ton rwtisa. Anoiksa blog! m'apantise.
Apo tote perase enas xronos kai kapoies ekatontades anartiseis (post den to leme sta ellinika?). Polla apo ayta, oxi ta ligotero endiaferonta, den exw kataferei na ta dw...Simasia exei i dimourgia twn diaxeiristwn mas.En merei pia ayto to zw ontas sygatoikos tou Kwsti. Oso gia to pws diaxeirizomai proswpika tis graptes imerologiakes mou ekmystirefseis (oxi syxnes), nomizw oti tis katagrafw gia na diaktinisw tis tapeines mou skepseis se ena ayrio diaforetiko, diko mou i allwn...
Makroimerefsi loipon. Blog-errwso adelfe, eydaimonwn kai eydaimonizwn... ki esy mikri Indianna
Y.G 1. Xairetismata apo ti Sofia. Poli agria kai paleiki oso ligo eida ws twra...
Y.G 2: 3 lekseis taboo ypen8ymizw: noiki, abstract kai messenger
[Abstract και νοίκι εντάξει. Για messenger δεν υπόσχομαι, θα πάρω τους δρόμους αύριο από το μεσημέρι.]
Να 'σαι καλά ρε!
καλημερα και χρονια πολλά. Ευχες και καινουργιες αναλύσεις στις μέρες που έρχονται.
την εκτιμηση μου, να συνεχίσετε με τον τρόπο σας
ριτς
Δημοσίευση σχολίου